ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Σεπτέμβρη 2004
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

(Ο αθλητισμός στον αγώνα)

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ αθλητισμός έχει τις δικές του λαμπρές σελίδες. Συνήθως αυτοί, που κάνουν κάποια αναφορά στα ιστορικά του αθλητισμού μας τα ξεπερνούν, τα αγνοούν, τις θάβουν αυτές τις σελίδες με τη σιωπή.

ΟΙ ΦΑΚΟΙ τους, οι πένες τους προτιμούν τα φαντασμαγορικά, τα ρωμαϊκά πανηγύρια, τις ξέφρενες φιέστες. Υμνωδοί διά βίου των αφεντικών και του δοβλετιού, το οποίο δουλόφρονες υπηρετούν από κούνια.

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ μας όμως έχει παλιές, κατάβαθες ρίζες πεντακάθαρες, μακριά από τις βρώμικες συναλλαγές και όλα αυτά τα δυσώδη, που καθημερινά ζούμε με τις αναθυμιάσεις που έχουν ντουμανιάσει τα πάντα.

ΗΤΑΝ στις αρχές του 1930, που με πρωτοβουλία του Ηλία Βεργίνη ιδρύθηκε η εκπολιτιστική Κίνηση αθλητών με την ονομασία «Ενωση Ελλήνων Αθλητών ο "Στίβος"». Οι σκοποί της Κίνησης ήταν να ανεβάσει το πολιτιστικό και μορφωτικό επίπεδο των μελών της για τη διοργάνωση εκδρομών, εκμάθηση ξένων γλωσσών, σεμιναρίων κλπ. Ευρύτατος ορίζοντας.

ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΣ ο προσανατολισμός της Ενωσης, που απέβλεπε βασικά στην απαλλαγή του αθλητισμού από τον παραγοντισμό. Με την επιβολή της φασιστικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, η Κίνηση, σε πρώτη φάση, αδρανοποιείται, για να ξαναζωντανέψει λίγο αργότερα, με έντονη την παρουσία της και με συμμετοχή σε πολλές αντιφασιστικές εκδηλώσεις.

Η ΚΙΝΗΣΗ επαναδραστηριοποιείται αργότερα με πρωτοβουλία μιας ομάδας αθλητών στίβου, που σ' επαφή με τον Ηλία Βεργίνη (εξακολουθούσε να βρίσκεται στη «Σωτηρία») προώθησαν αίτηση στο Πρωτοδικείο, για να εξασφαλίσουν τη νόμιμη λειτουργία της Ενωσης Ελλήνων Αθλητών (ΕΕΑ).

ΚΑΘΩΣ τέλειωνε το 1941, οι αθλητές μάθαιναν, πως μια δική τους «Κίνηση» τους καρτερούσε για να συνεχίσουν μέσα απ' αυτήν την αθλητική τους δράση. Θυμίζουμε πως από τους πρώτους που ξεκίνησαν ήταν οι Γ. Θάνος, Ν. Μαστρογιάννης, Γ. Νίτσας, Γ. Ελευθεριάδης.

ΠΟΙΟΣ απ' όσους έζησαν τότε την κατοχική Αθήνα δε θυμάται εκείνο το αξέχαστο στέκι, στη γωνία Σόλωνος και Μπενάκη, το πασίγνωστο γαλακτοπωλείο του Σκυλογιάννη, που ουσιαστικά ήταν το κέντρο της ΕΕΑ και που συγκέντρωνε, τους αθλητές, σχεδόν όλους τους πρωταθλητές αλλά και τον αθλητικό κόσμο. Ο Γρ. Λαμπράκης, ο Ρ. Φραγκούδης, που ήταν και πρόεδρος, ο Ηλ. Μισαηλίδης, ο Μαρόπουλος, ο Τζανετής και πολλοί άλλοι που είχαν καθημερινή αγωνιστική παρουσία.

Η ΙΔΡΥΣΗ της ΕΠΟΝ είναι το μεγάλο γεγονός που ταχύτατα συγκεντρώνει σχεδόν όλες τις ζωντανές αθλητικές δυνάμεις έτσι, που ουσιαστικά να δημιουργείται μια πραγματική ομοσπονδία καθώς μέλη της ΕΕΑ γίνονται εκτός από τους αθλητές στίβου ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, ποδηλάτες, πυγμάχοι.

Σ' ΟΛΕΣ τις μεγάλες διαδηλώσεις της Κατοχής, οι αθλητές παίρνουν μέρος οργανωμένα και δίνουν κι αυτοί τη μάχη ενάντια στον ξένο καταχτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του. Η ίδρυση νόμιμων αθλητικών σωματείων καθώς και η διοργάνωση αγώνων, ημερίδων, εκδρομών αναδεικνύεται σε μια από τις βασικές δραστηριότητες της ΕΠΟΝ για τη συσπείρωση και την αγωνιστική κινητοποίηση της νεολαίας. Ζωντάνεψε αθλητικά η επαρχία.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ κι αξέχαστη στάθηκε η συμμετοχή των αθλητών μας στις αλησμόνητες εκείνες παρελάσεις της απελευθέρωσης, με πανό, της ΕΠΟΝ εδώ κι εξήντα χρόνια, που κρατούσαν οι ΕΠΟΝίτες αθλητές και πρωταθλητές. Μεγάλα και πασίγνωστα ονόματα παρέλασαν μαζί με τις χιλιάδες λαού, γιορτάζοντας τη λευτεριά μας.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ που ακολούθησαν, σκληρά και πέτρινα. Πολλοί αθλητές μας βρέθηκαν κυνηγημένοι στις φυλακές, στις εξορίες στα Μακρονήσια. Η μεγάλη εκείνη αθλητική γενιά της Αντίστασης, της ΕΠΟΝ βάδισε περήφανη της αρετής και του αγώνα το δρόμο. Ανοιχτές σελίδες που ακόμη δε γράφτηκαν. Κι είναι χρέος μας να γραφτούνε.


ΤΙ ΚΟΜΜΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ
Τι έφεραν στην επιφάνεια οι πρόσφατες εκλογικές μάχες

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε συνάρτηση με αυτά των εθνικών εκλογών αποτυπώνουν, αντανακλούν και αποκαλύπτουν σοβαρές διεργασίες και αλλαγές στις γραμμές της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων ευρύτερα.

Καταγράφουν, όπως σημειώνει η ΚΕ στις πρώτες εκτιμήσεις της και βεβαιώνεται από τη συζήτηση στις Κομματικές Οργανώσεις, μια εμφανή τάση χειραφέτησης στην ελληνική κοινωνία, ενός ριζοσπαστικού πόλου που κινείται σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Τα στοιχεία που θεμελιώνουν αυτή την εκτίμηση μπορούν να αναζητηθούν στις παρακάτω τάσεις που καταγράφονται, αλλού πιο έντονα, αλλού πιο αχνά, αλλά με διακριτό τρόπο.

  • Συνεχίζεται η αύξηση της δύναμης, της επιρροής και των ψήφων του Κόμματος στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και στις περισσότερες πρωτεύουσες των νομών πανελλαδικά. Αυξάνεται δηλαδή η επιρροή του Κόμματος εκεί που είναι συγκεντρωμένη ή συγκεντρώνεται η εργατική τάξη.

Εξέλιξη καθόλου αυθόρμητη ή τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της πιο συγκροτημένης, σε σύγκριση με παλιότερα, παρέμβασης του Κόμματος σε αυτή την κατεύθυνση, ιδεολογικά, πολιτικά, συνδικαλιστικά και με καλύτερη διάταξη των δυνάμεών του.

Είναι όμως και απόδειξη αλλαγών στη συνείδηση ευρύτερων τμημάτων της εργατικής τάξης, ως αποτέλεσμα πολύχρονης συσσωρευμένης πείρας από τα βάσανα της μισθωτής σκλαβιάς και την πολιτική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Δυναμώνει, δηλαδή, το στοιχείο της ταξικής ωρίμανσης και προσανατολισμού και η τάση για υπέρβαση της διάσπασης και του κατακερματισμού των δυνάμεών της.

  • Δυναμώνει η τάση επανασυσπείρωσης δυνάμεων που απομακρύνθηκαν κατά καιρούς από το Κόμμα και την επιρροή του. Επαναπροσεγγίζουν οπωσδήποτε το Κόμμα με κριτικό πνεύμα διατηρώντας - αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο - μια σειρά επιφυλάξεων και προκαταλήψεων. Σε κάθε όμως περίπτωση η τάση αυτή αντανακλά την αναγνώριση ότι η πολιτική του ΚΚΕ αποτελεί σήμερα τη μόνη ρεαλιστική εναλλακτική λύση απέναντι στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού
  • Η παραπάνω τάση πρέπει να συνυπολογιστεί με την αντίστοιχη μείωση της δύναμης και της επιρροής του ΣΥΝ. Σε ιδεολογικο-πολιτικό επίπεδο αντανακλά μια σημαντική νίκη και υπεροχή της επαναστατικής γραμμής πάλης έναντι των οπορτουνιστικών, συμβιβαστικών αντιλήψεων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα
  • Είναι επίσης εμφανής η τάση προσέγγισης του Κόμματος και της πολιτικής του, με επιφυλάξεις, με ισχυρές ακόμα αναστολές, από λαϊκές δυνάμεις που προέρχονται από όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους, γεγονός που φανερώνει ότι το κύρος και η επιρροή του Κόμματος επεκτείνονται σε νέες δυνάμεις και η πολιτική του αποκτά μεγαλύτερη διεισδυτικότητα στη λαϊκή βάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ειδικά του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ. Η τάση αυτή χειραφέτησης από τα αστικά κόμματα έχει μεγαλύτερο δυναμισμό από αυτή που εκφράστηκε στις ευρωεκλογές. Συνεπώς, μπορεί στα επόμενα χρόνια να αποκτήσει, κάτω από προϋποθέσεις, πιο μαζικό χαρακτήρα. Μια τέτοια πρόβλεψη απορρέει από το γεγονός ότι οι πολιτικές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όσο και αν καλλωπίζονται με φιλολαϊκές διακηρύξεις και ελιγμούς, θα βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερη διάσταση με τη θέληση και, κυρίως, τις ανάγκες και τα ταξικά συμφέροντα των λαϊκών δυνάμεων που τους εμπιστεύονται, με δεδομένο ακόμα ότι υπάρχει μια μεγάλη συσσώρευση πείρας η οποία οδηγεί αυτές τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις σε μια αυξημένη κριτική στάση απέναντι σε αυτά τα κόμματα.


Τα παραπάνω στοιχεία, που έχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά, πιστοποιούν μια σειρά διεργασιών. Πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες αρχίζουν να πείθονται με την πείρα τους, να απαλλάσσονται σιγά σιγά από αυταπάτες και να αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ και στην πολιτική του τη διέξοδο μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και να αποδεσμεύονται σταδιακά από πολύχρονες δεσμεύσεις και προκαταλήψεις απέναντι στο κομμουνιστικό κίνημα.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν από τις εκλογές ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να αναστείλει αυτές τις διεργασίες με μια οξυμένη επίθεση στο ΚΚΕ.

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Μιλάμε για διεργασίες, για τάσεις, για δυνατότητες. Για να αποκτήσουν σταθερότητα αυτές οι διεργασίες και τάσεις θα χρειαστεί σκληρός ακόμα αγώνας.

Εχει, νομίζουμε, ξεχωριστή αξία, κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο αξιολόγησης των εκλογικών αποτελεσμάτων αυτής της περιόδου και των τάσεων που διαμορφώνονται, να αναζητήσουμε τον καθοριστικό εκείνο παράγοντα που αποτελεί το μοχλό, τον καταλύτη αυτών των διεργασιών.

Αυτός ο παράγοντας είναι η πολιτική του ΚΚΕ, η πολιτική συμμαχιών, η σταθερότητα και η συνέπεια στην προβολή της, η συνεχής επεξεργασία και προσαρμογή της τακτικής για την προώθησή της, είναι αποτέλεσμα και οι πρώτοι καρποί των πολύχρονων σκληρών αγώνων όλου του Κόμματος σε συνδυασμό πάντα με την πείρα των λαϊκών μαζών, που τους επιτρέπει να βλέπουν πιο ώριμα τα συμφέροντά τους, επομένως και την πολιτική του ΚΚΕ. Είναι αποτέλεσμα μιας παραπέρα ωρίμανσης του Κόμματος στις νέες συνθήκες και κατάκτησης μεγαλύτερης ικανότητας να παρακολουθεί, να αναλύει και να παρεμβαίνει στις εξελίξεις, να προσεγγίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τις κύριες τάσεις που αναπτύσσονται και ωριμάζουν μέσα στον αγώνα, στην εξέλιξη της ταξικής πάλης.

Εκφραση αυτών των θετικών εξελίξεων, στην άνοδο του πρωτοπόρου καθοδηγητικού ρόλου του Κόμματος στην πολιτική πάλη, είναι και η επιλογή των κατάλληλων συνθημάτων και η γραμμή συσπείρωσης στη συγκεκριμένη φάση, αλλά και η επιτυχής προβολή και εκλαΐκευσή τους. Τα συνθήματα και η γραμμή συσπείρωσης στην κατεύθυνση της αντίστασης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας και της αποδέσμευσης, στην προοπτική ριζικών αλλαγών στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, έπεσαν σε ώριμο έδαφος, την κατάλληλη στιγμή, πιάνουν αυτό που ωριμάζει και του δίνουν κατεύθυνση.

Στο σημείο αυτό νομίζουμε ότι αξίζει να προβληματιστούμε πάνω σε ορισμένα γενικότερης ιδεολογικής σημασίας ζητήματα.

  • Αν το Κόμμα δεν είχε αυτή τη γραμμή πάλης και συσπείρωσης και είχε υποχωρήσει στις πιέσεις που κατά καιρούς έχει δεχτεί, και δεν είχε αποφασιστικά αντιμετωπίσει μια σειρά ταλαντεύσεων που αναπόφευκτα εκδηλώνονται μέσα στις δυσκολίες του αγώνα, δε θα είχαμε αυτές τις θετικές διεργασίες και εξελίξεις.

Σήμερα, αντίθετα, μπορούμε από καλύτερες θέσεις, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, πιο ορμητικά και με μεγαλύτερη αισιοδοξία να προχωρήσουμε μπροστά, χωρίς και πάλι να υποτιμούμε τις δυσκολίες και τη συνθετότητα της πάλης.

Εχει, λοιπόν, πρωταρχική αξία η σε βάθος γνώση και αφομοίωση της γενικής πολιτικής, αλλά και των βασικών πλευρών που τη συνθέτουν, από το σύνολο των στελεχών και μελών ως καθοριστικός παράγοντας μαχητικής και ενιαίας συσπείρωσης, αντοχής, σταθερότητας, αποτελεσματικότητας στην πάλη και ενίσχυσης της συλλογικής και ατομικής ευθύνης και πρωτοβουλίας οργάνων, στελεχών, μελών στη δράση και της ικανότητας να γίνεται υπόθεση πάλης όλο και πιο πλατιών λαϊκών μαζών.

  • Η στάση αρχών σε ζητήματα ιδεολογίας και πολιτικής με βάση το πρόγραμμα και το καταστατικό του Κόμματος είναι αναγκαία προϋπόθεση αλλά όχι και η μοναδική για να εδραιώνεται ο πρωτοπόρος καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος. Απαιτείται, ταυτόχρονα, και μια αυξημένη ικανότητα, τέχνη και πολύ μεγάλη επιμονή και υπομονή στη δουλιά μας και στις μορφές σύνδεσης με τις εργατικές και λαϊκές μάζες. Απαιτείται σταθερή δουλιά αλλά και υπομονή, έχοντας καθαρό πως οι μάζες θα πείθονται με την πείρα τους και θα συνειδητοποιούν βαθμιαία τα ταξικά τους συμφέροντα. Δύσκολος και βασανιστικός δρόμος. Είναι όμως υποχρεωτικός. Μόνο σε αυτή τη διαλεκτική σχέση θα εδραιώνει το Κόμμα τον πρωτοπόρο ρόλο του. Το ίδιο το Κόμμα θα δυναμώνει, θα διδάσκεται, θα γίνεται πιο ώριμο όσο θα ωριμάζει και θα ανεβαίνει η ταξική πάλη. Δηλαδή, πρέπει να δουλεύουμε με προοπτική, με σταθερότητα, με πνεύμα αυταπάρνησης, χωρίς βιασύνες, αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ότι μπορούν να αλλάζουν τα πράγματα μόνο και μόνο γιατί έχουμε σωστή πολιτική και ιδεολογία. Απαιτούνται και άλλες προϋποθέσεις.

Αν θέλουμε να συνοψίσουμε σε λίγες λέξεις ποιο είναι το γενικό συμπέρασμα από τις εξελίξεις που ζούμε αυτή την περίοδο, όπως αυτές εκφράστηκαν εν μέρει στα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, θα λέγαμε τα εξής: Ανεβαίνουν κατακόρυφα οι ευθύνες του Κόμματος και οι απαιτήσεις για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην εμπιστοσύνη όσων προσβλέπουν στο ΚΚΕ και να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες που θα βοηθήσουν να μπουν στον αγώνα και να περάσουν σε μια νέα θέση οι νέες αυτές δυνάμεις που προσεγγίζουν το Κόμμα, και από την άποψη της συνείδησης και από την άποψη της πρακτικής συμμετοχής στην οργανωμένη πάλη.

Με κριτήριο και οδηγό την πράξη

Στο παραπάνω συμπέρασμα, ότι ανεβαίνουν οι ευθύνες του Κόμματος, ότι πρέπει να ισχυροποιηθεί ολόπλευρα, υπάρχει γενική συμφωνία. Ολοι έχουμε συσσωρεύσει πείρα και αναπτύσσεται ένας προβληματισμός για την ανάγκη να περάσει το Κόμμα σε ένα άλλο, ανώτερο επίπεδο λειτουργίας και δράσης. Η συζήτηση αυτή πρέπει να συνεχιστεί, να αποκτήσει ποιοτικά χαρακτηριστικά και βάθος, με στόχο να διαμορφωθεί μια ενιαία αντίληψη και μια πιο ισχυρή ενότητα θέλησης και δράσης ως προς την κατεύθυνση και τα μέτρα που απαιτούνται για την κατάκτηση αυτού του στόχου.

Η προετοιμασία του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος θα πρέπει να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μια καλά οργανωμένη συζήτηση και σφυρηλάτηση μιας πιο ισχυρής ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής συσπείρωσης του Κόμματος.

Με κριτήριο και οδηγό την πράξη και την πείρα που έχουμε αποκτήσει μπορούμε, είμαστε σε θέση, να δώσουμε απάντηση στα κεντρικά προβλήματα. Πώς και κάτω από ποιες προϋποθέσεις το Κόμμα θα ανταποκριθεί με πληρότητα και θα φέρει σε πέρας το κύριο καθήκον, την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, αξιοποιώντας τις νέες δυνατότητες που δημιουργούνται.

Στα πλαίσια αυτού του προβληματισμού, που χρειάζεται να αναπτυχθεί, τίθενται μια σειρά ζητημάτων για εξέταση.

  • Ποια είναι τα κύρια προβλήματα που η λύση τους μας οδηγεί στο ζητούμενο; Εδώ μάλλον υπάρχει μια ποικιλία γνωμών. Αλλού δίνεται προτεραιότητα στη λειτουργία των ΚΟΒ. Αλλού στην επάρκεια των στελεχών, αλλού στην αύξηση των ρυθμών στρατολογίας, αλλού στην οικοδόμηση του Κόμματος στην εργατική τάξη. Αλλού στην ποιότητα της καθοδήγησης ή στην πολιτική των συμμαχιών, αλλού στον ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό. Θα μπορούσαμε να μεγαλώσουμε τον κατάλογο των προβλημάτων που, ανάλογα με την εμπειρία και τη θέση από την οποία τα εξετάζει καθένας μας, θεωρούμε ότι αποκτούν προτεραιότητα.

Από μια πρώτη ματιά όλα τα παραπάνω ζητήματα ή και άλλα είναι υπαρκτά, απασχολούν και πρέπει να μπουν στο στόχαστρό μας.

Από πού λοιπόν θα ξεκινήσουμε; Ποιος είναι ο κρίκος, ποιο ή ποια είναι τα κεντρικά προβλήματα που από τη λύση τους καθορίζεται η γενική και συνολική ισχυροποίηση του Κόμματος; Και ένα ακόμα ζήτημα, όχι επιμέρους: Σε ποια κατεύθυνση ισχυροποίηση του Κόμματος;

Οι απαντήσεις και εδώ ποικίλλουν. Αλλού ως κριτήριο ισχυροποίησης είναι το ποσοστό ψήφων και η δύναμη της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Αλλού η δύναμη στο συνδικαλιστικό κίνημα, κλπ.

Είναι ολοφάνερο πως εδώ χρειάζεται να διαμορφωθεί μια ενιαία κατ' αρχήν αντίληψη για τον προσδιορισμό των κεντρικών ή του κεντρικού προβλήματος στη σημερινή φάση ανάπτυξης του Κόμματος. Η διαμόρφωση μιας ενιαίας αντίληψης στο ζήτημα αυτό θα είναι ένα μεγάλο βήμα μπροστά και εγγύηση για την αποτελεσματική λύση των προβλημάτων που απασχολούν το Κόμμα σήμερα.

Το 16ο Συνέδριο έχει δώσει απαντήσεις και έχει προσδιορίσει πού βρίσκεται το κεντρικό πρόβλημα, από τη λύση του οποίου εξαρτάται η συνολική πρόοδος του Κόμματος.

Αφορά, σε γενικές γραμμές, στη σωστή σύνδεση στρατηγικής-τακτικής ή, ακριβέστερα, στην υποταγή της τακτικής στη στρατηγική.

Είμαστε σε θέση σήμερα να κάνουμε αυτό το αποφασιστικό βήμα μπροστά και να συγκεντρώσουμε την κύρια προσοχή μας και στον καλύτερο προσδιορισμό και στη λύση των κεντρικών προβλημάτων του Κόμματος.

Με κριτήριο και οδηγό την πείρα να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι Κόμμα χρειαζόμαστε και πώς θα το πετύχουμε». Είναι το κύριο καθήκον του 17ου Συνεδρίου.

  • Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την ΚΟΜΕΠ, τεύχος 4/2004. Την επόμενη Κυριακή το 2ο Μέρος

Του
Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ