Ο Χρήστος Χριστοδουλάκης, παιδί αγροτών, γεννήθηκε στις 2/1/1924 στο χωριό Δρακαίοι Σάμου, όπου τέλειωσε μόνο το Δημοτικό. Το 1941, λόγω της ιταλογερμανικής κατοχής, μαζί με άλλους χωριανούς του έφυγε με βάρκα από το νησί και πέρασε στην Τουρκία (13/9/1941), από όπου πήγε στη Μέση Ανατολή. Κατατάχθηκε εθελοντής στην 1η Ελληνική Ταξιαρχία και συμμετείχε στη μάχη του Ελ Αλαμέιν, ενάντια στους ναζί. Αμέσως μετά τη δημιουργία της ΕΑΜικής Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης (ΑΣΟ) εντάχθηκε στις δυνάμεις της και συμμετείχε σε όλα τα κινήματά της, ενώ έγραφε αντιφασιστικά τραγούδια που τραγουδιούνταν από τους αντιφασίστες εθελοντές στρατιώτες.

Λόγω της ΕΑΜικής δράσης του, της ένταξής του στο ΚΚΕ και στην Αντιφασιστική Πρωτοπορία (ΑΠ), τον Απρίλη του 1944 συνελήφθη από τους «συμμάχους» Αγγλους και κλείστηκε για 18 μήνες στο στρατόπεδο Ντεκαμερέ της Ερυθραίας μαζί με χιλιάδες άλλους αντιφασίστες Ελληνες και Μεσανατολίτες. Στη διάρκεια της κράτησής του έκανε μαθήματα του Γυμνασίου, συμμετείχε στη χορωδία του στρατοπέδου και έγραφε ποιήματα, τα οποία δημοσίευε σε χειρόγραφες εφημερίδες των κρατουμένων («Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», «Ο Αγωνιστής» και στο περιοδικό «Ορίζοντες»).

Μετά την απελευθέρωσή του από το στρατόπεδο (Δεκέμβρης 1945), πήγε στο χωριό του, έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ και δημοσίευε ποιήματά του στην εφημερίδα της ΕΠΟΝ «Φλόγα». Διωκόμενος το Φλεβάρη του 1947, έφυγε από τη Σάμο και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου βιοποριζόταν με διάφορες δουλιές του ποδαριού, ως μικροπωλητής και, τέλος, για πολλά χρόνια ως πλασιέ βιβλίων. Παράλληλα, έγραφε ποιήματα, τα εξέδιδε ο ίδιος και τα πουλούσε μαζί με τα βιβλία που πλασάριζε.

Είχε εκδώσει έντεκα βιβλία (κυρίως ποίηση), ενώ το τελευταίο ποιητικό βιβλίο του τιτλοφορείται «Τα νεογέννητα του αγώνα» (2005). Αφησε, όμως, και ανέκδοτα ποιήματα, αλλά και μνήμες του από τον αγώνα στην Κατοχή, τη μεταπελευθερωτική ΕΠΟΝ και την ΕΠΟΝίτικη ομάδα «Μπελογιάννης» του ΔΣΕ, η οποία έδρασε στην Αθήνα και στα περίχωρα, με έντυπο υλικό.

• Στη μνήμη του η γυναίκα του Γεωργία και ο κουνιάδος του Νίκος Σταμούλης προσφέρουν 50 ευρώ στο ΚΚΕ μέσω ΚΟΒ Ανω Ιλισίων.

Ο Δημήτρης Σταμέλος (αριστερά) παραλαμβάνει το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1995)

Ο Δημήτρης Σταμέλος γεννήθηκε το 1931 στον Μαραθιά Ευρυτανίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά αφιερώθηκε στη δημοσιογραφία και στα Γράμματα. Η πρώτη λογοτεχνική του εμφάνιση έγινε το 1948. Το 1949 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, μία ποιητική συλλογή. Από τότε παρουσίασε εργασίες του σ' εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία. Τη συγγραφική του παραγωγή απασχόλησαν, ιδιαίτερα, μεγάλες μορφές της Επανάστασης του '21, γεγονότα κατά την τουρκοκρατία, φυσιογνωμίες της νεοελληνικής πνευματικής ζωής και βασικές εκδηλώσεις του λαϊκού μας πολιτισμού. Συνεργάτης, από το 1960, του ραδιοφώνου, με ιστορικά, λαογραφικά και λογοτεχνικά θέματα, έδωσε πολλές διαλέξεις στην επαρχία και την Αθήνα. Εργάσθηκε ως καλλιτεχνικός, επαρχιακός συντάκτης της εφημερίδας «Ελευθερία» (1962-1967), ως καλλιτεχνικός συντάκτης της εφημερίδας «Σημερινά» (1970-1973), ως φιλολογικός συντάκτης - κριτικός βιβλίου στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (1976-1992).

Μεταξύ των εξαιρετικών συνολικά βιβλίων του είναι και τα εξής: «Μακρυγιάννης, το χρονικό μιας εποποιίας», «Νεοέλληνες- Πνευματικές και καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες του 19ου και του 20ού αιώνα», «Ρουμελιώτικη πεζογραφία», «Το λιοντάρι της Κλεφτουριάς (Ανδρούτσος, ο πατέρας του Οδυσσέα)», «Νικηταράς: πρότυπο παλικαριάς και αρετής», «Ανδρέας Μιαούλης. Επος και τραγωδία» κ.ά.

Για το συγγραφικό έργο του τιμήθηκε δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (1976, 2001) και με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1995).

Ηταν μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρίας Στερεοελλαδικών Μελετών, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας και της Εταιρίας Ευβοϊκών Σπουδών. Διατέλεσε επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου της Διεθνούς Εταιρίας Λογοτεχνικών Κριτικών.