Για 5η συνεχή χρονιά, αυτή η πρωτοβουλία αγκαλιάστηκε και έγινε σημείο συνάντησης παιδιών αλλά και γονιών που μοιράστηκαν αυτή την όμορφη γιορτή. Εκεί βρέθηκαν «παλιοί γνώριμοι» του Φεστιβάλ, παιδιά που πριν από πέντε χρόνια, σε πολύ μικρή ηλικία, είχαν βρεθεί στα πρώτα βήματα του θεσμού και από τότε περιμένουν και δίνουν το «παρών» μαζί με τους γονείς τους σε αυτή τη γιορτή. Αλλά και πολλά νέα προσωπάκια έδειξαν ότι ο θεσμός έχει αποκτήσει πιστούς φίλους, στους οποίους προστίθενται νέοι κάθε χρόνο. Αντανακλώντας την απήχηση που έχει κερδίσει αυτή η πρωτοβουλία, η οποία ανανεώνεται όλα αυτά τα χρόνια και σε περιεχόμενο και σε επισκέπτες, την ανάγκη των νέων γονιών για ποιοτική ψυχαγωγία που δεν θα κοστίζει.

Ξεχωριστή θέση είχαν φέτος τα διάφορα εργαστήρια, προσαρμοσμένα σε διάφορες ηλικιακές ομάδες, με κύριο χαρακτηριστικό τη δυνατότητα που έδιναν στα παιδιά να εκφραστούν και να αναπτύξουν συλλογικό πνεύμα. Οι ευχές, οι επιθυμίες και τα δικαιώματά τους ενώθηκαν σε ένα κοινό παραμύθι και μια κοινή ζωγραφιά. Ζωγράφισαν με διάφορες τεχνοτροπίες και κατασκεύασαν στολίδια και φιγούρες. Είχαν την ευκαιρία να δουν και να συμμετάσχουν σε απλά πειράματα φυσικής και χημείας.

Για μία ακόμα φορά, το ενδιαφέρον και η ανάγκη για το καλό βιβλίο φάνηκαν στην προσέλευση στα δύο βιβλιοπωλεία που λειτουργούσαν στο χώρο για μικρούς και για μεγάλους.

Δίπλα στα παιδιά ήταν συνεχώς μέλη της ΚΝΕ φροντίζοντας να τα βοηθούν, προσφέροντάς τους κεράσματα και επιδοκιμασία για τις προσπάθειές τους, οι ίδιοι που έστησαν και λειτούργησαν τη μικρή αυτή γιορτή. Και οι μικροί επισκέπτες δεν έφυγαν με άδεια χέρια. Βιβλία της «Σύγχρονης Εποχής» επιλεγμένα ανάλογα με την ηλικία τους, διακοσμητικά στο πνεύμα των γιορτών και ένα cd με παιδικά τραγούδια που επιλέχτηκαν ειδικά για το Φεστιβάλ με εξώφυλλο ένα έργο της ζωγράφου - χαράκτριας Εύας Μελά, ήταν τα αναμνηστικά που τους πρόσφερε η ΚΝΕ.

Το δικό τους χώρο είχαν βέβαια και οι μεγάλοι. Τα νέα ζευγάρια αλλά και οι παππούδες και γιαγιάδες που συνόδευαν τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να πάρουν μία ανάσα, να γνωριστούν και να ανταλλάξουν προβληματισμούς για τα ζητήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά η εργατική - λαϊκή οικογένεια, ειδικά σε ό,τι αφορά την προσπάθεια να μεγαλώσει τα παιδιά της με τους καλύτερους δυνατούς όρους.

Το Φεστιβάλ έκλεισε με ένα μεγάλο γιορτινό ξεφάντωμα, με πολύ χορό, τραγούδι και με ευχές για μια αγωνιστική νέα χρονιά.

Φτιάχνοντας το δικό τους παραμύθι

Ο αυθορμητισμός των παιδιών έγινε συλλογικότητα και δημιουργία και μαζί έφτιαξαν τη δική τους συλλογική ζωγραφιά με θέμα: Διεκδικώ τα δικαιώματά μου. Τα παιδιά επέλεξαν να διεκδικήσουν δωρεάν παιδεία, φαγητό για όλα τα παιδιά, να έχουμε όλοι σπίτι, ειρήνη. Από κάτω ζωγράφισαν τον εαυτό τους. Η εικόνα της Μαρίας, του Παναγιώτη, της Κωνσταντίνας, της Φαίης, με ονόματα που διαρκώς προστίθεντο στο χαρτί, με ένα πλατύ χαμόγελο, κάτω από τα πανό με τις διεκδικήσεις τους έδωσαν στο άσπρο χαρτί το χρώμα της αισιοδοξίας και της διεκδίκησης.

Με πολύ ενδιαφέρον τα παιδιά συμμετείχαν και στη δραστηριότητα της συγγραφής του συλλογικού τους παραμυθιού. Το «μια φορά κι έναν καιρό» ήταν αφορμή για να ξεδιπλωθεί η φαντασία τους, σε μία ιστορία, όπου πέρα από τους κλασικούς ήρωες συμμετείχαν και τα ίδια τα παιδιά. Ολοι μαζί, πήγαν στο αγαπημένο τους μέρος, το οποίο ήταν το σπίτι, το σχολείο, έκαναν τη δική τους ευχή και όλοι μαζί οι ήρωες νίκησαν τον κακό που έκλεψε τις ευχές τους.

Κατασκευές για τους μικρούς φίλους του Φεστιβάλ

Τα μικρότερα παιδιά εξέφρασαν τη δημιουργικότητά τους, φτιάχνοντας με απλά υλικά μόμπιλε, κρεμαστά διακοσμητικά που περιστρέφονται δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Με υλικά το ξύλο, τις πολύχρωμες κορδέλες, χάντρες, έφτιαχναν με αφοσίωση και επιδείκνυαν τις δημιουργίες τους.

Το ενδιαφέρον των μεγαλύτερων παιδιών κέντρισε το εργαστήρι πειραμάτων. Βήμα πρώτο ήταν η κατασκευή της ποδιάς των μικρών επιστημόνων. Στη συνέχεια, παρακολούθησαν και πειραματίστηκαν και τα ίδια σε απλές εφαρμογές χημικών αντιδράσεων. Πώς ένα μπαλόνι μπορεί να φουσκώσει χωρίς αέρα, όταν αναμειγνύονται σόδα και ξύδι, σε μία γνωριμία με την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, έφτιαξαν την «οδοντόκρεμα του ελέφαντα», με οξυζενέ και απορρυπαντικό σε ένα πείραμα που έδειξε πώς λειτουργούν οι καταλύτες στις χημικές αντιδράσεις.

Από το εργαστήριο πειραμάτων

Στο φεστιβάλ λειτουργούσε και χώρος face painting με τα παιδικά προσωπάκια να μεταμορφώνονται σε ό,τι επιθυμούσαν.

«Τέτοιες προσπάθειες θέλουμε να τις βοηθάμε. Είμαστε χρόνια κοντά στους αγώνες των εργαζομένων. Για τους μικρούς μας φίλους οι καιροί είναι δύσκολοι, οι γονείς έχουν πρόβλημα έστω σε ό,τι αφορά τη διασκέδαση, σκέφτονται και το ευρώ. Καλό είναι να γίνονται τέτοια πράγματα, να είμαστε κοντά και να μπορούμε να βοηθήσουμε όσο παραπέρα γίνεται».

Το απόγευμα του Σαββάτου, αφού τα παιδιά έφτιαξαν το δικό τους παραμύθι, αφού έκαναν ενδιαφέροντα πειράματα και, φυσικά, αφού έτρεξαν κι έπαιξαν, ιδρώνοντας και κοκκινίζοντας όλο χαρά, ήρθε η ώρα της θεατρικής παράστασης. Ενα «τρενάκι» κοριτσιών κι ένα «τρενάκι» αγοριών σχηματίστηκαν και τα αγόρια ως «ιππότες» συνόδευσαν τα κορίτσια στην αίθουσα συνεδρίων. Οι γονείς έμειναν παραπίσω. Εξάλλου, τα παιδιά είχαν ήδη βρει τους φίλους τους, είχαν σχηματίσει τις παρέες τους πιο πριν, από την ώρα των παιχνιδιών. Μπήκαν στην αίθουσα, πήραν τις θέσεις τους και εκεί τους περίμενε η Ιρίνα Μπόικο με το «Μαγικό Χριστουγεννιάτικο Παραμύθι» της.

Βασισμένη στο λαϊκό σλοβένικο παραμύθι «Οι δώδεκα μήνες», η παράσταση της Ι. Μπόικο ήταν διασκευασμένη για παιδιά από 2,5 έως 6 ετών, όμως την απόλαυσαν εξίσου και τα μεγαλύτερα παιδιά, αφού όλα είχαν τη δυνατότητα και να συμμετάσχουν στο έργο βοηθώντας τη μικρή ηρωίδα. Γιατί η κακιά μητριά έστειλε τη θετή της κόρη να μαζέψει λουλούδια μέσα στο καταχείμωνο και το χιόνι, για να στολίσουν το γυμνό χριστουγεννιάτικο δέντρο τους. Το κοριτσάκι στην περιπλάνησή του συνάντησε και τους δώδεκα μήνες του χρόνου που την αγκάλιασαν στοργικά, συζήτησαν μαζί της και εναλλάχτηκαν μεταξύ τους, προκειμένου να της δώσουν τη δυνατότητα να μαζέψει τα λουλούδια που ήθελε... έργο στο οποίο συνέβαλαν καθοριστικά και τα παιδιά από το κοινό. Η μητριά δεν πίστευε στα μάτια της όταν είδε τα λουλούδια και αποφάσισε και ίδια να πάει να βρει τους δώδεκα μήνες, έχοντας όμως πιο ιδιοτελείς σκοπούς. Η μητριά δεν πέτυχε το σκοπό της και παραλίγο να τιμωρηθεί σκληρά, όμως η αγάπη του μικρού κοριτσιού την έσωσε και πλημμύρισε με όμορφα συναισθήματα τα παιδιά του κοινού, που, για άλλη μια φορά, ανέβηκαν στη σκηνή για να στολίσουν (όχι με λουλούδια, αλλά με χριστουγεννιάτικα στολίδια αυτή τη φορά) το χριστουγεννιάτικο δέντρο, να ευχηθούν όλοι μαζί «καλή χρονιά» και να τραγουδήσουν «τρίγωνα κάλαντα» γλεντώντας στο πνεύμα των ημερών.

Από την παράσταση του θεάτρου σκιών

Από εκεί και πέρα η ιστορία ξετυλίχτηκε με τις πνευματώδεις ατάκες του αγαπημένου ήρωα. Ηταν μια ευκαιρία για τα παιδιά να γνωριστούν και με το θέατρο σκιών, μια μορφή τέχνης που μετρά 180 και πλέον χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα, με καταγωγή από την Τουρκία αλλά τις αρχές του να χάνονται πολύ πίσω στο παρελθόν από το παιχνίδι με τις σκιές στην εποχή των σπηλαίων. Τους δύο περίπου αιώνες που υπάρχει στη χώρα μας, ενσωμάτωσε τα προβλήματα του λαού και έγινε ένας λαϊκός ήρωας που μαθαίνει να ξεπερνά τα εμπόδια.

Προηγουμένως, τα παιδιά είχαν σχηματίσει μια μεγάλη παρέα και όλοι μαζί άκουσαν αλλά και συμμετείχαν στη διαδραστική αφήγηση του παραμυθιού «Ο Καρυοθραύστης», με τα παιχνίδια που ζωντανεύουν σε μία καθ' όλα χριστουγεννιάτικη αγαπημένη ιστορία.