Στο σημερινό τετρασέλιδο του «Ριζοσπάστη» «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», κεντρικό θέμα είναι η συγκλονιστική μαρτυρία ενός εργαζόμενου σε εργολαβικό συνεργείο που απασχολούνταν στη συντήρηση των ΕΛΠΕ μέχρι τις 7 Μάη, δηλαδή μια μέρα πριν από το «ατύχημα» που στοίχισε τη ζωή σε τέσσερις εργάτες και προκάλεσε τον τραυματισμό άλλων δύο.
Η μαρτυρία του επιβεβαιώνει ότι το «ατύχημα» ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που βαραίνει την κυβέρνηση και την εργοδοσία.
Τα άλλα θέματα του τετρασέλιδου είναι τα εξής:
Ενας εργάτης σε εργολαβικό συνεργείο περιγράφει όσα έζησε μια μέρα πριν από την πυρκαγιά, δουλεύοντας στην ίδια μονάδα των διυλιστηρίων
Τα στοιχεία του εργάτη, με ειδικότητα σωληνά, είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Ο ίδιος είναι εξειδικευμένος σε ανάλογες δουλειές (διαθέτει τη λεγόμενη «κόκκινη κάρτα», που σημαίνει ότι έχει περάσει την αντίστοιχη εκπαίδευση), ενώ έχει και μεγάλη πείρα από προηγούμενες δουλειές στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.
Προσλήφθηκε από τον εργολάβο Παπανικολάου για μια συγκεκριμένη εργολαβία στο διυλιστήριο, η οποία προγραμματιζόταν να διαρκέσει περίπου 20 μέρες. Μια βδομάδα σχεδόν αφότου έπιασε δουλειά, το συνεργείο του δούλευε στην ίδια μονάδα όπου στις 8 Μάη έγινε η διαρροή της νάφθας και ακολούθησε η πυρκαγιά (Μονάδα Καταλυτικής Αναμόρφωσης Νάφθας Μ-3300).
Ο ίδιος περιγράφει ως εξής την εμπειρία του από τη δουλειά στη μονάδα, μια μέρα πριν από το «ατύχημα», δηλαδή την Πέμπτη 7 Μάη: «Ημασταν ένα συνεργείο περίπου 15 ατόμων. Οι μισοί ήμασταν μέσα σ' έναν από τους φούρνους της μονάδας και μεταφέραμε σωλήνες. Οι άλλοι μισοί έκαναν άλλες εργασίες έξω από το φούρνο.
Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς πόσο υλικό διέρρευσε, αλλά σίγουρα δεν ήταν μικρή η ποσότητα, αν σκεφτεί κανείς ότι οι αναθυμιάσεις έφτασαν στο σημείο που δουλεύαμε εμείς, μέσα στο φούρνο. Καθίσαμε περίπου μισή ώρα και ύστερα συνεχίσαμε κανονικά τη δουλειά.
Ολα αυτά γύρω στις 4 μ.μ. Περίπου στις 7 μ.μ. η δουλειά που ήταν να κάνουμε στους φούρνους τελείωσε και ο εργολάβος με ενημέρωσε ότι δεν χρειάζομαι πια στο συνεργείο και έτσι με "σχόλασε". Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, έμαθα ότι στην ίδια μονάδα που κοντέψαμε να την "πατήσουμε" εμείς, πιθανότατα και στο ίδιο σημείο, έγινε ξανά διαρροή, όμως οι συνάδελφοι δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί και έγιναν παρανάλωμα.
Βέβαια, και την προηγούμενη μέρα θα μπορούσε να είχε γίνει το κακό, αν την ώρα της διαρροής είχαν ξεκινήσει οι εργασίες συγκόλλησης με χρήση φλόγας. Από καθαρή τύχη τη γλιτώσαμε εμείς την Πέμπτη και παρά το γεγονός ότι το περιστατικό ήταν σε γνώση των ΕΛΠΕ, επαναλήφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα με τα γνωστά αποτελέσματα».
Σύμφωνα με άλλες καταγγελίες, μετά το «ατύχημα» στις 8 Μάη, πολλοί ειδικευμένοι εργατοτεχνίτες που απασχολούνταν σε εργολάβους, δήλωσαν παραίτηση, βλέποντας ότι οι συνθήκες δουλειάς στο διυλιστήριο γίνονταν ολοένα και πιο επικίνδυνες.
Μάλιστα, όπως καταγγέλθηκε στο Συνδικάτο, λίγες μέρες μετά την πυρκαγιά, έγινε ξανά διαρροή και από τύχη δεν υπήρξαν θύματα, αφού ο εργάτης που θα πήγαινε στο συγκεκριμένο σημείο για να κάνει χρήση φλόγας, είχε ξεχάσει τα γυαλιά του σε χώρο μέσα στο διυλιστήριο και καθυστέρησε.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και ζητούν απαντήσεις: Γιατί η διοίκηση των ΕΛΠΕ δεν πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα μετά τις 7 του Μάη που καταγράφηκε ξανά διαρροή και μάλιστα στο ίδιο σημείο που την επομένη συνέβη το «ατύχημα»; Γιατί το περιστατικό της διαρροής στις 7 Μάη δεν αναφέρεται στο πόρισμα των διυλιστηρίων, ενώ ήταν σε γνώση της εταιρείας;
Γιατί αποσιωπήθηκε, ενώ κατά τα άλλα στο πόρισμα γίνεται λεπτομερέστατη αναφορά στις προεργασίες που γίνονταν στο συγκεκριμένο σημείο την προηγούμενη του «ατυχήματος»; Πώς γίνεται, το πόρισμα των ΕΛΠΕ να αποδίδει το ατύχημα σε «ανθρώπινο λάθος», όταν υπάρχουν καταγγελίες ότι μέσα σε δέκα μέρες, τρεις φορές υπήρξε διαρροή νάφθας και τις δύο από αυτές δεν υπήρξαν θύματα καθαρά και μόνο από τύχη;
Ο εργάτης που κατήγγειλε στον «Ριζοσπάστη» το περιστατικό μια μέρα πριν από το «ατύχημα», μας είπε ακόμα ότι ο μεγάλος αριθμός των ανειδίκευτων και οι εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς είναι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες να συμβεί ένα παρόμοιο «ατύχημα» και στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση και η διοίκηση των ΕΛΠΕ είναι υπόλογες για το αίμα των έξι εργατών, τέσσερις από τους οποίους δεν γύρισαν στο σπίτι τους από το μεροκάματο. Οπως είναι υπόλογες για τις άθλιες συνθήκες δουλειάς συνολικά στα διυλιστήρια, που επιβάλλονται από τους εργολάβους και την εργοδοσία των ΕΛΠΕ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης και της κερδοφορίας της.