ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 6 Οχτώβρη 2013
Σελ. /16
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
36o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ
Με το φακό στραμμένο στην κοινωνία

Ταινίες που αντανακλούν, αλλά και παίρνουν θέση για την πραγματικότητα χαρακτήρισαν τη φετινή διοργάνωση

Η «Νικολέττα» που κέρδισε το βραβείο της σπουδαστικής ταινίας
Η «Νικολέττα» που κέρδισε το βραβείο της σπουδαστικής ταινίας
Σε μια κοινωνία που ταλανίζεται από την καπιταλιστική κρίση διεξήχθη το φετινό Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Δράμας που, παρ' όλες τις αντιφάσεις του, διατηρεί την ταυτότητά του, δικαιώνοντας τη λειτουργία του.

Και ενώ τα σημάδια της κρίσης φαίνονται και στην παραγωγή του κινηματογράφου - ειδικότερα στη μικρού μήκους ταινία, λόγω της μη εμπορικής οικονομικής της λειτουργίας, αφού η διανομή της στις αίθουσες είναι ανύπαρκτη - η αίσθηση απουσίας της κρατικής ενίσχυσης είτε μέσω του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου είτε μέσω του «μικροφίλμ» που είναι συνδεδεμένο με την «τύχη» της ΕΡΤ, είναι κραυγαλέα. Μέσα στο κλίμα αυτό, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Αντώνης Παπαδόπουλος, υπογράμμισε ότι «λαμβάνουμε μηνύματα και ανησυχούμε» για τη συνέχιση του Φεστιβάλ που λειτουργεί με μειωμένη χρηματοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού τα τελευταία δύο χρόνια, πιέζεται από τη σαρωτική επίθεση στο χώρο της Τέχνης, αλλά και κινδυνεύει να κλείσει με τη διάλυση και συγχώνευση των οργανισμών της Τοπικής Διοίκησης που προωθεί η κυβέρνηση.

Αντίθετα με πέρυσι, το φετινό διαγωνιστικό τμήμα ήταν πιο μαζεμένο, αφού προβλήθηκαν 39 ταινίες από τις 184 που υποβλήθηκαν, με τους σκηνοθέτες να καταπιάνονται με διάφορα είδη και θεματικές, όπως ανεργία, φτώχεια, έξαρση του εθνικισμού, ρατσιστικά εγκλήματα, χρέη και κατασχέσεις, αυτοκτονίες, διαδηλώσεις, ΜΑΤ, μετανάστευση, εργασιακή εκμετάλλευση. Το ενδιαφέρον και συνάμα ευχάριστο είναι το γεγονός ότι σχεδόν οι μισές ταινίες γυρνάνε το φακό τους στην κοινωνία, μια κοινωνία εν μέσω κρίσης. Ταινίες όπως οι «Εθελοντές», «Red Hulk», «Γεννήτρια», «Αντιπαροχή», «Δεν θα υποκύψουμε», «Αννα» και «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη», σταματώντας τα εσωστρεφή φιλμ, όχι απλά αντανακλούν μια κοινωνική πραγματικότητα, αλλά τη σχολιάζουν και ενίοτε παίρνουν θέση απέναντί της . Η τάση αυτή στους δημιουργούς είχε φανεί και την περσινή χρονιά με ταινίες όπως το «Sphinx» του Κωνσταντίνου Καραμαγκιώλη, «Πιγκουίνοι» του Δημήτρη Ζάχου, «Μακαρισμοί» του Αριστοτέλη Μαραγκού και άλλες.

Δίκαιες οι βραβεύσεις

1ο Βραβείο Μυθοπλασίας για την ταινία «Red Hulk»
1ο Βραβείο Μυθοπλασίας για την ταινία «Red Hulk»
Εντυπωσιακό στοιχείο του φετινού Φεστιβάλ ήταν ότι οι γυναίκες δημιουργοί είχαν την πρωτοκαθεδρία (δικαίως) στις βραβεύσεις αλλά και τις συμμετοχές. Επιπλέον, οι μικρομηκάδες εξακολουθούν να αποτελούν μια μεγάλη παρέα όχι μόνο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, αλλά και γιατί βλέπαμε στους τίτλους τέλους κάθε ταινίας τα ονόματά τους να φιγουράρουν σε αλλά πόστα σε ταινίες άλλων συναδέλφων τους.

Η Τελετή για την απονομή των βραβείων ξεκίνησε στο κατάμεστο Δημοτικό Ωδείο Δράμας με τα «Μαλαματένια Λόγια» του Γιάννη Μαρκόπουλου από την παιδική χορωδία της Δράμας. Μετά από ένα χαιρετισμό του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Φεστιβάλ Δράμας Αντώνη Παπαδόπουλου ανέβηκε στο βήμα ο Δήμαρχος της Δράμας, Κυριάκος Χαρακίδης και σε ύφος «προεκλογικής» δέσμευσης «καθησύχασε» τον κόσμο για την «τύχη» του Φεστιβάλ, προσπαθώντας ματαίως να μετριάσει την ανησυχία του κινηματογραφικού κόσμου.

Η κριτική επιτροπή με πρόεδρο τον Τάσο Ψαρρά και μέλη τους Φωτεινή Κοτρώτση, Τάκη Σπυριδάκη, Δημήτρη Σπύρου και Γιώργο Κρασσακόπουλο ψήφισε δίκαια και άφησε με τη λειτουργία της μια πολύτιμη παρακαταθήκη στον ίδιο το θεσμό.

Ανακοινώνοντας το σκεπτικό της επιτροπής αλλά και σχολιάζοντας την κινηματογραφική πραγματικότητα, ο Τάσος Ψαρράς σημείωσε ότι «η Κριτική Επιτροπή του 36ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, διαπιστώνει ότι: Παρά τις δραματικές εξελίξεις στην ΕΡΤ και την παντελή απουσία του κράτους, που διαμορφώνει μια ζοφερή πραγματικότητα για τον ελληνικό κινηματογράφο, οι Ελληνες σκηνοθέτες και παραγωγοί ταινιών μικρού μήκους συνεχίζουν όχι μόνο να παράγουν άρτιες τεχνικά ταινίες, αλλά και να αποτυπώνουν με διεισδυτική ματιά την κοινωνική πραγματικότητα την οποία βιώνουμε. Στο πλαίσιο αυτής της πραγματικότητας, η Κριτική Επιτροπή αισθάνεται την ανάγκη να επαινέσει όλους τους συντελεστές ταινιών μικρού μήκους για το υψηλού επιπέδου αποτέλεσμα που παρουσίασαν».

«Αργυρός Διόνυσος» για την ταινία «Dead Εnd»
«Αργυρός Διόνυσος» για την ταινία «Dead Εnd»
Ο «Χρυσός Διόνυσος» απονεμήθηκε στην ταινία «Red Hulk» της Ασημίνας Προέδρου. Είναι η ιστορία ενός νέου που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο και για να καταφέρει να επιβιώσει, εγκαταλείπει τις σπουδές του και προσπαθεί να ενταχθεί σε κάποια ομάδα. Η επιλογή του τον βρίσκει μέλος μιας φασιστικής ομάδας και η εμπλοκή του σε ένα επεισόδιο ρατσιστικής βίας, με τη δολοφονία ενός Πακιστανού τον κάνει να αρχίζει να προβληματίζεται. Τελικά, επιλέγει την πιο εύκολη λύση...

Ο «Αργυρός Διόνυσος» δόθηκε στην Κύπρια σκηνοθέτιδα Τώνια Μίσιαλη για την ταινία «Dead Εnd». Μια ταινία που στα πρώτα λεπτά σού χαρίζει γέλιο, παρακολουθώντας τον ηλικιωμένο πρωταγωνιστή να συμπεριφέρεται σαν τον Mr. Bean, αλλά κατά την εξέλιξή της και φτάνοντας στο τέλος η ευθυμία μετατρέπεται σε λύπη, θέτοντας το ζήτημα της αποξένωσης στο διάβα των χρόνων.

Το βραβείο «Ελληνες του Κόσμου - Σωκράτης Δημητριάδης» απονεμήθηκε στον επίσης Κύπριο σκηνοθέτη Σπύρου Χαραλάμπους για την ταινία «Αννα». Ο σκηνοθέτης επιλέγει την ασπρόμαυρη αποτύπωση μιας ιστορίας που έχει και αυτή σαν κεντρικό ήρωα έναν ηλικιωμένο άντρα που είναι αποξενωμένος και εγκαταλειμμένος από την οικογένειά του λόγω των προβλημάτων υγείας του. Μόνη του συντροφιά η Αννα, η Φιλλιπινέζα οικιακή βοηθός που παραμένει δίπλα του, δυσανασχετώντας για τη συμπεριφορά της κόρης του, απέναντί του.

Η ταινία «Νικολέττα» της Σόνιας Λίζα Κέντερμαν που κέρδισε το βραβείο της σπουδαστικής ταινίας κέντρισε το ενδιαφέρον για την επιλογή ενός ιστορικού θέματος, της υιοθεσίας μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Η ταινία διαδραματίζεται το 1951 στην περιοχή των Ζαχαροχωρίων, όπου μια γυναίκα μαχητή του ΔΣΕ αναγκάζεται να στείλει με τον οκτάχρονο γιο της τη νεογέννητη κόρη της στην αδερφή της που μένει στην πόλη. Στο δρόμο και φτάνοντας στο σπίτι της θείας του, ο οκτάχρονος θα αντιμετωπίσει το μίσος που υπήρχε ενάντια ακόμα και στα παιδιά των κομμουνιστών μαχητών.

Το Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» για την καλύτερη ταινία «Κοινωνικού Προβληματισμού» έλαβε η ταινία «Pieta» του Αλέξανδρου Τσαντίλα και ειδικό βραβείο «Ντίνος Κατσουρίδης» για Πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη η ταινία «Συνθήκη 10/60» του Ακη Πολύζου.

Και άλλες ενδιαφέρουσες δημιουργίες

Εκτός από τις παραπάνω ταινίες, υπήρξαν μερικές ακόμα που αξίζουν αναφοράς.

Μια άρτια κινηματογράφηση και μια εξαιρετική ερμηνεία του Μανώλη Μαυροματάκη βλέπουμε στη «Γεννήτρια» της σκηνοθέτιδας Νικολέττας Λεούση, η οποία πήρε Τιμητική Διάκριση Σεναρίου. Είναι μια ταινία που αναφέρεται στην καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων από την ωμή βιαιότητα της κρίσης. Ετσι και ο ήρωας της ταινίας ο Σάββας, ένας αυτοαπασχολούμενος που βλέπει μέσα σε λίγες μέρες να καταστρέφεται ό,τι με κόπο είχε χτίσει. Ο,τι συντηρούσε αυτόν και την οικογένειά του να χάνεται από την κατάσχεση. Αντίθεση δημιουργείται ανάμεσα στα έντονα εσωτερικά φορτισμένα συναισθήματά του και στην απαλότητα των κινήσεών του μέχρι την τελευταία σκηνή.

Στο ίδιο πλαίσιο θεματικά (της καταστροφής των μεσαίων στρωμάτων) είναι και η ταινία της Αμερίσσα Μπάστα «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη». Το καλοκαίρι ενός μικρού κοριτσιού δεν ήταν όπως το καλοκαίρι που περιγράφουν οι συμμαθητές της. Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα αλλάζει η ζωή της και της οικογένειάς της με δραματικό τρόπο.

Μια ακόμη ταινία με καθαρά πολιτική τοποθέτηση είναι η ταινία του Γιώργου Μπακόλα «Δεν θα υποκύψουμε». Το σενάριο είναι βασισμένο σε ένα διήγημα του Γ. Μακριδάκη το «Δεν θα Υποκύψουμε Ποτέ» και είναι ένας διάλογος - μονόλογος ενός παλιού κομμουνιστή που παραμένει συνέχεια στην οθόνη μέσω ενός κοντινού πλάνου, με έναν νέο και η σύνδεση της τότε ιστορίας με τη σημερινή κατάσταση. Μια απλή κινηματογράφηση που όμως θέλει μεγάλο θάρρος από το σκηνοθέτη.

Εξυπνη ήταν η ιδέα της ταινίας «Δεν είμαι πια εδώ» του Ζήση Κοκκινίδη και Ιωνα Παπασπύρου, η οποία είναι ουσιαστικά η δημιουργία ενός ήρωα μέσα από τη συρραφή διαφόρων βίντεο, από ιστοσελίδες που τα παρέχουν.

Ο σκηνοθέτης Christopher A. Marks δημιουργεί μια κωμωδία «Being Richard Kensington», δείχνοντας στη σημερινή κοινωνία την ανάγκη αντρών και γυναικών να αισθανθούν έστω και λίγο πλούσιοι και σημαντικοί.

Στο σπουδαστικό πρόγραμμα ξεχωρίσαμε το ντοκιμαντέρ του Στάθη Γαλαζούλα, «Νιάλα, μια ξεχασμένη σελίδα της ιστορίας». Μέσα από την αφήγηση ενός επιζήσαντα αγωνιστή του ΔΣΕ, μαθαίνουμε για το γεγονός που συνέβη στην απόμερη βουνοκορφή Νιάλα, βορειοανατολικά των Αγράφων, όταν κάτω από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες μονάδα των ανταρτών και του κυβερνητικού στρατού για μια νύχτα αναγκάστηκαν να κατασκηνώσουν μαζί. Το ντοκιμαντέρ, εκτός από την εξιστόρηση αυτού του γεγονότος, δίνει στοιχεία για το πώς έφτασε η μεραρχία του ΔΣΕ μέχρι εκεί, καθώς και το τι επακολούθησε μετά τη νύχτα, όταν φτάνουν οι επικεφαλής του αστικού στρατού και συλλαμβάνουν και εκτελούν αντάρτες, δείχνοντας ουσιαστικά το ανελέητο κυνηγητό των ανταρτών.

Αναλυτικά τα βραβεία του 36ου Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους:

«Χρυσός Διόνυσος» - Πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας: «Red Hulk» της Ασημίνας Προέδρου.

«Αργυρός Διόνυσος»: Δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας: «Dead End» της Τώνιας Μισιαλή.

Βραβείο «Ελληνες του Κόσμου - Σωκράτης Δημητριάδης»: «Αννα» του Σπύρου Χαραλάμπους.

Βραβείο Σπουδαστικής ταινίας: «Νικολέττα» της Σόνια - Λίζα Κέντερμαν.

Βραβείο «Ντίνος Κατσουρίδης» (πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη): «Συνθήκη 10/60» του Ακη Πολύζου.

Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» για την καλύτερη ταινία «Κοινωνικού Προβληματισμού»: «Pieta» του Αλέξανδρου Τσαντίλα.

Τιμητική Διάκριση Σεναρίου: «Γεννήτρια» της Νικολέττας Λεούση.

Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας: Μυρτώ Παπούλια για το «Στο Κατώφλι» της Αναστασίας Κρατίδη.

Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας: Φρίξος Προέδρου για το «Red Hulk» της Ασημίνας Προέδρου.

Τιμητική Διάκριση Ηχου: Χρήστος Παπαδόπουλος για το «Driving Lessons» του Βασίλη Καλαμάκη.

Τιμητική Διάκριση Φωτογραφίας: «Συνθήκη 10/60» του Ακη Πολύζου.

Τιμητική Διάκριση Ηχητικού Σχεδιασμού: Αρης Λουζιώτης, Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος για την ταινία «Συνθήκη 10/60» του Ακη Πολύζου.

Τιμητική Διάκριση Μοντάζ: Ντίνος Γρηγορίου για τη «Σκιαμαχία» σε δική του σκηνοθεσία.

Τιμητική Διάκριση Σκηνικών: Φρανσουά Σιτέν και Δήμητρα Παναγιωτοπούλου για την ταινία «Memory Reloaded» των Πάνου Παππά και Δέσποινας Χαραλάμπους.

Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών: Δήμητρα Παναγιωτοπούλου για την ταινία «Memory Reloaded» των Πάνου Παππά και Δέσποινας Χαραλάμπους.

Τιμητική Διάκριση Μουσικής: Νίκος Πλατύραχος για την ταινία «Εθελοντές» του Θοδωρή Βουρνά.

Ειδικό Βραβείο: «Δεν Είμαι Τώρα Εδώ» των Ζήση Κοκκινίδη και Ιωνα Παπασπύρου.

Εύφημος Μνεία: «Travel Express» της Νατάσσας Ξύδη και «Counting Happiness» της Βενετίας Ευρυπιώτου.

Βραβείο ΠΕΚΚ (Πανελλήνιας Eνωσης Κριτικών Κινηματογράφου): «Γεννήτρια» της Νικολέττας Λεούση.

Βραβείο ΟΚΛΕ (Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας): «Νικολέττα» της Σόνια Λίζα Κέντερμαν.

Βραβείο Ενωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών: Ισότιμα στους Διευθυντές Φωτογραφίας Χριστίνα Μουμούρη για το «Red Hulk», Νίκο Θωμά για την «Ωραίο Το Μουστάκι Σου Giorgio», Πέτρο Νούσια για το «Ανευ».

Βραβεία 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους

Grand Prix: «All Soul's Day» της Αλεξάντρα Τερπίνσκα (Πολωνία) / Για τη δύναμη της Ιστορίας, την εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών και τη λιτή και ευαίσθητη σκηνοθεσία.

Δεύτερο Βραβείο: «The Runaway» του Μαρλίν Ζαν-Μπερνάρ (Γαλλία) / Για τον αυθεντικό τρόπο που ο σκηνοθέτης προσέγγισε το καυτό θέμα της παραβατικής συμπεριφοράς ενός ανήλικου μετανάστη στο κέντρο της πολιτισμένης Ευρώπης.

Βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου: «Butter Lamp» του Χου Γουέι (Κίνα - Γαλλία).

Βραβειο Καλύτερης ταινίας Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης: «Loneliness» του Τζεντίκι Λιόβα (Ρουμανία) . Για το δυνατό τρόπο που ο σκηνοθέτης επέλεξε να δείξει το έλλειμμα συμπόνιας στη Νέα μας Ενωμένη Ευρώπη.

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινουμένου Σχεδίου: «Monsieur Thanatier's Αrtistry» του Νταβίντ Λε Μποζέκ (Γαλλία).

Βραβείο Αρτιότερης Παραγωγής TV5MONDE: «A Dollhouse» του Τομπάιας Γκούντορφ Μπέσεν (Δανίας).


Φ.


ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Εθνικό χοιροστάσιο

1.Το κράτος ας αφήσει κατά μέρος τα παραπλανητικά ημίμετρα, ας αφήσει τους διαχωρισμούς περί απλών στελεχών και ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Τα στελέχη μόνο πρόβατα δεν είναι, αντιθέτως πρόκειται για φτωχομπινέδες, φτωχοδιάβολους που θα έκαναν τα πάντα για ένα χαρτζιλίκι. Τα στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι χειρότερα από την ηγεσία τους. Πρέπει κάθε στέλεχος να ερευνηθεί χωριστά για τον τρόπο της ζωής του, κυρίως για το πώς κερδίζει τα προς το ζην - όπως ο Λαγός, που βρέθηκε αναμεμειγμένος σε μια σειρά παράνομες δραστηριότητες. Στην περίπτωση αυτή, η συγγνώμη είναι παραλογισμός.

2.Με εξασθενημένο νου και μια ζωή ολόκληρη στα ρηχά της τηλεόρασης, η κοινή γνώμη δεν θ' αργήσει να βλέπει καθημερινά τις ιστορίες της Χρυσής Αυγής σαν την ιδανική σαπουνόπερα. Για το σασπένς έχουν φροντίσει οι όψιμοι αντιναζί δημοσιογράφοι που κάποτε έτρεχαν πίσω από τους Χρυσαυγίτες για μια δήλωση. Η ακατανίκητη ροπή του κοινού και της Τράγκα δημοσιογραφίας προς τη χαμέρπεια δείχνουν την πραγματική τους επιθυμία: να μη βγουν ποτέ από την πλήξη τους.

3.Τα κατά Χριστόν δεξιά κόμματα βρίσκονται σε μέτρια σύγχυση. Δεν μπορούν ακόμα να καταλάβουν γιατί ο κόσμος είχε υψώσει στον ιστό της ελληνικής σημαίας μιαν οργάνωση της οποίας ο αρχηγός έχει έναν ποντικό στο μυαλό του και ο οποίος, τη στιγμή της σύλληψής του, βρέθηκε να κοιμάται, ανάμεσα στις φωτογραφίες του Χίτλερ και με πενήντα χιλιάρικα κάτω από το μαξιλάρι. Τα κατά Χριστόν δεξιά κόμματα, γνωστά για την ευγενή προσήλωσή τους στα πάσης φύσεως αξιώματα, κρίνουν τώρα πως έφτασε η ώρα για έναν γρήγορο έλεγχο συνείδησης των ψηφοφόρων τους, των οποίων η παρακμή αποτελεί απειλή για τις ηγεσίες τους.

4.Εμμονη ιδέα έχει γίνει και στον τελευταίο μπάτσο ότι μόνο η Χρυσή Αυγή τού παρέχει εκείνη την ιδεολογία που μπορεί να τον κάνει να σκέφτεται και επιτέλους να χρησιμοποιεί το στόμα του. Δεν του αρκούν τα εγκώμια του κράτους και των δημοσιογράφων, γι' αυτόν όλος ο κόσμος δεν είναι παρά μια κακόφημη συνοικία. Η μόνη ηθική δύναμη είναι το σώμα του, του οποίου το βάρος δυστυχώς αποδεικνύεται μάταιο. Η ανάγκη για μια δική του θεωρία που θα διαβάζεται δημόσια σαν προσευχητάρι παίρνει τις διαστάσεις παρανοϊκού μυστικισμού.

5.Πλέον, τίποτα δεν μου κάνει εντύπωση: ούτε οι συνταγματολόγοι που δεν μπορούν να κρατήσουν μισό λεπτό το στόμα τους κλειστό χωρίς να λένε βλακείες, αφού τώρα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό, μαζί με τη Δικαιοσύνη, για την αποφυλάκιση των τριών γορίλων της Χρυσής Αυγής, ούτε η δικαιολογία ότι ο Νεοέλληνας έγινε πελάτης της Χρυσής Αυγής για να μπορέσει να επιβιώσει στους δρόμους, ούτε ότι το μιαρό έμβλημα της Χρυσής Αυγής κόντεψε να το συνηθίσει το μάτι μας σαν να είχαμε μεγαλώσει μαζί του, ούτε, τέλος, η απότομη αλλαγή του Νεοέλληνα, που, λόγω της κρίσης, ασπάστηκε το ιδεώδες του τρόμου -αυτό το φτηνό ιδεολόγημα του κράτους, το οποίο κυνηγάει τη Χρυσή Αυγή ή την αφήνει ελεύθερη ανάλογα με τα καλά και συμφέροντα της τάξης που κυβερνά, γνωστής για τις ραδιουργίες και τις μεγαλομανίες της.


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ