Στιγμιότυπο από πρόσφατη κινητοποίηση στον Πειραιά

Ολες οι δυνάμεις, κυβέρνηση, τρόικα, εργοδότες, από κοντά και η ΓΣΕΕ σπρώχνουν στην ίδια κατεύθυνση, επιδιώκουν τον ίδιο στρατηγικό στόχο: Τη συντριβή των μισθών, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων, την επίτευξη πάση θυσία της πολυπόθητης για τα μονοπώλια ανταγωνιστικότητας, την εξασφάλιση των όρων για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Ας χύνουν όλοι τους κροκοδείλια δάκρυα, για τους εργάτες, την κοινωνία, ας επικαλούνται τους κινδύνους βαθέματος της ύφεσης. Πίσω απ' αυτά, κρύβεται η ανυπέρβλητη ισχύ των οικονομικών νόμων και ειδικότερα η αντικειμενική συμπεριφορά του κεφαλαίου όπως την περιέγραψε στο περίφημο χορείο Κ. Μαάρξ: «Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος (...). Οταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τα εκατό (10%) κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα.» («Το Κεφάλαιο», τόμος 1, σελ. 785).

Μετά από ατέρμονες συζητήσεις σε κυβερνητικό επίπεδο, μεταξύ των κομμάτων της συγκυβέρνησης, διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, παράλληλους διαλόγους των εργοδοτών με τη ΓΣΕΕ, κατά τους οποίους επιστρατεύτηκε όλο το οπλοστάσιο των απειλών και των εκβιασμών, το τοπίο ξεκαθαρίζει. Το προαποφασισμένο σχέδιο, εμφανίζεται γυμνό. Μείωση των μισθών κατά 25% στον ιδιωτικό τομέα μέσα στο 2012, ανατροπή των Συλλογικών Συμβάσεων μέσω της οποίας η συρρίκνωση των μισθών θα κλιμακώνεται και τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα, προεξοφλείται και η μείωση των επικουρικών συντάξεων μεσοσταθμικά κατά 15%, η οποία προστίθεται στις δύο που έχουν ήδη γίνει.

Η σφαγή των μισθών κατά 25%, που θα επιδιώξουν να επιβάλουν σε αγαστή συνεργασία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και πλουτοκρατία, σύμφωνα με πληροφορίες, θα προέλθει από:

• Την κατάργηση ή τη δραστική μείωση του 13ου και 14ου μισθού για όλους τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα. Η πλήρης κατάργηση των δώρων (13ος - 14ος μισθός) μειώνει οριζόντια όλους τους μισθούς κατά περίπου 15%.
• Την παρέμβαση στον κατώτερο μισθό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, στις τριετίες και τα επιδόματα που προβλέπονται σ' αυτή. Ανάλογη πίεση θα ασκηθεί και στις κλαδικές Συμβάσεις. Τα παραπάνω μέτρα, που δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμα στις λεπτομέρειές τους, προβλέπεται να οδηγήσουν σε συνολική μείωση των μισθών κατά 10%.
• Στο τραπέζι έχει τεθεί επίσης και το ζήτημα των παρεμβάσεων στις κλαδικές Συμβάσεις. Σε κάθε περίπτωση, η υπονόμευσή τους θα περάσει μέσα από τη γενικευμένη επιβολή των επιχειρησιακών και των ατομικών συμβάσεων, όπως ήδη γίνεται από τους εργοδότες στις επιχειρήσεις.

Σε ό,τι αφορά στις επικουρικές συντάξεις, η κυβέρνηση ετοιμάζει περικοπές μεσοσταθμικά κατά 15%. Σύμφωνα όμως με κυβερνητικά στελέχη, για τα Ταμεία που παρουσιάζουν «μεγάλα ελλείμματα» θα επιβληθούν μειώσεις κατά 25% - 30%.

Παράλληλα με τα πιο πάνω μέτρα προωθούνται:

• Η κατάργηση - συγχώνευση περίπου 100 οργανισμών του Δημοσίου με άμεσες απολύσεις άνω των 10.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012.
• Η δραστική περικοπή στη φαρμακευτική δαπάνη, στα κονδύλια για νοσοκομειακή περίθαλψη, στα κοινωνικά επιδόματα και στις εξοπλιστικές δαπάνες, για την επίτευξη των στόχων του δημόσιου ελλείμματος της διετίας 2011 - 2012.
• Οι μειώσεις των μισθών στις ΔΕΚΟ και για χιλιάδες ακόμα εργαζόμενους του στενού δημόσιου τομέα, που αμείβονται βάσει των λεγόμενων «ειδικών μισθολογίων». Στην πραγματικότητα αμφισβητούνται οι κλαδικές συμβάσεις σε όλες τις ΔΕΚΟ.

Η επίθεση στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα γίνεται ακόμα πιο επώδυνη στο έδαφος των αντεργατικών παρεμβάσεων και της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης που ήδη έχουν συρρικνώσει το εργατικό εισόδημα. Ετσι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ προκύπτει πως οι συνολικές ετήσιες αποδοχές των μισθωτών του ΙΚΑ μειώθηκαν κατά 5,11% το 2010 σε σχέση με το 2009, κατά 12,43% το 2011 σε σχέση με το προηγούμενο έτος και θα μειωθούν κατά 10,57% φέτος σε σχέση με πέρυσι. Οι ετήσιες αποδοχές ανά άτομο μειώθηκαν κατά 1,13% το 2010 σε σχέση με το προηγούμενο έτος, κατά 3,78% το 2011 και εκτιμάται ότι φέτος θα μειωθούν κατά 7,7%.

Τα στοιχεία αυτά, που παρουσιάστηκαν από τον ίδιο τον υπουργό Εργασίας στη Βουλή την προηγούμενη βδομάδα, δείχνουν ότι οι ετήσιες αποδοχές των μισθωτών το 2012 θα μειωθούν κατά 25,7% σε σχέση με το 2009. Και αυτό, πριν επιβληθούν τα νέα αντεργατικά μέτρα. Ετσι, ενώ το 2009 οι συνολικές ετήσιες αποδοχές των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ (το 94% του συνόλου των μισθωτών) ανήλθαν στα 36,108 δισ. ευρώ το 2012 θα πέσουν στα 26,832 δισ. ευρώ μείωση κατά 25,7%. Οι μέσες ετήσιες αποδοχές ανά άτομο από τα 13.664 ευρώ το 2009 θα μειωθούν στις 12.000 ευρώ φέτος, πτώση κατά 12,2%. Δηλαδή, φέτος οι 2,2 εκατομμύρια μισθωτοί υποχρεώνονται να ζήσουν με λιγότερα εισοδήματα που υπολογίζονται στα 9,276 δισ. ευρώ! Πέραν αυτών που, λόγω ανεργίας, δεν έχουν κανένα εισόδημα.

Προκύπτει το συμπέρασμα ότι αν περάσουν και τα νέα μέτρα, θα πρόκειται για πραγματική εξόντωση της εργατικής τάξης, για πορεία αφανισμού της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Να γιατί, μέσα σε μια τέτοια ζοφερή πραγματικότητα που ζούνε εκατομμύρια μισθωτοί και άνεργοι η συμμετοχή της ΓΣΕΕ στο διάλογο - απάτη που στήθηκε με τους εργοδότες κατ' εντολή της κυβέρνησης, είναι απροκάλυπτη συμπαιγνία, ανοιχτή προδοσία των εργαζομένων, πισώπλατη μαχαιριά στα δικαιώματά τους.

Αλλωστε, ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος φρόντισε να διατυπώσει με μεγάλη ευστοχία το ζητούμενο του διαλόγου: «Η πρόσκληση - σημείωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ - αφορούσε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την ανταγωνιστικότητα. Η πραγματική πρόκληση, όμως, ήταν εξαρχής σαφής: Οι κοινωνικοί εταίροι κλήθηκαν να συγκλίνουν σε μια συμφωνία που θα αντιμετώπιζε το θέμα του μέσου κόστους εργασίας...» Και αυτόν το στόχο τον υπηρέτησαν όλοι τους με απόλυτη συνέπεια. Οι ισχυρισμοί τους, ότι δήθεν σέβονται την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, τους οποίους διατύπωσαν στην κοινή επιστολή των κοινωνικών εταίρων προς τον πρωθυπουργό και τα κόμματα της συγκυβέρνησης, δεν έχουν την παραμικρή αξία.

Ποιους, άραγε, μισθούς εγγυώνται οι εργοδότες, ποιες συμβάσεις; Μήπως δεν είναι αυτοί που απολύουν κατά χιλιάδες τους εργάτες; Δεν είναι μέλη του ΣΕΒ οι βιομήχανοι που μειώνουν τους μισθούς, επιβάλλουν εκ περιτροπής εργασία, αρπάζουν τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων που προορίζονται για τα Ταμεία; Να γιατί η ζημιά που κάνει η ΓΣΕΕ συμμετέχοντας στο διάλογο είναι τόσο μεγάλη. Γιατί, όχι μόνο «λαδώνει» τη μηχανή της πιο στυγνής εκμετάλλευσης, αλλά και δίνει τη δυνατότητα στους βιομήχανους να φοράνε το φωτοστέφανο της υπεύθυνης κοινωνικής δύναμης, που δήθεν ενδιαφέρεται για το καλό των εργατών, που «σώζουν» τη χώρα από την καταστροφή. Να παρουσιάζει, δηλαδή, το κεφάλαιο και την κερδοφορία του όχι ως την αιτία, για τα βάσανα που βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι, αλλά ως τη σωτηρία τους. Και αυτή η ιδεολογική διάβρωση, είναι η πιο πολύτιμη και μακροπρόθεσμη συνεισφορά προς τον ΣΕΒ και γι' αυτό με κάθε τρόπο πρέπει να καταδικαστεί από κάθε τίμιο και συνειδητό εργάτη.