ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Φλεβάρη 2001
Σελ. /32
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΑΓΚΟΜΑΧΑΕΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ
Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις έναντι υψηλών διδάκτρων

Τάζουν «λαγούς με πετραχήλια». «Προσφέρουν» σπουδές ισότιμες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, «ευκολίες» πληρωμής και όλα αυτά, πάντα με το... αζημίωτο. Ο λόγος για τις ιδιωτικές σχολές, εκεί όπου καταφεύγουν χιλιάδες νέοι διωγμένοι από το εκπαιδευτικό σύστημα, αναζητώντας γνώσεις, ευκαιρίες στη μόρφωση, ειδίκευση και θέση στην παραγωγή.

Ιδού μερικά από τα επικοινωνιακά τρικ που επιστρατεύονται στα ιλουστρασιόν διαφημιστικά φυλλάδια:

«Σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα εμείς είμαστε ο κύριος εκφραστής της ιδιωτικής εκπαίδευσης». «Χαράζουμε πορεία», «προσφέρουμε χάρη στη σύγχρονη εκπαιδευτική τεχνογνωσία, άλλη παιδεία, ανώτατη». Εκτός από τη «σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή», τα «άριστα πεδία γνώσεων» και το κατάλληλο εκπαιδευτικό προσωπικό, ακόμα και μετά τις σπουδές, παρέχονται «πτυχία κρατικά αναγνωρισμένα» και βρίσκονται «διαρκώς» θέσεις εργασίας. Για εκείνους που... έχουν για να συνεχίσουν, εξασφαλισμένες «μοναδικές συνεργασίες με πανεπιστήμια του εξωτερικού».

Σε ένα οδοιπορικό του «Ρ» σε μερικές από τις πιο γνωστές ιδιωτικές σχολές, κοινή διαπίστωση ήταν τα υπέρογκα δίδακτρα που πρέπει να καταβάλλουν οι σπουδαστές τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε μια από τις πιο γνωστές σχολές, την IST Studies, στην οποία σπουδάζουν περίπου 750 νέοι. Για σπουδές... Bachelor's (3 χρόνια) το ποσό των ετήσιων διδάκτρων για όλα τα προγράμματα ανέρχονται σε 1.495.000 δραχμές, ενώ το ποσό της ετήσιας εγγραφής σε Πανεπιστήμιο της Αγγλίας Hertfordshire ανέρχεται σε 186.000 δραχμές και η εγγραφή για τα προγράμματα Πληροφορικής 252.000 και Αγγλικής Φιλολογίας 198.000 δραχμές. Για την εγγραφή σε μεμονωμένο μάθημα το ποσό των διδάκτρων ανέρχεται στις 186.000 δραχμές για εξαμηνιαίο μάθημα και 373.000 για ετήσιο.

Το ίδιο «κολέγιο» παρέχει σπουδές Master's όπου το ποσό των ετήσιων διδάκτρων αναλογεί σε 2.500.000 - 2.650.000 δραχμές και το ποσό της ετήσιας εγγραφής στο Πανεπιστήμιο ανέρχεται από 205.000 έως 267.000 δραχμές.

Στη συγκεκριμένη σχολή είναι υποχρεωτικά τα τρία χρόνια σπουδών ή αλλιώς έξι εξάμηνα. Να σημειωθεί ότι σε περίπτωση αποτυχίας του σπουδαστή σε κάποιο μάθημα, για την επανεγγραφή του σε ετήσιο ή εξαμηνιαίο μάθημα απαιτείται η καταβολή επιπλέον διδάκτρων ανά μάθημα. Και όπως αναφέρεται στον οδηγό σπουδών της σχολής, τα έξοδα αγοράς βιβλίων, συγγραμμάτων και φωτοαντιγράφων βαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τους σπουδαστές. Κάθε τμήμα αποτελείται από περίπου 40 σπουδαστές. Οπως αναφέρει το διαφημιστικό, «το 80% των αποφοίτων απορροφάται άμεσα από την αγορά εργασίας, ενώ το 60% επιλέγουν και γίνονται αποδεκτοί για μεταπτυχιακές σπουδές σε διακεκριμένα Πανεπιστήμια του εξωτερικού».

Αλλη μια σχολή, η ΑΚΤΟ επιβάλλει την υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων και οι σπουδές διαρκούν από 2 ως 3 χρόνια. Τα ετήσια δίδακτρα ανέρχονται σε 1.350.000 δραχμές, εκ των οποίων οι 270.000 είναι η δόση εγγραφής. Ενώ η διεύθυνση της σχολής προβλέπει και κάποιες ...«ευκολίες». Για εκείνους που θα καταβάλλουν μετρητοίς κατά την εγγραφή και πριν την έναρξη των μαθημάτων θα έχουν έκπτωση 8% από το συνολικό ποσό, δηλαδή 27.000 δραχμές. Το συνολικό ποσό είναι υποχρεωτικό να δοθεί σε τέσσερις δόσεις των 270.000 δραχμών, οι οποίες είναι αυστηρά καθορισμένες και πρέπει να καταβάλλονται 1-10 των μηνών Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου, Φεβρουαρίου και Απριλίου.

Αυτό είναι μόνο ένα δείγμα των αστρονομικών ποσών και των αυστηρών, κυρίως οικονομικών, κανόνων που πρέπει να τηρούνται από τους σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ
Πολύμορφη αγωνιστική δραστηριότητα

Χαρούμενα πρόσωπα και υποσχέσεις πτυχίων κοσμούν τα φυλλάδια...στις σχολές οργιάζει η τρομοκρατία (από τις εκλογές του Συλλόγου το 1999. Πριν ο σχολάρχης είχε καλέσει την αστυνομία)
Χαρούμενα πρόσωπα και υποσχέσεις πτυχίων κοσμούν τα φυλλάδια...στις σχολές οργιάζει η τρομοκρατία (από τις εκλογές του Συλλόγου το 1999. Πριν ο σχολάρχης είχε καλέσει την αστυνομία)
Τα προβλήματα που υπάρχουν στις ιδιωτικές σχολές, τα αιτήματα των σπουδαστών, αλλά και οι μέχρι τώρα κινητοποιήσεις τους, είναι μερικά από τα θέματα για τα οποία μίλησαν στο «Ρ» ο Νίκος Σφαντός, πρόεδρος του Συλλόγου Σπουδαστών Ιδιωτικών Σχολών (ΣΥΣΠΙΣ), που ιδρύθηκε το 1995, και η Κατερίνα Αρνοκούρου, μέλος του Συλλόγου.

Οπως μας λέει ο Νίκος, ο Σύλλογος από πολύ νωρίς πήρε μια σειρά από πρωτοβουλίες προκειμένου να συσπειρώσει τους σπουδαστές των ιδιωτικών σχολών να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στη μόρφωση και την επαγγελματική κατάρτιση. «Πριν ακόμα ανοίξουν καλά - καλά όλες οι σχολές, ο Σύλλογος πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στον Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, προκειμένου να θέσει τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές λόγω των υπέρογκων διδάκτρων, της ανυπαρξίας ελέγχου των σχολών από τον οργανισμό, τις ελλείψεις σε διδακτικά μέσα. Μετά την αδιαφορία που αντιμετωπίσαμε από τους υπεύθυνους του ΟΕΕΚ, ο Σύλλογος πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εμπορίου. Με τους αρμόδιους του υπουργείου, αλλά και της Νομαρχίας Αθηνών αντιπροσωπεία του Συλλόγου συναντήθηκε σε νέα παράσταση που πραγματοποιήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2000. Παράλληλα, με αυτές τις συναντήσεις ο Σύλλογος βρισκόταν σε μια συνεχή επαφή με τους σπουδαστές μέσα από εξορμήσεις στις σχολές, συλλογή υπογραφών, ενώ σε κάποιες σχολές είχαμε και παραστάσεις στη διεύθυνση της σχολής».

Μετά από όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, επισημαίνει η Κατερίνα, «ο ΟΕΕΚ μας παραπέμπει στο υπουργείο Εμπορίου και από κει στο υπουργείο Παιδείας. Σύμφωνα και με δηλώσεις της διευθύντριας Εσωτερικού Εμπορίου κ. Πανταζή, γνωρίζουν ότι υπάρχουν σχολές που έχουν υπερβεί τις νόμιμες αυξήσεις διδάκτρων του 2,5%. Υποσχέθηκαν λέει οι σχολάρχες ότι θα μειώσουν τα δίδακτρα στο δεύτερο εξάμηνο. Αυτή τη στιγμή στις σχολές δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, με αποτέλεσμα την κατάφωρη παραβίαση των καταστατικών λειτουργίας των σχολών, των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των σπουδαστών σε βάρος των διδακτικών συνθηκών και των όρων διδασκαλίας και μάθησης».

Καταπατούνται απλές συνταγματικές ελευθερίες

«Η τρομοκρατία στις ιδιωτικές σχολές είναι καθημερινό φαινόμενο και παίρνει διάφορες μορφές. Τρομοκρατία είναι και το γεγονός ότι σε κάνουν να πιστεύεις ότι από τη στιγμή που ήρθες σε μια ιδιωτική σχολή δεν έχεις δικαίωμα λόγου για τίποτα. Δεν έχεις απλές συνταγματικές ελευθερίες, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών σου, της ελευθερίας του Τύπου. Δεν έχεις το δικαίωμα να εκλέγεις και να εκλέγεσαι σε όργανα που θα σε αντιπροσωπεύουν» υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Συλλόγου.

Πέρα όμως από αυτή την κατάσταση, συνεχίζει ο Νίκος, «οι σχολάρχες όταν δουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους και οι σπουδαστές αρχίζουν και κινητοποιούνται οργανωμένα, προχωρούν και σε απροκάλυπτη τρομοκρατία. Με το πρόσχημα ότι ο χώρος της σχολής είναι ιδιωτικός, προβαίνουν σε απειλές έναντι των μελών του Συλλόγου που κάνουν εξορμήσεις για να ενημερώσουν τους σπουδαστές, ή ακόμα φέρνουν την αστυνομία και τα ΜΑΤ αν χρειαστεί (όπως IST, Κορέλκο κτλ.). Σε αυτές τις προσπάθειες ο Σύλλογος απάντησε με νέες πιο δυναμικές εξορμήσεις, με καταγγελίες και δημοσιεύσεις στον Τύπο.

Βεβαίως ο ΣΥΣΠΙΣ, έχοντας στον προσανατολισμό του και το "μετά τις σχολές τι;", δηλαδή το τεράστιο ζήτημα της δουλιάς για τους απόφοιτους, έχει ξεκινήσει μια σειρά επαφών με σωματεία, ώστε να προωθηθεί η κοινή δράση με σκοπό την ενημέρωση των σπουδαστών για τον εργασιακό μεσαίωνα που προσπαθεί επιβάλει η κυβέρνηση με τα τελευταία νομοσχέδια», τονίζει ο Νίκος.

Οσο για τα αιτήματα που προβάλλει ο Σύλλογος, τόσο οι σχολάρχες όσο και αρμόδιοι φορείς κωφεύουν. Μερικά από τα αιτήματα του Συλλόγου είναι το πάγωμα των διδάκτρων, κατοχύρωση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, πάσο για τις συγκοινωνίες και να δίδονται τα συγγράμματα δωρεάν. «Καλούμε όλους τους σπουδαστές να γραφτούν στο Σύλλογο και να συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις του». Και οι δύο σπουδαστές καταλήγουν: «Δε μας αρκούν τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα των σχολαρχών, αλλά και των υπευθύνων. Δε μας τρομοκρατούν οι απειλές των σχολαρχών, ακόμα και όταν φέρνουν τα ΜΑΤ μέσα στις σχολές. Οι σπουδαστές έχουμε τη δική μας φωνή, έχουμε τη δύναμη, γιατί έχουμε το δικό μας Σύλλογο και ποτέ κανένας δίκαιος αγώνας δεν πήγε χαμένος».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ
«Ευέλικτη» εκπαίδευση για ευέλικτη δουλιά...

Το «πράσινο φως» στους σχολάρχες, για τη δημιουργία των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών και των Ιδιωτικών Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ), δόθηκε πριν δέκα χρόνια, όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ, με το Νόμο 1966/91, και με τη συγκατάθεση των υπόλοιπων κομμάτων πλην του ΚΚΕ.

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα θεσμό της ΕΕ που θέλει να προωθήσει τη δημιουργία μιας «στρατιάς» φθηνού, ευέλικτου και μισοειδικευμένου εργατικού δυναμικού που έχει ανάγκη σήμερα το κεφάλαιο. Αυτό το εκπαιδευτικό μοντέλο συμβαδίζει με τη συγκεκριμένη φάση ανάπτυξη της καπιταλιστικής παραγωγής. Η προώθηση της διά βίου κατάρτισης αποτελεί το εκπαιδευτικό ιδανικό των πολυεθνικών της ΕΕ και έχει ως συνέπεια μια πρωτοφανή υποβάθμιση της εκπαίδευσης, όλων των βαθμίδων. Οπως σημειώνεται στις υποδείξεις της «Λευκής - μάλλον κατάμαυρης - Βίβλου» για ανεργία, απασχόληση, ανταγωνιστικότητα: «Ο διαχωρισμός εκπαίδευσης και κατάρτισης είναι όλο και λιγότερο σαφής» και γι' αυτό επιλέγεται βραχυχρόνια κατάρτιση και η πρόωρη ένταξη στην αγορά εργασίας.

Ο καθορισμός του περιεχομένου σπουδών των Ιδιωτικών ΙΕΚ, η εποπτεία και ο έλεγχός τους είναι στην αρμοδιότητα του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, που επίσης εποπτεύει τα Δημόσια ΙΕΚ και είναι ο κρατικός φορέας που προγραμματίζει τη συνολική πολιτική που εφαρμόζεται για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το νόμο (1966/91) που κατοχύρωσε τα ΙΕΚ και τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, αυτά δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται ως εκπαιδευτήρια και οι διευθύνσεις υποχρεώνονται να ενημερώνουν τους σπουδαστές τους ότι δεν μπορούν να αποκτήσουν οποιοδήποτε τίτλο σπουδών, παρά μόνο απλές βεβαιώσεις. Με τον ίδιο νόμο αυτές, οι σχολές δεν ανήκουν σε καμία βαθμίδα εκπαίδευσης και κάθε διαφήμιση που τα εμφανίζει να λειτουργούν ως πανεπιστήμια ή παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων ή κολέγια είναι παραπλανητική, αφού η ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων απαγορεύεται ρητά από το ελληνικό Σύνταγμα. Η σχετική διάταξη του Συντάγματος είναι σαφής και στο άρθρο 16 αναφέρεται ότι «η ίδρυση ανωτάτων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Ωστόσο, τα πράγματα παίρνουν πιο τραγική διάσταση με την οδηγία 89/48 που εκδόθηκε από το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα τέλη Δεκέμβρη του 1998 και σκοπεύει στην καθιέρωση ενός «γενικού συστήματος αναγνώρισης διπλωμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που κάνει λόγο για τη «δυνατότητα πρόσβασης στο επάγγελμα» κάθε υπηκόου της ΕΕ, σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος της ΕΕ. Ουσιαστικά προωθείται η πλήρης αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα και η δημιουργία φθηνού εργατικού δυναμικού εντός των κρατών - μελών της ΕΕ.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΕΚ
Βραχυχρόνια κατάρτιση μιας χρήσης

Η κατάσταση που επικρατεί στα άλλα ΙΕΚ, τα Δημόσια, που υποτίθεται είναι δωρεάν και αποτελούν τη «διέξοδο» για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τα υψηλά δίδακτρα των ιδιωτικών σχολών, είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες μιας πραγματικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Κατ' αρχήν οι σπουδαστές καλούνται να πληρώσουν δίδακτρα, που εμφανίζονται με τη μορφή των ανταποδοτικών τελών, 65.000 δρχ, ανά εξάμηνο.

Η υποδομή των Δημοσίων ΙΕΚ είναι υποτυπώδης για ένα χώρο μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως τουλάχιστον θέλει να τον παρουσιάζει το υπουργείο Παιδείας, που τα χαρακτηρίζει ως αδιαβάθμητη βαθμίδα εκπαίδευσης ανάμεσα σε Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια. Ωστόσο, η ίδια η σύλληψη για την ίδρυση και τη λειτουργία τους είναι άκρως... ευρωπαϊκή: Στις αίθουσες των πρώην τεχνικών λυκείων της χώρας, μπαίνουν πέντε - έξι υπολογιστές, γίνεται και μια στοιχειώδη υποδομή σε όργανα και περιφερειακά, προσλαμβάνονται μερικοί προσωρινοί εκπαιδευτές και ιδού ένα ίδρυμα κατάρτισης και μάλιστα Δημόσιο. Σημειωτέον οι 9.000 περίπου προσωρινοί είναι απλήρωτοι για 8 - 12 μήνες. Χαρακτηριστικό επίσης είναι πως δεν υπάρχουν καν βιβλία, παρά τα τόσα χρόνια λειτουργίας και μέσα στις υποχρεώσεις των εκπαιδευτών είναι και η συγγραφή εκπαιδευτικών σημειώσεων, που όμως δεν καταβάλλεται καμιά αμοιβή γι' αυτό.

Η συνολική λογική των προγραμμάτων σπουδών είναι πλήρως προσαρμοσμένη στο σύγχρονο δόγμα της κατακερματισμένης στείρας γνώσης και των βραχυχρόνιων καταρτίσεων. Καταρτίσεις που φιλοδοξούν να παράγουν τη νέα βάρδια της ειδικευμένης εργατικής τάξης, βάρδια με λίγες γνώσεις, ακόμη λιγότερες απαιτήσεις και εύπλαστες συνειδήσεις. Δε διδάσκονται μεθοδολογία σκέψης, έρευνας και σύνθεσης, η οποία θα επιτρέψει στον αυριανό εργαζόμενο να προσεγγίσει οποιαδήποτε νέα εξέλιξη με βασικό εργαλείο το μυαλό του. Αντίθετα διδάσκονται πράγματα που σε λίγο καιρό θα είναι ξεπερασμένα και ο εργαζόμενος θα έχει ανάγκη νέα κατάρτιση. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της λεγόμενης διά βίου κατάρτισης. Τρανταχτή απόδειξη των αδιεξόδων και του αντιδραστικού χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης είναι οι τελικές εξετάσεις αναγνώρισης του χαρτιού των ΙΕΚ - η λεγόμενη πιστοποίηση. Οι σπουδαστές, αφού ολοκληρώσουν τα τέσσερα υποχρεωτικά εξάμηνα φοίτησης, λαμβάνουν ένα απλό πιστοποιητικό φοίτησης. Εάν θέλουν επίσημη αναγνώριση, οφείλουν να περάσουν τις εξετάσεις πιστοποίησης, στις οποίες όμως επιτυγχάνει περίπου το 10% των εξεταζομένων.

Οι σπουδαστές, οι καταρτιζόμενοι, αντιλαμβάνονται αυτήν την κατάσταση και αντιδρούν και ήδη έχουν γίνει τα πρώτα βήματα αντίστασης και αγώνα με τη συγκρότηση του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ και την προσπάθεια που γίνεται για τη δημιουργία επιτροπών μέσα σε κάθε χώρο. Εχουν προηγηθεί τουλάχιστον δύο κινητοποιήσεις τον περασμένο Οκτώβρη και Νοέμβρη στον ΟΕΕΚ και στο υπουργείο Παιδείας, με σκοπό τη συζήτηση πάνω στα άμεσα αιτήματα των σπουδαστών. Εκεί εισέπραξαν μισόλογα και... θα δούμε, γι' αυτό και πιο επίμονα συνεχίζουν το συντονισμό του αγώνα τους. Ετσι την ερχόμενη Τετάρτη 7/2 προχωρούν σε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας στις 11.30 π.μ. και την Πέμπτη 15/2 την ίδια ώρα στον ΟΕΕΚ. Μαζί τους κατεβαίνουν και οι σπουδαστές από το Σύλλογο των Ιδιωτικών Σχολών.

Ο κεντρικός πυρήνας των αιτημάτων των σπουδαστών στα Δημόσια ΙΕΚ

Οι σπουδαστές απαιτούν ενωμένοι και συσπειρωμένοι γύρω από το σύλλογό τους: κατάργηση των διδάκτρων, καταβολή από την πολιτεία όλων των εξόδων για αναλώσιμα υλικά, χορήγηση πάσου για μειωμένο εισιτήριο στις συγκοινωνίες, κάλυψη των τεράστιων προβλημάτων υλικοτεχνικής υποδομής, δωρεάν συγγράμματα και αναλυτικά προγράμματα για όλα τα μαθήματα, επαγγελματική εμπειρία μέσα στο χρόνο σπουδών, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα απαιτούν κατοχύρωση των συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων, αφού η πολιτεία... έχει φροντίσει να προβλέψει ώστε να μην υπάρχουν συμβούλια σπουδαστών και συνδικαλιστικά όργανα. Αίτημα των σπουδαστών είναι να γίνεται ανά δίμηνο, δίωρη Γενική Συνέλευση, να διοικούνται τα ΙΕΚ συλλογικά και όχι μονοπρόσωπα με τη συμμετοχή των σπουδαστών.

Από όλα αυτά αναδεικνύεται η ανάγκη μιας άλλης ριζικά διαφορετικής πολιτικής για τη δημιουργία ενός μεταλυκειακού, δημόσιου και δωρεάν συστήματος επαγγελματικής εκπαίδευσης, που δε θα έχει καμία σχέση με το σημερινό «σκουπιδοτενεκέ» της κατάρτισης. Και αυτό το ζήτημα πρέπει να αναδειχτεί όχι μόνο από τους σπουδαστές, αλλά από ίδιους τους εργαζόμενους και όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς.


Δ.Κ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:

Ελένη ΤΖΙΒΡΑ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ