ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Σεπτέμβρη 2011
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
«ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΜΠΙΖΝΕΣ» ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
Διά πυρός και σιδήρου η υπηρέτηση των μονοπωλίων

Η ελληνική στρατιωτική εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική εισβολή στόχο έχει να αναβαθμίσει το ρόλο της ντόπιας αστικής τάξης στην περιοχή

Ο χάρτης με τον τίτλο «Operation UNIFIED PROTECTOR - Area of Operation» (Επιχείρηση Ενοποιημένος Προστάτης - Περιοχή Επιχειρήσεων), που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, όπου όλη η ελληνική επικράτεια, νότια της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνεται στην περιοχή επιχειρήσεων. Διακρίνονται τα δύο ΝΑΤΟικά στρατηγεία σε Σμύρνη και Νάπολη και οι «airbase» (αεροπορικές βάσεις) Σούδας, Ανδραβίδας, Αράξου, Ακτίου από όπου εξορμούν τα ΝΑΤΟικά μαχητικά για τη Λιβύη
Ο χάρτης με τον τίτλο «Operation UNIFIED PROTECTOR - Area of Operation» (Επιχείρηση Ενοποιημένος Προστάτης - Περιοχή Επιχειρήσεων), που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, όπου όλη η ελληνική επικράτεια, νότια της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνεται στην περιοχή επιχειρήσεων. Διακρίνονται τα δύο ΝΑΤΟικά στρατηγεία σε Σμύρνη και Νάπολη και οι «airbase» (αεροπορικές βάσεις) Σούδας, Ανδραβίδας, Αράξου, Ακτίου από όπου εξορμούν τα ΝΑΤΟικά μαχητικά για τη Λιβύη
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στη Λιβύη αποτυπώνει το ιμπεριαλιστικό δίπτυχο «πόλεμος και μπίζνες» - «πετρέλαιο και αίμα». Ταυτόχρονα, φέρνει στην επιφάνεια όλο το πλέγμα της ελληνικής ενσωμάτωσης, πολιτικής και στρατιωτικής, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και των συνεπειών που αυτή έχει για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Ο πόλεμος αυτός αποτυπώνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, ενώ οι όποιες διευθετήσεις γίνουν στο πλαίσιο των λυκοσυμμαχιών, εμπεριέχουν το σπέρμα για νέες εντάσεις και πολέμους.

Η ελληνική εμπλοκή, όπως άλλωστε και στο πρόσφατο παρελθόν, με τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, είναι στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης για συμμετοχή της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και διεκδίκηση αναβαθμισμένης θέσης στον καπιταλιστικό καταμερισμό και στη διανομή της λείας, για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας.

Στο πλαίσιο αυτό και με μοναδικό γνώμονα την εξασφάλιση μεγαλύτερου μεριδίου για την ντόπια πλουτοκρατία από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Λιβύης, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου συμμετείχε την περασμένη Πέμπτη στη σύναξη των ιμπεριαλιστών στο Παρίσι, με τον υποκριτικό τίτλο «Σύνοδος των Φίλων της Λιβύης», διαλαλώντας τις ελληνικές «καλές» υπηρεσίες στον πόλεμο. Ο Ελληνας πρωθυπουργός «ανέδειξε τον καθοριστικό ρόλο» που έπαιξε στην «έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων» εναντίον της Λιβύης και τη δολοφονία του λαού της, η παραχώρηση των ελληνικών αεροπορικών και ναυτικών βάσεων στην Κρήτη και σε άλλα σημεία της χώρας.

Ταυτόχρονα, άφησε να φανεί ότι η εμπλοκή αυτή θα έχει συνέχεια, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι «η Κρήτη θα παίξει σημαντικό ρόλο ως κόμβος, όχι μόνο για ανθρωπιστική βοήθεια, καθώς και στην προσπάθεια ανασυγκρότησης κατασκευών στην ευρύτερη περιοχή της Λιβύης. Μέσα από όλη αυτήν την προσπάθεια, είναι μια μεγάλη ευκαιρία η Αραβική Ανοιξη που εξελίσσεται στην περιοχή μας να γίνει η βάση μιας νέας συνεργασίας των λαών της Μεσογείου, μιας νέας συνεργασίας που ανοίγει ευκαιρίες».

Πλιάτσικο στον πλούτο της Λιβύης

Μια μέρα πριν, ο υπουργός Εξωτερικών Στ. Λαμπρινίδης, σε σύσκεψη με Ελληνες κεφαλαιοκράτες στον Ενεργειακό, στον Κατασκευαστικό και στον τομέα Υγείας, που δραστηριοποιούνται ήδη στη Λιβύη, έδωσε τον τόνο του πλιάτσικου στον πλούτο του λιβυκού λαού, το οποίο προκλητικά ονόμασε «ευκαιρίες». Ξεπερνώντας κάθε όριο κυνισμού, είπε ότι «η ΕΥΔΑΠ μπορεί να προσφέρει άμεσα σημαντικές ποσότητες πόσιμου νερού».

Δηλαδή, αφού χρησιμοποιήθηκε η ελληνική επικράτεια σαν ορμητήριο για να καταστραφούν οι υποδομές της Λιβύης, τώρα η ελληνική κυβέρνηση δίνει ...νερό στον εξολοθρευμένο λαό της Λιβύης, ενώ οι ελληνικές εταιρείες δηλώνουν έτοιμες να προσφέρουν τις «υπηρεσίες» τους με το αζημίωτο και στην «ανοικοδόμηση» της χώρας. «Το υπουργείο Εξωτερικών - είπε - θα επιδιώξει να στηρίξει αμέριστα την παρουσία σας στη Λιβύη» και ζήτησε από τους επιχειρηματίες να καταθέσουν ιδέες και προτάσεις «για τη δυνατότητα επέκτασης της παρουσίας μας εκεί».

Σημειώνεται πως, μεταξύ άλλων, στη Λιβύη δραστηριοποιούνται οι ελληνικών συμφερόντων εταιρείες J&P, ΕΤΕΠ (μετονομάστηκε σε ΤΑGECO), «Αρχιρόδον» (ανέλαβε την επέκταση - εκσυγχρονισμό του λιμανιού της Τρίπολης), ΣΙΚΕΛΙΣ και MARITECH (ανέλαβε την τοποθέτηση καλωδίων οπτικών ινών στα λιβυκά παράλια). Η OLYMPIA ανέλαβε λιμενικό έργο δυτικά της Τρίπολης και η INTRACOM, με τη θυγατρική της INTRACOM LIBYA BRANCH, διεκδίκησε την ανάληψη τηλεπικοινωνιακών έργων.

Ακόμα, τα Διυλιστήρια Χερσονήσου του Αίμου ΑΕΒΕ (Green Oil SA) συμμετέχουν με 66% σε Joint Venture με τη λιβυκή εταιρεία Faris Al Khallej. Η ΕΤΕΜ ίδρυσε μεικτή ελληνολιβυκή επιχείρηση υπό την επωνυμία LAMAR SA Production & Stock Joint Company και επένδυσε 20 εκατ. ευρώ στην κατασκευή μονάδας χύτευσης αλουμινίου και μονάδων παραγωγής προφίλ αλουμινίου και ηλεκτροστατικής βαφής. Το 2008 εξαγόρασε το ποσοστό του Λίβυου συνεταίρου και κατέχει πλέον το 90% του κεφαλαίου της Lamar (Αραβοελληνικό Επιμελητήριο Εμπορίου και Ανάπτυξης).

Ομολογούν τη συνενοχή

Ο χαρακτήρας και η στόχευση της ελληνικής εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Λιβύης ήταν εξ αρχής φανερός. Κάνοντας μια ανασκόπηση των βασικών στόχων που υπηρετεί αυτή η εμπλοκή, στις 29 Αυγούστου, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ πτέραρχος Ι. Γιάγκος, που συμμετείχε σε σύσκεψη για τις επιχειρήσεις στη Λιβύη στην Ντόχα, μετά από πρόσκληση του αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων του Κατάρ, επισήμανε, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, «τη γεωγραφική σπουδαιότητα της νήσου Κρήτης, πρότεινε την ανάδειξή της ως κόμβου συγκέντρωσης και διακίνησης των προγραμμάτων ανθρωπιστικής βοήθειας και ανάπτυξης για την Λιβύη».

Αναφέρθηκε ακόμα στην «εξαιρετική τεχνογνωσία και τις δυνατότητες των κατασκευαστικών εταιρειών της χώρας και τη σημασία του Πολυεθνικού Συντονιστικού Κέντρου Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ) στη διακίνηση μέσων και υλικών προς και από την Λιβύη».

Επίσης, ο Ε. Βενιζέλος από τη θέση του υπουργού Αμυνας, που κατείχε κατά την έναρξη του πολέμου, για να δικαιολογήσει την ελληνική εμπλοκή, είχε πει πως τυχόν μη ελληνική συμμετοχή «θα ήταν πάρα πολύ κακό, για τα μελλοντικά ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα στη Λιβύη, στον τομέα της Ενέργειας, των Κατασκευών ή οποιονδήποτε άλλο τομέα. Θα είχαμε υποβαθμίσει τη Σούδα και παρότι διεξάγονται τέτοιου είδους επιχειρήσεις στη Μεσόγειο, θα την είχαμε διασώσει ως τουριστικό προορισμό». Δηλαδή, διά πυρός και σιδήρου εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στο ίδιο πνεύμα και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, ο οποίος δήλωνε πως «έχουμε επενδύσεις και οικονομικά συμφέροντα» στη Μεσόγειο και στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και «γι' αυτό δεν μας επιτρέπεται να αδρανούμε»! Αλλωστε, από την πρώτη ώρα, η κυβέρνηση διακήρυξε ότι στόχος της συμμετοχής της στον πόλεμο ήταν η «αναβάθμιση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας», για λογαριασμό των ντόπιων μονοπωλίων και με δεδομένη τη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.

Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής

Σ' αυτήν τη στρατηγική επιλογή υποτάσσονται τα πάντα, με την πλουτοκρατία και τα κόμματά της να υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον του λαού. Ειδικά σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η όλη υπόθεση εξελίσσεται σε ένα παιχνίδι με τη φωτιά, που ανά πάσα στιγμή ο θύτης μπορεί να μετατραπεί σε θύμα.

Με όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση, αυτό που αποκαλύπτει είναι η συνενοχή της στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα, με τη διάθεση της βάσης της Σούδας και των πολεμικών αεροδρομίων του Αράξου, του Ακτίου, της Καλαμάτας και της Ανδραβίδας, αλλά και με τη διάθεση πολεμικών πλοίων, ελικοπτέρων και αεροσκαφών «έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου». Είναι δεδομένο ότι χωρίς την ελληνική συμμετοχή και την παραχώρηση αεροδρομίων και λιμανιών, η ιμπεριαλιστική επέμβαση θα είχε αντιμετωπίσει προβλήματα.

Ο ελληνικός λαός οφείλει να μάθει την αλήθεια για τις εξελίξεις στη Λιβύη και γενικότερα, να απορρίψει την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και να καταδικάσει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Οι κίνδυνοι για την ειρήνη, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εμπλοκή της χώρας σε μια πιο γενικευμένη πολεμική σύρραξη διαρκώς αυξάνουν. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και η επιθετικότητα στην περιοχή για τις πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας διαρκώς οξύνονται. Ο απεγκλωβισμός της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι η μόνη απάντηση και καθοριστική συμβολή στην ανάπτυξη της κοινής πάλης των λαών της περιοχής κατά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ