«...Ωστόσο, οι αξιώσεις των εκπροσώπων του ΔΝΤ από την ελληνική κυβέρνηση, να απελευθερώσει τις ομαδικές απολύσεις και να μην επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, έθεσαν σε κίνδυνο το "εποικοδομητικό πνεύμα" που επικρατούσε στις διαπραγματεύσεις του Brussels Group. "Είναι παράξενη η επιμονή και η εμμονή, κυρίως από το ΔΝΤ" σχολίαζαν το απόγευμα της Κυριακής, πριν τη σύσκεψη της Ομάδας Διαπραγμάτευσης, πηγές του Μεγάρου Μαξίμου...».

Τα παραπάνω, από ρεπορτάζ της «Αυγής», απηχούν την κυβερνητική προπαγάνδα των τελευταίων ημερών, απ' όταν δηλαδή φάνηκε ότι τελείωσε ο «μήνας του μέλιτος» με το ΔΝΤ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για πολύ καιρό έπαιξε ένα βολικό για τον ίδιο και το σύστημα, άσχημο για το λαό, παιχνίδι, αφηγούμενη το παραμύθι των «καλών» και «κακών» ιμπεριαλιστών και παρουσιάζοντας υπαρκτές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς στους κόλπους τους, π.χ. για αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, σαν αντιθέσεις απ' τις οποίες μπορεί και να προκύψουν φιλολαϊκές εξελίξεις.

Το Νοέμβρη του 2014 τα «Νέα» δημοσίευσαν την εξής δήλωση του Αλ. Τσίπρα: «Οχι ότι έχω ερωτευθεί το ΔΝΤ, αλλά δεν μας εξασφαλίζει η παρουσία του;»...

Το Δεκέμβρη του 2014, ο τότε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα και σημερινός υπουργός Επικρατείας, Ν. Παππάς, σε συνέντευξή του στο «Βήμα», δήλωνε: «...Επειδή έχει πυροδοτηθεί μια συζήτηση για το ευρωπαϊκό χρέος, δεν είμαστε αυτήν τη στιγμή στο 2012, όπου μονάχος του ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Το είδαμε αυτό γραμμένο στους "Financial Times". Το έχουμε ως επίσημη γραμμή του ΔΝΤ. Αρα νομίζουμε ότι είναι πολύ πιο ευνοϊκό το πεδίο για να ανοίξει μια τέτοιου τύπου συζήτηση».

Το Γενάρη του 2015, ο Αλ. Τσίπρας ερωτάται στο πλαίσιο συνέντευξής του στο «Βήμα της Κυριακής»: «Εχετε κατηγορήσει έντονα τον κ. Σαμαρά, επειδή απέρριψε την πρόταση της κυρίας Λαγκάρντ για μια από κοινού άσκηση πίεσης στους Ευρωπαίους, με στόχο το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους. Θα επιχειρήσετε να συζητήσετε άμεσα με την κυρία Λαγκάρντ προκειμένου να επαναφέρετε την πρόταση αυτή στο τραπέζι;». Και απάντησε: «Ασφαλώς, η πρόταση της κυρίας Λαγκάρντ και του ΔΝΤ είναι κάτι που αντιμετωπίζουμε θετικά και πιστεύουμε ότι παραμένει στο τραπέζι. Θα την εξετάσουμε και θα την υποστηρίξουμε μέσα στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης (...) Τα κεφάλαια που θα οδηγήσουν στην επιστροφή στην ανάπτυξη... θα προέλθουν από την αλλαγή των όρων ανάμεσα στο δημόσιο χρέος και στην ασκούμενη οικονομική πολιτική. Οταν καταβάλλεις λιγότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους, διαθέτεις περισσότερα για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Πρόκειται για απλά οικονομικά που διδάσκονται παντού και έχουν επιβεβαιωθεί από την Ιστορία».

Δεν είναι μόνο ο εξωραϊσμός του ΔΝΤ μέσω του οποίου ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούσε, κάνοντας παιχνίδι για λογαριασμό του ντόπιου κεφαλαίου και των αξιώσεών του, να ρυμουλκήσει το λαό κάτω από ξένες σημαίες. Το ίδιο έπραξε και με τον ΟΟΣΑ, με τον Αλ. Τσίπρα να τον επιλέγει ως συμβουλάτορα της κυβέρνησής του για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν. Κι όμως, και οι πέτρες σ' αυτό τον τόπο γνωρίζουν το ρόλο που έχουν παίξει αυτοί και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί όσο υπάρχουν, σε βάρος λαών και λαών.

Τώρα ανακάλυψαν την «πυρίτιδα» ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση; Τώρα κατάλαβαν ότι η αναθέρμανση των καπιταλιστικών οικονομιών, για την οποία καίγονται τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι οργανισμοί τύπου ΔΝΤ, με το όποιο μείγμα διαχείρισης, περιλαμβάνει σταθερά μεγάλες δόσεις αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων; Τώρα συνειδητοποίησαν ότι η «συνταγή» του ΔΝΤ, που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα της κρίσης, του μνημονίου, του υψηλού κρατικού χρέους, θέλει να χορτάσει την όρεξη των μονοπωλίων για ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη;

Η αλήθεια είναι ότι το γνώριζαν και τον καιρό που παραμύθιαζαν το λαό ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να είναι φιλολαϊκή, ότι μπορεί να βρεθεί ένα μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας που να εγγυάται ανάπτυξη για το λαό και για τους μονοπωλιακούς ομίλους. Οτι μπορεί οι οργανισμοί του κεφαλαίου να είναι σύμμαχοι των λαών, συνήγοροι και υπερασπιστές τους στον πόλεμο που το κεφάλαιο τους έχει κηρύξει.

Γνώριζαν ότι η αντιασφαλιστική επίθεση σκοπεύει στη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους της εργασίας, ότι η εργασιακή ζούγκλα στοχεύει στη μείωση του «μέσου εργατικού μισθού», ότι δεν συνιστούν αυθαιρεσίες ούτε εμμονές της ΕΕ, του ΔΝΤ αλλά επιλογές απολύτως συμβατές με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Οπως και γνώριζαν ότι όποιος θέτει υποψηφιότητα για τη διαχείριση της εξουσίας του και την αναλαμβάνει, τέτοια κι ακόμα χειρότερα μέτρα θα κληθεί αργά ή γρήγορα να νομοθετήσει.

Σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, η κρατική πολιτική κινείται στους ίδιους άξονες: Φθηνότερη εργατική δύναμη και δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Σε όλα τα κράτη - μέλη, είτε έχουν μνημόνια και τρόικα είτε όχι, με υψηλό ή με χαμηλότερο χρέος, με ευρώ, με στερλίνες ή δολάρια, η λήψη τέτοιων μέτρων αποτελεί, ουσιαστικά, υπαρξιακή ανάγκη των μονοπωλιακών ομίλων. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες όξυνσης του διεθνούς ανταγωνισμού.

Συνεπώς, ας μην παριστάνουν τους έκπληκτους στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σώζονται.