Στο δρόμο πετά η βάρβαρη πολιτική ψυχικά ασθενείς, άτομα με αναπηρία και εργαζόμενους στις δομές Πρόνοιας

Η κρατική χρηματοδότηση σε αυτές τις δομές μειώθηκε από τα 82 εκατ. ευρώ στα 45 εκατ. ευρώ, ποσό που έχει ήδη απορροφηθεί από το πρώτο εξάμηνο του έτους. Ετσι, οι μονάδες Ψυχικής Υγείας σημειώνουν ελλείψεις σε βασικές προμήθειες, όπως τρόφιμα, φάρμακα, χαρτικά, καθαριστικά, αδυνατούν να καλύψουν βασικές ανάγκες σε θεραπευτικό και αποκαταστασιακό επίπεδο, αφού οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και αποχωρούν καθημερινά, αλλά ακόμα και σε επίπεδο απλής διαμονής, αφού πλέον πολλοί λογαριασμοί είναι ανεξόφλητοι και πολλοί ιδιοκτήτες κτιρίων προχωρούν σε εξώσεις. Τα χρέη αγγίζουν τα 22 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία του Δικτύου Φορέων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης και Ψυχικής Υγείας «ΑΡΓΩΣ».

Οπως τονίζει το Δίκτυο, ήδη πολλά οικοτροφεία αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες διατροφής των φιλοξενούμενων, δεκάδες εργαζόμενοι αποχωρούν αφού είναι απλήρωτοι από τον Ιούνιο, η προμήθεια φαρμάκων είναι πλέον αδύνατη λόγω μη πίστωσης από τους φαρμακοποιούς και βασικές παροχές όπως ηλεκτρικό και τηλέφωνο διακόπτονται και οι ελλείψεις προσωπικού εκθέτουν σε κίνδυνο τη ζωή, την υγεία και την ασφάλεια όλων των ασθενών που εξυπηρετούνται από τις παραπάνω Μονάδες, με αποκλειστική ευθύνη του υπουργείου Υγείας και της κυβέρνησης.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα σημειώνει το Δίκτυο για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ασθενείς και τις συνέπειες που θα έχει ενδεχόμενη επιστροφή τους στα ψυχιατρεία: «Η υγεία και η ασφάλεια των ασθενών βρίσκονται ήδη σε κίνδυνο, αφού αντιμετωπίζουμε πρωτόγνωρες εντάσεις λόγω της ανασφάλειας για το αύριο και του άγχους επιστροφής στα ψυχιατρεία. Πολλοί ασθενείς εκφράζουν, ενόψει του κινδύνου επιστροφής τους στα ψυχιατρεία, σκέψεις αυτοκτονίας».

Την ίδια στιγμή που καταγγέλλει τα παραπάνω, το Δίκτυο ΝΠΙΔ «ΑΡΓΩΣ» φέρει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. Στα πλαίσια της αποασυλοποίησης αυτά τα ΝΠΙΔ πρωτοστάτησαν στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Ψυχικής Υγείας, ήταν αυτοί που δέχτηκαν να «τρέξουν» θνησιγενή προγράμματα και μάλιστα για έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ασθενών. Επαναπαύονταν όσο θρέφονταν από κοινοτικά και κρατικά κονδύλια χωρίς να νοιάζονται και να παλεύουν για ψυχική υγεία για όλους όσοι έχουν ανάγκη στα πλαίσια ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας.

Αντίστοιχα δείγματα αυτής της πολιτικής υπήρχαν και στο πρόσφατο παρελθόν: Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του Δικτύου, την πενταετία 2004-2009 το σύστημα Ψυχικής Υγείας παρά τις αυξημένες ανάγκες παροχής υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας σε ενήλικες, εφήβους και παιδιά συρρικνώθηκε βίαια, οι προϋπολογισμοί των μονάδων καθηλώθηκαν στα επίπεδα του 2005, περίπου 25%-30% του προσωπικού πετάχτηκαν στο δρόμο, το ίδιο και χιλιάδες ψυχικά πάσχοντες. Βέβαια, αυτή η δρομολογούμενη ιδιωτικοποίηση των μονάδων Ψυχικής Υγείας με ενδιάμεσους κρίκους αυτά τα ΝΠΙΔ είχε ως συνέπεια και τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, το οποίο δουλεύει με ελαστικές σχέσεις, με ελλιπή ή και καθόλου εκπαίδευση και υποστήριξη, ενώ πολλοί εργαζόμενοι έχουν οδηγηθεί σε παραίτηση αφού έμεναν για μεγάλα διαστήματα απλήρωτοι.

Κι ενώ όλα επιβεβαιώνουν ότι μόνο όταν η Υγεία είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους, με αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και αναβαθμισμένες δομές και υπηρεσίες εναρμονισμένες με τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα, οι ασθενείς κι οι εργαζόμενοι θα είναι εξασφαλισμένοι, το Δίκτυο συνεχίζει την αποθέωση του ιδιωτικού τομέα στην Ψυχική Υγεία και ...«αντιδρώντας» στις παραπάνω τραγικές εξελίξεις θα προχωρήσει σε κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών κατά παντός υπευθύνου.

Μπερδεύοντας σκόπιμα τα μήλα με τα πορτοκάλια, ο Πρετεντέρης στο «Βήμα» της Κυριακής 2/10/2011, επιχειρεί να παρουσιάσει το ΚΚΕ σαν κόμμα της συντήρησης, που υπερασπίζεται πλευρές της καπιταλιστικής οικονομίας, κόντρα στις αρχές και την ιδεολογία του. Τσουβαλιάζει το ΚΚΕ με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι άλλο κινείται στην - κατ' εκτίμηση του αρθρογράφου - «αριστερά», για να πει ότι, μαζί μ' αυτούς, το Κόμμα «αντιτίθεται στη φορολόγηση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας (αυτό θα πρέπει να αποτελεί παγκόσμια αριστερή πρωτοτυπία!), υπερασπίζεται την πιο ακραία φαυλοκρατία στα Πανεπιστήμια, βολεύεται με τα προνόμια των βουλευτών και την ανεξέλεγκτη δημόσια χρηματοδότηση των κομμάτων, χαϊδεύει τους δημοσίους υπαλλήλους που η ίδια (σ.σ. η "αριστερά") παραδέχεται ότι διορίστηκαν ως επί το πλείστον με φαυλοκρατικές και πελατειακές διαδικασίες και η ίδια διαπιστώνει ότι συγκροτούν ένα αντιπαραγωγικό και αναχρονιστικό δημόσιο, αντιστρατεύεται τη μετατροπή των αδειών ταξί σε δημόσιο αγαθό και την κατάργηση της μαύρης αγοράς που έχουν στήσει οι ταξιτζήδες, υπεραμύνεται όλων των προνομίων των λεγόμενων "κλειστών επαγγελμάτων" και βάζει τις φωνές κάθε φορά που πάει να γίνει ένα βήμα προς την κατάργησή τους, σκίζει τα ρούχα της υπέρ κάθε κεκτημένου δίκαιου ή άδικου. Γενικώς αυτή η "ντεμέκ Αριστερά" κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να κάνει μια παράταξη η οποία επαγγέλλεται την αλλαγή, την κίνηση και την πρόοδο».

Οι λαθροχειρίες, σε ό,τι τουλάχιστον αφορά το ΚΚΕ, είναι εξόφθαλμες. Ο αρθρογράφος βαφτίζει «φορολόγηση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας» το χαράτσι στη λαϊκή κατοικία, που με μόχθο και ληστρικά δάνεια στις τράπεζες έχουν αποκτήσει λαϊκές οικογένειες, κρύβοντας επιπλέον ότι οι βιομήχανοι και οι μεγαλοξενοδόχοι εξαιρούνται ακόμα και από αυτό το φόρο. Μιλάει για «φαυλοκρατία στα πανεπιστήμια», κρύβοντας ότι η σημερινή κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οφείλεται στο γεγονός πως οι πολυεθνικές είναι αυτές που λύνουν και δένουν στα πανεπιστήμια, με προγράμματα και καθηγητές σε ρόλο υπαλλήλου τους, με την έρευνα υποταγμένη στα κέρδη τους. Αυτή την άθλια κατάσταση, μέσα στην οποία φύεται το αλισβερίσι με τις παρατάξεις του δικομματισμού, ενισχύει ο νέος νόμος - πλαίσιο. Λέει ψέματα για τα «προνόμια των βουλευτών», τα οποία τάχα υπερασπίζεται το ΚΚΕ. Το Κόμμα έχει καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, ζητάει μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και κατάργηση της επιπλέον αποζημίωσης για τις Επιτροπές. Τα κόμματα που υπερασπίζονται τα Μέσα των αστών, κρατάνε στα «αζήτητα» επί ενάμιση χρόνο την πρόταση νόμου του ΚΚΕ. Επιπλέον, το ΚΚΕ δεν υπερασπίζεται το σημερινό Δημόσιο, αλλά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και ένα δημόσιο σύστημα που θα υπηρετεί τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, όχι του κεφαλαίου. Η συκοφάντηση των δημοσίων υπαλλήλων και η απόκρυψη των συνεπειών που θα έχουν συνολικά για το λαό οι απολύσεις και η συρρίκνωση στοιχειωδών κοινωνικών υπηρεσιών είναι το τερτίπι που ανακάλυψαν η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστές της για να περάσουν οι φιλομονοπωλιακές ανατροπές.

Λαθροχειρία είναι και η άποψη ότι με το νόμο της απελευθέρωσης, οι άδειες ταξί μετατρέπονται σε «δημόσιο αγαθό». Αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται, είναι να προχωράει η προσαρμογή του κλάδου στις ελευθερίες του Μάαστριχτ, για να διευκολυνθεί η είσοδος μεγάλων εταιρειών στο χώρο, να βαθύνει η μονοπώλησή του, σε βάρος των μικρών ιδιοκτητών, για τους οποίους η κατοχή μιας άδειας ισούται με ένα μεροκάματο και τίποτα παραπάνω. Το ίδιο ισχύει για τα άλλα «κλειστά επαγγέλματα», το άνοιγμα των οποίων προωθεί η κυβέρνηση και υπερασπίζονται οι προπαγανδιστές της. Είναι φανερή η προσπάθεια να αντιστραφεί η πραγματικότητα, για να φανεί σαν συντήρηση η θέση του ΚΚΕ και σαν πρόοδος η πολιτική της κυβέρνησης και των συμμάχων της. Να παρουσιαστεί δηλαδή σαν στοιχείο προόδου το ξεκλήρισμα των εργαζομένων και των μικρών ΕΒΕ με μέτρα και χαράτσια, και την ίδια ώρα να στιγματιστεί σαν οπισθοδρόμηση το αντιπάλεμα της πολιτικής που τα επιβάλλει. Οι αστοί και τα παπαγαλάκια τους θέλουν να πετύχουν τα μέτρα της κυβέρνησης για να σωθεί το κεφάλαιο με χρεοκοπημένο το λαό. Το ΚΚΕ και η στρατηγική του είναι βασικό εμπόδιο στα σχέδιά τους. Αυτό είναι που τους κάνει να λυσσάνε, γι' αυτό και μάταια προσπαθούν να το απαξιώσουν στα μάτια του λαού.