Ομάδα Ελλήνων αρχαιολόγων και επιστημόνων άλλων σχετικών ειδικοτήτων θα μεταβεί στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ - μόλις αυτό γίνει εφικτό - για να διαπιστώσει την κατάσταση των αρχαιολογικών θησαυρών της Βακτριανής, οι οποίοι πριν την εισβολή των ΗΠΑ φυλάσσονταν στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Καμπούλ και των οποίων η τύχη αγνοείται.

Η «πρωτοβουλία» ανήκει στο ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, στο οποίο χτες πραγματοποιήθηκε σχετική σύσκεψη υπό την προεδρία του Ε. Βενιζέλου και τη συμμετοχή του ανασκαφέα της Βακτριανής, Βίκτορα Σαρηγιαννίδη (θα συμμετάσχει και ο ίδιος στην αποστολή) και στελεχών της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Η αποστολή αυτή θα γίνει σε συνεργασία με την ΟΥΝΕΣΚΟ και (σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΠΟ) «την προσωρινή κυβέρνηση του Αφγανιστάν»! Δηλαδή των πρώην μουτζαχεντίν, των οποίων η «ευαισθησία» για την πολιτιστική κληρονομιά μόνο με αυτήν των Ταλιμπάν μπορεί να συγκριθεί! Μάλιστα, το ΥΠΠΟ προσθέτει ότι για την αποστολή «θα ενημερωθούν» (ή μήπως θα ζητήσει την άδεια) η Ρωσία και προπαντός οι ΗΠΑ, οι οποίες, όπως όλοι οι ενήμεροι υποθέτουν, με τις βόμβες τους έχουν καταστρέψει πολλές αν όχι το σύνολο των ελληνιστικών αρχαιοτήτων στο Αφγανιστάν. Βέβαια, στην ανακοίνωση διευκρινίζεται ότι η αποστολή θα μεταβεί στο Αφγανιστάν «αμέσως μόλις αυτό καταστεί εφικτό».

Πέρα πάντως από την αυτονόητη αναγκαιότητα και επιστημονική σημασία αυτής της αποστολής και γενικότερα τέτοιων αποστολών, πολύ περισσότερο όταν σε αυτές συμμετέχουν επιστήμονες του κύρους του Β. Σαρηγιαννίδη, είναι φανερό πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αυτή τη σημασία και σαν «άλλοθι» για να καλύψει την πλήρη «συστράτευσή» της στην ιμπεριαλιστική επίθεση στο Αφγανιστάν, η οποία δεν τέλειωσε και συνεχίζει να προκαλεί θύματα μεταξύ γυναικών, γερόντων και παιδιών. Ο ΟΗΕ, η ΟΥΝΕΣΚΟ και το σύνολο της «πολιτισμένης» Δύσης (ανάμεσά της και το δικό μας ΥΠΠΟ) θεωρούν, προφανώς, «πολιτιστικώς ορθή» τη βροντερή σιωπή τους στο συνεχιζόμενο έγκλημα στο Αφγανιστάν. Εγκλημα που γίνεται σε βάρος και της πολιτιστικής κληρονομιάς της πολύπαθης αυτής χώρας από τις βόμβες των αεροπλάνων. Γι' αυτό τουλάχιστον το έγκλημα, το ΥΠΠΟ όφειλε να αναλάβει κάποια ουσιαστική πρωτοβουλία.

Το δύσκολο, για τη συγγραφέα, ήταν να μεταφέρει στο έργο την ατμόσφαιρα που έζησε σε νεανική ηλικία ο Μίκης Θεοδωράκης, τον τρόπο με τον οποίο βίωσε τις διδαχές των μεγάλων μας ποιητών (Παλαμά, Πολέμη, Δροσίνη, Σεφέρη, Ελύτη). Η ιστορία του παραμυθιού είναι απλή. Αρχικά, διαδραματίζεται στους ουρανούς, όπου ο αρχάγγελος επιστρέφει από τη Γη και δίνει στο Θεό αναφορά για τα δυσάρεστα τεκταινόμενα. Ο Θεός ακούγοντας τα νέα αποφασίζει να στείλει στους αδιόρθωτους θνητούς κάποιον, μήπως και τους συνεφέρει. Δε στέλνει όμως στη Γη, όπου συνεχίζεται το παραμύθι, τον γιο του, ή κάποιον άγιο. Κατ' εντολήν ο αρχάγγελος γίνεται μαραγκός και στέλνει στους ανθρώπους ένα ξύλινο παιδάκι, που κινείται και μιλά, πηγαίνει στο σχολείο, μπλέκει με τους ανθρώπους του τσίρκου και μέσα από διάφορες περιπέτειες αποκτά και συναισθήματα, που το μετατρέπουν σε αληθινό παιδί. Επί σκηνής και η λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», αποδίδοντας 14 συνθέσεις του - σε προσαρμογή Θέμη Συμβουλόπουλου.

Οι συντελεστές ζουν κι εργάζονται στη Ναύπακτο, όπου τον περασμένο Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε το 1ο Διεθνές Χορωδιακό Φεστιβάλ «Μίκης Θεοδωράκης» (διεξάγεται κάθε δύο χρόνια). Οι συντελεστές της παράστασης είναι οι: Δημήτρης Σιούντας, η ζωγράφος- σκηνογράφος Σοφία Σιδηροπούλου-Καραγιώργου, η σχεδιάστρια κοστουμιών Ελένη Αθανασοπούλου, η μουσικός-ποιήτρια Κούλη Τσολοδήμου. Παίζουν οι ερασιτέχνες της θεατρικής ομάδας «Εμμέλεια»: Ζωή Δενδραμή, Ελενα Κοτρώνη, Βάσω Μουχτούρη, Αφροδίτη Μουχτούρη, Λία Αποστολοπούλου, Ελένη Παληού, Γλυκερία Παϊσίου, Μάνια Ασημακοπούλου, Ειρήνη Μουρελάτου.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το δέντρο ανήκει, πιθανόν, στα κωνοφόρα και πιο συγκεκριμένα στο είδος Taxodioxylon gypsaceum - πρόγονος της σημερινής Σεκόιας της αειθαλούς. Να σημειωθεί, ότι στο ίδιο είδος ανήκει και ο μεγαλύτερος, μέχρι σήμερα, γνωστός ιστάμενος κορμός απολιθωμένου δέντρου, όχι μόνο για τη Λέσβο αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Το ύψος του είναι 7,02 μ και η περίμετρος του 8,58 μ.

Το νέο εύρημα όμως, εκτός από το ότι εντυπωσιάζει με το μέγεθός του, αποτελεί και απόδειξη, πως στη συγκεκριμένη περιοχή έχουμε επάλληλες απολιθώσεις δασών σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Κι αυτό γιατί ο κορμός βρέθηκε στον ίδιο στρωματογραφικό ορίζοντα με τις ρίζες ενός άλλου κορμού που αποκαλύφθηκε το 1999, γεγονός που δείχνει την ύπαρξη επάλληλων απολιθώσεων.

Οι ανασκαφικές εργασίες διευθύνονται από τον διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, δρ. Ν. Ζούρο και πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τον καθηγητή Παλαιοβοτανικής - Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ε. Βελιτζέλο. Ο κύριος χώρος των ανασκαφών βρίσκεται στο Πάρκο του Απολιθωμένου δάσους στη θέση «Μπαλή Αλώνια», όπου έχουν αποκαλυφθεί φυτικά απολιθώματα σε μεγάλο αριθμό.