Αυτές οι προτάσεις - σύνολο 14 - διατυπώθηκαν το... μακρινό 2010, ενώ η καπιταλιστική κρίση είχε ξεσπάσει για τα καλά, από τον ήδη νομπελίστα οικονομολόγο Χριστόφορο Πισσαρίδη και τους καθηγητές Οικονομικών Κ. Αζαριάδη και Γ. Ιωαννίδη. Στόχος τους, όπως έγραφαν τότε, ήταν «να αυξήσουν έως το 2020 την παραγωγικότητα της εργασίας στο 120% του μέσου όρου της ΕΕ-27 και να δημιουργήσουν 1,2 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα».

Τα μέτρα που πρότειναν εφαρμόστηκαν και με το παραπάνω, και μπήκαν κάτω από την «ομπρέλα» των μνημονίων, αλλά εξέφραζαν πάγιους «προμνημονιακούς» στόχους του κεφαλαίου. Χάρη σε τέτοια μέτρα διαλύθηκαν οι ΣΣΕ, μειώθηκαν δραματικά οι μισθοί, η ανεργία μεγάλωσε, πολύτιμα αγαθά μετατράπηκαν πλήρως σε εμπορεύματα και έγιναν αντικείμενο κερδοσκοπίας και πάει λέγοντας. Μέτρα που εφαρμόστηκαν απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις, δεξιές, κεντρώες και βέβαια από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα, κατά παραγγελία της κυβέρνησης της ΝΔ, μια επιτροπή με πρόεδρο τον Χριστόφορο Πισσαρίδη θέτει πάλι ως ζητούμενο την αύξηση της παραγωγικότητας... Τα μέτρα που προτείνει είναι στην ίδια κατεύθυνση. Οι σταθερές για το κεφάλαιο είναι ίδιες...

Οι ομοιότητες δεν είναι συμπτωματικές και αφορούν τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εξέλιξη της χονδρικής τιμής ρεύματος το πρώτο τρίμηνο του 2020, η Ελλάδα καταγράφει με διαφορά την ακριβότερη μεσοσταθμική τιμή ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ των 27 χωρών - μελών της ΕΕ και μάλιστα για δεύτερο συνεχόμενο χρόνο. Συγκεκριμένα, η μεσοσταθμική τιμή ηλεκτρικής ενέργειας στη χονδρική αγορά της Ελλάδας, η οποία αποτελεί και τη βάση τιμολόγησης της λιανικής τιμής, διαμορφώθηκε στα 50 ευρώ/μεγαβατώρα, 47% υψηλότερα από τη μέση τιμή σε επίπεδο ΕΕ. Ενας από τους τρεις βασικούς παράγοντες διαμόρφωσης της τιμής του ρεύματος είναι η επιβάρυνση της παραγόμενης από λιγνίτη Ενέργειας με υψηλό κόστος ρύπων, που επιβάλλει η ενεργειακή πολιτική της ΕΕ με στόχο την προώθηση των «πράσινων» επενδύσεων. Τις συνέπειες της πολιτικής αυτής, που εφαρμόζουν απαρέγκλιτα οι ελληνικές κυβερνήσεις, που οδηγούν στις απανωτές αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ, βιώνουν στο πετσί τους όλα αυτά τα χρόνια τα λαϊκά νοικοκυριά, με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Ενεργειακής Φτώχειας να κατατάσσουν τρίτη την Ελλάδα στη σχετική λίστα, με το 22,7% των νοικοκυριών να μην μπορούν να ζεστάνουν επαρκώς το σπίτι τους. Από την άλλη, οι υψηλές τιμές στη χονδρική αγορά ρεύματος επηρεάζουν και την κερδοφορία των βιομηχάνων, οι οποίοι ωστόσο είδαν την περασμένη βδομάδα τον πρωθυπουργό, Κυρ. Μητσοτάκη, να ικανοποιεί ένα ακόμα πάγιο αίτημά τους, για τη μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο ρεύμα για τις βιομηχανίες. Η «προτεραιότητα στην αναγέννηση της βιομηχανίας», που ο ίδιος ανέφερε στις δηλώσεις του, αναδεικνύει ξεκάθαρα πως η καπιταλιστική ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, σημαίνει ενεργειακή φτώχεια και ανεργία, ειδικά σε Δυτική Μακεδονία και Μεγαλόπολη, όπου προχωρά το μαύρο για τους εργαζόμενους μέλλον της «απολιγνιτοποίησης», ενώ για τους επιχειρηματικούς ομίλους προσθέτει ανάμεσα στα άλλα προνόμια και το τσάμπα ρεύμα.

Στις 201 λέξεις της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, διαβάσαμε ...πύρινες επισημάνσεις τύπου ότι ο πρωθυπουργός «δεν μπορεί ούτε ανασχηματισμό στην κυβέρνησή του να κάνει», ότι αναβαθμίστηκαν πρόσωπα «που ποτέ δεν έκρυψαν την εμμονή τους στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα» και άλλα τέτοια. Η - σύμφωνα με την Κουμουνδούρου - «νεοφιλελεύθερη ατζέντα», όμως, ουσιαστικά περιλαμβάνει τις αποφάσεις της ΕΕ και τους όρους του περιλάλητου «Ταμείου Ανάκαμψης», για το οποίο πανηγύριζαν προ ημερών. Κατευθύνσεις που κάθε άλλο παρά άγνωστες τους είναι, αφού αποτελούν τη στρατηγική του κεφαλαίου που κι εκείνοι υπηρέτησαν ως κυβέρνηση. Αυτό το σχέδιο, που κουμπώνει ακριβώς πάνω στις «οδηγίες χρήσης» της Κομισιόν για την απελευθέρωση των κονδυλίων που θα πάνε στους επιχειρηματικούς ομίλους, έρχεται να υλοποιήσει και με τη νέα του σύνθεση το κυβερνητικό σχήμα, δρομολογώντας νέα αντεργατικά μέτρα, κατεδάφιση όσων ασφαλιστικών δικαιωμάτων απέμειναν με προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης και του αμιγώς κεφαλαιοποιητικού συστήματος, επιτάχυνση συνολικά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για να φορτώσει την καπιταλιστική κρίση στο λαό και να διασφαλίσει έναν νέο γύρο κερδοφορίας του κεφαλαίου πάνω στα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. «Μανούλες» οι σοσιαλδημοκράτες στην προσπάθεια να πείθουν το λαό ότι δεν φταίνε ο καπιταλισμός και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις του, αλλά ορισμένοι «νεοφιλελεύθεροι δογματισμοί» για την επίθεση που υφίσταται...