Οι καπιταλιστές δείχνουν τα δόντια τους τσακίζοντας τις εργατικές λαϊκές οικογένειες. Τώρα στην Ολλανδία, όπως χτες στην Ισπανία και την Ιταλία, όπως αύριο στη Γαλλία, ακόμα και μέσα σ' αυτήν την Γερμανία.

Ονομάζουν ανάπτυξη αυτήν την επέλαση κι αυτήν την ανάπτυξη θέλουν να σώσουν όλοι όσοι εμφανίζονται να δηλώνουν εγγυητές της ευρωπαϊκής προοπτικής, όπως διαβεβαιώνουν στη σειρά οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Τσίπρας.

Από την πλευρά της η αστική τάξη δεν κρύβεται. Τώρα που τα διλήμματα περί χάους δεν πιάνουν, τώρα μπαίνουν στο ψητό: ποιοι είναι με την Ευρωπαϊκή Ενωση και ποιοι όχι. Αυτό είναι το δίλημμα που βάζει κι έχει δίκιο στην προσπάθειά της να συγκεντρώσει έτσι τις ψήφους ώστε ακόμα κι αν κατανέμονται σε διαφορετικά κόμματα, να παραμένουν στο μεγάλο μαντρί, να μην απειλούν την ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση.

Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, έχει δίκιο όταν ζητάει να πέσουν οι τόνοι γιατί μαζί θα χρειαστεί να κυβερνήσουν όλοι αυτοί αύριο. Και αυτοί που θα είναι στην κυβέρνηση και αυτοί που θα παριστάνουν την αντιπολίτευση αλλά θα στηρίζουν τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η αστική τάξη έχει βάλει πλώρη για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα έτσι που αυτό να μπορεί να ανταποκριθεί στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Κι απ' αυτή τη σκοπιά το κύριο για τους καπιταλιστές δεν είναι ποιο κόμμα θα κυβερνήσει, αλλά το πώς η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα θα παραμείνουν εγκλωβισμένα.

Σε άμεση ανταπόκριση αυτού του στόχου, χτες το βράδυ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ με μια ομιλία όπου κυριαρχούσε σε «αριστερή» εκδοχή η «εθνική ενότητα», αποκάλυψε γιατί πριν από δυο μέρες κατέφυγε σε παράφραση του κομμουνιστικού μανιφέστου ώστε να εμφανίσει ως φάντασμα που δήθεν απειλεί την αστική εξουσία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Αποκάλυψε, δηλαδή , ότι ακριβώς επειδή ο κομμουνισμός παραμένει το φάντασμα που απειλεί τους καπιταλιστές, ακριβώς γι' αυτό στα πλαίσια του καταμερισμού μεταξύ των αστικών δυνάμεων πρέπει ο ίδιος να εμφανίσει ένα άλλο φάντασμα, φάντασμα μαϊμού - δίχτυ εγκλωβισμού της ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, μια σύγχρονη καρικατούρα της παπανδρεϊκής απάτης του 1981.

Δυο μέρες πριν την κάλπη η εικόνα στο αστικό στρατόπεδο διαμορφώνεται ως εξής: το ΠΑΣΟΚ ζητάει την πρωτιά, η ΝΔ ζητάει αυτοδυναμία, ο Τσίπρας όρκισε ήδη κυβέρνηση.

Καθένας μπορεί να ονειρεύεται ό,τι θέλει.

Αρκεί το όνειρό του να μη καταλήγει σε εφιάλτη για το λαϊκό συμφέρον.

Το όνειρο των αστικών δυνάμεων κάθε απόχρωσης οδηγεί κατευθείαν σε εφιάλτη.

Και οι τρεις έχουν κοινό στοιχείο την προσήλωσή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και οι τρεις έχουν κοινό στοιχείο ότι έχουν τσακίσει την εργατική τάξη ο καθένας από το πόστο του. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβερνώντας, ο ΣΥΝ από τις θέσεις του στα συνδικάτα όπου μαζί με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ υπέγραψαν ένα προς ένα τα μέτρα που τσακίζουν τους εργάτες, έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν παροπλισμένες μεγάλες μάζες εργατών.

Εχουν το θράσος τώρα και οι τρεις, αυτοί οι «292» που ψήφισαν το Μάαστριχτ, αυτοί που τρομοκράτησαν ξανά και ξανά τους εργάτες για το κακό που θα πάθουν αν εμπιστευτούν τους κομμουνιστές, έχουν το θράσος να ζητάνε ξανά να κάτσουν στο σβέρκο του λαού.

Νομίζουν πως αρκεί μια καλή διαφημιστική καμπάνια για να τα καταφέρουν.

Ακόμα κι αν τα καταφέρουν, στις 6 του Μάη, υπάρχει και η 7η του Μάη.

Τότε που απέναντι στην εργατική τάξη θα υπάρχει η κατάργηση των συμβάσεων, τότε που ο εργάτης, ό,τι κι αν έχει ψηφίσει την προηγούμενη μέρα, θα 'ναι αυτός απέναντι στο αφεντικό.

Τότε που μόνη απαντοχή του ο εργάτης θα 'χει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, μόνη στήριξη και μπροστάρη στον αγώνα του θα 'χει το ΚΚΕ.

Το βράδυ της 6 Μάη θα κριθεί ποιος θα πανηγυρίζει.

Οι εργάτες που από ενισχυμένες θέσεις, με το ΚΚΕ ισχυρότερο, θα ετοιμάζουν την πάλη από την επομένη μέρα μέσα στους χώρους δουλειάς, ή, η αστική τάξη γιατί θα έχει κατορθώσει και πάλι να στήσει ανάχωμα στη λαϊκή οργή, θα έχει κερδίσει χρόνο στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει στα λαϊκά στρώματα.

Το βράδυ της 6ης Μάη θα ξέρουμε αν η αστική τάξη θα έχει καταφέρει να επιβάλει κάποιον από τους διαθέσιμους «Μανωλιούς» ως νέο βεζύρη, ή το λαϊκό κίνημα θα έχει κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά για να βάλει εμπόδια στην αστική εξουσία, να ανοίξει το δρόμο για την δική του εξουσία.

Από το σύνολο των δυνάμεων που με τον ένα ή τον άλλο τίτλο διεκδικούν την ψήφο του λαού, μόνο το ΚΚΕ είναι αυτό που λέει καθαρά στο λαό: οι εκλογές είναι μια μάχη, κοίτα να μη σκορπίσεις τις σφαίρες σου, την επόμενη μέρα ο πόλεμος συνεχίζεται, φρόντισε το οπλοστάσιό σου να είναι πιο ισχυρό. Αυτό είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Γι' αυτήν την ψήφο γυρνάμε ξανά πόρτα πόρτα στις ώρες που απομένουν συγκεντρώνοντας δυνάμεις για την αντεπίθεση.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μήνυμα Παπαδήμου για τις εκλογές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τελικά διλήμματα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

ΤΑ ΝΕΑ: Πυροτεχνήματα και διλήμματα

ΕΘΝΟΣ: Γκρίζες ζώνες για ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στα γκάλοπ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Σας έκανα πειραματόζωα»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Η Θεσσαλονίκη του Αντ. Σαμαρά

ΑΥΡΙΑΝΗ: Προσκλητήριο νίκης από τον Αντώνη Σαμαρά

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δώστε μας τη δύναμη να αλλάξουμε την Ελλάδα

Η ΑΥΓΗ: Ρεύμα ανατροπής και ελπίδας

Η ΝΙΚΗ: Τα τρία «δεν»

Ο ΛΟΓΟΣ: Πολιτική παράλυση προβλέπουν οι ξένοι

Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς που τα συμφέροντά σας είναι ασυμβίβαστα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Δοκιμάστε να ξαναβρείτε την ελπίδα, κάνοντας πανίσχυρο το ΚΚΕ στην κάλπη. Το ΚΚΕ μόνο του, πριν ακόμα φανούν τα σύννεφα στον ορίζοντα, προέβλεπε, προειδοποίησε, όταν τα άλλα κόμματα ταύτιζαν την ΕΕ με την ασφάλεια και την ευημερία.

Η εκλογική αναμέτρηση δεν πρέπει να είναι μια χαμένη μάχη, γιατί η θύελλα νέων μέτρων είναι προ των πυλών. Θα μετρηθεί το μπόι του λαού, η ετοιμότητά του να ασκήσει πιο αποτελεσματική πίεση, να διεκδικήσει, να αντεπιτεθεί την άλλη κιόλας μέρα, τους επόμενους μήνες.

Δεν πρόκειται να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια στις 7 του Μάη, όποια κυβέρνηση και αν σχηματισθεί. Θα είμαστε στη μοναδική πλειοψηφία που θα υπάρχει, στη λαϊκή πλειοψηφία και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να μη χάσει και άλλα ο λαός, να μην τα χάσει όλα. Να διεκδικήσει έστω και κάτι να κερδίσει για να οργανώσει με εμπιστοσύνη την αντεπίθεσή του.

(Από το πρωτοσέλιδο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).