Θα προσπαθήσουμε να σταθούμε σε ορισμένα συμπεράσματα των κινητοποιήσεων.

Η προετοιμασία και η ολομέτωπη επίθεση των ιταλικών δυνάμεων καταστολής στις εκδηλώσεις με ένα νεκρό διαδηλωτή και τους εκατοντάδες βαριά τραυματισμένους, αποδεικνύουν όχι μόνο την εγκληματική πολιτική των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, αλλά και την ανησυχία του συστήματος απέναντι στην ογκούμενη καταδίκη του ιμπεριαλισμού. Τα μέτρα καταστολής που πήρε η ιταλική κυβέρνηση αποτελούσαν ένα σύνολο μέτρων, όχι μόνο παρεμπόδισης των διαδηλωτών να πλησιάσουν χώρο συνεδρίασης του G8, αλλά μέτρων ανοιχτής τρομοκρατίας με στόχο τη διάλυση των κινητοποιήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής παρομοιάστηκαν από τον ιταλικό Τύπο με τα πογκρόμ της χιλιανής φασιστικής αστυνομίας. Τα αντιδημοκρατικά αυταρχικά μέτρα που πήρε η ιταλική κυβέρνηση περιλαμβάνουν έλεγχο στα σύνορα, στους δρόμους, τους σταθμούς, τα αεροδρόμια και απελάσεις. Επίσης, οι ιταλικές αρχές φακέλωσαν 3.000.000 απ' όλο τον κόσμο που παλεύουν ενάντια στο ΝΑΤΟ και τον ιμπεριαλισμό! Ολα αυτά έγιναν με τις ευλογίες της ΕΕ και τη στενή συνεργασία των κυβερνήσεων και των αστυνομιών αυτών των χωρών όπως δήλωσε δημόσια ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι. Εχει βαριές ευθύνες γι' αυτό όχι μόνο φακελώνει στην Ελλάδα, αλλά και γιατί συμμετέχει και στο διεθνές ΝΑΤΟικό φακέλωμα. Στη Γένοβα μπήκε σε εφαρμογή το χτύπημα των διαδηλώσεων από δυνάμεις καταστολής εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες σύμφωνα με τα δόγματα της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης. Το σχέδιο επίθεσης αυτών των δυνάμεων, η σύνθεση και ο εξοπλισμός τους αντιστοιχεί σε αυτό που ονομάζουν οι ιμπεριαλιστές «ευέλικτες δυνάμεις έτοιμες για κυψελοειδούς τύπου επιθέσεις, δηλαδή σε διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές».

Το ιταλικό κράτος και η κυβέρνηση καθόρισαν ένα χώρο τη λεγόμενη «κόκκινη ζώνη» που περιέβαλλε το χώρο της συνεδρίασης του G8. Ο χώρος αυτός περίπου το 1/3 της πόλης της Γένοβας φράχτηκε στην κυριολεξία σε ένα τεράστιο μήκος και σε δαιδαλώδη φυσικά γραμμή, σύμφωνα με τους δρόμους που περιέβαλλαν τη ζώνη. Χρησιμοποίησαν για το φράξιμο διπλή σειρά από κοντέινερς για τους μεγάλους ανοιχτούς χώρους, δηλαδή το λιμάνι, τις ανοιχτές πλατείες και τις πλευρές των δρόμων που δεν είχαν κτίρια.

Οσοι δρόμοι οδηγούσαν στην «κόκκινη ζώνη» κλείστηκαν με ογκόλιθους από τσιμέντο, όπως αυτούς που έχουν τοποθετήσει οι Αμερικανοί στις βάσεις στον Αραξο και τη Σούδα και πάνω στους ογκόλιθους τοποθέτησαν πλέγμα από παχύ ατσάλι ύψους 7-8 μέτρων. Πλέγματα από ατσάλι τοποθέτησαν και στο δίκτυο αποχέτευσης. Ολα τα σπίτια και οι κάτοικοι της «κόκκινης ζώνης» ελέγχθηκαν και έκλεισαν το λιμάνι, το αεροδρόμιο και το σταθμό του τρένου. Στην «κόκκινη ζώνη» είχαν πρόσβαση μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι, αφού είχαν εφοδιαστεί με ειδικό χαρτί - βεβαίωση από την αστυνομία ότι κατοικούν εκεί.

Στην «κόκκινη ζώνη», δηλαδή, δημιούργησαν ένα ατσάλινο τείχος πίσω από το οποίο τοποθέτησαν ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας, στρατό εκπαιδευμένο «κατάλληλα» και άρματα μάχης. Την υπόλοιπη πόλη τη γέμισαν με αστυνομικές δυνάμεις όλων των ειδών. Αύρες και ταχυκίνητα με τεράστια ευελιξία τεθωρακισμένα ερπυστριοφόρα οχήματα, βαριά εξοπλισμένα και κατάλληλα εφοδιασμένα για να σπάζουν οδοφράγματα. Χρησιμοποίησαν επίσης ελικόπτερα όχι μόνο για την παρακολούθηση των διαδηλώσεων, αλλά και για τη ρίψη χημικών.

Με βάση αυτό το σχέδιο για κυψελοειδείς επιχειρήσεις χτυπούσαν με «ευελιξία», με όλα αυτά τα μέσα και από αέρος με τα ελικόπτερα τις διαδηλώσεις, με στόχο τη διάλυσή τους. Στις 20/7 οι δυνάμεις καταστολής μετέτρεψαν την πόλη όλη την ημέρα σε πεδίο μάχης και σε κόλαση χημικών και καπνογόνων. Χτύπησαν τις 6 προγραμματισμένες εκδηλώσεις κοινωνικής ανυπακοής, εκτέλεσαν εν ψυχρώ έναν διαδηλωτή, εισέβαλαν στο χώρο υποδοχής του φόρουμ με τεθωρακισμένα οχήματα και χημικά.

Στις 21/7 άρχισαν να χτυπούν τη μεγάλη διαδήλωση από το μεσημέρι έως στις 4:30 σε δυο βασικά σημεία, με στόχο να τη διαλύσουν και τη νύχτα προχώρησαν σε πογκρόμ εισβάλλοντας σε σχολεία που φιλοξενούσαν διαδηλωτές και στο κέντρο του Σόσιαλ - Φόρουμ, προχωρώντας σε εκατοντάδες συλλήψεις και τραυματίζοντας βαριά εκατοντάδες διαδηλωτές. Είναι εμφανές ότι η πρωτοφανής επίθεση είχε στόχο να διαλύσει ένα κίνημα που γεννιέται με έντονο το στοιχείο της αμφισβήτησης του ιμπεριαλισμού.

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις καταστολής χρησιμοποίησαν σε ευρεία κλίμακα τη δράση προβοκατόρων. Στις κινητοποιήσεις εμφανίστηκε μια ομάδα ντυμένη στα μαύρα με το όνομα BLACK BLOK (μαύρο μπλοκ). Αυτή η ομάδα εμφανιζόταν συνήθως μεταξύ διαδηλωτών και Αστυνομίας σπάζοντας βιτρίνες, ανάβοντας φωτιές και εξαπολύοντας επιθέσεις σε διαδηλωτές που προσπαθούσαν να τους απομονώσουν. Αποκαλύφθηκε ότι αυτή η ομάδα των μαύρων, όπως ονομάζονται, συνεργαζόταν με την Αστυνομία. Η δράση τους καταγγέλθηκε από το ΦΟΡΟΥΜ, την Κομμουνιστική Επανίδρυση και μαζικές οργανώσεις. Αποκαλύφθηκε και με φωτογραφικό υλικό, ότι καθοδηγούνταν από την ιταλική Ασφάλεια.

Γενική εκτίμηση μπορεί να είναι, ότι παρά την ανοιχτή τρομοκρατία δυναμώνει το κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Οι επιθέσεις, οι τρομοκράτες, ο νεκρός, απέδειξαν ότι ο ιμπεριαλισμός δεν «εξανθρωπίζεται» όπως ισχυρίζονται οι σοσιαλδημοκράτες και οι κεντροαριστεροί. Το σύστημα έχει πλέρια αντιδραστικοποιηθεί. Κατά συνέπεια η ταξική πάλη πρέπει να κατευθύνεται στη γραμμή για την ανατροπή του ιμπεριαλιστικού συστήματος και της εξουσίας των μονοπωλίων σε κάθε χώρα, για το σοσιαλισμό. Οι θεωρίες που προσπαθούν να συμφιλιώσουν τους εργαζόμενους και τους λαούς με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κάνουν ζημιά στο λαϊκό κίνημα.

Την ανάγκη ανατροπής του καθεστώτος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, γενικότερα του καπιταλισμού, μπορεί σήμερα κάποιος να κατανοήσει διαβάζοντας και τις ίδιες τις αποφάσεις του G8. Στο τελικό τους κείμενο οι ιμπεριαλιστές του G8 επιβεβαιώνουν τον αρπαχτικό καταπιεστικό χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού. Στο κύριο ζήτημα που κατέληξε το G8 είναι η παραπέρα απελευθέρωση του εμπορίου, η ενίσχυση μεγάλων τραπεζών σε διεθνές επίπεδο και ο έλεγχος, δηλαδή η μείωση των δημοσίων δαπανών των φτωχών χωρών. Τα ψιχία για τη ρύθμιση κατά 53 δισ. δολάρια του χρέους ορισμένων φτωχών χωρών δεν πρόκειται να αποπροσανατολίσουν κανέναν, όταν το χρέος μόνο της Αργεντινής είναι 130 δισ. δολάρια. Ούτε τα ψίχουλα του 1,3 δισ. για τη δήθεν καταπολέμηση του AIDS, της ελονοσίας και της φυματίωσης μπορεί να αποπροσανατολίσουν και να νομίσει κάποιος ότι το σύστημα γίνεται ανθρώπινο. Το κείμενο του G8 αναφέρει επίσης ότι οι ιμπεριαλιστές θα προωθήσουν τη διαφάνεια σε ό,τι αφορά τις δημόσιες δαπάνες, θα καταπολεμήσουν τη ρεμούλα και θα συνεργαστούν με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις! Εχει χορτάσει ο ελληνικός λαός από ...καντάρια διαφάνειας και πάλης, από τα αστικά κόμματα, ενάντια στη ρεμούλα! Ερχεται τώρα και το G8 και σερβίρει τις ίδιες σάλτσες. Τελικά το G8 εξαπολύει και τις γνωστές απειλές στα λαϊκά κινήματα και τονίζει ότι «δε θα ανεχτούν οι G8 κάποια μειοψηφία βίαιη να διαταράξει το έργο τους το οποίο θα συνεχιστεί».

Γι' αυτούς τους λόγους, κατά τη γνώμη μας, σε κάθε χώρα πρέπει να ανατραπεί η εξουσία των πλουτοκρατών και να ανοίξει ο δρόμος για το σοσιαλισμό.

Τις κινητοποιήσεις στη Γένοβα τις οργάνωσε το κοινωνικό φόρουμ της Γένοβας. Σε αυτό το φόρουμ συμμετέχουν εκατοντάδες μαζικές οργανώσεις κύρια πρωτοβάθμιες και ορισμένες δευτεροβάθμιες οργανώσεις γυναικών, αγροτών, ορισμένα συνδικάτα, όχι οι συνομοσπονδίες, καθώς και διάφορες επιτροπές αγροτών, εργατών, φοιτητών. Στο φόρουμ συμμετέχει το κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και ορισμένες «νέες οργανώσεις» όπως η ΑΤΑΚ και άλλες που δημιουργούνται γενικά ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Το κίνημα αυτό που δημιούργησε το φόρουμ ονομάστηκε πολύμορφο ή πολύχρωμο.

Η αλήθεια είναι ότι μέσα σ' αυτό το κίνημα υπάρχουν δύο γραμμές. Η γραμμή της γενικής αντίθεσης στον ιμπεριαλισμό και τους οργανισμούς του και η γραμμή κάποιας κριτικής αντιμετώπισης πλευρών της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί το καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς να αμφισβητεί την ουσία του ιμπεριαλισμού και την κυριαρχία του. Αυτή τη δεύτερη γραμμή προωθούν συνειδητά ορισμένες οργανώσεις με στόχο να κυριαρχήσει, να μπλοκαριστεί η τάση ρήξης - ανατροπής που έχει δυναμική και τελικά να ενσωματωθεί το κίνημα μέσα στα πλαίσια του συστήματος, προβάλλοντας μόνο ορισμένα ανώδυνα αιτήματα για τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.

Παράλληλα, υπάρχει πλήθος μαζικών οργανώσεων που δεν έχουν γραμμή ρήξης, έχουν όμως μια γραμμή αντίστασης σε ορισμένα ζητήματα. Κατά συνέπεια αυτό το κίνημα στην Ιταλία δεν έχει εντελώς διαμορφωθεί. Εχει δυναμική η αντίθεση στον ιμπεριαλισμό κύρια σε επίπεδο μαζών και σε ορισμένες οργανώσεις που συμμετέχουν στο φόρουμ. Υπάρχουν όμως και οργανώσεις που συμμετέχουν στο φόρουμ και συνειδητά δουλεύουν να ευνουχίσουν το κίνημα, προσπαθώντας να μη ριζοσπαστικοποιηθεί.

Τα καλέσματα του φόρουμ στο λαό εκφράζουν αυτή τη σύνθεση που υπήρχε σε επίπεδο κορυφής. Στα καλέσματά του στο λαό συμπυκνώνονταν οι εξής θέσεις: «Οι υπερεθνικοί οργανισμοί (σημείωση δική μας: δεν τους ονομάζει ούτε ιμπεριαλιστές, ούτε διεθνικούς, βγάζοντας έξω ορισμένες αστικές τάξεις ορισμένων χωρών) πάνω στους οποίους συγκεντρώνεται η προσοχή ενός διεθνούς ογκούμενου κινήματος δεν μπορούν πια να αποφασίσουν χωρίς να υπολογίζουν έναν πληθυσμό που ζητά δημοκρατικά προτσές και νέους ορίζοντες κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης». Η ακόμα: «εκφράζουμε τη δυσφορία μας απέναντι στις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης που διευρύνουν παραπέρα τη φτώχεια μεταξύ φτωχών και πλουσίων χωρών και φτωχών και πλουσίων κοινωνικών ομάδων». Ακόμη, λέει το φόρουμ: «ένας κόσμος διαφορετικός είναι δυνατός», χωρίς φυσικά να μπαίνει το ζήτημα της ανατροπής του καθεστώτος των μονοπωλίων ή το ζήτημα της εξουσίας. Αφού είναι εμφανές ότι άλλος κόσμος σημαίνει άλλο σύστημα κοινωνικό - οικονομικό, δηλαδή ο σοσιαλισμός μόνο μπορεί να αντικαταστήσει τον καπιταλισμό, το φόρουμ μιλάει για κάποιο άλλο κόσμο ώστε να ικανοποιούνται όλοι! Ταυτόχρονα όμως σπέρνει ψευδαισθήσεις, τουλάχιστον για το καπιταλιστικό σύστημα. Αν εξαιρέσουμε την Κομμουνιστική Επανίδρυση που βάζει ριζοσπαστική γραμμή στο φόρουμ και ορισμένες μαζικές οργανώσεις που βάζουν το ζήτημα της αντίστασης, χωρίς να φτάνουν όμως στη ρήξη με το σύστημα, είναι εμφανές ότι ορισμένες άλλες προωθούν συνειδητά την ενσωμάτωση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τη χειραγώγηση του κινήματος στη γραμμή διάφορων σοσιαλδημοκρατικών συνταγών. Αυτές οι οργανώσεις προσπαθούν ταυτόχρονα να τραβήξουν μαζί τους και μαζικές οργανώσεις που αντιστέκονται. Αυτό το ρόλο, πρωταγωνιστή θα λέγαμε, πέρα από τις οργανώσεις της σοσιαλδημοκρατίας και των νεοαριστερών, παίζει η ΑΤΑΚ. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η οργάνωση συμμετέχει στο φόρουμ και στις κινητοποιήσεις. Είχε έντονη παρουσία με τμήματά της από Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία κ.ά. Κεντρικό σύνθημα της ΑΤΑΚ είναι: «Να υπάρξει δημοκρατικός έλεγχος στις νεοφιλελεύθερες λογικές που σήμερα οδηγούν το παγκόσμιο σύστημα», ώστε να εκλογικευτεί η παγκόσμια τράπεζα και το ΔΝΤ. Η ουσία αυτής της θέσης είναι ναι στον ιμπεριαλισμό με λιγότερο νεοφιλελευθερισμό. Προωθεί, επίσης, το λεγόμενο φόρο TOBIK, λέγοντας ότι έτσι το κεφάλαιο θα στραφεί σε πιο παραγωγικές επενδύσεις και θα αντιμετωπιστεί η φτώχεια στον κόσμο. Η γενική της δηλαδή θέση είναι στην ουσία εχθρική απέναντι στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Ομως ελίσσεται και εμφανίζεται σε κοινές ανακοινώσεις με επιτροπές αγροτών, με εργοστασιακά εργατικά συμβούλια σε πολυεθνικές. Με οργανώσεις δηλαδή που διαβάζοντας τις διακηρύξεις τους διακρίνεται μια γενική γραμμή αντίστασης στην ΕΕ και στις πολυεθνικές. Ποια κόλπα χρησιμοποιεί η ΑΤΑΚ για να προσεταιριστεί μαζικές οργανώσεις; Κάνουν π.χ απεργία οι εργάτες στην πολυεθνική DANONE; Η ATAC καλεί σε μποϊκοτάζ τους καταναλωτές προϊόντων αυτής της εταιρίας!!

Για όλους αυτούς τους λόγους που παραθέσαμε προηγούμενα γίνεται κατανοητό γιατί τα γενικά καλέσματα του φόρουμ δεν περιέχουν γραμμή ανατροπής του συστήματος των μονοπωλίων, ούτε συνθήματα όπως ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ κ.ά.

Στη χώρα μας αυτή τη γραμμή τύπου ΑΤΑΚ προωθεί ο ΣΥΝ, ο οποίος διακηρύσσει με τα προγράμματά του ένα μείγμα παλαιών και «νέων» σοσιαλδημοκρατικών συνταγών που κινούνται στην «εκλογίκευση» της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τον τελευταίο καιρό εμφανίζεται σαν υποστηριχτής της πάλης και σε διεθνές επίπεδο. Είναι γνωστό ότι και οι οπορτουνιστές και οι σοσιαλδημοκράτες κάνουν προσπάθειες σε διεθνές επίπεδο, όχι φυσικά για να ενισχυθεί η ταξική πάλη, αλλά για να ενσωματωθεί το κίνημα αμφισβήτησης του ιμπεριαλισμού στα πλοκάμια της σοσιαλδημοκρατίας και να γίνει ανώδυνο για τον ιμπεριαλισμό και την αστική τάξη σε κάθε χώρα. Γι' αυτό το λόγο και με αυτές τις θέσεις συμμετείχε με μια ισχνή αντιπροσωπεία ο ΣΥΝ στη Γένοβα μαζί με διάφορους τροτσκιστές και οπορτουνιστές και βάλθηκαν οι άνθρωποι να κάνουν τον ιμπεριαλισμό ανθρώπινο. Ξέρετε, κατά τη γνώμη τους, όποιος παλεύει για την ανατροπή του ιμπεριαλισμού - καπιταλισμού και για το σοσιαλισμό δεν είναι σύγχρονος, αλλά σεχταριστής!! Απ' ό,τι πληροφορούμαστε γρήγορα θα σκαρώσουν και στην Ελλάδα παράρτημα της ΑΤΑΚ.

Οι μάζες, η Κομμουνιστική Επανίδρυση και ορισμένες μαζικές οργανώσεις με τα συνθήματά τους ήταν πιο μπροστά από το πολιτικό πλαίσιο του φόρουμ. Για παράδειγμα, κυρίαρχο σύνθημα στις μεγάλες διαδηλώσεις που φωνάχτηκε ήταν «κάτω η παγκοσμιοποίηση». Ορισμένες οργανώσεις αγροτών έκαναν κριτική στην ΕΕ, παρότι το φόρουμ δεν έλεγε τίποτε για την ΕΕ. Επίσης, ήταν έντονη η αποδοκιμασία της «κεντροαριστεράς» στις συζητήσεις και τις διαδηλώσεις.

Κυρίαρχα ακόμη ήταν τα παλιά αντιστασιακά τραγούδια του κομμουνιστικού κόμματος. Είναι επίσης σημαντικό ότι δεν ακούστηκαν θέσεις, όπως σε άλλες περιπτώσεις, να ανοίξει διάλογος του κινήματος με το G8.

Εχει γίνει κατά τη γνώμη μας ένα βήμα μπροστά σε επίπεδο συνειδήσεων. Η εξέλιξη των γεγονότων, τα πογκρόμ της αστυνομίας, τα συνθήματα, η μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις αποδεικνύουν κατά τη γνώμη μας πόσο βλαβερές σ' αυτή τη φάση του αγώνα είναι οι θεωρίες των σοσιαλδημοκρατών, που στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα ψελλίζοντας δειλά ότι πρέπει να γίνει κάπως ανθρώπινο!

Σ' αυτό το κίνημα που αναπτύσσεται στην Ιταλία υπάρχει έντονο το στοιχείο των χαλαρών δεσμών των οργανώσεων που το απαρτίζουν. Ταυτόχρονα όμως, υπάρχουν γνώμες και πρακτικές, που είναι πίσω από τις ανάγκες του αγώνα και υποτιμούν το ζήτημα της οργάνωσης και των μορφών πάλης. Για παράδειγμα, το φόρουμ στις κινητοποιήσεις δεν είχε κεντρική περιφρούρηση λόγω αντίληψης.

Ακόμη και μετά τον νεκρό και το πογκρόμ της αστυνομίας οι ηγέτες του συνεχίζουν να δηλώνουν ότι δεν πρέπει να επανέλθουμε στη λογική της περιφρούρησης που είχε το εργατικό κίνημα, γιατί αυτό θα «στενέψει» το κίνημα και τη μαζική συμμετοχή! Μόνο το κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών και αρκετά στελέχη μαζικών οργανώσεων βλέπουν την ανάγκη οι αγώνες να περιφρουρούνται. Μια άλλη σοβαρή πλευρά: Ενώ η πάλη επιβάλλει ανεβασμένες μορφές πάλης, η ηγεσία του φόρουμ δεν παίρνει τα κατάλληλα μέτρα οργάνωσης, σχεδιασμού και ετοιμασίας στο όνομα της «αυτοτέλειας» των οργανώσεων που συμμετέχουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το φόρουμ για τις 20/7 είχε εξαγγείλει μέρα κοινωνικής απειθαρχίας στα σύνορα με την κόκκινη ζώνη σε 6 διαφορετικά σημεία. Αυτή η απόφαση ήταν πολύ καλή και πρωτότυπη αλλά και ανεβασμένη μορφή, γιατί σηματοδοτούσε την προσπάθεια να σπάσει η κόκκινη ζώνη. Το φόρουμ, όμως, δεν είχε λόγω αυτής της θεωρίας της «αυτοτέλειας» κανένα σχέδιο κεντρικό, ποιες μορφές θα πάρει η κοινωνική απειθαρχία. Κάθε οργάνωση ακολουθούσε τα δικά της σχέδια. Οταν μπαίνουν όμως σε κίνηση εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων χωρίς σχέδιο και κεντρική οργάνωση σε μια πόλη στρατοκρατούμενη η έλλειψη σχεδίου και οργάνωσης δε βοηθά. Παρ' όλα αυτά ήταν διάχυτο από τους διαδηλωτές, ιδιαίτερα στις στιγμές των συγκρούσεων να παρθούν μέτρα τουλάχιστον περιφρούρησης του αγώνα.

Το Κόμμα μας με βάση τις Αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου πρέπει να συνεχίσει σ' αυτή τη γραμμή. Δηλαδή συσπείρωση δυνάμεων. Ενταση της πάλης ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Ανάπτυξη της ταξικής πάλης για την ανατροπή του καθεστώτος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, για τη λαϊκή εξουσία. Αποκάλυψη των σοσιαλδημοκρατικών θεωριών και των προτάσεων συμβιβασμού με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που προωθεί ο ΣΥΝ, γιατί βάζουν τροχοπέδη στο αναπτυσσόμενο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Η ανάπτυξη των ταξικών αγώνων, η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Μετώπου, η πάλη για τη λαϊκή εξουσία αποτελεί σημαντική υπόθεση για την εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά και τεράστια προσφορά στο παγκόσμιο κίνημα. Ταυτόχρονα, χρειάζεται ένταση της προσπάθειας να ενισχυθεί η δράση των κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο για την ανατροπή του καθεστώτος των μονοπωλίων για το σοσιαλισμό. Θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε σε διεθνείς κινητοποιήσεις, με ταυτόχρονη ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στη χώρα μας, γιατί το τι θα γίνει σε διεθνές επίπεδο θα εξαρτηθεί από την πάλη του επαναστατικού κινήματος σε κάθε χώρα.

Ο ιμπεριαλισμός θα ανατραπεί εφ' όσον αρχίσει να ανατρέπεται η εξουσία της αστικής τάξης σε κάθε χώρα. Τα γεγονότα και το κίνημα στη Γένοβα επιβεβαιώνουν ότι δυναμώνει η τάση σε πολλές χώρες για την ανατροπή του καθεστώτος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Αυτή την τάση θα ενισχύσουμε.

Μέσα από τις εξελίξεις ξεπροβάλει η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Σ? αυτό οδηγούν σήμερα οι εξελίξεις και η ταξική πάλη.