Διακηρύσσοντας ωμά ότι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων εξαρτάται απόλυτα από το παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης, οι 27 αρχηγοί των κρατών - μελών της ΕΕ κατέληξαν χτες σ' ένα πρώτο χρονοδιάγραμμα για την υιοθέτηση και εφαρμογή του λεγόμενου «Σύμφωνου ανταγωνιστικότητας», το οποίο, για λογαριασμό του κεφαλαίου, ανέλαβαν να συντάξουν και να παρουσιάσουν στη χτεσινή Σύνοδο Κορυφής η Γερμανία και η Γαλλία.

Σύμφωνα με δηλώσεις πριν και μετά από τις εργασίες της Συνόδου, το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» αναμένεται να οριστικοποιηθεί στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής (24 - 25 Μάρτη), αφού πρώτα οι 17 αρχηγοί κρατών της Ευρωζώνης συνεδριάσουν εκτάκτως για το θέμα στις αρχές του Μάρτη. Το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» αποτελεί συστατικό στοιχείο της «οικονομικής διακυβέρνησης», που προωθεί η ΕΕ για την ισχυροποίηση της ιμπεριαλιστικής της στρατηγικής και συμπληρώνει το βαθιά αντιλαϊκό «Σύμφωνο σταθερότητας», που αφορά στους δημοσιονομικούς δείκτες στα κράτη - μέλη.

Σε κοινή συνέντευξη Τύπου, που έδωσαν χτες στις Βρυξέλλες, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί παρουσίασαν το κοινό γαλλογερμανικό σχέδιο για το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας», το περιεχόμενο του οποίου θα ολοκληρωθεί μέχρι την Εαρινή Σύνοδο, αφού θα έχουν προηγηθεί επιμέρους συζητήσεις μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών - μελών. «Θα πρέπει να καταλήξουμε σε ένα σύμφωνο ανταγωνιστικότητας που θα διέπει όλες τις χώρες του ευρώ», δήλωσε η Α. Μέρκελ, διευκρινίζοντας ότι σε αυτό θα μπορούν να συμμετάσχουν και χώρες εκτός ευρωζώνης.

Από την πλευρά του, ο Ν. Σαρκοζί υπογράμμισε ότι «θέλουμε να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα στην ΕΕ, να συγκλίνουμε τις οικονομικές πολιτικές», παραβλέποντας συνειδητά την ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία καθιστά ανέφικτη τη σύγκλιση των οικονομιών και αναπόφευκτα ευνοεί τις καπιταλιστικές εκείνες χώρες που βρίσκονται ψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες στην εφαρμογή του, το κείμενο εργασίας για το λεγόμενο «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» είναι αποκαλυπτικό για τον καινούριο χαλκά που θέλουν να περάσουν στους λαούς το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του. Μεταξύ άλλων, στο κείμενο επισημαίνεται:

«Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας σκοπεύει σε μια μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας των κρατών - μελών, προκειμένου να πετύχουν μια ισχυρότερη οικονομική σύγκλιση (...) Δεσμευόμαστε σε τρεις ποσοτικούς δείκτες, οι οποίοι είναι αποφασιστικοί για την ανταγωνιστικότητα των εθνικών μας οικονομιών:

1. Δείκτης μέτρησης της ανταγωνιστικότητας των τιμών (π.χ. σταθερότητα του πραγματικού εργατικού κόστους ανά μονάδα, επανακαθορισμός του εργατικού κόστους ανάλογα με την παραγωγικότητα).

2. Δημοσιονομική σταθερότητα (τα συγκεκριμένα μέτρα αξιολόγησης αναμένεται να καθοριστούν, λαμβάνοντας υπόψη το δημόσιο χρέος).

3. Ελάχιστο ποσοστό του ΑΕΠ (σε ύψος που αναμένεται να καθοριστεί) για τις επενδύσεις που θα πρέπει να γίνονται στους τομείς της έρευνας, ανάπτυξης, εκπαίδευσης και υποδομών».

Με άλλα λόγια, το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» φιλοδοξεί να συνδέσει άμεσα τους μισθούς με την παραγωγικότητα και μαζί με τους μισθούς να συρρικνώσει και τα άλλα δικαιώματα (συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά) που σχετίζονται με το λεγόμενο «εργασιακό κόστος». Ειδικά για το Ασφαλιστικό, προβλέπεται η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μέσα από τη σύνδεσή τους με το προσδόκιμο ζωής!

Θα περιλαμβάνει ακόμα συγκεκριμένα όρια σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς δείκτες και «ποινές» σε όποιον τους υπερβαίνει, με στόχο να νομοθετηθεί η ισόβια λιτότητα σε βάρος των λαών και υπέρ του κεφαλαίου.

Τέλος, σύμφωνα με το κείμενο εργασίας, το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» θα προβλέπει συγκεκριμένο ποσοστό του ΑΕΠ, το οποίο θα πρέπει αναγκαστικά να κατευθύνεται σε τομείς κρίσιμους για την κερδοφορία του κεφαλαίου, όπως είναι η εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού που κάθε φορά έχουν ανάγκη η επιχειρήσεις, σε υποδομές αναγκαίες στην πλουτοκρατία και πάει λέγοντας.

Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το Σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ και τα άλλα συστατικά της οικονομικής διακυβέρνησης, θα έχουν ως συνέπεια, τα επόμενα χρόνια, να στενάξουν οι λαοί της Ευρώπης από την ένταση των φιλομονοπωλιακών ανατροπών, αν το λαϊκό κίνημα δεν αντεπιτεθεί έγκαιρα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων.

Παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις και αντιρρήσεις που εκφράστηκαν στη διάρκεια της Συνόδου, στο πλαίσιο των δεδομένων ανταγωνισμών για την προστασία των ιδιαίτερων συμφερόντων της αστικής τάξης κάθε χώρας, δεν αναιρείται η συντριπτική για τους λαούς ομοφωνία των «27» στο τσάκισμα όσων δικαιωμάτων έχουν μείνει ακόμα όρθια.

Ο Βέλγος πρωθυπουργός, Ιβ Λετέρμ, δήλωσε ότι «πρέπει να υπάρχει περισσότερη οικονομική συνεργασία στην ΕΕ, όμως τα κράτη - μέλη πρέπει να έχουν το χώρο, για να ασκούν τις δικές τους πολιτικές (...) Δεν είμαι εναντίον της οικονομικής σύγκλισης, όμως πρέπει να αφήσουμε τα μέσα για την επίτευξή της στα χέρια των κρατών - μελών (...) Κάθε κράτος - μέλος έχει τις δικές του ανάγκες, τις δικές του παραδόσεις».

Εμμεση απάντηση έδωσε ο κοινοτικός επίτροπος Ολι Ρεν, ο οποίος έδωσε το στίγμα, λέγοντας ότι «είναι σημαντικό για όλους το ότι άλλες χώρες μπορούν πλέον να κάνουν αυτό που έκανε η Γερμανία και κάποια άλλα μέλη τα προηγούμενα χρόνια (...) Πολλά μέλη, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, έχουν ήδη εισέλθει σε μια φιλόδοξη πορεία μεταρρυθμίσεων και κάνουν πρόοδο».

Σύμφωνα με αναλύσεις του διεθνούς Τύπου, προκειμένου να ξεπεραστούν οι επιμέρους διαφωνίες, η διαδικασία εφαρμογής του γαλλογερμανικού σχεδίου θα είναι αντίστοιχη με εκείνη που είχε ακολουθηθεί για τη Συνθήκη Σένγκεν. Δηλαδή, προοδευτικά τα κράτη - μέλη θα προσχωρούν στο Σύμφωνο μετά την ψήφισή του.

Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και την αντανάκλαση που αυτή έχει στα ελλείμματα και τα δημόσια χρέη, οι ηγέτες της ΕΕ αποφάσισαν στη Σύνοδο του Μάρτη να προχωρήσουν στην υιοθέτηση ενός «συνολικού πακέτου» για την Ευρωζώνη, στο οποίο θα περιλαμβάνεται και η διεύρυνση και ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδιδαν χτες τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, φαίνεται ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης καταλήγουν σε ένα «συνολικό πακέτο», το οποίο περιλαμβάνει:

• Την εφαρμογή μέτρων που έχουν ως στόχο την ενίσχυση της δημοσιονομικής σταθερότητας και τη δημιουργία προοπτικών ανάπτυξης.
• Την παρουσίαση από το Γιούρογκρουπ συγκεκριμένων προτάσεων για την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
• Την ολοκλήρωση των λειτουργικών χαρακτηριστικών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκέμβρη.
• Τη συνέχιση της εφαρμογής των υπαρχόντων προγραμμάτων σε Ελλάδα και Ιρλανδία.

Με άλλα λόγια, το Ταμείο προετοιμάζεται να παίξει κεντρικό ρόλο στην ελεγχόμενη χρεοκοπία των κρατών - μελών με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη, μέσα από τη χρηματοδότηση της όποιας λύσης προκριθεί τελικά για να οδηγηθεί ένα κράτος - μέλος σε πτώχευση (ευρωομόλογα, επαναγορά ομολόγων, αναδιάρθρωση του χρέους κ.ά.).

«Θα πρέπει να υπάρξει μια σύγκλιση σε σειρά ζητημάτων για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας», είπε χτες από τις Βρυξέλλες ο Γ. Παπανδρέου, επιβεβαιώνοντας τη συμφωνία της κυβέρνησης με τα αντιδραστικά σχέδια της ΕΕ. Ο ίδιος αποκάλυψε ότι στη διάρκεια της Συνόδου συζητήθηκαν οι προτάσεις του γαλλογερμανικού άξονα για τη «σύγκλιση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων», για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και η πρόταση για μείωση των μισθών, μέσω «της σύνδεσης των αμοιβών με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα».

Εντελώς προκλητικά, ο πρωθυπουργός είπε ότι «εμείς έχουμε κάνει τόσες πολλές αλλαγές, που δεν μας αγγίζουν αυτές οι προτάσεις»! Εμφανίστηκε ακόμα σίγουρος για την «επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ» προς την τρόικα και απέκλεισε την «αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους», καθώς και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.