ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τους πήρε ο πόνος...

Δεν πρόφτασαν να ανακοινώσουν τη 48ωρη απεργία τους οι ναυτεργάτες και οι τελάληδες των εφοπλιστών κατηγορούν τους εργάτες της θάλασσας πως με την απεργία τους εμποδίζουν κατοίκους της ηπειρωτικής χώρας αλλά και τουρίστες να πάνε τις μέρες του Πάσχα για το γιορτασμό στα νησιά. Πριν μερικές βδομάδες επικαλέστηκαν την αγροτική παραγωγή της Κρήτης για να δυσφημίσουν και να χτυπήσουν τον αγώνα των ναυτεργατών. Σήμερα επικαλούνται τους επιβάτες. Αύριο, όπως άλλωστε έκαναν πολλές φορές στο παρελθόν, θα ανακαλύψουν μια άλλη κοινωνική ομάδα και θα την αντιπαραθέσουν στον αγώνα των ναυτεργατών. Ενα πράγμα δε θα ομολογήσουν: Οτι αυτό που τους ανησυχεί δεν είναι γενικά η μετακίνηση των επιβατών ή η αγροτική παραγωγή ή ο τουρισμός αλλά τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα. Συμφέροντα που επιδιώκουν να επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου, διαλύοντας τις Συλλογικές Συμβάσεις των ναυτεργατών, κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, συρρικνώνοντας τις παροχές Υγείας και τα ασφαλιστικά τους ταμεία.

Οι εφοπλιστές και οι πολιτικοί τους υπηρέτες αντιδρούν και χρησιμοποιούν αντιαπεργιακά επιχειρήματα στη λογική ότι άλλα λαϊκά τμήματα πλήττονται από την απεργία για να χτυπήσουν την απεργία, όπως συνολικά η τάξη των καπιταλιστών κάνει κατ' επάγγελμα, σε κάθε κινητοποίηση, σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Δε νοιάζονται ούτε για τους φτωχούς αγρότες ούτε για τους νησιώτες ούτε για τους μικροϊδιοκτήτες του τουρισμού, που τους τσάκισε ο ανταγωνισμός των μεγαλοξενοδόχων. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να μιλάνε αυτοί για τους επιβάτες που θα ταλαιπωρηθούν από την απεργία να μεταβούν στα νησιά τους όταν η αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, το κόψιμο μισθών και συντάξεων, τα χαράτσια - την οποία πολιτική όλοι τους στηρίζουν αναφανδόν - φέτος στις γιορτές θα εμποδίσουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να πάνε να κάνουν Πάσχα στα χωριά τους, να γιορτάσουν μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Γιατί πώς θα κάνει Πάσχα στο νησί του ο συνταξιούχος της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όταν το δώρο του Πάσχα από τη σύνταξή του κόπηκε ελέω κυβερνητικής πολιτικής και θα λάβει μόλις 200 ευρώ, αντί της μισής σύνταξης που ίσχυε πριν, ενώ οι κάτω των 60 ετών συνταξιούχοι δε θα πάρουν ούτε αυτά; Πώς θα πάνε στο νησί των γονιών και των παππούδων τους οι νέοι άνεργοι που η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ επίδομα ανεργίας; Πώς θα πάνε στα νησιά οι εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους, όταν πολλοί απ' αυτούς, αν και εργάζονται, είναι μήνες απλήρωτοι ενώ οι μισθοί τους πετσοκόβονται; Πώς, λοιπόν, μια τετραμελής οικογένεια θα πάει μέχρι την Πάρο που μόνο για τα εισιτήρια χρειάζονται 300 ευρώ; Με τι θα κάνουν Πάσχα στο νησί; Είναι μάλιστα τέτοια η ευαισθησία των εφοπλιστών και των κομμάτων τους, για τους επιβάτες και τους νησιώτες, που παραμονές του Πάσχα, τους «φιλοδώρησαν» με αυξήσεις στα εισιτήρια των πλοίων πάνω από 25%! Τόσο μεγάλος είναι ο πόνος τους γι' αυτούς που το χειμώνα αφήνουν για βδομάδες χωρίς σύνδεση πολλά νησιά, αποσύρουν τα πλοία τους γιατί δεν τους συμφέρει.

Οι ναυτεργάτες με τον αγώνα τους, τις διεκδικήσεις τους για σταθερή σύνδεση των νησιών, την απαίτηση για ασφαλή ταξίδια στη θάλασσα και φθηνά εισιτήρια αποδεικνύουν ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί σύμμαχοι των νησιωτών και των επιβατών και όχι οι εφοπλιστές και τα τσιράκια τους.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Αντεργατικά αντανακλαστικά ... αξιοζήλευτα

Γρηγοριάδης Κώστας

Σαν έτοιμη από καιρό, για άλλη μια φορά, η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη δείχνει τα αντεργατικά της αντανακλαστικά. Με δήλωσή του το στέλεχος της ΔΗΣΥ Λευτέρης Αυγενάκης, αναφερόμενος στην απεργία των ναυτεργατών την ερχόμενη βδομάδα, δήλωσε πως «δεν μπορούν συγκεκριμένες ομάδες να καπηλεύονται το δικαίωμα της απεργίας και να δημιουργούν ανυπολόγιστη οικονομική ζημιά σε εκατοντάδες επιχειρηματίες». Το θράσος τους δεν έχει προηγούμενο. Αυτοί που δε χάνουν ευκαιρία να σφυροκοπούν κάθε εργασιακό δικαίωμα για να αυγαταίνουν τα κέρδη των καπιταλιστών, που πολεμούν κάθε απεργιακή κινητοποίηση και διεκδίκηση των εργαζομένων, εμφανίζονται τώρα ως ...προστάτες του δικαιώματος της απεργίας, το οποίο δεν έχουν... δικαίωμα να το καπηλεύονται «συγκεκριμένες ομάδες»!

Ταυτόχρονα, όμως, με ύπουλο τρόπο δηλώνει ότι οι απεργίες δημιουργούν ζημιές σε «εκατοντάδες επιχειρηματίες». Πάντως, αν το στέλεχος της ΔΗΣΥ αναφέρεται και συμπονεί τους «επιχειρηματίες» των νησιών, δηλαδή τους αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματοβιοτέχνες και μικρούς αγρότες, γιατί δε λέει κουβέντα για την πολιτική που τους συνθλίβει ευνοώντας με κάθε τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο; Μάλλον μόνο για τους μεγαλοξενοδόχους και τους εφοπλιστές νοιάζεται.

Αυτό που γίνεται στην πραγματικότητα είναι ότι η ΔΗΣΥ προσπαθεί να στρέψει τα πλατιά λαϊκά στρώματα ενάντια στους αγώνες των εργατών, χτυπώντας, στην ουσία, τη συμμαχία που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσά τους ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο, τα μονοπώλια. Αυτή τη συμμαχία φοβάται η ΔΗΣΥ, η οποία, ως γνήσια εκπρόσωπος της αστικής τάξης, γνωρίζει πως αυτή η συμμαχία μπορεί να παρασύρει στο διάβα της όλους αυτούς τους «καλοθελητές» που δήθεν νοιάζονται για τους μεν και χτυπάνε τους δε. Οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να έχουν καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που δε χάνουν ευκαιρία να λιθοβολήσουν τους αγώνες τους.

Μιλούν για «απεργιακή ανεργία» ...

«Λαγός» όνομα και πράγμα έχει αποδειχτεί ο βιομήχανος Μάνεσης όσον αφορά και την υπονόμευση των εργατικών αγώνων. Το είχαν πει οι χαλυβουργοί από την πρώτη στιγμή σχετικά και τα σχέδιά του για χτύπημα του 8ωρου. Τώρα βγαίνει και δίνει το σύνθημα για το πώς πρέπει να συκοφαντούνται οι εργατικοί αγώνες. Απόδειξη πρόσφατη επιστολή του προς το σωματείο, στην οποία λανσάρει και ...νέες ορολογίες. Οπως υποστηρίζει, το σωματείο συνεχίζει «μια παράνομη απεργία παρασύροντας και διατηρώντας σε ιδιότυπη απεργιακή ανεργία επί πεντάμηνο το σύνολο του προσωπικού του εργοστασίου, που στερείται το μεροκάματό του». Δηλαδή, ο Μάνεσης δίνει γραμμή για όλη την τάξη του στο πώς θα αντιμετωπίζουν τους εργατικούς αγώνες με το επιχείρημα ότι έτσι πιέζονται οι επιχειρηματίες, οι εργάτες χάνουν μεροκάματα, εταιρείες κινδυνεύουν με κλείσιμο κτλ. νομίζοντας πως έτσι θα σπάσει τους χαλυβουργούς.

Δε λέει βέβαια ο Μάνεσης τι θα γίνει με τους καθόλου ιδιότυπα ανέργους που αυτός θέλει να επιβάλει σε 93 οικογένειες στις οποίες μοίρασε χαρτιά απολύσεων, τι θα γίνει με αυτούς που η τάξη του και η κρίση τους στέλνει στην ανεργία και που έφτασαν συνολικά στο 20%. Και τι να πει άλλωστε; Να λυπηθεί για τα θύματά τους;

... αυτοί που απολύουν για τα κέρδη τους

Κι αν οι βιομήχανοι αποφάσισαν να ξεχωρίζουν τους εργαζόμενους σε αυτούς που οι ίδιοι απολύουν όπως οι 93 της «Χαλυβουργίας» και στους ... «απεργιακούς άνεργους», αυτούς δηλαδή που δε κάνουν τη χάρη στην εργοδοσία να σκύψουν το κεφάλι, οι περήφανοι απεργοί της «Χαλυβουργίας» τους έχουν απαντήσει ξεκάθαρα από την αρχή: «Είμαστε όλοι απολυμένοι και στο εργοστάσιο θα επιστρέψουμε όσοι ήμασταν όταν ξεκινήσαμε την απεργία». Δηλαδή, όλοι για έναν και ένας για όλους.

Και ας μη χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για τα μεροκάματα που στερούνται οι απεργοί, αυτοί που αξιώνουν να τα τσακίσουν. Γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, οι χαλυβουργοί αντέχουν, με όπλο την πρωτόγνωρη έμπρακτη αλληλεγγύη από όλη την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα ακόμα και από μικρά παιδιά. Αυτή η αλληλεγγύη είναι που τρομάζει την εργοδοσία, και γι' αυτό σχολιάζει ειρωνικά τις καθημερινές εκδηλώσεις που γίνονται στο χαλυβουργείο. Σκυλιάζουν οι μεγαλοεργοδότες όταν βλέπουν εργάτες αδελφωμένους να δυναμώνουν το κοινό τους μέτωπο ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο. Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους απεργούς είναι μαχαιριά για όλους τους εργοδότες, καθώς αποδεικνύουν τη δύναμη που έχουν οι εργάτες όταν ο ένας στηρίζει τον άλλον, όταν ενωμένοι ορθώνουν τοίχο και απορρίπτουν την υποταγή στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων. Λογικό είναι: ο φόβος του Μάνεση είναι φόβος της τάξης του. Γιατί αν το παράδειγμα των χαλυβουργών ακολουθήσουν όλοι οι εργάτες, η κοινωνία της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας θ' αρχίσει να τρέμει και στο τέλος θα γκρεμιστεί.

Αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, ΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, πειστήκαμε! Αφού το λένε ο Καψής και ο Πρετεντέρης έτσι θα 'ναι!

Η κυβέρνηση δίνει την ύστατη μάχη! Προσπαθεί να περικόψει τις δαπάνες του Δημοσίου για να αποφύγει νέα μέτρα από την τρόικα. Μιλάμε για πραγματικό αγώνα.

Προσπαθεί να μας κόψει τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς, τα επιδόματα ανεργίας, την πολιτική προστασία, τα συγγράμματα στα πανεπιστήμια και ό,τι άλλο φανταστείτε για να μην κοπούν εκ νέου οι μισθοί και οι συντάξεις.

Γιατί, φυσικά, έχει πολύ μεγάλη διαφορά το αν θα σου κόψουν ευθέως το μισθό από το να τον ...κόψεις μόνος σου για να πληρώσεις μια ιδιωτική κλινική, έναν ιδιωτικό σταθμό ή οποιονδήποτε άλλον επιχειρηματία.

Κι από πάνω πρέπει να γίνουν και οι «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» (αυτές οι δύο λέξεις στα δελτία ειδήσεων, αν το έχετε προσέξει, πάνε πάντα μαζί, ποτέ χώρια).

Μόνο που κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει για ...ποιους είναι «αναγκαίες». Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν έχουν να κάνουν με τις δικές μας ανάγκες. Το να μιλάς γι' αυτές θεωρείται «ανευθυνότητα» και «έλλειψη σοβαρότητας».

Αντιθέτως, το να μιλάς για το πώς θα δημιουργηθούν συνθήκες όπου κάθε πολυεθνική θα μπορεί να έρθει εδώ και να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, θεωρείται «σοβαρότητα» και «αναπτυξιακή προοπτική».

ΕΙΧΕ - ΔΕΝ ΕΙΧΕ, πάντως, το «πέταξε» σε τηλεοπτική εκπομπή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Π. Οικονόμου. Μπορεί, λέει, να γίνουν και το... Σεπτέμβρη οι εκλογές.

Ηταν βεβαίως μεταξύ ...σοβαρού και αστείου, μόνο που στην πολιτική τίποτε δε λέγεται έτσι για να ειπωθεί απλώς.

Αγνωστο το τι σκέπτονται τα επιτελεία τους, το σίγουρο είναι πάντως ότι αυτό που κυρίως τους ενδιαφέρει σχετικά με τις εκλογές είναι το να διαμορφώσουν τους καλύτερους όρους για να περάσουν τα ψευτοδιλήμματά τους...