Παπαγεωργίου Βασίλης

Η εντυπωσιακή έναρξη (και λήξη), η οποία δεν είχε την παραμικρή σχέση με μια λιτή (κι απέριττη) εκδήλωση (περισσότερο με χολιγουντιανή παραγωγή με στοιχεία έθνικ έμοιαζε), η οποία θα αναδείκνυε το ιδεώδες του ολυμπισμού (που έχει χαθεί ολοσχερώς και αμετακλήτως) και έχει αντικατασταθεί από το marketing μιας χούφτας πολυεθνικών, κόστισε 16 δισεκατομμύρια και συνοδεύτηκε (άλλο μέγα γεγονός εθνικής σημασίας) από μεταμεσονύχτιο πάρτι στην έπαυλη της κυρίας του 2004. Και ως προς το πάρτι ουδέν μεμπτόν, ίσως, σκεπτόταν κάποιος. Το πάρτι αυτό, όμως, το οποίο έλαβε χώρα με την παρουσία ενός αχταρμά Αθανάτων (των γνωστών μελών του Ελβετικού ΚΑΠΗ, για το ήθος των οποίων - σε θέματα χρηματισμού λ.χ.- έχουν γραφεί και ειπωθεί πάμπολλα και ουκ ολίγες φορές) και πολιτικών της δίχρωμης Ομόρρυθμης Εταιρίας του Ελληνικού Δικομματισμού (κατ' επίφαση και μονοκομματισμού κατ' ουσία) έπρεπε να έχει σχέση με το Καλατράβιο τζέρτζελο. Η οικοδέσποινα ως σύγχρονη (ή εκσυγχρονίστρια) Μπουμπουλίνα άναψε το μπουρλότο και αμέτρητες φωτοβολίδες πυρπόλησαν παρακείμενη δασική έκταση της Φιλοθέης. Φυσικά, εις ουδένα εισαγγελέα υπηρεσίας ίδρωσαν τα ώτα (μέχρι πρότινος υπήρχαν αντιιδρωτικά για μασχάλες και μάλιστα αρωματικά, δε γνώριζα ότι κυκλοφορούν και σκευάσματα για τα αυτιά), όταν και για απλά ξερόχορτα του κήπου σου αν βάλεις φωτιά το καλοκαίρι μπορεί να οδηγηθείς στο Αυτόφωρο. Η άλλη όψη της οικολογικής ευαισθησίας των θεσμοθετημένων οργάνων για την τήρηση της τάξης.

Είδαμε, για άλλη μια φορά, σούπερ αθλητές να καταρρίπτουν ρεκόρ, να δοξάζουν τις πατρίδες τους και κυρίως τις πολυεθνικές που τους πατρονάρουν. Τίγκα στην ντόπα (ανιχνεύσιμη ή μη ελάχιστα έχει σημασία) οι περισσότεροι. Ανθρωποι - μηχανές με ημερομηνία λήξης πολύ χαμηλότερη από το απλό πόπολο. Η υπόθεση Κεντέρη - Θάνου - Τζέκου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Δείχνει αυτό που κάποιοι ψιθύριζαν, επί εποχής των πέτρινων χρόνων της αθλιότητας του Σημιτιστάν (του εκσυγχρονισμού, της διαπλοκής και της μίζας), ότι παρά τις διαβεβαιώσεις του κωμικού διδύμου που βρισκόταν στην αθλητική ηγεσία της χώρας και την ένοχη σιωπή της αντιπολίτευσης (και συμπολίτευσης να τη χαρακτηρίζαμε δεν έχει και μεγάλη διαφορά) κάτι συνέβαινε με τα αναβολικά και στους δικούς μας αθλητές. Γιατί, άλλωστε, να ξέφευγαν από τον κανόνα; Ομως, είναι άκρως υποκριτικό να ελεεινολογούν κάποιοι «κήνσορες» των media δυο νέα παιδιά, που, λίγες μέρες πριν, για μια τους συνέντευξη έκαναν τούμπες και κατανάλωναν τόνους σιέλου (παλιά τους τέχνη κόσκινο), όταν είναι γνωστό και στον τελευταίο φίλαθλο ότι το αθλητικό star system, που στοχεύει σε μετάλλια (δόξα - φήμη και χρήμα), πρέπει να εμβαπτιστεί στην κολυμβήθρα των αναβολικών. Η αποδοκιμασία των φιλάθλων στους συναθλητές του Κεντέρη στα 200 μέτρα ουσιαστικά απευθυνόταν στα πάσης φύσεως και συνομοταξίας τρωκτικά του ολυμπισμού που θέλουν να κρίνουν (και να προκρίνουν) με δυο μέτρα και δυο σταθμά τους αθλητές των χωρών. Η ντόπα είναι ο κανόνας και το ευ αγωνίζεσθαι η εξαίρεση. Οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί είτε εκπορεύονται από αφελείς, είτε είναι εκ του πονηρού. Ας μην ξεχνάμε ότι η βιομηχανία του αθλητισμού παγκοσμίως κάνει τζίρους αστρονομικούς. Καθαροί αγώνες δεν μπορούν να υπάρξουν. Η γενετική μηχανική εγγυάται γι' αυτό και σύντομα θα βγάλει στην αγορά, μετά τα μεταλλαγμένα καλαμπόκια, μεταλλαγμένους αθλητές, που θα αντικαταστήσουν τους ημιμεταλλαγμένους -από τα αναβολικά- συναδέλφους τους.

Ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός, για τον οποίο επί χρόνια κάνει λόγο το ΚΚΕ, είναι η μόνη απάντηση, αν μας ενδιαφέρει να βγούμε από τον εφιάλτη των αναβολικών. Τα όσα έγιναν μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για μια μεγάλη συζήτηση για την πορεία του αθλητισμού στη χώρα μας. Τουλάχιστο, θα ενημερωθούν οι γονείς για τους κινδύνους που παραμονεύουν, όταν διάφοροι ασυνείδητοι σπρώχνουν τα παιδιά στον πρωταθλητισμό με κάθε τίμημα.

Τις δικές τους ντόπες, για τους συνενόχους της φαύλης εικοσαετίας τους, ψάχνουν στα εργαστήρια της Χ. Τρικούπη οι πράσινοι «χημικοί» του «κινήματος». Ουσίες όπως «αλλαγή» και «εκσυγχρονισμός» είναι πεπαλαιωμένες και εύκολα ανιχνεύσιμες. Η «νέα εποχή» όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν τις έχει ξεπεράσει. Προτάθηκαν, λοιπόν, καινούριες όπως «ευημερία για όλους» και «δίκαιη συμμετοχή». Η πρώτη απορρίφθηκε ασυζητητί, επειδή στο σκεύασμα δεν υπήρχε και η ένδειξη «τους δικούς μας», και ίσως κάποιοι να δυσαρεστούνταν. Η δεύτερη, που, όπως όλα δείχνουν, προκρίνεται σηματοδοτεί ίσως και το μεγάλο φαγοπότι με τη ΝΔ στο μέλλον. Εν αναμονή μιας νέας Αγγελοπούλου ή άλλου χορηγού που θα τους απονείμει τα μετάλλια. Δεκτές και οι επιταγές ή τα μετρητά.

Το είδαμε και αυτό. Ο πολύς κύριος Λιάνης κατακεραύνωσε τον εαυτό του live. Κατηγόρησε τον Ορφανό, γιατί έδωσε 400.000 ευρώ στην Ομοσπονδία Ιππασίας παραμονές των αγώνων, αλλά όπως αποδείχτηκε το σχετικό κονδύλι το είχε υπογράψει η αφεντιά του. Ελεος!

Στην ίδια εκπομπή, ο τέως ισχυρίστηκε ότι τα μετάλλια είναι έργο δικό του. Βρε μπας κι έπαιζε πόλο με τα κορίτσια με στολή παραλλαγής ή έτρεξε τα 20.000 βάδην, έχοντας κάνει πλαστική και δεν το πήραμε χαμπάρι; Αν είναι έτσι του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Η προετοιμασία των Ελλήνων αθλητών, τα τέσσερα τελευταία χρόνια στοίχισε 86 δισεκατομμύρια. Φυσικά, τα χρήματα δεν ήταν χορηγία της Κυρίας του 2004, ούτε εκταμιεύτηκαν από τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Από τον κρατικό κορβανά προήλθαν, κύριε Γιώργο μας.

Λίγο πριν από το καλοκαίρι κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο βιβλίο του γνωστού διανοητή Τ. Φωτόπουλο από τις εκδόσεις «Γόρδιος». Για άλλη μια φορά ο Τ.Φ. αναπτύσσει ένα συστηματικό αντίλογο - από ριζοσπαστική σκοπιά - στις απόψεις του Τσόμσκι και του Αλμπερτ, με βάσει τα δημοσιευμένα (και πιο αντιπροσωπευτικά) κείμενά τους. Επιχειρεί να αφυπνίσει την εν υπνώσει ευρισκόμενη ελληνική διανόηση, η οποία, αν δεν ασχολείται με δεξιώσεις και τη νομή εξουσίας, (αυτά τα δυο πάνε μαζί), ξεκοκαλίζει τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Βιβλίο άκρως ενδιαφέρον και διαφωτιστικό από τη σκοπιά του θεωρητικού της Περιεκτικής Δημοκρατίας.