ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Μάρτη 2012
Σελ. /32
Σαούντ αλ Φαϊζάλ

Γρηγοριάδης Κώστας

Καθώς κλιμακώνονται οι ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το τι μέλλει γενέσθαι στη Συρία, εμφανίζονται και δυνάμεις που παίζουν το ρόλο του «λαγού». Τέτοια περίπτωση είναι η Σαουδική Αραβία όντας η κινητήρια δύναμη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (των μοναρχιών του Περσικού Κόλπου, Κατάρ, Ομάν, Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Σ. Αραβία, ΗΑΕ), που πλέον λειτουργεί ως αιχμή του δόρατος για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η σαουδαραβική ηγεσία εμφανίζεται ως η πλέον «σκληρή» απέναντι στη Συρία και «πετά ιδέες στο τραπέζι», που απορρίπτονται αλλά παράλληλα «δουλεύονται».

Αφού εγκαινίασε την αποχώρηση διπλωματικών αποστολών από τη Δαμασκό, ο υπουργός Εξωτερικών της, Σαούντ αλ Φαϊζάλ, υπήρξε ο πρώτος που έθεσε ζήτημα «ανάπτυξης ξένων στρατευμάτων» στη χώρα (δήθεν για την υπεράσπιση των αμάχων) και ήταν αυτός που αποχώρησε θορυβωδώς ακόμη και από σύνοδο των «Φίλων της Συρίας», την περασμένη βδομάδα, κρίνοντας «ανεπαρκείς τις προτάσεις» των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ζητώντας ανοιχτά εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών.

Η Σαουδική Αραβία μαζί με την τουρκική ηγεσία έχουν θέσει υπό την αιγίδα τους την, προερχόμενη από τους ισλαμιστές «Αδελφούς Μουσουλμάνους», αντιπολίτευση, στηρίζουν το λεγόμενο «Εθνικό Συριακό Συμβούλιο» και αυτοί ανοιχτά (γιατί αυτό κάνουν και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις κρυφά) εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς σε μια προσπάθεια να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί στην ευρεία Μέση Ανατολή.


Ε.Μ.

ΕΣΣΔ - Με το χέρι στην καρδιά

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από την ανάγκη που διαπίστωνε ο συγγραφέας ότι οι απλοί άνθρωποι παραπληροφορημένοι από την αντισοβιετική προπαγάνδα είχαν ανάγκη να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι ποια ήταν η πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ.

Διάφορα ερωτήματα είχαν τεθεί και στον ίδιο το συγγραφέα από το φιλικό του περιβάλλον. Πώς έζησες εκεί; Πείνασες; Δυστύχησες, σε παρακολουθούσε η αστυνομία ή όλα αυτά είναι υπερβολές;

Ερωτήματα όπως: Ποια ήταν η καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση; Ποια χώρα ήταν αυτή; Πώς ζούσαν άραγε οι απλοί άνθρωποι; Τέτοια ερωτήματα, με ορισμένη δυσπιστία, έθετε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στη Σοβιετική Ενωση το 1968.

Δυο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση και σε συμβολικό επίπεδο της διαδικασίας αντεπαναστατικών ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης το 1991 και με την αστική προπαγάνδα να οργιάζει πως είναι έγκλημα να ζουν οι εργάτες χωρίς καπιταλιστές, είναι εύλογο στους εργαζόμενους και στη νεολαία να γεννιούνται ερωτήματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας.

«Με το χέρι στην καρδιά» ο συγγραφέας δίνει ολοζώντανες πολλές πλευρές και απαντήσεις για την καθημερινότητα στη Σοβιετική Ενωση. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Μόνη σωτηρία το σάρωμα του σάπιου συστήματος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο και αν ο πρωθυπουργός δηλώνει «αισιόδοξος», όσες φορές και αν χρησιμοποιεί τη λέξη «ελπίδα», όσο και να μοιράζει ψεύτικες υποσχέσεις για «έξοδο από την κρίση» και «ανάπτυξη», ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να εξωραΐσει την εφιαλτική πραγματικότητα ούτε βέβαια τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης της κρίσης. Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και η πλουτοκρατία γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να κρατάνε το λαό σκυφτό μόνο με την τρομοκρατία της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, της απόλυτης φτώχειας και της πείνας, αλλά χρειάζεται να του πουλάνε και κάποιες φρούδες ελπίδες ότι τάχα υπάρχει «φως στην άκρη του τούνελ», ακριβώς για να κάνει υπομονή και να δείχνει ανοχή στην πολιτική που του καταστρέφει τη ζωή. Ηταν ολοφάνερο ότι αυτό επιχείρησε να κάνει ο Λ. Παπαδήμος με τα όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που δεν δίστασε να επικαλεστεί τις δημοσκοπήσεις για να υποστηρίξει ότι το λαός σε ποσοστό 65% υποστηρίζει τα άγρια μέτρα! Ομως οι επικοινωνιακές ασκήσεις θάρρους και αισιοδοξίας δεν αντέχουν ούτε τη στιγμή που λέγονται από τους χρεοκοπημένους «σωτήρες». Πλανώνται πλάνην οικτρά οι κυβερνώντες αν πιστεύουν ότι με τέτοια τερτίπια ο εργαζόμενος θα ξεχάσει ότι ο μισθός έπεσε στα 400-500 ευρώ και δεν πρόκειται βέβαια να επανακάμψει τις επόμενες δεκαετίες, ο συνταξιούχος ότι η σύνταξή του μετατρέπεται σιγά σιγά σε φιλοδώρημα και δεν του φτάνει ούτε για τα (γεννόσημα) φάρμακα, ο άνεργος ότι το επίδομα - όσοι λίγοι το παίρνουν - έπεσε στα 360 ευρώ κ.ο.κ. Ο λαός πρέπει να ξεμπερδεύει με τις αυταπάτες, τα ιδεολογήματα και τα εκβιαστικά διλήμματα των κομμάτων της πλουτοκρατίας και άφοβα να ορθώσει το ανάστημά του, να σαρώσει το σάπιο σύστημα και να πάρει αυτά που του ανήκουν.

Καμιά εμπιστοσύνη

Αστραψε και βρόντηξε προχτές στη Βουλή η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου για να καθησυχάσει ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα με τις πανελλαδικές εξετάσεις, με αφορμή δημοσιεύματα που είπαν ότι κηρύχθηκε άγονος ο διαγωνισμός για τα τετράδια που χρησιμοποιούνται για τα γραπτά των μαθητών. «Ολα βαίνουν απολύτως ομαλά. Το υπουργείο προχωράει σε όλες τις προβλεπόμενες θεσμικά ενέργειες. Δεν υπάρχει πρόβλημα», είπε κατά λέξη η υφυπουργός και πρόσθεσε: «Διαβεβαιώνω, την κοινή γνώμη, τους Ελληνες πολίτες ότι υπάρχει σχέδιο. Ακόμα και όταν κηρύσσεται άγονος ένας διαγωνισμός, υπάρχουν άλλες λύσεις, θεσμικές και διαφανείς, ώστε να εξευρεθεί χαρτί, να τυπωθούν τα τετράδια και για να γίνουν όλα όπως πρέπει εγκαίρως».

Μπορεί και να είναι όπως τα λέει. Η ίδια όμως διαβεβαίωνε στην αρχή της σχολικής χρονιάς ότι το πρόβλημα με τα βιβλία θα λυθεί άμεσα και οι μαθητές ακόμα δεν έχουν πάρει όλα τα βιβλία στα χέρια τους. Στα ΕΠΑΛ λείπουν ακόμα βιβλία για μαθήματα που εξετάζονται σε τρεις μήνες στις πανελλαδικές! Και για αυτό το πρόβλημα υποτίθεται ότι το υπουργείο είχε κάνει «τις προβλεπόμενες θεσμικά ενέργειες», αλλά τα παιδιά ακόμα δεν έχουν βιβλία! Και πάλι το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τους διαγωνισμούς της ψευτοδιαφάνειάς τους. Γι' αυτό κανείς δεν μπορεί να τους έχει εμπιστοσύνη ούτε για τα αυτονόητα.

Οχι στην κοροϊδία

«Την απόφαση για τη "ΔΩΔΩΝΗ" δε θα την πάρει το χρεοκοπημένο τραπεζικό κατεστημένο, αλλά πρέπει να την πάρει η Ελληνική Βουλή».

Αυτό αναφέρουν μεταξύ άλλων οι κτηνοτροφικοί συνεταιρισμοί Ηπείρου και το Σωματείο Εργαζομένων, ακόμα και τώρα που η Αγροτική έχει δρομολογήσει οριστικά την ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ». Ετσι, οι «αγροτοπατέρες» από κοινού με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, συνεχίζουν το σίριαλ του εμπαιγμού και της κοροϊδίας των αγροτών και των άλλων εργαζομένων.

Τι λένε ουσιαστικά οι τύποι; Οτι για να σταματήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησης, το θέμα πρέπει να παραπεμφθεί στη Βουλή, εκεί που με τις ψήφους της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που διαθέτει το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και από κοντά ο ΛΑ.Ο.Σ., ψηφίστηκαν τα μνημόνια και κινήθηκε η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων.

Αυτό έκαναν πάντα, αυτό κάνουν και τώρα με κύριο στόχο να εξουδετερώσουν τη λαϊκή αντίδραση στην ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ». Παρότι εδώ και 1 χρόνο υπάρχει η απόφαση κυβέρνησης - τρόικας για το ξεπούλημα της «ΔΩΔΩΝΗΣ», που συνδέεται και με την πολιτική συρρίκνωσης του ομίλου της ΑΤΕ των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι συμβιβασμένες με την κυρίαρχη πολιτική ηγεσίες στο αγροτικό και εργατικό κίνημα εξακολουθούν να σπέρνουν αυταπάτες και να ζητούν λύσεις από τους ίδιους τους φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η φτωχομεσαία αγροτιά και οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεμπερδεύουν με όλους αυτούς που θελημένα ή μη τρέφουν αυταπάτες και αποπροσανατολίζουν από το ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό της πάλης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της «ΔΩΔΩΝΗΣ». Ο αγώνας αυτός είναι πρώτα από όλα πολιτικός, ενάντια στα μονοπώλια και τα κόμματά τους, δένει με την προοπτική και διεκδίκηση μιας άλλης φιλοαγροτικής πολιτικής.

«Αξιοποίηση» - αρπαγή του ορυκτού πλούτου

Μεγαλοεπιχειρηματίες του χώρου, επιχειρηματικά στελέχη και από κοντά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, συμφωνούν μεταξύ τους στη χάραξη και υλοποίηση μιας «εθνικής» πολιτικής για την «αξιοποίηση» του ορυκτού πλούτου της χώρας.

Αξιοποίηση και κουραφέξαλα. Ο αμύθητος θησαυρός πρώτων υλών που κρύβει το ελληνικό υπέδαφος κρίνεται ότι ειδικά αυτή την περίοδο και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες που έχει διαμορφώσει η αντιλαϊκή πολιτική, μπορεί να φαγωθεί μέχρι την τελευταία πέτρα, έναντι ευτελούς τιμήματος.

Και συναγωνίζονται τώρα οι συγκυβερνήτες ποιος μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, ποιος μπορεί να παραδώσει πιο γρήγορα και πιο φτηνά αυτόν τον τόπο.

Ο λαός τους έχει «μυριστεί» εδώ και χρόνια. Αντιδρώντας έντονα σε διάφορα εγχειρήματα από εταιρείες που έρχονται ορμητικές για να ρημάξουν τη γη αρπάζοντας τον «αφρό» των μεταλλευμάτων και ορυκτών.

Τώρα, κάτω και από την πίεση της οικονομικής ανέχειας που καλλιεργούν, οι ίδιοι «συνέταιροι» μιλάνε για την ανάγκη ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών για τα οφέλη από την «αξιοποίηση» του ορυκτού πλούτου.

Αλλά, όφελος για το λαό δεν μπορεί να υπάρξει όσο οι όροι μπαίνουν από τα τσακάλια της οικονομίας, τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου με σεβασμό και στο περιβάλλον και στον άνθρωπο μπορεί και θα γίνει, μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, με λαϊκή εξουσία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ