ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Αυγούστου 2012
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΣΕΒ
Σχέδια για ελάχιστο μισθό και ελάχιστη σύνταξη

Στο στόχαστρο μπαίνει και πάλι η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και η Κοινωνική Ασφάλιση

Καθώς η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ ψάχνει το περιτύλιγμα των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ με το οποίο θα «σερβίρει» το φαρμάκι των νέων απωλειών σε συντάξεις, εφάπαξ, προνοιακά επιδόματα και την εκ νέου αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας, την ίδια στιγμή ξεκινά τη νέα επίθεση στους μισθούς αλλά και στο Ασφαλιστικό. Αυτή τη φορά στο στόχαστρο μπαίνει και πάλι η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αλλά και η δομή της Κοινωνικής Ασφάλισης, ακριβέστερα ό,τι έχει απομείνει απ' αυτή.

Την έναρξη της δεύτερης επίθεσης στην ΕΓΣΣΕ σηματοδότησε η επιστολή του υπουργού Εργασίας προς τους «κοινωνικούς εταίρους» την περασμένη Τρίτη, για «διάλογο» 90 ημερών για τη Σύμβαση, μετά την ολοκλήρωση του οποίου η κυβέρνηση θα νομοθετήσει τον «ελάχιστο μισθό». Στην πραγματικότητα τίθεται σε εφαρμογή η πρόβλεψη του δεύτερου μνημονίου για παραπέρα συρρίκνωση και υποβάθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και ο καθορισμός του νέου κατώτερου μισθού μονομερώς από την εκάστοτε κυβέρνηση και όχι από συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των εργοδοτικών οργανώσεων και της ΓΣΕΕ, όπως γινόταν μέχρι τώρα.

Στόχος της όλης διαδικασίας είναι να νομοθετηθεί από την κυβέρνηση ένας μισθός ακόμα χαμηλότερος από αυτόν που ισχύει σήμερα μετά τις μειώσεις κατά 22% και 32% τον περασμένο Φλεβάρη και όχι μόνο αυτό. Μια τέτοια παρέμβαση θα καταστήσει άχρηστες όλες τις άλλες προβλέψεις της ΕΓΣΣΕ (πολυετίες, επιδόματα, άδειες, δικαιώματα) και ανοίγει το δρόμο για να καταργηθεί στην πράξη ολόκληρη η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασία.

Δρομολογούν το 2ο μνημόνιο

Αυτό ακριβώς προέβλεπε και το δεύτερο μνημόνιο που, μετά τη μείωση των κατώτερων μισθών και το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου, ρητά όριζε: «Η Κυβέρνηση θα εργασθεί μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους για τη μεταρρύθμιση του συστήματος καθορισμού των μισθών σε εθνικό επίπεδο. Εως το τέλος Ιουλίου 2012 θα καταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους».

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι στόχος του «διαλόγου» είναι η αντικατάσταση του συνόλου των μισθών που περιλαμβάνονται στην ΕΓΣΣΕ με έναν ελάχιστο μισθό, ο οποίος μάλιστα, σύμφωνα και με το προσχέδιο του δεύτερου μνημονίου που είχε δει το φως της δημοσιότητας, «θα ευθυγραμμίσει το πλαίσιο του ελάχιστου μισθού της Ελλάδας με αυτό συγκριτών κρατών...». Οπου βέβαια τα κράτη που συγκρίνεται η χώρα μας εκτός από Πορτογαλία και Ισπανία είναι η Βουλγαρία, η Ρουμανία κ.λπ.

Θέλοντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να διευκολύνει τη συμμετοχή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης στην κοινή επιστολή που έχει αποδέκτες και τους προέδρους του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ ισχυρίζεται δήθεν πως «...Ο θεσμός του κατώτατου μισθού είναι απαραίτητος...», όμως στη συνέχεια φτάνει στο ζουμί γράφοντας χαρακτηριστικά: «Ωστόσο, καθώς οι άμεσες και, κυρίως, οι έμμεσες επιπτώσεις της (αυξητικής ή μειωτικής) διακύμανσης του κατώτατου μισθού επί της ισορροπίας του κρατικού προϋπολογισμού και του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών είναι σημαντικές, ιδιαίτερα δε σε μια περίοδο σύνθετης δημοσιονομικής προσαρμογής όπως η τωρινή, είναι ευνόητο ότι υφίσταται άμεσο ενδιαφέρον της πολιτείας για την όσο το δυνατόν πιο προσεκτική διαμόρφωση του θεσμικού εργαλείου των κατώτατων αμοιβών». Και προσθέτει ότι η αναμόρφωση «του μηχανισμού διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού (Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας) (σ.σ. πρέπει να γίνει) υπό το φως των πρόσφατων οικονομικών εξελίξεων...»!

Τι λέει ο υπουργός: Οτι οι κατώτεροι μισθοί είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης και όχι των συνδικάτων και των εργοδοτών. Οτι αυτός δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δύναμης και του αγώνα των εργαζομένων, αλλά δικαιοδοσία της πολιτείας και πολύ περισσότερο να διαμορφωθεί με βάση το καθήκον της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και «υπό το φως των οικονομικών εξελίξεων»!

Σπεύδει, μάλιστα, να ταχθεί κατά οποιασδήποτε αύξησης στους κατώτερους μισθούς που επιβλήθηκαν με τη γνωστή ΠΥΣ τον περασμένο Φλεβάρη και έριξαν τον κατώτερο μισθό από τα 750 στα 586 ευρώ μεικτά, προβάλλοντας χωρίς καμιά ντροπή ως επιχείρημα την αύξηση της ανεργίας. Ομως η δραματική συρρίκνωση των μισθών την τελευταία τριετία καθόλου δεν αντέστρεψε την αύξηση της ανεργίας που αισίως τον περασμένο Απρίλη έφτασε το 22,5%! Για άλλο ενδιαφέρεται η κυβέρνηση και όχι για την ανεργία. Η ενίσχυση των επιχειρήσεων είναι ο στόχος της και γι' αυτό στην ατζέντα και αυτού του επαίσχυντου διαλόγου ξανατίθεται η μείωση του μη μισθολογικού κόστους και η συνέχιση των προγραμμάτων ενίσχυσης των επιχειρήσεων.

Και όμως σε έναν τέτοιο «διάλογο» που το αποτέλεσμά του είναι προκαθορισμένο από την κυβέρνηση, την τρόικα και συνολικά τις δυνάμεις του κεφαλαίου, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δήλωσε πρόθυμη να συμμετάσχει δίνοντας για άλλη μια φορά το άλλοθι στους εχθρούς της εργατικής τάξης.

Παράλληλα η κυβέρνηση ανοίγει και πάλι θέμα Ασφαλιστικού πέρα από τις περικοπές που θα ανακοινωθούν μέσα στο μήνα. Σε δήλωσή του την περασμένη Κυριακή ο υπουργός Εργασίας δήλωσε ότι «οι μέχρι σήμερα παραμετρικές παρεμβάσεις και "λύσεις" του ασφαλιστικού αποδείχτηκαν θνησιγενείς, επειδή δεν υπήρχε η πολιτική τόλμη και η αποφασιστικότητα να προβούμε σε καλά σχεδιασμένες, ψύχραιμες και δομικού χαρακτήρα λύσεις. Τα μερεμέτια έχουν "τελειώσει"».

Με τη σφραγίδα του ΣΕΒ

Το πώς εννοούνται αυτές οι δομικές λύσεις ανέλαβε να ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος που στην επιστολή του προς τον πρόεδρο της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο πρότεινε: «Τη θέσπιση μέτρων με στόχο την εγκαθίδρυση συνταξιοδοτικού συστήματος καθορισμένων εισφορών, το οποίο σταδιακά θα αντικαταστήσει το σημερινό των καθορισμένων παροχών». Ο ΣΕΒ, δηλαδή, τάσσεται αναφανδόν υπέρ ενός Ασφαλιστικού που δε θα δίνει την παραμικρή εγγύηση για το ύψος των συντάξεων, δηλαδή την εξομοίωση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης με ένα ιδιωτικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Το μοντέλο αυτό έχει ήδη θεσμοθετηθεί για τις επικουρικές συντάξεις, με το νέο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) και αναμένεται να αρχίσει η λειτουργία του με την έκδοση νέου κανονισμού παροχών για τις επικουρικές συντάξεις.

Εκεί ρητά ορίζεται ότι στο νέο Ταμείο οι ασφαλισμένοι γνωρίζουν μόνο τι θα πληρώνουν, δεν ξέρουν όμως το ύψος της σύνταξης που θα πάρουν μετά το τέλος του εργάσιμου βίου τους. Αυτό, όπως περιγράφεται στο νόμο, είναι ακαθόριστο, αφού σύμφωνα με τους νομοθέτες εξαρτάται από τα δημογραφικά δεδομένα, το ατομικό ποσό συσσώρευσης εισφορών με επιτόκιο που θα καθορίζεται ανάλογα με τη μεταβολή του μισθού των εργαζομένων, το επιτόκιο προεξόφλησης, αλλά και από το αν η σύνταξη μεταβιβάζεται ή όχι.

Τα νέα σχέδια έρχονται να συμπληρώσουν και να κάνουν ακόμα πιο επαχθείς τους αντιασφαλιστικούς και αντεργατικούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης Παπαδήμου. Και να σπρώξουν εργαζόμενους και συνταξιούχους στα όρια της επιβίωσης. Και αυτός ο πολιτικός στόχος πρέπει να λάβει άμεση απάντηση απ' όλους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.


Γ. ΖΑΧ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ