Στην Πρίστινα μετέβη την Παρασκευή ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, σε άλλη μια ευρωατλαντικής κοπής «αποστολή», από αυτές που αναλαμβάνει η κυβέρνηση επιδιώκοντας γεωστρατηγική αναβάθμιση για την ντόπια αστική τάξη.

Ο Ν. Δένδιας είχε συναντήσεις με την Πρόεδρο, Vjosa Osmani-Sadriu, με τον πρωθυπουργό, Albin Kurti, με τον πρόεδρο της Βουλής, Glauk Konjufca, και με την αναπληρώτρια πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών και Διασποράς, Donika Gervalla - Schwarz.

Μετά τη συνάντηση με την Κοσοβάρα ομόλογό του, σε δηλώσεις του τόνισε ότι η επίσκεψή του «υπογραμμίζει την προσήλωση» της ελληνικής κυβέρνησης «στην περαιτέρω ενίσχυση» της διμερούς σχέσης, υπογράμμισε την επιθυμία της κυβέρνησης για ενίσχυση οικονομικών σχέσεων σε υποδομές, γεωργικά προϊόντα και μεταφορές, όπως και «στον ενεργειακό τομέα, ενισχύοντας την ενεργειακή ασφάλεια και τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών», σύμφωνα με το ευρωατλαντικό σχέδιο για μείωση της εξάρτησης από το ρωσικό καύσιμο, σημειώνοντας: «Πιστεύουμε ότι ολόκληρα τα Δυτικά Βαλκάνια πρέπει να συνδεθούν με τον αγωγό TAP, μέσω διασυνδέσεων φυσικού αερίου».

Πρόσθεσε ότι «η Ελλάδα με συνέπεια, εδώ και δύο δεκαετίες, υποστηρίζει την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ», φέρνοντας ως παράδειγμα των σχετικών «πρωτοβουλιών» «τη διοργάνωση της πρώτης διακυβερνητικής διάσκεψης με την Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία, το συντομότερο δυνατό. Ιδανικά αυτόν τον μήνα». Ενώ για να μη μείνει αμφιβολία για το στόχο των κινήσεων, απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, σημείωσε πως «δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε άλλες δυνάμεις να υπονομεύσουν την εύθραυστη σταθερότητα της περιοχής μας προσπαθώντας να δημιουργήσουν σφαίρες επιρροής ή προσπαθώντας να εδραιωθούν αναφερόμενοι σε πολιτιστικές, ιστορικές ή θρησκευτικές συγγένειες (...) Τα Δυτικά Βαλκάνια ανήκουν στην Ευρώπη και πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ΕΕ».

Σε αυτό το πλαίσιο, διαβεβαίωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι «σταθερά υπέρ» της απελευθέρωσης των θεωρήσεων (βίζα) για τους Κοσοβάρους, ισχυρίστηκε ότι «η Ελλάδα ακολουθεί μια εποικοδομητική προσέγγιση όσον αφορά το Κοσσυφοπέδιο, σύμφωνη με την "ουδέτερη" προσέγγιση της ΕΕ», και αναφέρθηκε στο Γραφείο Εμπορίου και Οικονομικών Υποθέσεων του Κοσσυφοπεδίου που λειτουργεί στην Αθήνα από το 2019, αλλά πρόσφατα ενισχύθηκε και αναβαθμίστηκε σε «Γραφείο Συμφερόντων του Κοσσυφοπεδίου» στην Αθήνα.

Στο ίδιο μοτίβο βεβαίωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση «υποστηρίζει πλήρως τη συνέχιση του διαλόγου Βελιγραδίου - Πρίστινας» και «παρότρυνε», «για άλλη μια φορά, όλα τα μέρη να εντείνουν τις προσπάθειές τους, προκειμένου να βρουν μια νομικά δεσμευτική και βιώσιμη λύση. Μια τέτοια λύση θα κάνει θαύματα για να σταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή, καθώς και να φέρει την περιοχή πιο κοντά στην ευρωπαϊκή οικογένεια».

Τέλος, υπογράμμισε και «τη δέσμευση της Ελλάδας στην πιο μακροχρόνια επιχείρηση του ΝΑΤΟ, την KFOR» λέγοντας ότι «οποιαδήποτε πιθανή αλλαγή στη δομή της Δύναμης πρέπει να βασίζεται σε συνθήκες και όχι βάσει ημερολογίου», δίνοντας το πρόσχημα για παρουσία εκεί των ΝΑΤΟικών στο διηνεκές.

Ολα αυτά με φόντο τις εντεινόμενες διεργασίες για «πλήρη εξομάλυνση» των σχέσεων Σερβίας - Κοσόβου, αλλά και τις αυξανόμενες πιέσεις Βρυξελλών και Ουάσιγκτον για διεθνή αναβάθμιση του προτεκτοράτου.

Δεν περνά, εξάλλου, απαρατήρητο ότι ο υπουργός Εξωτερικών πήγε στην Πρίστινα, ουσιαστικά λίγες μόνο ώρες μετά την επίσκεψη εκεί του διαμεσολαβητή της ΕΕ Μ. Λάιτσακ (με τον οποίο είχαν τηλεφωνική επικοινωνία πριν από την αποστολή) και του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για τα Δυτικά Βαλκάνια, Μ. Πάλμερ.

Στις - ξεχωριστές - συναντήσεις τους με την ηγεσία του Κοσόβου συμφωνήθηκε να συνεχιστεί ο διάλογος με το Βελιγράδι, πιθανότατα στις 14 Ιούνη. Ο πρωθυπουργός του Κοσόβου ανέφερε ότι ο διάλογος δεν θα αποτελέσει συνέχεια της διαδικασίας που προηγήθηκε, αλλά μία νέα αρχή, ώστε η Πρίστινα να απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στο παρελθόν και κυρίως από την υποχρέωση να επιτρέψει τη σύσταση της Ενωσης Σερβικών Δήμων ως ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, δέσμευση που ανέλαβε το 2013, αλλά ποτέ δεν υλοποίησε.

Στη συνέχεια Πάλμερ και Λάιτσακ συναντήθηκαν στο Βελιγράδι με τον Πρόεδρο της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς, ο οποίος με ανάρτησή του μίλησε για εποικοδομητική συνάντηση, ανέφερε ότι σύντομα θα συνεχιστεί ο διάλογος με την Πρίστινα και δήλωσε πεπεισμένος πως είναι δυνατόν να βρεθεί συμβιβαστική λύση στο ζήτημα του Κοσόβου.

Κι ενώ ένα μακρύ, καυτό (από πλευράς εξελίξεων) καλοκαίρι μόλις ξεκίνησε, μια κυρία, πολιτευτής της ΝΔ, κατάφερε όσα το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου δεν τόλμησε να ονειρευτεί. Εδώ και μία εβδομάδα, ένα απαράδεκτο video της, στο οποίο κατακεραύνωνε κάποιες γυναίκες για ...τρίχες, κιλά, κυτταρίτιδα, πανάδες και ραγάδες, επειδή προσέβαλλαν την αισθητική της, κατόρθωσε να πρωταγωνιστήσει στα ΜΜΕ και να γίνει πάρτι στα social media.

Δεν θα άξιζε ν' ασχοληθεί κανείς με αυτήν την ανεκδιήγητη και κακόγουστη παρέμβασή της, αν δεν συνέβαινε - σ' αυτήν τη βαθιά λαβωμένη κοινωνία, με τα τεράστια προβλήματα - να απολάμβανε τη μερίδα του λέοντος στην «ενημέρωση», αναδεικνύοντας σε μείζον θέμα τις... τρίχες! Μάννα εξ ουρανού, που χρησιμοποιήθηκε για να σπρώξει στην άκρη όσα πραγματικά μας απασχολούν και να παραμερίσει όσα μας «καίνε». Ολα εκείνα δηλαδή που δεν τυγχάνουν τέτοιας εμπεριστατωμένης τηλεοπτικής ανάλυσης, όσο τα ρατσιστικά της φληναφήματα.

Οπως για παράδειγμα το έγκλημα ενάντια στη λαϊκή κατοικία, αφού από την 1η του Ιούνη τέθηκαν σε εφαρμογή οι διατάξεις του νέου πτωχευτικού νόμου, βάζοντας οριστικό τέλος σε ό,τι απέμεινε από τη δικαστική προστασία της πρώτης κατοικίας.

Οπως οι απανωτές δολοφονίες από το παρακράτος και τους μαφιόζους της νύχτας, που παραμένουν ανεξιχνίαστες.

Οπως το γεγονός ότι μόνο το 20% των πολιτών έχει κάνει τις διπλές δόσεις εμβολίου και οι κυβερνητικοί πανηγυρίζουν, ενώ τα Μέσα το παρουσιάζουν ως επιτυχία!

Οπως ότι τα Εργασιακά διαλύονται περισσότερο μέρα με τη μέρα κι αυτό αποσιωπάται πλήρως.

Ομως, σ' ένα πραγματικό δημοσιογραφικό τοπίο, αυτά που θα είχαν πρωταγωνιστική θέση θα ήταν τελείως άλλα θέματα. Θα ήταν - ας πούμε - το αντεργατικό νομοσχέδιο, αυτό το έκτρωμα της κυβέρνησης της ΝΔ. Θα ήταν μια αναφορά στο ότι με τον νέο πτωχευτικό νόμο, κάθε λαϊκό νοικοκυριό βρίσκεται μπροστά σε μια ιδιότυπη χρεοκοπία, με την οποία είναι υποχρεωμένο να δουλεύει για τις τράπεζες, ενώ όλα τα περιουσιακά του στοιχεία θα περνάνε σ' αυτές.

Δε θυμάμαι ποτέ τα ΜΜΕ να ενημέρωσαν διεξοδικά, αντικειμενικά και ειλικρινά το τι σημαίνει όλο αυτό. Οτι, δηλαδή, οι άνθρωποι θα μένουν ...με ενοίκιο στο σπίτι τους, που θα ορίζουν οι τοκογλύφοι, χάνοντας όλα τα χρήματα που έχουν πληρώσει για την εξόφληση του δανείου.

Ποτέ δεν βρέθηκε στα δελτία χρόνος να αναφερθεί ότι αυτή η επίθεση στο λαό έχει αφετηρία τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων που υπηρετούν τους τραπεζίτες και τα μονοπώλια, χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για τις κοινωνικές ανάγκες.

Ακούστηκε ποτέ από κάποιο δελτίο ή ενημερωτική εκπομπή ότι το δικαίωμα της κατοικίας έχει γίνει ένα πανάκριβο και απλησίαστο εμπόρευμα, ότι η ανάγκη απόκτησης κατοικίας αποτελεί πεδίο αισχρής τοκογλυφίας από τα νόμιμα αρπακτικά και με την πρώτη αδυναμία πληρωμής ακολουθεί η έξωση και η πώληση σε άλλο θύμα;

Μόνο το ΠΑΜΕ είναι στους δρόμους και μάχεται για όλα αυτά. Κανείς άλλος. Δεν έχω δει κι ακούσει κάποιον να αγωνίζεται για να μη χαθούν περιουσίες από τα κοράκια και τα «φαντς». Είναι, τελικά, μόνο δική του υπόθεση το «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη»;

Σε κανένα δελτίο αυτός ο αγώνας δεν αποτελεί είδηση, ανάλογης βαρύτητας με τις «ραγάδες και τις τρίχες» της προαναφερόμενης κυρίας. Κι όμως, είναι ζωτική ανάγκη να αναπτυχθεί ένα κίνημα που θα αποτρέψει όχι μόνο τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις που θα έρθουν, αλλά και να αγωνιστεί να μη χάσει κανένας το σπίτι του.

Στο καζάνι που βράζει, αυτές τις μέρες, είναι και το ζήτημα των εργαζομένων στον Πολιτισμό, που συνεχίζουν να δοκιμάζονται σκληρά από την ανεργία, την έλλειψη εισοδήματος, την έλλειψη επαφής με την τέχνη τους και το κοινό.

Ακόμη και οι λίγοι που - με το μερικό άνοιγμα των χώρων - έχουν εξασφαλίσει εργασία για τους επόμενους μήνες, αντιμετωπίζουν δραματική υποβάθμιση των όρων εργασίας τους: Μείωση αμοιβών, επέκταση του δελτίου παροχής υπηρεσιών, εξαναγκασμό σε παραχώρηση πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων τους για διαδικτυακές και τηλεοπτικές αναπαραγωγές του έργου τους κ.α.

Κι ενώ συμβαίνει αυτό, έρχεται ο κ. Χαρδαλιάς να υποστηρίξει ότι «η μουσική αυξάνει το ρίσκο της μετάδοσης του ιού και αυτό έχει αποδειχθεί παγκοσμίως από μεγάλα ερευνητικά και πανεπιστημιακά ιδρύματα και όλους τους λοιμωξιολόγους».

Η ΠΟΘΑ κατηγορεί τον κ. Χαρδαλιά ότι ενοχοποιεί τη μουσική, αλλά και τον χώρο του Πολιτισμού, όπως έχει κάνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, την ώρα που οι επαγγελματίες του κλάδου έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα εδώ και πολλούς μήνες από τις εμμονικές κυβερνητικές αντιλήψεις και τον καλεί να παρουσιάσει άμεσα τις μελέτες στις οποίες αναφέρθηκε.

Σκεφτείτε, από πέρσι τον Μάρτη μέχρι σήμερα, πόσο παραλογισμό βιώσαμε... Πόσα ατελέσφορα, εξωφρενικά και κατασταλτικά μέτρα εφαρμόστηκαν, στα οποία συμπυκνώθηκε όλη η επικίνδυνη και βαθιά αντιλαϊκή αντίληψη της κυβέρνησης για τη διαχείριση της πανδημίας.

Είδαμε τον δημόσιο τομέα να διαλύεται και τον ιδιωτικό να θησαυρίζει με κρατική στήριξη. Υποστήκαμε τις συνέπειες της απουσίας επιδημιολογικής επιτήρησης και συγκροτημένου σχεδίου διαχείρισης της πανδημίας, διοικητικά πρόστιμα, άχρηστα SMS, παγουρίνα και μάσκες γιγάντων, πρωθυπουργικά διαγγέλματα με σηκωμένο δάχτυλο, απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, ξύλο, συλλήψεις και προσαγωγές διαδηλωτών, self tests, απαγορεύσεις διαδημοτικών μετακινήσεων, περιορισμούς ωραρίου, ανοιγοκλεισίματα σχολείων.

Είδαμε διώξεις και απολύσεις συνδικαλιστών γιατρών και νοσηλευτών, κάθε υπουργό να ακολουθεί το δικό του μπαϊράκι και τον εμβολιασμό του πληθυσμού να μπλοκάρεται από τον «εθνικισμό των εμβολίων» ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και μεγάλα μονοπώλια και άνοιγμα της χώρας στους τουρίστες, πολύ πριν ανοίξει για τους κατοίκους της.

Κι όμως, τίποτε απ' όλα αυτά δε βρήκε το χώρο που του άξιζε, ποτέ και πουθενά στα κάστρα της «έγκυρης ενημέρωσης». Δεν είναι τυχαίο, όμως, που έχει χαθεί ήδη το 1/3 των τηλεθεατών σε σχέση με πέρσι. Το αισιόδοξο στην εποχή της χαμένης τιμής της αξιοπιστίας είναι αυτή ακριβώς η θεαματική αποστροφή των θεατών - και κυρίως του νεανικού κοινού - από την ελεγχόμενη ενημέρωση και την κυβερνητική προπαγάνδα των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών.

Ο «χαρακτήρας» του Τύπου σε μία χώρα είναι δείκτης του «είδους» της δημοκρατίας της. Ενας Τύπος υπό τον πλήρη έλεγχο μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων μάς δείχνει και για ποια δημοκρατία - και κυρίως ποιων - μιλάμε...