ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 4 Φλεβάρη 2012 - 2η έκδοση
Σελ. /28
Ωρες ευθύνης, ώρες ανάτασης

Κανένας από τους αρχηγούς των κομμάτων της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου δεν δικαιούται να δηλώσει μετά ότι δεν γνώριζε...

Ετσι και κανένας από τους ως χτες ψηφοφόρους τους, δεν πρέπει να στηθεί εθελοντικά στο απόσπασμα. Οφείλει να γνωρίζει ότι η σφαίρα που θα τον βρει έφυγε από την κάννη ενός όπλου που μαζί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. πάτησαν τη σκανδάλη, έχοντας βάση στήριξης το έδαφος που τους στρώνουν διαφόρου τύπου οπορτουνιστές.

***

Κανείς να μην ξεγελαστεί. Οσο κι αν με δραματικό τρόπο η κρατική τηλεόραση ανακοίνωσε χτες ότι «όλη η Ελλάδα περιμένει με κομμένη την ανάσα» τι θα γίνει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που μετέχουν στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, άλλες είναι οι έγνοιες των ανθρώπων.

Στις λαϊκές αγορές όλοι περίμεναν να περάσει 2.30 το μεσημέρι για να αρχίσει το παζάρι πόσο κάτω θα πέσουν οι τιμές κι, ακόμα καλύτερα, να δουν πόσα περισσεύουν από τους πάγκους για να τα πάρουν έστω και σαν σκουπίδια.

Στα εργατόσπιτα το «πήγαινε στο σούπερ μάρκετ» ισοδυναμούσε με άσκηση σε υψηλά μαθηματικά: Πόσα φασόλια, σε ποια τιμή, ποιο από τα ανακυκλωμένα λάδια, ποιο μακαρόνι βγάζει μεγαλύτερες μερίδες έτσι που να βγάλουμε τη βδομάδα με τα 20 διαθέσιμα ευρώ.

Στις γειτονιές υπνωτήρια γερόντων οι υπολογισμοί μπλέκουν μαθηματικά και χημεία: Ποιο φάρμακο να κόψουν ώστε να μην είναι μεγάλη η επιβάρυνση στην υγεία. Μισή μπανάνα κάνει «την ίδια δουλειά» για το κάλιο, φέραν κάτι φτηνές μπανάνες στη λαϊκή, κόψε το φάρμακο...

Οπου οι Παρασκευές είναι μέρα πληρωμής, είχαν μόνο μια έγνοια: πόσα και αν...

***

Η μεγάλη σφαγή έχει ανάγκη από την ωραιοποίησή της, κάτι σαν τη μανιασμένη θάλασσα στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας («Good Hope») και τον Ειρηνικό. Ετσι, η απόφαση του μαύρου μετώπου για τη σφαγή των εργατών βαφτίζεται «πράξη πολιτικής γενναιότητας». Για ποιο πράγμα «γενναιότητα»; Για να περάσει τον κάβο της καπιταλιστικής κρίσης το κεφάλαιο. Κι ας χαθεί το πλήρωμα στο πέρασμα...

***

Η απόλυτη διαστροφή καταγράφεται στο κύριο άρθρο στην «Ημερησία» που ο ιδιοκτήτης της μόλις πήρε μπουναμά νέα αύξηση στα διόδια. Η απόφαση διαφόρων καπιταλιστών να μεταφέρουν την παραγωγή τους εκεί όπου βρίσκουν εξαθλιωμένους εργάτες, χρεώνεται στον αγώνα των εργατών που αρνήθηκαν να εξαθλιωθούν. Ομολογεί, όμως, ο αρθρογράφος ότι το πρόβλημα των αστών δεν είναι οι «μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις», αλλά η αποκάλυψη στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης ότι το σύστημα έφαγε τα ψωμιά του και ότι οι εργάτες καταλήγουν πιο εύκολα στο συμπέρασμα ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές (αυτός είναι ο «ιδεατός κόσμος» στον οποίο αναφέρεται ο αρθρογράφος).

Το χτεσινό κήρυγμα στο σύνολο του αστικού Τύπου ήταν ένα: Να συμπορεύονται οι εργάτες με τα συμφέροντα του αφεντικού. Να υποταχτούν δηλαδή στο αυθαίρετο αξίωμα ότι το συμφέρον των αφεντικών είναι το συμφέρον της χώρας.

***

Μην ξεγελαστεί κανείς, ούτε από τα κλάματα. Τα λένε όλα οι αστοί στα άρθρα τους. Οπου προετοιμάζουν το κλίμα για την επόμενη μέρα, για το πώς θα αξιοποιήσουν κερδοφόρα τα μέτρα που σήμερα αποφασίζονται. Ενας ένας οι σωτήρες του συστήματος ξεσκαρίζουν πια ξεδιάντροπα. Μιλάνε μ' αγωνία για την άλλη διαχείριση που χρειάζεται, για να ξορκίσουν αυτό που όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν: Οτι αυτό το σύστημα δεν πάει άλλο.

Στο σύνολό του το αστικό πολιτικό σύστημα ζυγίστηκε και βγήκε λειψό ως προς τα λαϊκά συμφέροντα. Στο σύνολό τους αποκαλύφθηκαν απόλυτοι υπερασπιστές του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη.

Οσο κι αν ενοχλεί την «Αυγή» αυτή η ταύτιση, οι κρίσεις προκύπτουν στην πράξη. Μαζί σώζουν το σύστημα. Μαζί χτυπάνε τους εργάτες. Μαζί ναρκώνουν τα παιδιά. Μαζί βαφτίζουν την αμορφωσιά, προσαρμογή της Παιδείας στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας.

Οι απολογητές του συστήματος αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες και πρέπει γι' αυτές τους τις επιλογές να πληρωθούν ακριβά.

Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ο αγωνιζόμενος λαός με κέντρο του την ταξικά συνειδητοποιημένη εργατική τάξη, με μπροστάρη το ΚΚΕ. Στην πράξη, αναλαμβάνουν μεγάλα καθήκοντα οι λαϊκές επιτροπές, τα ταξικά συνδικάτα.

***

Είναι ώρα για άλματα συνείδησης. Κι αυτά δεν προκύπτουν με κουβέντες του καναπέ, αλλά εκεί, στο πεδίο της αντιπαράθεσης. Στους χώρους δουλειάς πριν απ' όλα. Στις γειτονιές, στους δρόμους του αγώνα. Εκεί όπου κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του, εκεί που αναδεικνύεται στην πράξη ποιος είναι με ποιον.

Τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, έχουν τραβήξει δρόμο μπροστά. Αποφασίσει δεν αποφασίσει απεργία η ΓΣΕΕ, την Τρίτη το ΠΑΜΕ καλεί σε γενική κινητοποίηση.

Για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές, αυτοί που έβγαλαν πολλά και θα βγάλουν περισσότερα με τα μέτρα που παίρνονται.

Επείγει να φύγει από τη μέση το συμφέρον των μονοπωλίων.

Είναι δύσκολη πορεία , είναι όμως ο μόνος δρόμος για να σηκώσουν κεφάλι οι εργάτες, όλοι εκείνοι που τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με το μέλλον της εργατικής τάξης.

Οσοι ταΐζονται με τ' αποφάγια από το τραπέζι των καπιταλιστών, δεν μπορούν να χωνέψουν ότι θα χάσουν και τα κόκαλα. Καμιά λύπηση για το χάσιμό τους. Επέλεξαν στρατόπεδο, ας χαθούν μαζί με τ' αφεντικά τους.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΣΑΠΙΟΙ ΩΣ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ

ΜΑΖΙ ΠΑΤΑΝΕ ΣΤΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ: «Συναντιούνται ο πρωθυπουργός και οι τρεις αρχηγοί (...) η διαδρομή από δω και πέρα θα είναι κοινή. Μαζί θα προσυπογράψουν το μνημόνιο, μαζί θα επωμιστούν τις ευθύνες, μαζί θα δεσμευτούν να το εφαρμόσουν. Καθυστερημένα, αλλά αυτό είναι που θα κάνουν» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

«GOOD HOPE»: «Θα χρειασθεί πολύ μεγάλη ψυχραιμία και πολιτική γενναιότητα από την πλευρά τους, προκειμένου να περάσουμε τον κάβο (...) αν δεν επέλθει συμφωνία, η χώρα θα βρεθεί σε ένα πολύ επικίνδυνο κενό αέρος (...) να αποφευχθούν οι ακρότητες που θα προκαλέσουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές εντάσεις και να περάσουμε τον επικίνδυνο κάβο» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΑΘΗΜΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ: «Ο ρεαλισμός αυτή την περίοδο δεν είναι υποχώρηση, είναι αρετή. Σε μια οικονομία που δοκιμάζεται σκληρά, εργοδότες και εργαζόμενοι οφείλουν να συμπορεύονται. Πόσο μάλλον όταν η δοκιμασία αφορά την επιβίωση της χώρας» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ: «Αυτός ο διαχρονικός στόχος δεν μπορεί να υπηρετηθεί βέβαια με μεγαλόστομες διακηρύξεις και εξωπραγματικές - μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις (...) δεκάδες εργοστάσια, μεγάλες βιομηχανίες, ελληνικές και ξένες επενδύσεις, έβαλαν "λουκέτο" ή μετέφεραν την παραγωγική τους διαδικασία σε άλλες γειτονικές χώρες εξαιτίας του "πολέμου μέχρις εσχάτων" που δέχθηκαν από ισχυρές συνδικαλιστικές συντεχνίες (...) ζητούμενο είναι ο πραγματισμός και όχι οι διανοητικές συλλήψεις για ένα ιδεατό κόσμο» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Εγκλημα κυβέρνησης - τρόικας η μείωση 25% των μισθών

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Κουρεύουν με το ζόρι κατώτατο μισθό και επικουρικές

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σκληρό πακέτο στο τραπέζι των αρχηγών

ΕΘΝΟΣ: Στα 13 μέτρα μας στήνει η τρόικα

ΝΕΑ: Κόκκινες γραμμές και γκρίζες ζώνες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Φόβοι για εμπλοκή

ΕΣΤΙΑ: Ο Γολγοθάς του διαχειριστή

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Συμφωνείτε ή χρεοκοπούμε»

ΑΥΓΗ: Συνυπογράφουν την παράδοση

ΛΟΓΟΣ: Επιμένει στο ρόλο του σωτήρα

ΝΙΚΗ: Μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ερχεται εξέγερση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Οι δημοσιογράφοι της ΕΣΗΕΑ είναι οι μόνοι που δεν τους πειράζει η τρόικα

ΒΡΑΔΥΝΗ: Σε 48 δόσεις το πρόστιμο για τα αυθαίρετα

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Δεν πιάνει η λάσπη

«Μεγάλο άγχος έπιασε τη χτεσινή "Αυγή" (...) και επιχειρεί σε τέσσερα διαφορετικά κείμενα τάχα να απαντήσει, στην ουσία να ρίξει λάσπη, στο ΚΚΕ για τη θέση του για τα ναρκωτικά. Για να τελειώνουμε με τη λασπολογία, το ΚΚΕ λέει κατηγορηματικά: Οι χρήστες να ΜΗΝ πηγαίνουν στη φυλακή. Χρόνια φωνάζει και παλεύει για τη σωστή αντιμετώπιση των χρηστών. Χρόνια καταγγέλλει την κατασταλτική πολιτική, που ακολουθείται όχι μόνο απέναντι στους χρήστες, αλλά ακόμα και απέναντι σε απεξαρτημένους! Τι όμως φέρνει το νομοσχέδιο; Το να μην πηγαίνουν οι χρήστες φυλακή; Το νομοσχέδιο νομιμοποιεί τα ναρκωτικά! Αντιμετωπίζει ευνοϊκότερα την εμπορία. Για να χαρακτηριστεί κάποιος "έμπορας" θα πρέπει να κουβαλάει... "το βαπόρι απ' την Περσία"! Νομιμοποιεί την κατοχή, διακίνηση ναρκωτικών και την καλλιέργεια του χασίς. Ιδιωτικοποιεί την πρόληψη, απεξάρτηση και κοινωνική επανένταξη! Αυτά φέρνει το νομοσχέδιο. Μ' αυτά συμφωνούν οι οπορτουνιστές.

Δουλεύουν για τους εμπόρους

Και ξαναλέμε, ναι, να μην πηγαίνουν οι χρήστες στη φυλακή. Πού να πηγαίνουν όμως; Εδώ μας χωρίζει μια άβυσσος από τους οπορτουνιστές. Γιατί εμείς λέμε ο χρήστης να οδηγείται στην απεξάρτηση, ενώ αυτοί λένε να παραμένει στα ναρκωτικά, τα νόμιμα και κρατικά διακινούμενα, δηλαδή σε μεθαδόνες, βουπρενορφίνες κ.ο.κ. (...) η ανακοίνωση της Νεολαίας ΣΥΝ δε λέει καν, πουθενά, τη λέξη απεξάρτηση! Και ποια είναι άραγε τα θετικά αποτελέσματα των υποκατάστατων (...) που υμνεί η "Αυγή"; (...) μόλις ένα ποσοστό 5,5% ολοκληρώνουν τα προγράμματα μεθαδόνης (...) δε σημαίνει καν ότι απεξαρτώνται (...) γιατί ο στόχος των προγραμμάτων δεν είναι η απεξάρτηση, αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι η συντήρηση του χρήστη... `Η μήπως στα "θετικά" της υποκατάστασης υπολογίζουν οι οπορτουνιστές τις πιάτσες που δημιουργούνται έξω από τις αντίστοιχες μονάδες του ΟΚΑΝΑ, που δημιουργούνται γιατί τα κυκλώματα ξέρουν ότι θα βρουν εκεί έτοιμους πελάτες, μόνιμους χρήστες...

Καθαρές θέσεις

(...) Το ΚΚΕ όμως λέει (και η πραγματικότητα των "στεγνών προγραμμάτων απεξάρτησης" το έχει αποδείξει) ότι ο χρήστης μπορεί να απεξαρτηθεί. Οχι, φυσικά, με την υποκατάσταση, αλλά με τα προγράμματα που ακολουθούν την πλήρη αποχή από τις ουσίες. Από αυτά τα προγράμματα βγαίνει κάθε χρόνο "καθαρό" στην κοινωνία ένα ποσοστό τουλάχιστον 35%. Αυτά τα προγράμματα όμως η κυρίαρχη πολιτική τα στραγγαλίζει οικονομικά και το νομοσχέδιο, που με πάθος υποστηρίζει ο ΣΥΝ, τα οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση. Ας αφήσουν, λοιπόν, τη λάσπη για το ΚΚΕ και τα κροκοδείλια δάκρυα για τους χρήστες. Οι θέσεις τους είναι βαθιά αντιδραστικές και επικίνδυνες» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ