Πραγματοποιήθηκε χτες η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για την οικονομία, έπειτα από αίτημα του προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη, με αφορμή την πρόσφατη συμφωνία στο Eurogroup για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης».

Οπως ήταν αναμενόμενο, στις τοποθετήσεις τους, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκης και οι επικεφαλής των υπόλοιπων αστικών κομμάτων επιχείρησαν με τους «υψηλούς τόνους» να κρύψουν τη στρατηγική σύμπλευση πάνω στα βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου, ανταλλάσσοντας ταυτόχρονα κατηγορίες για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα προτάγματα του κεφαλαίου και ποιος τα «υπονομεύει». Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε τη συμφωνία επικαλούμενος τη θετική αντίδραση των «αγορών» και μιλώντας για την ευεργετική τους επίδραση στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταλόγισε στην κυβέρνηση ευθύνες για την καθυστέρηση 16 μηνών στο κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και αποτυχία ως προς τους στόχους που είχε θέσει στο χρέος, τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα πλεονάσματα.

Στον αντίποδα, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, σημείωσε πως η πραγματική ελπίδα για την εργατική τάξη και το λαό δεν βρίσκεται στα σχέδια και στα παζάρια των καπιταλιστών, αλλά μπορεί να γεννηθεί μόνο μέσα από τη ρήξη, τη σύγκρουση με το σημερινό δρόμο ανάπτυξης.

Eurokinissi

Επιβεβαιώνοντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι η κυβέρνηση των «βρώμικων» αποστολών σε βάρος του λαού.

Παίρνετε, μάλιστα, και τα συγχαρητήρια των εταίρων σας γι' αυτό το αντιλαϊκό σας έργο.

Κι αυτά τα συγχαρητήρια τα παίρνετε:

Και για την έγκριση της «φιλόδοξης δέσμης», όπως λέγεται.

Και σχετικά με τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», δηλαδή την καρατόμηση του αφορολόγητου.

Και για τη «μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος», δηλαδή για την κατακρεούργηση των συντάξεων.

Σε ό,τι αφορά τις αντεργατικές ανατροπές, οι ίδιοι οι τροϊκανοί χαιρετίζουν τη νομοθεσία που διασφαλίζει τις προηγούμενες «μεταρρυθμίσεις» για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Τονίζοντας ότι το νέο χειρότερο καθεστώς για τις ομαδικές απολύσεις ευθυγραμμίζεται με τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.

Ενώ, ειδική αναφορά γίνεται στην εφαρμογή των συστάσεων του ΟΟΣΑ, σχετικά με την ενίσχυση του ανταγωνισμού, τη διευκόλυνση των επενδύσεων και την περαιτέρω «απελευθέρωση» επαγγελμάτων. Δηλαδή το τσάκισμα των μικρών επαγγελματιών.

Συνεπώς, το κλίμα ευφορίας, που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση, σε ένα λαό ήδη γονατισμένο, ματωμένο, εξαιτίας της πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, είναι και προκλητικό και εξοργιστικό.

Γιατί χρειάζεται πράγματι μεγάλο θράσος - κι αυτό το διαθέτει βέβαια η κυβέρνηση - να λες ότι με τη συμφωνία του Eurogroup δημιουργείται ξέφωτο για το λαό!

Τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα;

Αλήθεια, τα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφωνήθηκαν στο 3,5% του ΑΕΠ για το διάστημα 2018-2022 και στο 2% από το 2023 μέχρι το 2060, από πού ακριβώς θα διασφαλιστούν;

Φυσικά, από εκεί που προήλθαν και τα περσινά και το φετινό: Από τη ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων. Από τις άγριες περικοπές μισθών, συντάξεων, δαπανών για την Υγεία, την Παιδεία. Από την άγρια φορολογία των λαϊκών στρωμάτων, που προέρχεται από τη νέα καρατόμηση του αφορολόγητου, τον ΕΝΦΙΑ, το ΦΠΑ κ.λπ.

Μήπως θα καταργηθούν οι πάνω από 600 μνημονιακοί νόμοι; `Η μήπως δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα που έρχονται για το επόμενο διάστημα;

Ηδη ξεκίνησε, λέτε, η συζήτηση για την 3η «αξιολόγηση», που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και το συνδικαλιστικό νόμο. Δηλαδή το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Θα το κάνετε κι αυτό στο όνομα «της αριστεράς και της προόδου»!

Οπως, επίσης, και για την όποια ρύθμιση του χρέους, θα ζητηθούν επίσης νέα μέτρα. Εδώ είμαστε και θα το δούμε.

Οπωσδήποτε, υπάρχουν κάποιοι που έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι. Είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, είναι το μεγάλο κεφάλαιο.

Οι δεσμεύσεις για «ένα φιλόδοξο πακέτο αναπτυξιακών δράσεων από ευρωπαϊκά κονδύλια, που θα δώσει προοπτική υψηλών ρυθμών ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία» και για την «αποδοχή του πάγιου αιτήματος της κυβέρνησης για την ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας», που θα συντονίζει τα κάθε είδους «επενδυτικά προγράμματα», αφορούν ακριβώς αυτούς.

Μιλάμε για υποδομές, έργα, ζεστό χρήμα που θα πάνε αποκλειστικά στο κεφάλαιο, προκειμένου να αναθερμάνουν την κερδοφορία του.

Το ίδιο εξυπηρετούν και οι συστάσεις του Eurogroup για την εφαρμογή των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ, σχετικά με τη διευκόλυνση των αδειοδοτήσεων για επενδύσεις και την περαιτέρω απελευθέρωση των επαγγελμάτων.

Το άνοιγμα, δηλαδή, ξανά, να το πούμε για να γίνει κατανοητό και να εμπεδωθεί ακόμη περισσότερο, νέων πεδίων κερδοφορίας για τους λίγους, για το μεγάλο κεφάλαιο.

Αυτά βρίσκονται στην «καρδιά» των όποιων σχεδιασμών στο πλαίσιο της εξουσίας και της οικονομίας του κεφαλαίου και όχι βέβαια οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Αυτά βρίσκονται και στην «καρδιά» των όποιων πρόσκαιρων συμβιβασμών, οι οποίοι ουσιαστικά αφορούν τη διαχείριση των τεράστιων κρατικών χρεών άλλων κρατών - μελών της ΕΕ.

Και την ίδια ώρα, φυσικά, προσπαθούν να ξεγελάσουν το λαό με ακάλυπτες επιταγές για βελτίωση της ζωής του στα χρόνια της όποιας ανάκαμψης. Για την οποία τον καλούν πάλι να υπομείνει αγόγγυστα θυσίες δίχως τέλος.

Αν κάτι αξίζει να κρατήσει κανείς από τη συμφωνία στο Eurogroup, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την τρανταχτή επιβεβαίωση ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, για την οποία πασχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα, όχι μόνο δεν αποτελεί το «τέλος των θυσιών» του ελληνικού λαού, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά αντίθετα σηματοδοτεί την αρχή ενός νέου κύκλου έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, μια αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας.

Αλλωστε, το ζουμί της πρόσφατης παρέμβασης του ΣΕΒ βρίσκεται στην υπόμνηση προς την κυβέρνηση και στα υπόλοιπα αστικά κόμματα:

Οτι η επιβεβαίωση ακόμα και αυτών των προβλέψεων για ισχνή ανάκαμψη προϋποθέτει να προχωρήσει εντατικά η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων - που ψηφίστηκαν έως τώρα - και όσων άλλων χρειαστούν στο μέλλον.

Με έμφαση φυσικά στις ιδιωτικοποιήσεις, απ' όπου το κεφάλαιο προσδοκά να αποκτήσει πρόσβαση σε νέα πεδία κερδοφόρας δράσης.

Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι συνεργοί της κυβέρνησης και στην επιχείρηση χειραγώγησης, απογοήτευσης, τρομοκράτησης τελικά και εγκλωβισμού του ελληνικού λαού.

Η συμφωνία τους στο στρατηγικό στόχο μιας τέτοιας ανάκαμψης σημαίνει αποδοχή και συμφωνία σε όλα τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, παρά τις επιμέρους διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν, για το εύρος και τους ρυθμούς της - καταιγιστικής έτσι κι αλλιώς - επίθεσης στο λαό.

Για το ζήτημα του χρέους η απόφαση του Eurogroup δεν συνιστά, σε καμία περίπτωση, μια «καθαρή λύση απομείωσής του».

Μέσα στον επόμενο χρόνο το ζήτημα θα βρίσκεται στο επίκεντρο, αφού το 2018 θα γίνει η συζήτηση για τον τρόπο και την έκταση της απομείωσης.

Επιπλέον, ο όρος της επιτυχούς ολοκλήρωσης του προγράμματος μεταφράζεται σε νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα προωθηθούν βεβαίως το επόμενο διάστημα.

Η συμφωνία προβλέπει μεγάλα πλεονάσματα και ισχυρή δημοσιονομική εποπτεία μέχρι το 2060, χωρίς να προβλέπει συγκεκριμένο μηχανισμό μείωσης του χρέους σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Το ελληνικό κρατικό χρέος θα παραμείνει ιδιαίτερα υψηλό.

Επίσης, καθώς το μεγάλο πρόβλημα, βέβαια, του υπέρογκου δανεισμού των κρατών - μελών της ΕΕ δεν λύνεται, η αξιοποίηση του ελληνικού χρέους ως πεδίου πίεσης λόγω των γνωστών ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων θα συνεχιστεί.

Η απόφαση τελικά περιλαμβάνει αντιφατικές, ακροβατικές διατυπώσεις, που μπορούν να αξιοποιηθούν απ' όλους.

Αντανακλά έναν ακόμα εύθραυστο συμβιβασμό ανάμεσα σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, ΔΝΤ, ΗΠΑ βεβαίως και τις υπόλοιπες χώρες, καθώς - όπως ήδη έχουμε πει - πίσω απ' τη διαχείριση του ελληνικού χρέους κρύβεται η διαχείριση της μεγάλης υπερχρέωσης στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Το σίγουρο είναι ότι ο λαός και τα παιδιά του θα συνεχίσουν να πληρώνουν για ένα χρέος, για το οποίο δεν ευθύνονται στο ελάχιστο, ούτε ωφελήθηκαν από τη διόγκωσή του.

Αντίθετα, ήταν η δημοσιονομική διαχείριση όλων των κυβερνήσεων και για χάρη των επιχειρηματικών ομίλων αυτή που διόγκωσε αυτό το χρέος.

Ηταν η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, που μειώθηκε σταδιακά από τη δεκαετία του '80 και συνεχίστηκε όλη τη δεκαετία του '90.

Οι δυνατότητες απόκρυψης, επίσης, φορολογητέων εισοδημάτων...

Η φορολογική ασυλία...

Η διόγκωση των κρατικών δαπανών για τη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων, τη στιγμή που έπεφτε τσεκούρι στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών...

Ολοι εσείς που μιλάτε για το μεγάλο κράτος, για το μεγάλο Δημόσιο, το κάνετε μόνο όταν αναφέρεστε σε σχολεία, σε νοσοκομεία, άλλες υπηρεσίες που αφορούν βέβαια κοινωνικές - λαϊκές ανάγκες, σε μια - έστω υποτυπώδη - κάλυψή τους, που επιτεύχθηκε στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.

Δεν βγάζετε τσιμουδιά όμως:

• Για τις εργολαβίες δημοσίων έργων.
• Για τα κρατικά δάνεια ή δάνεια με κρατική στήριξη, καθώς και άμεσες αναπτυξιακές επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις.
• Για την εξαγορά υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.
• Για την παροχή φθηνών υπηρεσιών - εμπορευμάτων σε μεγάλες επιχειρήσεις.
• Για την κρατική αγορά εμπορευμάτων, συχνά σε υψηλότερες τιμές.
• Για τις τεράστιες δαπάνες σε εξοπλιστικά προγράμματα, που σχετίζονται όμως με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, όταν η Ελλάδα, από το 1974 ακόμα και μετά, κατέχει σταθερά μια από τις πρώτες θέσεις παγκόσμια στις εισαγωγές οπλικών συστημάτων, φτάνοντας ορισμένες χρονιές και στην πρώτη τριάδα. Ειδικά το διάστημα 2007 - 2010, περιλαμβάνονται δηλαδή και τα έτη εκδήλωσης της κρίσης, κατέχει την 5η θέση στη λίστα των μεγαλύτερων εισαγωγέων όπλων ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Μήπως, δεν ήταν αυτά όλα οι καθοριστικοί παράγοντες για το χρέος;

Εκεί, αλήθεια, δεν υπάρχει «μεγάλο κράτος»;

Εμείς λέμε ότι ίσα - ίσα εκεί ακριβώς επιβεβαιώνεται και ο ρόλος του αστικού κράτους, ως κράτους των λίγων σε βάρος των πολλών.

Κύριοι της κυβέρνησης,

Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες την επιχειρηματολογία με την οποία προσπαθείτε να αποδείξετε ότι η κυβέρνηση με τη συμφωνία του Eurogroup πέτυχε - όπως εσείς μόνο λέτε - μια καλύτερη συμφωνία, γιατί έχει «αντίμετρα, ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του χρέους, Αναπτυξιακή Τράπεζα και σαφή δέσμευση για στήριξη της Ελλάδας για την έξοδό της στις αγορές».

Επαναλαμβάνετε, ξανά και ξανά, πως ανοίγει σταδιακά ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές και το οριστικό τέλος των μνημονίων και της επιτροπείας.

Μετά τις αγορές, δηλαδή, που θα «χόρευαν πεντοζάλη», ο κύριος Τσίπρας έφτασε στο σημείο να αναγορεύει σε υπέρτατο κριτή της πολιτικής του τις αγορές και τους επενδυτές. Δηλαδή τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Η κυβέρνησή σας, κ. Τσίπρα, χρησιμοποιεί το ίδιο αφήγημα που χρησιμοποίησε και η κυβέρνηση της ΝΔ την άνοιξη του 2014.

Και ο κ. Σαμαράς, ως πρωθυπουργός τότε, μιλούσε για την έξοδο στις αγορές, για την επιστροφή στην κανονικότητα και την απαλλαγή της χώρας από την εποπτεία και την επιτήρηση.

Δεν κρατάτε ούτε τα προσχήματα πλέον. Λέτε τα ίδια πράγματα και με τα ίδια ακριβώς λόγια. Μάλιστα, κ. Τσίπρα, όταν ρωτούσατε τη ΝΔ και λέγατε ακριβώς: «Και γιατί πανηγυρίζουν και θέλουν να πανηγυρίσουμε μαζί τους;». Λόγια του κ. Τσίπρα αυτά ακριβώς, όπως τα ακούτε: «Με την ύφεση να συνεχίζεται, με την πολιτική λιτότητας να αποτελεί το άλφα και το ωμέγα των απαιτήσεων των δανειστών, μια στημένη έξοδος στις αγορές τι θα αποδώσει αλήθεια;

Θα βρει δουλειά έστω ένας άνεργος;

Θα ακυρωθούν οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις;

Θα επανέλθουν τα εργασιακά δικαιώματα, που καταργήθηκαν;

Θα κάνει βήματα μπροστά η δημόσια Υγεία, η δημόσια Παιδεία, η ρημαγμένη Κοινωνική Ασφάλιση;

Θα σταματήσει η αιμορραγία της φορολογίας, θα σταματήσουν τα χαράτσια;».

Ολα αυτά είναι λόγια του κ. Τσίπρα, ακριβώς όπως τα είπε τότε...

Αλήθεια, μπορείτε τώρα να κοιταχτείτε στον καθρέφτη κ. Τσίπρα, σας ρωτάμε, και να επαναλάβετε τα ίδια ακριβώς ερωτήματα;

Τα ίδια ερωτήματα παραμένουν και σήμερα. Μόνο που πρέπει τώρα να προσθέσετε και τους δικούς σας αντιλαϊκούς νόμους.

Και μην μας πείτε ότι τότε δεν ξέρατε, ότι τότε είχατε αυταπάτες. Γιατί εδώ δεν μιλάμε απλά για αυταπάτες. Εδώ μιλάμε για πλήρη υιοθέτηση των στόχων και επιδιώξεων του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της ηγεσίας της ΕΕ.

Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα μιλάει για το ΔΝΤ και το ρόλο του στο ελληνικό πρόγραμμα, με τα ίδια λόγια που μιλούσε στα τέλη του '14 ο κ. Χαρδούβελης, ο υπουργός της ΝΔ, για την τρόικα. Ελεγε λοιπόν τότε ο υπουργός Οικονομικών, κ. Χαρδούβελης:

«Η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει την υποστήριξη των Ευρωπαίων εταίρων. Μπορεί να μην είναι συνοδηγοί στο αυτοκίνητο, αλλά θα είναι ασφαλείς στο πίσω κάθισμα».

Τα ίδια ακριβώς είπε και ο κ. Τσίπρας για το ρόλο του ΔΝΤ, την προηγούμενη βδομάδα: «Η επιλογή να μη βρίσκεται πια στη θέση του συνοδηγού στο ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. Αρκεί να συνεχίσει, έστω και από το πίσω κάθισμα».

Αυτά είπε χαρακτηριστικά. Πραγματικά, δηλαδή, δεν κρατάτε ούτε τα προσχήματα! Δεν σας κατηγορούμε ότι αντιγράφετε τη ΝΔ, αυτό ας το κάνει ο κ. Μητσοτάκης. Απλά εμείς λέμε στον ελληνικό λαό ότι έχετε την ίδια πολιτική στρατηγική. Οτι το κοινό σας όραμα είναι η στρατηγική της ΕΕ, η ανάκαμψη των μονοπωλιακών, των καπιταλιστικών κερδών. Και γι' αυτό είναι λογικό κι επόμενο να χρησιμοποιείτε το ίδιο αφήγημα, για να παγιδεύσετε το λαό. Να χρησιμοποιείτε τελικά τα ίδια επιχειρήματα.

Τα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης» στον καπιταλισμό, ανάπτυξης δηλαδή που θα ωφεληθούν - για να εξηγούμαστε, αν και το ξέρετε όλοι σας πολύ καλά - δήθεν όλοι, και οι εργάτες και οι φτωχοί και οι καπιταλιστές, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, καταρρέουν καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στις μεγάλες επιχειρήσεις. Εκεί όπου η στυγνή εκμετάλλευση παίρνει σάρκα και οστά.

Ποτέ και πουθενά η αύξηση της κερδοφορίας των λίγων, των καπιταλιστών, δεν εξασφάλισε αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακά δικαιώματα. Το αντίθετο.

Δείτε το παράδειγμα του τουρισμού, που το έχετε κάνει, μάλιστα, σημαία σας. Τι κερδίζουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο; Τι κερδίζουν οι λαϊκές οικογένειες, τα νέα παιδιά, που και φέτος το καλοκαίρι δεν μπορούν να πάνε ούτε λίγες μέρες διακοπές; Και σαν να μην φτάνουν βέβαια όλα αυτά, οι εργαζόμενοι, ο λαός στη Ρόδο, δεν έχουν ούτε νερό εκεί να πιουν ή να κάνουν ένα μπάνιο, ένα ντους, μετά που σχολάνε από τη δουλειά τους. Κι όλα αυτά γιατί μεγάλες εταιρείες, ιδιωτικές, διαγκωνίζονται για τη διαχείριση του νερού, τη στιγμή που υπάρχει έτοιμο φράγμα, μεγάλο, γεμάτο νερό και μένει ανεκμετάλλευτο. Και μετά, σας φταίει η κακή εικόνα για τον τουρισμό μας... Υποκριτές και Φαρισαίοι είστε.

Τα παραμύθια περί «δίκαιης ανάπτυξης» κατέρρευσαν όταν η κυβέρνηση - που έδινε υποτίθεται μάχη για τα Εργασιακά - τελικά ψήφισε:

-- Και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

-- Και την επέκταση μνημονιακών ρυθμίσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

-- Την ουσιαστική νομοθέτηση του «λοκ άουτ».

-- Την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.

-- Το ξήλωμα συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Ο εργασιακός μεσαίωνας, δίπλα στη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τώρα έχει και τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας έχει στρώσει το έδαφος και για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη που εσείς προσδοκάτε. Και για την οποία κοροϊδεύετε ότι θα μεταφραστεί σε νέες θέσεις αξιοπρεπούς μάλιστα και σταθερής εργασίας. Τι ακριβώς εννοείτε;

Τα 5μηνα, τα 8μηνα, τα οποία μπορείτε να ισχυρισθείτε ότι εξασφαλίζουν μια σταθερότητα για κάποιους μήνες;

Ετσι εννοείτε τη σταθερότητα;

Οσο για τις 250.000 θέσεις εργασίας, που ακούσαμε πριν από λίγο από τον πρωθυπουργό, από αυτό εδώ το βήμα, για νέες θέσεις εργασίας που τις έχετε διαφημίσει πολλαπλά ότι έχετε δημιουργήσει, είναι θέσεις με πραγματικά τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, όπου σχεδόν η μία στις δύο προσλήψεις είναι με συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.

Η κοροϊδία ότι ανοίγει ο δρόμος για έξοδο από την επιτροπεία και τα μνημόνια αποκαλύπτεται από την ίδια την ΕΕ, που η στρατηγική της ταυτίζεται με τη μόνιμη επιτροπεία και τα μνημόνια διαρκείας για όλα τα κράτη - μέλη της, ανεξάρτητα αν έχουν υψηλά χρέη και ελλείμματα.

Κι αυτά στις κατ' ιδίαν συζητήσεις και τις ενημερώσεις τα λέτε εσείς οι ίδιοι. Από το βήμα της Βουλής ή μπροστά στον ελληνικό λαό δεν τα παραδέχεστε.

Μόνιμη επιτροπεία είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας, τα Ευρωπαϊκά Εξάμηνα, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, υποχρεώσεις που ισχύουν και για όλα τα κράτη - μέλη.

Το μεγαλύτερο τελικά μνημόνιο, εμείς το έχουμε πει εδώ και καιρό, αλλά θα το ξαναπούμε, δεν θα κουραστούμε να το λέμε, είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Να με αυτήν την «ξύλινη», την ακριβή όμως, την ακριβολογημένη και τεκμηριωμένη τοποθέτηση.

Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, που προβάλλεται ως «επεμβατική», ενώ γίνεται λόγος και για «νέο δόγμα».

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εμφανίζεται ιδιαίτερα δραστήρια στην ευρύτερη περιοχή, αλλά μόνο καινούργια δεν είναι η εξωτερική της πολιτική.

Αναλλοίωτο δόγμα της είναι η υπεράσπιση, η διασφάλιση και επέκταση των συμφερόντων της ελληνικής άρχουσας τάξης, μέσα βεβαίως από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες, στη σκακιέρα των περιφερειακών και διεθνών σχέσεων, συνιστούν προσαρμογή στις συνθήκες, στο περιβάλλον και τις «ευκαιρίες» που διαμορφώνονται για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, από την όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα σε ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, στην ευρύτερη περιοχή και την αναδιάταξη των δυνάμεων στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση επιδιώκει, λέει, την αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας, την ανάδειξη της χώρας σε διαμετακομιστικό κέντρο, σε ενεργειακό κόμβο, με στόχο να προσελκύσει ξένα κεφάλαια και να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις ανάκαμψης.

Ο στόχος όμως αυτός του κεφαλαίου περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας σε επικίνδυνους για το λαό ανταγωνισμούς, σχεδιασμούς και τυχοδιωκτισμούς. Κι αυτό αποτελεί συνειδητή επιλογή των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης.

-- Οι διαπραγματεύσεις για την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ.

-- Η διεκδίκηση ενεργότερου ρόλου στην «κρίση» που εντάθηκε ανάμεσα στις χώρες του Κόλπου.

-- Η ανάληψη πρωτοβουλιών στα Βαλκάνια.

-- Η επιδίωξη για εντονότερη στρατιωτική παρουσία στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο.

-- Η συμμετοχή σε δεκάδες αποστολές του ΝΑΤΟ, εκτός συνόρων, σε όλο τον κόσμο.

Είναι μερικά μόνο στοιχεία που φανερώνουν την αποφασιστικότητα αυτής εδώ της κυβέρνησης να παίξει «τα ρέστα της» για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων - ξένων για το λαό συμφερόντων - σέρνοντας το λαό σε επικίνδυνες ατραπούς.

Στον ίδιο «καμβά» εντάσσεται και η ανάπτυξη διαφόρων περιφερειακών συνεργασιών που βλέπουμε, με επίκεντρο την Ενέργεια και την «ασφάλεια», με συμπράξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως η Τριμερής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που συμπληρώνεται από την Αίγυπτο και την Ιορδανία, ή η συγκρότηση του «ΟΑΣΕ της Ανατολικής Μεσογείου».

Τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά για το λαό;

Από τη μια, καλείται να αποπληρώσει ένα χρέος που δεν είναι δικό του και να υποστεί θυσίες δίχως τέλος από αυτήν την περιβόητη καπιταλιστική ανάκαμψη. Κι από την άλλη, να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τη συμμετοχή της χώρας σε ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με κίνδυνο να πληρώσει ακόμα πιο ακριβά την εκπλήρωση των στόχων του μεγάλου και μόνο κεφαλαίου.

Να γίνει, δηλαδή, όπως λένε και στα συνθήματά τους οι διαδηλωτές σε όλη την Ελλάδα, το προηγούμενο χρονικό διάστημα, «κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών».

Το σάπιο σύστημα, που υπηρετούν η κυβέρνηση και οι άλλες αστικές δυνάμεις, έχει φάει τα ψωμιά του. Το αποδεικνύουν ο πόλεμος, η φτώχεια, που διευρύνεται σχετικά και απόλυτα, η προσφυγιά, η εκμετάλλευση που μεγαλώνει σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι ανταγωνισμοί που οξύνονται, οι δυσκολίες του συστήματος να διαχειριστεί τις αντιφάσεις του, που μεγαλώνουν.

Δεν είναι παράξενο ότι μιλάνε για «φως στο τούνελ» της καπιταλιστικής κρίσης και την ίδια ώρα σχεδιάζουν μέτρα και μνημόνια μέχρι το 2100 και βάλε, καταδικάζοντας τη σημερινή και τις επόμενες γενιές στη χαμοζωή και στις στερήσεις. Και τα παιδιά μας και εγγόνια μας και τα δισέγγονά μας.

Οπως είχαμε επανειλημμένα τονίσει, η Ελλάδα έχει πράγματι, σήμερα, μεγάλες αναξιοποίητες, όμως, παραγωγικές δυνατότητες.

Το αυξανόμενο ενδιαφέρον μεγάλων διεθνών ενεργειακών ομίλων για παράδειγμα, οι παλιότερες μελέτες για τα πετρελαϊκά συστήματα της Ελλάδας, η ύπαρξη ενός σύγχρονου εγχώριου καθετοποιημένου ενεργειακού ομίλου, όπως τα ΕΛΠΕ, με ερευνητικές δραστηριότητες στο εξωτερικό, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στα Βαλκάνια, υπογραμμίζουν αυτό το συμπέρασμα.

Δεν μας λείπουν, λοιπόν, οι σημαντικές ενεργειακές πηγές, ούτε το δυναμικό υψηλής τεχνολογικής και επιστημονικής ειδίκευσης.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι πολιτικό, έτσι για να καταλάβετε και ορισμένοι, γιατί με κοιτάγατε ορισμένοι κάπως περίεργα, τι εννοούσαμε λέγοντας πριν αυτά.

Λοιπόν, δεν μας λείπουν αυτές οι σημαντικές ενεργειακές πηγές, ούτε το δυναμικό υψηλής τεχνολογικής και επιστημονικής ειδίκευσης. Το πρόβλημα, ξαναεπισημαίνουμε, είναι πολιτικό.

Και το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν τα πιθανά αποθέματα υδρογονανθράκων μπορούν γενικά και αόριστα να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης, αλλά αν και με ποιες προϋποθέσεις θα αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.

Με άλλα λόγια, τίθεται ξανά, με επίταση, το ερώτημα: Ανάπτυξη για ποιον;

Δυστυχώς, δεν είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς ποιοι θα είναι οι σίγουρα ωφελημένοι από αυτήν την ανάπτυξη, απ' την ενεργειακή πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ασφαλώς οι μεγαλομέτοχοι εγχώριων και ξένων ομίλων. Αυτοί θα είναι οι σίγουρα ικανοποιημένοι.

Ομως, για τους μισθωτούς, που αρχικά πρέπει να μας απασχολούν όλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τα λαϊκά στρώματα, οι αρνητικές συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής είναι φανερές και δεν μπορούν να συσκοτιστούν.

Παράλληλα, κατασκευάζονται και εξετάζονται για να υλοποιηθούν συγκεκριμένες υποδομές μεταφοράς φυσικού αερίου στην ΕΕ και στα Βαλκάνια, που συνδέονται και άμεσα με το σκληρό ανταγωνισμό ΗΠΑ - Ρωσίας, για τον ενεργειακό και τον ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής.

Στην πραγματικότητα, με στόχο την εδραίωση των γεωστρατηγικών και ενεργειακών συμφερόντων της αστικής τάξης, η κυβέρνηση αναλαμβάνει ρόλο σημαιοφόρου, σε επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ, σε όλη την ευρύτερη περιοχή.

Συναινεί στην αναβάθμιση του ρόλου της βάσης της Σούδας.

Καλεί την αρμάδα του ΝΑΤΟ να αναλάβει τη φύλαξη του Αιγαίου.

Ενισχύει αυτόν τον άξονα οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.

Υψώνει τη σημαία της γεωπολιτικής αναβάθμισης και παίζει με τη φωτιά, σε μια περίοδο που αυξάνεται ο κίνδυνος διαμελισμού κρατών, επαναχάραξης συνόρων, πολεμικών αναμετρήσεων και άλλων συγκρούσεων, όπως δείχνουν και οι τελευταίες επικίνδυνες εξελίξεις στη Συρία, στο Κυπριακό, με την εξέλιξη και προώθηση διχοτομικής λύσης, η κλιμάκωση περιφερειακών διενέξεων, όπως πρόσφατα μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ.

Η λαϊκή ευημερία όμως προϋποθέτει άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Η σαπίλα του σημερινού συστήματος, όπου η παραγωγή οργανώνεται με κριτήριο μόνο το καπιταλιστικό κέρδος, γίνεται περισσότερο φανερή αν βάλει κανείς δίπλα - δίπλα την άθλια καθημερινότητα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της φτώχειας, της ανασφάλειας και των πολεμικών αναμετρήσεων, με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα.

Δηλαδή να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, όπως αυτές καθορίζονται από την εκτόξευση της παραγωγικότητας της ανθρώπινης εργασίας και την πρόοδο που έχει συντελεστεί στην επιστήμη και στην τεχνική.

Για να μπορούν να ικανοποιούνται οι σύγχρονες διευρυνόμενες, συνεχώς, λαϊκές ανάγκες, χρειάζεται άλλη οργάνωση της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Χρειάζεται, δηλαδή, οι εργαζόμενοι, σε συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα, να πάρουν την εξουσία και την οικονομία τελικά στα χέρια τους.

Αυτή η εξουσία θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αναπτύσσοντας διμερείς και πολυμερείς σχέσεις με άλλα κράτη, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, για το συμφέρον του λαού και όχι μιας δράκας ομίλων.

Η συζήτηση γι' αυτήν την πραγματική διέξοδο χρειάζεται να ανοίξει, το επόμενο διάστημα, ακόμα πιο εντατικά με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μπροστά στις εξελίξεις που σηματοδοτούν η απόφαση του τελευταίου Eurogroup και η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Να βρεθούν η ανάκτηση των απωλειών και η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στην προμετωπίδα της εργατικής, της λαϊκής συμμαχίας και πάλης μέσα στο κίνημα.

Να δυναμώσει το ΚΚΕ, που διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του κινήματος, τη συγκρότηση μιας μεγάλης Κοινωνικής Συμμαχίας, την οργάνωση του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, για την ανατροπή της εξουσίας του.

Επιβεβαιώνεται ότι η πραγματική ελπίδα για την εργατική τάξη και το λαό δεν βρίσκεται στα σχέδια και στα παζάρια των καπιταλιστών, αλλά μπορεί να γεννηθεί μόνο μέσα από τη ρήξη, από τη σύγκρουση με το σημερινό δρόμο.

Με ισχυρό ΚΚΕ, αναζωογόνηση του κινήματος, Κοινωνική Συμμαχία, με πρόταση διεξόδου από την κρίση, σε όφελος του λαού.