ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 5 Δεκέμβρη 2015
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Οι καλλιτέχνες με το λαό ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Πραγματοποιήθηκαν χτες τα εγκαίνια της έκθεσης εικαστικών έργων της ΕΕΔΥΕ. Δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στα εγκαίνια της έκθεσης

Λίγο πριν τις 7 το βράδυ, στην κατάμεστη από εικαστικά έργα και επισκέπτες πολύ όμορφη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», πραγματοποιήθηκαν χτες βράδυ τα εγκαίνια της έκθεσης εικαστικών έργων της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Υφεσης και Ειρήνης, ως αφιέρωμα στα εξήντα χρόνια των αντιιμπεριαλιστικών - φιλειρηνικών της αγώνων. Την εναρκτήρια ομιλία πραγματοποίησε η γγ της ΕΕΔΥΕ, Ελπίδα Παντελάκη, παρουσία δεκάδων καλλιτεχνών και κοινού, μεταξύ των οποίων ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, που πραγματοποίησε την ακόλουθη δήλωση:

«Είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα τη σημερινή περίοδο, οι καλλιτέχνες να ενώσουν τη φωνή τους και την τέχνη τους με την εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία της πατρίδας μας, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ενάντια στους πολεμικούς σχεδιασμούς που γίνονται στην περιοχή μας, εξαιτίας των μεγάλων ανταγωνισμών και αντιθέσεων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.

Να απαιτήσουμε όλοι μαζί, με μια φωνή, με μια γροθιά, να μη συμμετέχει η Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ετοιμάζεται, να μη χρησιμοποιηθούν οι βάσεις του θανάτου, η βάση της Σούδας και βεβαίως να μη δοθεί ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών, όπως λέμε και στα συνθήματά μας στις πορείες μας.

Η έκθεση αυτή, που σήμερα γίνονται τα εγκαίνιά της, είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση. Θα πρέπει να αγκαλιάσει τη νεολαία της πατρίδας μας, να αγκαλιάσει τους εργαζόμενους της Αθήνας, τα παιδιά μας, να κινητοποιηθούν, όχι μόνο να έρθουν να δουν τα έργα αυτά, που είναι φτιαγμένα για την ειρήνη ενάντια στον πόλεμο, αλλά και να βρεθούμε όλοι μαζί στους δρόμους του αγώνα».

Την εκδήλωση «έντυσε» μουσικά το πρότυπο Μουσικό Κέντρο του Δήμου Πειραιά, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση και επιμέλεια του Βασίλη Μαστοράκη. Παρευρέθηκαν, επίσης, ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και οι καλλιτέχνες Δ. Κολλάτος, σκηνοθέτης, η ηθοποιός Λ. Καφαντάρη, η πρόεδρος του ΕΤΕ, Εύα Μελά και η Αλέκα Ευαγγελινού, υπεύθυνη του Πολιτιστικού Κέντρου «Μελίνα».

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ
«Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17»

Οταν σμίγουν η γνώση (θεατρολογική), η συγκροτημένη και διδαγμένη από τη νεότερη Ιστορία μας (την Κατοχή, την Εθνική Αντίσταση και ειδικά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΠΟΝ) σκέψη, η κοινωνική συνειδητοποίηση, η ανθρωπιά, η θηλυκή ευαισθησία και μια ταλαντούχα πένα, μπορεί να εκπλήξουν. Ελπιδοφόρα έκπληξη είναι ο μονόλογος της συγγραφικά πρωτοεμφανιζόμενης Θαλασσιάς Αντωνοπούλου, με τίτλο «Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17», που παρουσιάζει στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Κατά τη γνώμη της υπογράφουσας, πρόκειται για ένα μικρό, ολοκάθαρο και λεπτοδουλεμένο «διαμαντάκι», άξιο της μεγάλης ανταπόκρισης των θεατρόφιλων, ιδιαίτερα των νέων. Γιατί, πρωτίστως, στους νέους απευθύνεται αυτός ο μονόλογος για ένα πραγματικό πρόσωπο. Την αλύγιστη, παρά τα βασανιστήρια, εκτελεσμένη από τους Γερμανούς κατακτητές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, παραμονές της Απελευθέρωσης, 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα Αθηνά Χατζηεσμέρ. Παιδί Μικρασιατών προσφύγων, γεννημένη και μεγαλωμένη στα προσφυγόσπιτα των Νέων Σφαγείων, στον Ταύρο, ορφανεμένη από πατέρα και αδελφό, μαθήτρια του Γυμνασίου και ράφτρα για λίγα ψίχουλα, το κορίτσι θυσιάστηκε για τη λευτεριά και τη ζωή, ποθώντας τον καιρό που θα αλλάξουν όλα και δεν θα υπάρχει χρεία ηρώων.

Ο μονόλογος βασίζεται σε λίγα στοιχεία μιας προφορικής μαρτυρίας, σε ιστορική έρευνα για τη γενικότερη δράση της ΕΠΟΝ στην Κατοχή και την Αντίσταση και το βιβλίο του Δ. Σούτου για τους ΕΠΟΝίτες στην προσφυγογειτονιά του Ταύρου, στην Καλλιθέα. Αυτή - και μόνον - είναι η πρώτη «ύλη» αυτού του - πρωτότυπου μυθοπλαστικά, χωρίς «δάνεια» (δηλαδή χωρίς καταφυγή στην ευκολία αντιγραμμένων αποσπασμάτων από βιβλία - προσωπικές μαρτυρίες) - κειμένου. Αρετές του η ιστορικότητα, αλλά με επίκεντρο τον άνθρωπο, ως συλλογικό αλλά και ως ατομικό «υποκείμενο» (μέσα από την ταξική καταγωγή, την οικογένεια, τα βιώματά του). Η μυθοπλαστική πυκνότητα και η δραματουργική «οικονομία». Η δραματικότητα, χωρίς μελοδραματικές «πονηριές», προς άγραν... εύκολης συγκίνησης των θεατών και αχρείαστο «διδακτισμό». Η αληθινή, «υποδόρια» ποιητικότητα, χωρίς «ποιητικισμούς». Η απλή, άμεση, ανεπιτήδευτη γλώσσα, που καταυγάζει το «ξύπνημα» της νιότης, την αγνότητα, τον πόθο της για ζωή, την ορμή, τη φλόγα, την ιερή, συνειδητή «απερισκεψία» της να καταστεί «φλεγόμενη βάτος», υπερασπιζόμενη το νόημα και τις αξίες της ζωής, θυσιάζοντας - αν χρειαστεί - τη δική της ζωή. Γλώσσα που αντανακλά και την «προμηθεϊκή» ψυχοπνευματική αντίσταση του ανθρώπου, παρά τις οδύνες του βασανισμένου σώματος. Το κείμενο αρχίζει με τη λέξη «αίμα», αλλά και με ένα εξαιρετικά ευφάνταστο εύρημα. Εύρημα - έμμεσο μήνυμα - που, διά στόματος Αθηνάς, παραπέμπει στο εμπνευσμένο από τον Ανθρωπο του Βιτρούβιου (Ρωμαίος αρχιτέκτονας του 1ου μ.Χ. αιώνα) περίφημο σχέδιο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το οποίο εικονίζει ένα γυμνό ανδρικό σώμα με ανοιχτά τα πόδια και σε προέκταση τα χέρια, περιχαρακωμένο μέσα σε ένα μικρό τετράγωνο και ένα κυκλικό πλαίσιο. Μπορεί η περιγραφή του Βιτρούβιου να αποσκοπούσε στην εναρμόνιση των διαστάσεων μεταξύ ανθρώπινου σώματος και χώρου. Το σχέδιο του μεγαλοφυούς ντα Βίντσι, όμως, φαντάζει ως προσπάθεια του ανθρώπου να σπάσει ό,τι τον εγκλωβίζει, μεγεθύνοντας το ψυχοπνευματικό και ηθικό «μπόι» του. Αυτό κατάφεραν αγωνιστές σαν την Αθηνά Χατζηεσμέρ. Μικρόσωμη, μεγαλωμένη σε ένα καμαράκι αλλά και έγκλειστη σε ένα μικρό κελί, η Αθηνά με τη σύντομη ζωή και τη θυσία της κατέδειξε το «μπόι» που ταιριάζει στην έννοια «Ανθρωπος».

Το κείμενο ευδοκίμησε και σκηνικά, με τη συλλογική επεξεργασία - δραματουργική και σκηνοθετική - από όλους τους συντελεστές της παράστασης. Παράσταση, που χωρίς να έχει το παραμικρό σκηνογραφικό αντικείμενο, καθηλώνει το θεατή με την ομορφιά του κειμένου. Με την «ευγένεια» της, σεβόμενης την προτεραιότητα του λόγου, ζωντανής μουσικής και τραγουδιστικής συνοδείας από τον Ισίδωρο Πάτερο. Με την εκφραστική κινησιολογία της Φαίδρας Σούτου. Τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του Δημήτρη Σταμάτη. Πρωτίστως, με την εσωτερικότητα, την αλήθεια, τη δυνατή αλλά και λιτή εκφραστικότητα της ταλαντούχας νέας ηθοποιού Ηλιάνας Μαυρομάτη.


ΘΥΜΕΛΗ

Εγκαίνια για το συναυλιακό χώρο «Μαρία Δημητριάδη»

Την Κυριακή 6 Δεκέμβρη, στις 19.00, εγκαινιάζεται ο νέος συναυλιακός χώρος στην Κόρινθο (Αδειμάντου 12), που έχει πάρει το όνομα της σπουδαίας ερμηνεύτριας Μαρίας Δημητριάδη. Θα παρευρεθεί και θα μιλήσει η αδερφή της, Αφροδίτη Μάνου.

Τραγούδια της θα ερμηνεύσουν οι Ρίτα Αντωνοπούλου και Μανώλης Ανδρουλιδάκης.

«Τα τελευταία Φεγγάρια»

Το βραβευμένο, σκληρό και ταυτόχρονα αστείο και τρυφερό έργο του Φούριο Μπορντόν «Τα τελευταία Φεγγάρια» ανεβάζει στο θέατρο «Δανδουλάκη», ο Αγγελος Αντωνόπουλος. Το έργο ανακηρύχθηκε «Θεατρικό κείμενο της χρονιάς» στην Ιταλία το 1993 και αποτέλεσε το «ρέκβιεμ» του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, καθώς σάρωσε τα βραβεία την περίοδο 1994-5.

Ενας ηλικιωμένος καθηγητής ετοιμάζει τη βαλίτσα του. Πρόκειται πολύ σύντομα να εγκαταλείψει το σπίτι του γιου του, που τον φιλοξενεί, γιατί τα εγγόνια του μεγαλώνουν και δεν υπάρχει πλέον χώρος γι' αυτόν. Θα περάσει το υπόλοιπο της ζωή του σε έναν οίκο ευγηρίας. Είναι η ώρα του αποχωρισμού και του τελικού απολογισμού. Ο ήρωάς μας φορτωμένος με το βάρος όσων ειπώθηκαν, και κυρίως όσων δεν ειπώθηκαν, άλλοτε πικρός και είρων και άλλοτε στοργικός και τρυφερός, μοιράζεται τα αληθινά του συναισθήματα μόνο με το φάντασμα της γυναίκας του, που έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια και πέρασε νέα στη λήθη. Σκηνοθετεί ο Αγγελος Αντωνόπουλος. Παίζουν: Αγγελος Αντωνόπουλος, Αριελ Κωνσταντινίδη, Στέλιος Ψαρουδάκης. Σκηνικά - Κοστούμια: Μιχάλης Σαμπλαούρας. Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα.

Gitante και Αλέκος Βρέττος

Οι Gitante θα συναντηθούν με τον καλλιτέχνη, Αλέκο Βρέττο, σε μια μοναδική παράσταση, σήμερα Σάββατο 5 Δεκέμβρη, στις 23.00, στο Jazz Point (Ακαδημίας 18, Αθήνα).

Ενα δυναμικό πρόγραμμα ορχηστρικής μουσικής, που ενώνει τη μουσική παράδοση των λαών με την κλασική μουσική δωματίου και την τζαζ. Κιθάρα με «άρωμα» φλαμένκο, φλάουτο, βιολί και φαγκότο πρωταγωνιστούν σε μια παράσταση γεμάτη μυστήριο, ένταση, ρυθμό, περίτεχνες ενορχηστρώσεις και αυτοσχεδιασμούς! Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνθέσεις των σπουδαίων κλασικών συνθετών, διασκευασμένες σε στιλ φλαμένκο και όχι μόνο, καθώς και σύγχρονων συνθετών από διάφορες σκηνές όπως του Ian Anderson και του Ennio Morricone...

Οι Gitante είναι οι: Μυρσίνη Βεστάκη - βιολί, φλογέρες, Στέφανος Χατζηαναγνώστου - φλάουτο, Δημήτρης Κουφαλάκος - φαγκότο, φυσαρμόνικα, Μιχάλης Τουμανίδης - κιθάρα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ