Associated Press

Στόχος του προμελετημένου αυτού εγκλήματος(το κλείσιμο της ΟΑ) είναι η εφαρμογή πολιτικής «απελευθέρωσης» του τομέα των αερομεταφορών και η παράδοσή του βορά στο διεθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο

Ο αρμόδιος υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκης, τον οποίο η κυβέρνηση «επιστράτευσε» από τις Βρυξέλλες, για να φέρει σε πέρας αυτήν την αποστολή, δηλώνει ότι «η μεγάλη προσωπική μου προτεραιότητα για το 2008 είναι το θέμα της Ολυμπιακής». Και επειδή, βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά ο υπουργός ότι η «λύση» που επιδιώκει να δώσει η κυβέρνηση θα είναι ιδιαίτερα επώδυνη τόσο για τους εργαζόμενους στον όμιλο όσο και γενικότερα για τον ελληνικό λαό, σπεύδει να διευκρινίσει ότι στους εργαζόμενους «θα συμπεριφερθούμε ανθρώπινα και χωρίς τσιγκουνιά». Για τους πολίτες υπόσχεται ότι «η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη» και ...διαβεβαιώνει ότι τα νησιά δε θα μείνουν ακάλυπτα. Επί της ουσίας, δηλαδή, ο Κ. Χατζηδάκης ομολογεί ότι το κυβερνητικό σχέδιο για τον όμιλο της ΟΑ, όποιο κι αν τελικά είναι αυτό, θα πλήξει πρώτα και κύρια τους ίδιους τους εργαζόμενους, αλλά και την αεροπορική σύνδεση των νησιών και των άλλων ακριτικών περιοχών.

Η απόφαση της κυβέρνησης είτε να «βάλει λουκέτο» στον όμιλο της ΟΑ είτε να τον παραδώσει σε ιδιώτη «επενδυτή», ουσιαστικά είναι ειλημμένη χρόνια τώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Στόχος του προμελετημένου αυτού εγκλήματος είναι η εφαρμογή πολιτικής «απελευθέρωσης» του τομέα των αερομεταφορών και η παράδοσή του βορά στο διεθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Οποιο σχέδιο κι αν τελικά επιλεγεί για τον όμιλο της ΟΑ, κατ' αρχήν θα σημάνει την ...απελευθέρωση μιας αγοράς με προεξασφαλισμένο ετήσιο τζίρο άνω του 1,2 δισ. ευρώ (τόσος είναι ο κύκλος εργασιών των «Ολυμπιακών Αερογραμμών») μόνο από το πτητικό έργο, χωρίς να υπολογίζονται οι τζίροι από άλλους κερδοφόρους τομείς, όπως είναι η Τεχνική Βάση, η επίγεια εξυπηρέτηση αεροσκαφών («χάντλινγκ»), οι εμπορευματικές μεταφορές κ.ά.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ - συνεπικουρούμενη ουσιαστικά και από το ΠΑΣΟΚ και τα αστικά μέσα πληροφόρησης - προσπαθούν να αποκρύψουν με ανυπόστατους ισχυρισμούς ότι δήθεν κάθε χρόνο ο Ελληνας φορολογούμενος επιβαρύνεται με 250 εκατ. ευρώ για τη λειτουργία της «ζημιογόνας» ΟΑ.

Αλλά, γιατί η «Ολυμπιακή» είναι ζημιογόνα; Γιατί δε λένε π.χ. πόσο αυξήθηκαν τα έξοδα της εταιρείας στον πανάκριβο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών; Το αεροδρόμιο, που, σύμφωνα με τη σύμβαση που υπέγραψε το ελληνικό κράτος με τη γερμανική «Χόχτιφ», εάν δεν έχει θετικό ισοζύγιο, δηλαδή κέρδη, θα τα καλύπτει το ελληνικό κράτος. Η ΟΑ διπλασίασε και τριπλασίασε τα έξοδά της από τη χρήση του νέου αεροδρομίου, σε σύγκριση με αυτά που είχε στο Ελληνικό.

Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι κλείνουν την ΟΑ, για να «περάσουν σε ένα υγιές και ανταγωνιστικό σχήμα που δε θα παράγει ελλείμματα» και έτσι δήθεν θα απαλλαγούν οι Ελληνες φορολογούμενοι από το «βραχνά» μιας «ζημιογόνας» επιχείρησης. Ψευδής και ταυτόχρονα υποκριτικός ισχυρισμός. Ψευδής, γιατί ουδέποτε εκταμιεύτηκαν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για την επιδότηση της ΟΑ. Αντίθετα, οι βεβαιωμένες - με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις - οφειλές του κράτους προς την ΟΑ - υπερβαίνουν τα 1,7 δισ. ευρώ, ενώ οι συνολικές οφειλές υπολογίζονται σε 5,8 δισ. ευρώ. Υποκριτικός, διότι εάν η κυβέρνηση νοιαζόταν πραγματικά για τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων δε θα άφηνε τις διορισμένες από την ίδια διοικήσεις της εταιρείας να νοικιάζουν αεροσκάφη με πολλαπλάσιο τίμημα από τις τιμές της αγοράς.

Ολοι γνωρίζουν - και πολύ περισσότερο οι θιασώτες του «λουκέτου» και της ιδιωτικοποίησης - ότι ο όμιλος της ΟΑ «θυσιάζεται» σε εφαρμογή της πολιτικής «απελευθέρωσης» των αερομεταφορών. Μιας πολιτικής που προβλέπει τη συγκέντρωση των αερομεταφορών σε τρεις - τέσσερις πολυεθνικούς κολοσσούς και τη μετατροπή των υπολοίπων σε περιφερειακούς αερομεταφορείς - «δορυφόρους» των κολοσσών.

Ακολουθώντας πιστά αυτή τη γραμμή συμπόρευσης με τα σχέδια της ΕΕ - μονοπωλιακών ομίλων, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε να υπογράψει τη «ληξιαρχική πράξη θανάτου» του ομίλου της ΟΑ, σε μια προσπάθεια να ολοκληρωθεί το προσχεδιασμένο έγκλημα της ιδιωτικοποίησης των αερομεταφορών, που «εγκαινίασαν» οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Με την προοπτική της ιδιωτικοποίησης, ουσιαστικά, συμφωνεί και ο ΣΥΝ, παρά τις κατά καιρούς φραστικές κορόνες στελεχών του κατά της κυβερνητικής πολιτικής για τον όμιλο. Τα στελέχη του ΣΥΝ εκείνο που προβάλλουν είναι «η διάσωση της ΟΑ». Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλη που δημοσιεύτηκε στην «Αυγή»: «Το κράτος πρέπει να επιχειρήσει να διασώσει την Ολυμπιακή, έστω και υπό νέα μορφή, ακόμα και αν χρειαστεί να συνεταιριστεί με ιδιώτες».

Οσο και αν επιχειρούν οι κυβερνώντες να καθησυχάσουν τους πάντες για τη ...ρόδινη «μεταολυμπιακή» εποχή, η ουσία είναι ότι η διάλυση του ομίλου και η αντικατάσταση των «Ολυμπιακών Αερογραμμών» με μια μικρή ιδιωτική αεροπορική εταιρεία, εκ των πραγμάτων σηματοδοτεί μια σειρά δυσμενείς συνέπειες για τους ίδιους τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό. Αλλωστε, η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, ως επακόλουθο της όξυνσης του επιχειρηματικού ανελέητου ανταγωνισμού διεθνώς, έχει άμεσες αρνητικές, αλλά και άκρως επικίνδυνες συνέπειες σε όλα τα επίπεδα. Στην περίπτωση του ομίλου ΟΑ πρώτος και άμεσος αντίκτυπος θα είναι στην ασφάλεια πτήσεων, στις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, καθώς και στην αεροπορική σύνδεση περιοχών, κυρίως ακριτικών, οι οποίες με καθαρά επιχειρηματικά κριτήρια, κρίνονται «ασύμφορες». Για τις πτήσεις, είναι αυταπόδεικτο ότι το ανελέητο κυνήγι του κέρδους και η ασφάλεια, είναι έννοιες ασύμβατες. Για το κόστος των αερομεταφορών, είναι επίσης αυταπόδεικτο ότι το επιβατικό κοινό θα κληθεί να χρυσοπληρώνει αεροπορικές υπηρεσίες, τις οποίες θα καθορίζει ο ιδιώτης, με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος και όχι βέβαια τις ανάγκες του ελληνικού λαού.

Οσον αφορά στους ίδιους τους εργαζόμενους, η εφαρμογή του κυβερνητικού σχεδίου θα σημάνει αθρόες απολύσεις, όπως συμβαίνει σε κάθε ιδιωτικοποίηση, καθώς και χειροτέρευση της θέσης όσων τελικά εργαστούν στη νέα εταιρεία, η οποία θα λειτουργεί με «ιδιωτικοοικονομικές αρχές», με αμοιβές και εργασιακούς όρους της «αγοράς».

Κοντολογίς, η εκποίηση του ομίλου εταιρειών της ΟΑ, που αναμφίβολα εξυπηρετεί το ιδιωτικό κεφάλαιο, θα επιφέρει άμεσο πλήγμα στην ασφάλεια των πτήσεων, στο κόστος των αεροπορικών μεταφορών, στην αεροπορική σύνδεση πολλών περιοχών, καθώς και στους εργαζόμενους, οι περισσότεροι από τους οποίους θα ριχτούν στην ανεργία και όσοι διατηρήσουν τις θέσεις τους, θα εργάζονται σε καθεστώς «σκληρής εκμετάλλευσης».

Η ιδιωτικοποίηση της ΟΑ για όλους τους παραπάνω λόγους, ούτε επιβεβλημένη είναι, ούτε μονόδρομος, όπως ισχυρίζονται οι εταίροι του δικομματισμού (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Είναι απλά μια συνειδητή πολιτική επιλογή, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ισχυρών στον κλάδο των αερομεταφορών, σε βάρος των εργαζομένων και του επιβατικού κοινού. Και ως τέτοια επιλογή, επιβάλλεται να καταδικαστεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού και όλων των εργαζομένων και να απαιτηθεί η ανατροπή της στην πράξη.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δικαίωμα και συμφέρον του ελληνικού λαού είναι να διεκδικήσει ενιαίο, δημόσιο, λαϊκού χαρακτήρα φορέα μεταφορών, συγκοινωνιών, στον οποίο θα εντάσσεται και η «Ολυμπιακή Αεροπορία».

Η κρυστάλλινη απάντηση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στον όμιλο της ΟΑ, είναι: «Απειθαρχία σε κάθε επιλογή και εντολή της ΕΕ. Απειθαρχία στις πολιτικές της ΝΔ και καταδίκη των επιλογών του ΠΑΣΟΚ». Στόχος του ΚΚΕ είναι να συμβάλει στο να ξεσηκωθεί κυριολεκτικά ο ελληνικός λαός και για την υπόθεση της ΟΑ και γενικότερα για τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας. Το ΚΚΕ διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό πως θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να μη διαλυθεί ο όμιλος της ΟΑ και να μη μείνουν στο δρόμο οι εργαζόμενοι, οι οποίοι δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρώσουν ευρωπαϊκές και κυβερνητικές επιλογές.

Το ΚΚΕ σταθερά και αταλάντευτα προβάλλει τη θέση ότι μόνο ένας δημόσιος τομέας αερομεταφορών, ενταγμένος μέσα σε έναν κοινωνικοποιημένο τομέα μεταφορών, δηλαδή μεταφορές λαϊκή ιδιοκτησία, μπορεί να εξασφαλίσει και τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων και στις αερομεταφορές και γενικότερα. Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει άλλη πολιτική, λαϊκή εξουσία, επομένως απαιτεί και την εγκατάλειψη των κομμάτων της πλουτοκρατίας και την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, για να πάρει σάρκα και οστά το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης που θα αγωνίζεται για την ανατροπή της σημερινής πραγματικότητας σε όφελος του λαού.

Η αγωνιστική διεκδίκηση από όλους τους εργαζόμενους της χώρας του Δημόσιου Φορέα Αερομεταφορών, ενταγμένου σε ένα ευρύτερο φιλολαϊκό πλαίσιο, είναι για το ΚΚΕ αναγκαία προϋπόθεση και για την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και για την ικανοποίηση των κριτηρίων ασφάλειας των πτήσεων και του φτηνού εισιτηρίου.