ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Ιούνη 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Διαχρονική η ανάγκη ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ

Η Ιστορία του ΚΚΕ και γενικότερα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος αναδεικνύει τη διαχρονική ανάγκη του ΚΚ να υπερασπίζεται την οργανωτική του αυτοτέλεια σε οποιεσδήποτε συνθήκες, ανόδου ή υποχώρησης ή στασιμότητας, του εργατικού κινήματος, της ταξικής πάλης.

Οι αστικές πιέσεις που δέχεται ένα ΚΚ για να απαρνηθεί την οργανωτική του αυτοτέλεια εκδηλώνονται και στο εσωτερικό του με τη μορφή του οπορτουνισμού.

Ετσι, αστικοί και οπορτουνιστικοί φορείς, με τον ειδικό ρόλο διάδοσης των απόψεών τους από τα ΜΜΕ, σταθερά επιτίθενται, συκοφαντούν, διαστρεβλώνουν κάθε περίοδο της Ιστορίας του ΚΚΕ που εντάθηκαν οι προσπάθειές του για την οργανωτική του ανασυγκρότηση μετά από πλήγματα που δέχθηκε. Αυτό έγινε και την περίοδο μετά την οργανωμένη οπισθοχώρηση από το Γράμμο και το Βίτσι των δυνάμεων του ΔΣΕ στις σοσιαλιστικές χώρες.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο αστικός Τύπος, με άρθρα και συνεντεύξεις διαφόρων αποστατών του κομμουνιστικού κινήματος, φροντίζει να προβάλει εξακολουθητικά την άποψη διαφόρων (π.χ., της Ελλης Παππά και άλλων), που ισχυρίζονται ότι η προσπάθεια διατήρησης Κομματικών Οργανώσεων (ΚΟ) και κομματικού τεχνικού μηχανισμού (ασύρματοι κ.ά.) στα χρόνια 1950 - 1955, σε συνθήκες παρανομίας, ήταν ένας παραλογισμός του Ν. Ζαχαριάδη που δεν έβλεπε τις λαμπρές προοπτικές που πρόσφερε η ΕΔΑ...

Η οπορτουνιστική αμφισβήτηση της οργανωτικής αυτοτέλειας του ΚΚ δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Είναι εξαιρετικά διδακτική και η πείρα του Κόμματος των Μπολσεβίκων στη Ρωσία μετά την ήττα της επανάστασης του 1905, που το Κόμμα κατάφερνε να έχει Οργανώσεις σε συνθήκες παρανομίας και διώξεων στην τσαρική Ρωσία.

Την αναγκαιότητά τους εξέφρασε ο Λένιν και με την κριτική που άσκησε στην Βέρα Ζασούλιτς, η οποία υποστήριζε τη διάλυση των ΚΟ στο όνομα των δυσκολιών. Ο Λένιν, παίρνοντας υπόψη τις δυσκολίες, αποκάλυπτε ότι άλλη ήταν η αιτία των απόψεων της Ζασούλιτς:

«Η φυγή από την παράνομη οργάνωση μπορούσε να είναι για ορισμένους αποτέλεσμα κούρασης και σπασίματος. Οι άνθρωποι αυτοί μόνο άξιοι λύπης είναι, αυτοί χρειάζονται βοήθεια ώσπου να περάσει το σπάσιμο και να αρχίσουν να ξεκόβουν από το μικροαστισμό, από τους φιλελεύθερους και τη φιλελεύθερη εργατική πολιτική και να τραβηχτούν ξανά προς την εργατική παράνομη οργάνωση. Οταν όμως αυτοί που κουράστηκαν και έσπασαν ανεβαίνουν στο βήμα της δημοσιογραφίας και διακηρύσσουν ότι η φυγή τους δεν είναι εκδήλωση κούρασης, αδυναμίας, διανουμενίστικης παλιανθρωπιάς, αλλά πράξη αξιέπαινη και επιπλέον φορτώνουν την ευθύνη στην παράνομη οργάνωση, που την παρουσιάζουν σαν "ανίκανη για δράση" ή "άχρηστη" ή "απονεκρωμένη" κτλ., τότε οι φυγάδες αυτοί γίνονται σιχαμεροί αποστάτες, προδότες. Τότε οι φυγάδες αυτοί γίνονται οι χειρότεροι συμβουλάτορες και εξίσου επικίνδυνοι εχθροί του εργατικού κινήματος» (Β. Ι. Λένιν «Απαντα», τ. 24, σελ. 27).

Ο Λένιν στο ίδιο άρθρο αναδεικνύει πως η ταύτιση του Κόμματος με μιαν ευρύτερη μάζα συμπαθούντων που δεν ανήκουν σε ΚΟ σήμαινε διάλυση του Κόμματος, γιατί, εκτός των άλλων, άφηνε το Κόμμα έρμαιο στην επίδραση της πολιτικής αστικών δυνάμεων μέσω ασταθών στοιχείων που ενίσχυαν την τάση συμβιβασμού με την αστική τάξη.

Τέτοια τάση εκδηλώθηκε και στις βουλευτικές εκλογές του 1951, οπότε δεν μπήκαν στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ οι Ν. Μπελογιάννης και Ν. Πλουμπίδης, για να μη διακυβευτεί η νομιμότητα της ΕΔΑ...

Στο πλαίσιο της αστικής και οπορτουνιστικής επίθεσης που δέχεται η περίοδος που το ΚΚΕ προσανατολιζόταν και προσπαθούσε να ανασυγκροτήσει τις παράνομες κομματικές του οργανώσεις, προβάλλεται αντίστοιχα και η περίοδος που κομματικά Σώματα (8ηΟλομέλεια του 1958) αποφάσισαν τη διάλυση των παράνομων οργανώσεων.

Επισημαίνουμε ακόμα ότι η αναγκαιότητα ύπαρξης Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ αμφισβητήθηκε όχι μόνο σε περιόδους παρανομίας, αλλά και σε περιόδους νομιμότητας ή επίδρασης κοινοβουλευτικών αυταπατών. Αυτή η αμφισβήτηση συνδυάστηκε και με την προσπάθεια πλήρους διάλυσης του ΚΚΕ και διάχυσής του σε συμμαχικά σχήματα, όπως ήταν πριν από τη δικτατορία η ΕΔΑ και πολύ αργότερα ο Συνασπισμός.

Η αναγκαιότητα ύπαρξης του ΚΚΕ δεν καθορίζεται από τις πολιτικές συνθήκες που υπάρχουν σε κάθε περίοδο. Καθορίζεται από το χαρακτήρα του ως κόμματος της εργατικής τάξης, της τάξης που έχει ιστορική αποστολή να ηγηθεί στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Γι' αυτό και οι οργανωτικές αρχές συγκρότησης και λειτουργίας του ΚΚ είναι σαφώς διατυπωμένες στο Καταστατικό του. Η εισαγωγή του Καταστατικού του ΚΚΕ αναφέρει: «Το ΚΚΕ είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης, η συνειδητή οργανωμένη πρωτοπορία της, η ανώτατη μορφή οργάνωσής της. Είναι επαναστατική οργάνωση εθελοντών ομοϊδεατών και αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας...».

Σε αυτήν την πάλη ένα ΚΚ δεν έχει να αντιπαλέψει απλώς τα αντίπαλα κόμματα, αστικά και οπορτουνιστικά, αλλά πρέπει να συγκρούεται καθημερινά και με όλους τους μηχανισμούς του κεφαλαίου (αστικό κράτος, αστική εκπαίδευση, μηχανισμοί καταστολής και ενσωμάτωσης, διεθνείς οργανισμοί κ.ά.). Ακόμα, το ΚΚ σε όλους τους χώρους της κοινωνικής ζωής, πρώτα απ' όλα στους χώρους εργασίας, έχει να αντιπαλέψει την επίδραση που ασκούν στην εργατική και στη λαϊκή συνείδηση οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι οποίες φαντάζουν ως αιώνιες.

Η Κομματική Οργάνωση είναι το Κόμμα στο χώρο δράσης της και παλεύει σύμφωνα με τη στρατηγική του ΚΚΕ, με σκοπό να καθοδηγήσει τη δράση όσων συμπαθούν το Κόμμα αλλά δεν είναι μέλη του, καθώς και τις μαζικές οργανώσεις.

Αυτό ακριβώς υπογραμμίζει το άρθρο 35 του Καταστατικού του ΚΚΕ, ορίζοντας: «Η Κομματική Οργάνωση Βάσης (ΚΟΒ) είναι το θεμέλιο του Κόμματος, είναι το κόμμα στο χώρο δράσης της. ΚΟΒ δημιουργούνται σε κάθε αυτοτελή χώρο, όταν υπάρχουν τουλάχιστο τρία κομματικά μέλη, με έγκριση του παραπάνω οργάνου. Σε χώρους που δεν υπάρχουν ΚΟΒ δημιουργούνται με ευθύνη παραπάνω οργάνου από κομματικά μέλη που ανήκουν σε άλλες ΚΟΒ. Οι ΚΟΒ που δεν ανταποκρίνονται στον προορισμό τους διαλύονται με απόφαση του παραπάνω οργάνου και έγκριση της Κεντρικής Επιτροπής».

Η ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των Κομματικών Οργανώσεων αποκρυσταλλώνει την πείρα του Κόμματος, το οποίο έχει δράσει σε συνθήκες αστικής νομιμότητας, ημιπαρανομίας και βαριάς παρανομίας, συνθήκες πάλης ενάντια σε ξένη κατοχή και σε συνθήκες ένοπλης ταξικής πάλης την περίοδο του Δεκέμβρη 1944 και του ΔΣΕ. Για παράδειγμα, στην περίοδο της Κατοχής, πέρα από την ένοπλη δράση του ΕΛΑΣ, η παράνομη δράση των κομμουνιστών υπήρξε η κινητήρια δύναμη προετοιμασίας μεγάλων γεγονότων, όπως η πολιτική απεργία ενάντια στην πολιτική επιστράτευση, αλλά και πολλών μικρότερων, όπως εργατικές απεργίες σε εργοστάσια με διεκδικήσεις για την επιβίωση των εργατών.

Ετσι, ήταν απόλυτα σωστή η απόφαση σειράς κομματικών Σωμάτων, που μετά το 1949 επέμειναν στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ και στη δημιουργία ισχυρών Κομματικών Οργανώσεων στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, η 7η Ολομέλεια της ΚΕ (1950) υπογράμμιζε:

«Η οργάνωση και η καθοδήγηση των αγώνων του Λαού (...) απαιτεί να κάνουμε γρήγορα και στέρεα την αναδιοργάνωση του Κόμματος. (...) Πρέπει να εξασφαλίζουμε αφοσιωμένους ως το θάνατο αγωνιστές, προπάντων στους βασικούς κρίκους της κομματικής διάρθρωσης (...) Να εξασφαλίσουμε γερό παράνομο μηχανισμό» (Το ΚΚΕ - «Επίσημα Κείμενα», τ. 7ος, σελ. 37,38).

Η οικοδόμηση του ΚΚ μέσα σε όλες τις συνθήκες αποτελεί αποκρυσταλλωμένη πείρα και του παγκόσμιου κινήματος. Ο Λένιν, αλλά και η ΚΔ, στους 21 Ορους που είχε αποφασίσει για την εισδοχή των ΚΚ σε αυτή, τόνιζε πως τα ΚΚ έπρεπε να έχουν την ικανότητα να περάσουν σε οργανωμένη δράση ακόμα και όταν κηρυχτούν παράνομα. Η οικοδόμηση Κομματικών Οργανώσεων ακόμα και σε συνθήκες κόλασης αποτελεί, πέραν των άλλων, και πολύτιμο στοιχείο διαπαιδαγώγησης και αυτοθυσίας. Παράνομες Κομματικές Οργανώσεις λειτουργούσαν, και με αποτελέσματα, ακόμα και στο Νταχάου, στη Μακρόνησο και σε άλλες παρόμοιες συνθήκες.

Η Ιστορία του ΚΚΕ δείχνει ότι η δράση των παράνομων οργανώσεων έφερνε αποτελέσματα και στη νόμιμη δουλειά, η οποία στηριζόταν στην παράνομη οργάνωση. Για παράδειγμα, η εκλογή των φυλακισμένων και εξόριστων κομμουνιστών βουλευτών το 1951 (πολλοί από τους οποίους ήταν άγνωστοι στο λαό) ήρθε ως αποτέλεσμα της γραμμής που έδινε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Κόμματος από το εξωτερικό και της δράσης των παράνομων οργανώσεων. Το ίδιο και η δράση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο αγροτικό, της νεολαίας, που στηρίχτηκε στη δράση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ.

Χάρη στην απόφαση της 12ηςΟλομέλειας της ΚΕ (1968), έγινε κατορθωτό να συγκροτηθούν παράνομες Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσει και πάλι ο κομματικός Τύπος («Ριζοσπάστης» και «Αδούλωτη Αθήνα»), αλλά και να αποκτήσει το Κόμμα Οργάνωση Νεολαίας, την ΚΝΕ. Αυτά συνέβαλαν καθοριστικά στην ιστορική συνέχεια του ΚΚΕ και την κατάκτηση της νομιμότητάς του, το 1974.


Του
Φάνη ΠΑΡΡΗ*
*Ο Φάνης Παρρής είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ