ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 5 Μάρτη 2015
Σελ. /24
Παλεύουμε για ισχυρό ταξικό πόλο στις αστικές συγκοινωνίες

Συνέντευξη με τον Γιάννη Κιούση, αντιπρόεδρο στο ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ και μέλος της Γραμματείας Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ

Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τον Γιάννη Κιούση, αντιπρόεδρο στο ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ και μέλος της Γραμματείας Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ. Αν και η συνέντευξη έγινε με αφορμή τις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου που διεξάγονται σε λίγες μέρες, η κουβέντα επεκτάθηκε στις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις και στα προβλήματα που ταλανίζουν τις αστικές συγκοινωνίες σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

***

-- Στις 18 και 19 Μάρτη γίνονται οι εκλογές στο Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΑΣΑ για την ανάδειξη νέας διοίκησης. Από πολλές πλευρές διακινείται η άποψη ότι το τοπίο έχει αλλάξει και είναι πιο ευνοϊκό για τους εργαζόμενους, λόγω της αλλαγής στην κυβέρνηση. Πώς κρίνετε αυτήν την εκτίμηση;

-- Πράγματι, οι εκλογές του Συνδικάτου γίνονται σε μια νέα πολιτική «ατμόσφαιρα», που βεβαίως επιδρά στο συνδικαλιστικό κίνημα και στον κλάδο μας. Ομως, δε θεωρούμε ότι η νέα συγκυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τα πράγματα υπέρ του λαού. Αυτό φαίνεται καθαρά και από τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ. Συμφώνησαν πρακτικά και ουσιαστικά στην επέκταση του μνημονίου - όπως κι αν το ονομάζουν τώρα -, στη συνέχιση των αντιλαϊκών πολιτικών, όπως περικοπές στον προϋπολογισμό και για τις συγκοινωνίες. Επίσης, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για προσλήψεις, διατηρούνται νόμοι που έχουν χτυπήσει μισθούς και δικαιώματα κ.ά.

Ο Γιάννης Κιούσης
Ο Γιάννης Κιούσης
Αυτές είναι οι πραγματικές συνθήκες μέσα στις οποίες γίνονται οι εκλογές. Για εμάς, για τις δυνάμεις που συσπειρωνόμαστε στο ΠΑΜΕ, κεντρικό σύνθημα είναι «κανένας εφησυχασμός, καμιά αναμονή, καμιά ανοχή». Προειδοποιήσαμε, βεβαίως, και πριν από τις βουλευτικές εκλογές τους εργαζόμενους «να κρατάνε μικρό καλάθι», αλλά από ό,τι φαίνεται τώρα, δεν υπάρχει καν «μικρο καλάθι»! Με αυτήν τη λογική κατεβαίνουμε στις αρχαιρεσίες του Συνδικάτου...

-- Αυτή η διαχρονική πολιτική, τι επιπτώσεις έχει στον κλάδο σας και στο επιβατικό κοινό, που στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι από τα λαϊκά στρώματα;

-- Πρώτα - πρώτα να πάρουμε το στόλο των οχημάτων, που από 2.100 λεωφορεία, με το ζόρι βγάζει σήμερα 1.100 - 1.200 λεωφορεία. Αλλα είναι παροπλισμένα, άλλα τα έχουν για ανταλλακτικά και άλλα «είναι τελειωμένα». Δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για αγορά νέων οχημάτων και ιδιαίτερα αρνητικό είναι το γεγονός ότι δεν προβλέπεται η διάθεση κρατικού χρήματος για την επισκευή οχημάτων που μπορούν να επισκευαστούν.

Αυτό το ζούνε καθημερινά οι εργαζόμενοι, είτε γιατί δεν έχουν αξιόπιστο λεωφορείο να βγάλουν στο δρομολόγιο, είτε γιατί δεν έχουν καν λεωφορείο. Οι τεχνίτες κάνουν πατέντες και με φιλότιμο προσπαθούν να διορθώσουν όσο μπορούν τις βλάβες που παρουσιάζονται. Μία από τις συνέπειες αυτής της κατάστασης είναι η εντατικοποίηση της εργασίας, καθώς πρέπει να εκτελούνται περισσότερα δρομολόγια με λιγότερα οχήματα.

Από την άλλη, αυτές οι σοβαρές ελλείψεις εκφράζονται για το επιβατικό κοινό με πολύωρες αναμονές στις στάσεις. Καταλαβαίνετε ότι τα προβλήματα αφορούν και στους εργαζόμενους και στο λαό.

-- Με τα εισιτήρια τι γίνεται;

-- Η μείωση της τιμής του εισιτηρίου από το 1,40 στο 1,20 δεν ανακούφισε επί της ουσίας τα λαϊκά στρώματα, γιατί μειώθηκε ο χρόνος χρήσης του από τα 90 στα 70 λεπτά της ώρας και καταργήθηκε η δυνατότητα που είχε ο επιβάτης να ανανεώσει την ισχύ του λίγο πριν λήξει, ενώ βρισκόταν μέσα στο λεωφορείο. Ετσι, με δεδομένο ότι υπάρχουν διαδρομές που ξεπερνούν αυτό το χρονικό όριο, υπάρχει κόσμος που αναγκάζεται πια να αγοράσει και δεύτερο εισιτήριο.

Ηδη έχει δρομολογηθεί η ανάθεση σε ιδιώτη της έκδοσης, διακίνησης και προφανώς ο έλεγχος του λεγόμενου «έξυπνου» ή ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της προηγούμενης συγκυβέρνησης, τις οποίες δεν αμφισβητεί η σημερινή, μέχρι το 2016 θα μπει σε εφαρμογή. Μέσα του κρύβεται η διαζωνική τιμή εισιτηρίου. Δηλαδή, η τιμή του θα συναρτάται με την απόσταση που θα διανύει ένας επιβάτης. Από εκεί και πέρα, θα είναι πολύ πιο εύκολο να περνάνε αυξήσεις στα εισιτήρια.

Εμείς, σαν ΠΑΜΕ στις Αστικές Συγκοινωνίες, μαζί με άλλους μαζικούς φορείς του κινήματος, διεκδικούμε αιτήματα όπως δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους, φοιτητές, σπουδαστές, ΑμΕΑ, χαμηλοσυνταξιούχους, μείωση της τιμής του εισιτηρίου κατά 50% για όλους. Αυτά είναι μέτρα για άμεση και πραγματική ανακούφιση του λαού, για τον κόσμο που υποφέρει, ιδιαίτερα μετά τα μέτρα που πάρθηκαν την περίοδο της κρίσης.

Ομως, στις εξαγγελίες της η κυβέρνηση μιλά γενικόλογα, χωρίς να αναλαμβάνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Πριν από λίγες μέρες, η Γραμματεία Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ, Επιτροπές Ανέργων και άλλοι φορείς, κάναμε παρέμβαση για τα ζητήματα αυτά. Ομως, συναντηθήκαμε με τον γενικό γραμματέα που είχε τοποθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και δήλωσε αναρμόδιος! Είναι και αυτό μια ένδειξη του πόσο ενδιαφέρεται η σημερινή κυβέρνηση για τα προβλήματα στις συγκοινωνίες.

-- Περιγράψατε προηγουμένως την κατάσταση στον κλάδο. Πώς στέκονται οι παρατάξεις του χώρου απέναντι στις εξελίξεις;

-- Υπάρχουν παρατάξεις που παίρνουν τη σκυτάλη από την κυβερνητική πολιτική - τη χτεσινή και τη σημερινή - για να την «περπατήσουν» μέσα στον κλάδο μας. Αυτές οι παρατάξεις είναι η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, που το προηγούμενο διάστημα περάσανε στη συνείδηση του κόσμου την «ήπια προσαρμογή», το «ενιαίο μισθολόγιο» και έχουν τεράστιες ευθύνες για αυτό.

Από την άλλη, έχουμε τη δημιουργία νέων σχημάτων - όπως το ΜΕΤΑ - στη λογική της νέας «αριστερής» κυβέρνησης, που βάζουν στόχους πολύ κάτω από τον πήχη της αναπλήρωσης των απωλειών που είχαμε την περίοδο της κρίσης. Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, τόσο των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες, όσο και του επιβατικού κοινού.

Προσπαθούν να διαμορφώσουν τον νέο εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, με στόχο να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους και να τους μετατρέψουν σε χειροκροτητές της αντιλαϊκής πολιτικής. Θέλουν να μάθει ο κόσμος να ζει με τους μειωμένους μισθούς. Να ζει με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ένα ζήτημα που δεν το ακουμπάει κανένας. Λόγω της κατάργησης των ΒΑΕ για τους νέους εργαζόμενους, το όριο συνταξιοδότησης πήγε από τα 55 έως 58 έτη στα 62, με προοπτική τα 67!

Πέρα από αυτές τις δυνάμεις, υπάρχουν παρατάξεις που καλλιεργούν το συντεχνιασμό, με βάση την ειδικότητα, βάζοντας τορπίλη στην ίδια την ύπαρξη του Συνδικάτου. Εμείς την ενότητα την εννοούμε όχι απλά στο πρόβλημα, αλλά στα κριτήρια με τα οποία διαμορφώνονται οι διεκδικήσεις και τους στόχους που παλεύει το κίνημα.

-- Ποιο συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων προβάλλουν οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο;

-- Το δικό μας πλαίσιο ξεκινά από την αρχή ότι δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα που μας πετάνε, να μάθουμε να ζούμε με αυτά. Στις άμεσες διεκδικήσεις προτάσσουμε την επαναφορά των απωλειών στα επίπεδα του 2009. Αυτό έχει να κάνει με το μισθολόγιο, με την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, με το συνταξιοδοτικό, με την υγιεινή και ασφάλεια κ.λπ. Θέτουμε, επίσης, ζητήματα όπως το ωράριο (7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο), η κατάργηση της «κατσαρής» (σπαστή) βάρδιας, που συνδέεται άμεσα με το αίτημα για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Ακόμα, παλεύουμε για τη μείωση του χρόνου των διαδρομών, που επίσης προϋποθέτει προσλήψεις και τη χρήση περισσότερων οχημάτων.

-- Ποιο κάλεσμα απευθύνει η παράταξη της ΔΑΣ ΟΑΣΑ μπροστά στις εκλογές;

-- Καλούμε τους εργαζόμενους να ισχυροποιήσουν και με την ψήφο τους τον ταξικό πόλο, το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ, που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ. Οι εργαζόμενοι που αγανακτούν, που αντιλαμβάνονται το ρόλο του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, εργαζόμενοι τίμιοι που σέβονται τη δράση του ΠΑΜΕ, της ΔΑΣ στο χώρο, που εκτιμούν τους αγώνες μας, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, να σκεφτούν καλά τη στάση που θα κρατήσουν και στις αρχαιρεσίες και στο κίνημα.

Σε αντιπαράθεση με τις άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, προχωρήσαμε με τις Επιτροπές Αμαξοστασίων, που έχουμε συγκροτήσει, σε δύο, τρεις και πέντε τοπικές γενικές συνελεύσεις, με στόχο να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι για τις εξελίξεις, να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη για την οργάνωση του αγώνα. Συζητάμε με τους εργαζόμενους την ανάγκη να κατανοηθεί ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν μπορεί να είναι ατομική, και πως το ρουσφέτι δεν είναι λύση, για όσους το βλέπουν σαν τέτοιο.

Τον τελευταίο καιρό, η συγκυβέρνηση και συνδικαλιστικές παρατάξεις όπως το ΜΕΤΑ αναφέρονται συχνά στη λέξη «αξιοπρέπεια». Για εμάς αξιοπρέπεια σημαίνει μεροκάματο σταθερό, μισθός που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας, ζωή με ελεύθερο χρόνο.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται αλλαγή στους συσχετισμούς. Είτε παλιοί, είτε νέοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές δεν θέλουν και δεν μπορούν με τη γραμμή που υπηρετούν να αλλάξουν τίποτα σε όφελος των εργαζομένων. Το ξαναλέμε: Απαιτείται να δυναμώσει ο ταξικός πόλος, να δυναμώσει η ΔΑΣ και να αναπτυχθεί κοινή δράση με τους εργαζόμενους των άλλων μέσων και όλων των κλάδων, αλλά και με τους ανέργους, τους συνταξιούχους, το λαό που πλήττεται από αυτήν την πολιτική.

Τέτοια συνδικάτα χρειάζονται οι εργάτες για την αναχαίτιση της αντιλαϊκής επίθεσης, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, σε κατεύθυνση που να υπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα και όχι των εργοδοτών.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ