ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 5 Ιούνη 2010
Σελ. /64
Κάλεσμα σε αγώνες με τι σκοπό;

Γρηγοριάδης Κώστας

Σήμερα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ οργανώνουν συλλαλητήριο διαμαρτυρίας ενάντια στο ασφαλιστικό.

Κανείς βέβαια δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα να δυναμώσουν οι αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα άγρια μέτρα που απαιτεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Είναι όμως κρίσιμο για την αποτελεσματικότητα και την προοπτική των αγώνων τους, οι εργαζόμενοι να απαντήσουν στο ζήτημα: Αγώνες με τι σκοπό; Αγώνες μαζί με ποιους;

Γιατί, μπορεί σήμερα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να καλούν σε αγώνες καταγγέλλοντας τις εξελίξεις σε ασφαλιστικό, εργασιακά κτλ. αλλά είναι οι ίδιες που μέχρι πρόσφατα έλεγαν πως στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα υπάρχουν ...ασάφειες, σπέρνοντας αυταπάτες μέσα στην εργατική τάξη για τις προθέσεις κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου. Είναι οι ίδιοι που αποθεώνουν το «διάλογο» της απάτης, ακόμα και όταν πρόσφατα ανακοίνωναν ότι δε θα πάνε στη συνάντηση με τον Λοβέρδο έλεγαν ότι «η εναπομένουσα θεσμική μας δυνατότητα είναι να καταθέσουμε στην επιτροπή ακροάσεων της Βουλής αναλυτικά και τεκμηριωμένα τις προτάσεις μας». Είναι οι ίδιοι που έβλεπαν θετικές διατάξεις στον αντεργατικό νόμο για τις εργασιακές σχέσεις. Είναι αυτοί που διασπούν την εργατική τάξη, υπονομεύουν την κοινή δράση εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, καλούν ακόμη και σε ανοιχτή απεργοσπασία σε αρκετά επιχειρησιακά σωματεία, αλλά ακόμα και σε γενική απεργία (βλ. 17 Δεκέμβρη 2009).

Το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνο να αγωνίζεται ένας εργαζόμενος αλλά να αγωνίζεται στην κατεύθυνση και με το περιεχόμενο που υπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης του. Οι εργάτες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο δρόμους: 'Η να αγωνιστούν για την ...εξυγίανση του καπιταλισμού (όπως θέλει στην ουσία και η ΓΣΕΕ) ή να παλέψουν για την ανατροπή του βάρβαρου συστήματος που τους κλέβει τον ιδρώτα και τη ζωή.

Με μοχλό την ανεργία

Τη λέξη - κλειδί γύρω από την οποία θα περιστρέφεται η νέα ολοκληρωμένη πρόταση για την οικονομία που θα παρουσιάσει σε λίγες μέρες η ΝΔ, ανέφερε χτες ο πρόεδρος της ΝΔ. Η λέξη αυτή είναι η ανεργία, την οποία όπως είπε ο Α. Σαμαράς «τη θεωρούμε τον μεγάλο εχθρό του τόπου για εκείνα που έρχονται». Αυτό και μόνο πάντως αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ποια θα είναι η «νέα πρόταση» της ΝΔ. Η ανεργία είναι ο ισχυρός μοχλός για να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς η στρατηγική επίθεση της πλουτοκρατίας σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας προωθείται η σημαντική μείωση των μισθών, η κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, της ανασφάλιστης εργασίας, της απελευθέρωσης των απολύσεων, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων κ.ο.κ. Επίσης στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας προωθείται η διαρκής στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων με νέα «πακέτα διάσωσης», νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών, με νέες εισφοροαπαλλαγές κ.ο.κ. Να συνεχιστεί και να ενταθεί η πολιτική της κυβέρνησης. Σ' αυτή δίνει ώθηση και ας καμώνεται την αντιπολίτευση. Ο ίδιος άλλωστε ο Α. Σαμαράς έχει δεσμευτεί ότι θα μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές για τα κέρδη των επιχειρήσεων στα επίπεδα των βαλκανικών χωρών, ενώ έχει διακηρύξει ότι το σύνθημα της πολιτικής του είναι «ανταγωνιστικότητα παντού». Με άλλα λόγια, η νέα πρόταση της ΝΔ δεν είναι παρά η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, η πολιτική του μνημονίου με την τρόικα (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ). Αντε λίγο πιο «επικαιροποιημένη».

ΛΑΟ-πλάνος και δημαγωγός

«Αφού δεν μπορείτε να δώσετε αυξήσεις στους εργαζόμενους, τουλάχιστον δώστε τους φτηνά μακαρόνια από το Lidl». Οσο και ακούγεται απίστευτο, αυτή ήταν η πρόταση που έκανε χτες στον πρωθυπουργό ο Γ. Καρατζαφέρης, συμπυκνώνοντας σε μια φράση το δημαγωγικό και ταυτόχρονα άκρως αντιδραστικό πρόσωπο της πολιτικής του ΛΑ.Ο.Σ. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. ισχυρίστηκε ότι αν τα μακαρόνια της γερμανικής πολυεθνικής πουλιούνται όσο στις άλλες χώρες της ΕΕ, τότε είναι σαν να δίνονται αυξήσεις στους μισθούς της τάξης του 30%(!), όπως είπε ανερυθρίαστα. Βέβαια, ο Γ. Καρατζαφέρης δημαγωγεί ασύστολα γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να πιέσει καθόλου - ούτε βέβαια θέλει - τις πολυεθνικές να πουλάνε στις ίδιες τιμές ή φτηνότερα τα προϊόντα, ακριβώς γιατί η διακίνηση των προϊόντων γίνεται «ενδοεταιρικά», δηλαδή από τη μητρική στις θυγατρικές και τούμπαλιν, ακριβώς για να αυξήσει το περιθώριο του κέρδους. Από την άλλη, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. δικαιολογεί πλήρως και υποστηρίζει αναφανδόν τη μείωση των μισθών και προκειμένου να διασώσει κάτι από τις φιλολαϊκές μάσκες του ψάχνει στα «σκουπίδια» των πολυεθνικών, για να μοιράσει ό,τι τους περισσεύει στα λαϊκά στρώματα. Ο εργαζόμενος λαός όμως έχει αξιοπρέπεια και γι' αυτό αγωνίζεται για να πάρει όλα όσα του ανήκουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Το νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων

Οι ιδιωτικοποιήσεις, η εκχώρηση κερδοφόρων περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αποτελούν συστατικό στοιχείο των στρατηγικών επιλογών του διεθνούς κεφαλαίου τις τελευταίες δεκαετίες, με ευδιάκριτο στόχο την ενίσχυση της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και κερδοφορίας, σε συνδυασμό με το βάθεμα της υποταγής της εργασίας στο κεφάλαιο. Παράλληλα, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων είναι στενά συνυφασμένη με τις πολιτικές ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, την καθιέρωση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την οργάνωση της εργασίας, με βάση τις επιχειρηματικές ανάγκες, τις απολύσεις «πλεονάζοντος» προσωπικού, την άρση της μονιμότητας, την υπονόμευση των ασφαλιστικών - συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Και αν οι αρνητικές αυτές συνέπειες αφορούν άμεσα τους εργαζόμενους των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων και φορέων, για το σύνολο του λαού, οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης σηματοδοτούν το βάθεμα της καπιταλιστικής εμπορευματοποίησης βασικών προϊόντων και υπηρεσιών, όπως οι τηλεπικοινωνίες, η ηλεκτρική ενέργεια, τα ενεργειακά καύσιμα, το νερό, οι αερομεταφορές, οι σιδηρόδρομοι, το οδικό δίκτυο, τα λιμάνια, οι ορεινοί όγκοι, οι παραλίες και ο αιγιαλός. Ολα προσφέρονται ως πρώτη ύλη για την μεγέθυνση της κεφαλαιοκρατικής κερδοφορίας, η οποία είναι ευθέως αντίθετη με την όποια δυνατότητα ικανοποίησης των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων. Τις βασικές αυτές για τη ζωή τους υπηρεσίες τις πληρώνουν πανάκριβα. Επιπλέον η εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων και στην Ελλάδα κατέδειξε ότι οι πολιτικές παράδοσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε μία χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους, συνοδεύτηκαν και με εκτεταμένη διαφθορά, ότι οι πολιτικές αυτές επιλογές, συνέβαλαν ώστε να ανθίσει η χρηματική διαπλοκή των διαχειριστών του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος με τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Το σαρωτικό κύμα ιδιωτικοποιήσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη Τετάρτη ολοκληρώνει έναν κύκλο εγκληματικών πολιτικών επιλογών εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, που ξεκίνησε το 1990 η κυβέρνηση της ΝΔ, με την ανεπιτυχή πρώτη προσπάθεια να παραδώσει τον ΟΤΕ σε ιαπωνικά κεφάλαια. Από τότε, η πορεία των ιδιωτικοποιήσεων ακολουθεί μία ευθεία γραμμή, καθώς όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ακολούθησαν, αφαιρούσαν συνεχώς και νέα κομμάτια από το δημόσιο πλούτο, τα οποία και παρέδιδαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Και σήμερα, φαίνεται ότι πλησιάζουμε προς το τέλος. Με την έννοια ότι αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις και η κυβέρνηση... ολοκληρώσει το έργο της, δεν θα υπάρχει τίποτα για να πουληθεί τα επόμενα χρόνια. Θα τα έχουν ξεπουλήσει όλα! Ετσι, στο σφυρί βγαίνουν: Ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, το αεροδρόμιο των Σπάτων και τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, τα ΕΛΤΑ, οι νέοι αυτοκινητόδρομοι (Εγνατία), η τεράστια ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, ύψους εκατοντάδων δισ. ευρώ, την οποία διαχειρίζονται η...αμαρτωλή ΚΕΔ, η ΕΤΑ και η «Ολυμπιακά Ακίνητα».

Πρόκειται για μια επιπλέον απόδειξη ότι ο καπιταλισμός έχει παρασαπίσει, ότι γίνεται όλο και πιο αντιδραστικός, ότι η περαιτέρω διατήρηση της οργάνωσης της κοινωνικής εργασίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος ισοδυναμεί με τεράστιες θυσίες από την πλευρά των εργαζομένων. Η λύση βρίσκεται στον αντίποδα της σημερινής κατάστασης πραγμάτων. Είναι ώριμες οι συνθήκες για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, όπου θα έχει λυθεί το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας, υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ