ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 4 Δεκέμβρη 2015
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
Στον «Καιάδα» των ενοποιήσεων και των περικοπών

Τις «γενικές αρχές» της μεταρρύθμισης παρουσίασε ο Γ. Κατρούγκαλος στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή

Από τη χτεσινή απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα
Από τη χτεσινή απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα
Στη χοάνη του ενός υπερ-ταμείου και της «εξίσωσης» όλων των συντάξεων και των παροχών προς τα κάτω σχεδιάζει να ρίξει τα ασφαλιστικά δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων η κυβέρνηση, με τα μέτρα που ετοιμάζει.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το νομοσχέδιο θα προωθηθεί προς ψήφιση στη Βουλή στα μέσα Γενάρη, ενώ προχτές ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, παρουσίασε τις «γενικές αρχές της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), επιχειρώντας να στήσει άλλον ένα διάλογο - απάτη και να αποσπάσει τη συναίνεση του λαού στα νέα επώδυνα μέτρα.

Στο κείμενο αυτό των «γενικών αρχών» επαναλαμβάνονται οι διατυπώσεις της ανακοίνωσης που είχε εκδοθεί μετά τη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΥΣΚΟΙΠ), την προηγούμενη βδομάδα, στην οποία περισσεύουν οι κάλπικες υποσχέσεις για «κοινωνική και διαγενεακή δικαιοσύνη» και τα ευχολόγια ότι «οι συντάξεις και ιδίως οι κύριες θα πρέπει να προστατευτούν από νέες μειώσεις».

Οπως προκύπτει, η κυβέρνηση σε καμιά περίπτωση δε δεσμεύεται ότι δε θα γίνει νέα μείωση των κύριων συντάξεων, ενώ για τις επικουρικές έτσι κι αλλιώς προεξοφλεί νέα περικοπή, αφού δεν τις αναφέρει καν. Παράλληλα, αναγνωρίζει την «αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή» στις συντάξεις (1% του ΑΕΠ για το 2016, όπως αναφέρεται και στον προϋπολογισμό) και λέει ότι αυτό θα γίνει «από τον εξορθολογισμό του συστήματος», χωρίς σκόπιμα να μπαίνει σε λεπτομέρειες.

Οι βασικές αρχές του νέου «μοντέλου»

Σε κάθε περίπτωση, το γενικό «μοντέλο» που προκρίνει η κυβέρνηση, προβλέπει:

  • Ενα υπερ-ταμείο κύριας ασφάλισης, στο οποίο, μέσα από τη διαδικασία ενοποίησης των παροχών, θα επιβληθεί νέα λεηλασία των συντάξεων και ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές. Αυτό υποκρύπτει η φράση «ισότιμη αντιμετώπιση όλων των ασφαλισμένων», ενώ στη βάση αυτή θα γίνει και ο λεγόμενος επανυπολογισμός των ήδη αποδιδόμενων συντάξεων.
  • Το ίδιο σχεδιάζεται και με τις επικουρικές συντάξεις, όπου προβλέπεται να υπάρχει ένας μόνο φορέας επικουρικής ασφάλισης, το ΕΤΕΑ. Εδώ οι περικοπές θα γίνουν στο όνομα της «βιωσιμότητας», για την οποία άλλωστε εφαρμόστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος».
  • Οσον αφορά στη δομή της κύριας σύνταξης, η κυβέρνηση προκρίνει το σχήμα «εθνικής» και «αναλογικής» σύνταξης, που αποτελεί παραλλαγή του νόμου 3863/2010, με τον οποίο η παλιά ενιαία σύνταξη έσπαγε σε δύο μέρη. Η λεγόμενη «εθνική» θα προέρχεται από τη χρηματοδότηση του κρατικού προϋπολογισμού και η «αναλογική» από τις εισφορές των ασφαλισμένων. Ομως, σε κάθε περίπτωση, το άθροισμα και των δύο τμημάτων οδηγεί σε πολύ μικρότερες συντάξεις απ' ό,τι απέδιδαν τα Ταμεία μέχρι σήμερα.
  • Σε ό,τι αφορά την «εθνική» σύνταξη, ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει - παρά τις πρόωρες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης - ότι θα δίνεται σε όλους τους συνταξιούχους ή αν τελικά θα επιβληθούν εισοδηματικά κριτήρια. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει κίνδυνος μεγάλο τμήμα των νέων συνταξιούχων να λαμβάνουν σύνταξη μόνο στη βάση των εισφορών τους, που σημαίνει ότι γι' αυτούς δε θα υπάρχει καμία συνδρομή του κράτους. Δηλαδή, η τριμερής χρηματοδότηση και η ευθύνη του κράτους για όλους τους ασφαλισμένους ενταφιάζεται οριστικά.
  • Εξίσου επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι στο νέο σύστημα δεν προβλέπονται τα «κατώτερα όρια» συντάξεων, που μέχρι τώρα λειτουργούσαν ως δικλείδα ασφαλείας απέναντι στον κίνδυνο φτώχειας των συνταξιούχων.
  • Ερωτηματικά εγείρονται και για την πρόβλεψη δικαιούχοι της «εθνικής» σύνταξης να είναι μόνο όσοι ασφαλισμένοι έχουν τουλάχιστον 15 έτη ασφάλισης (4.500 ένσημα), καθώς σε αυτή την περίπτωση εργαζόμενοι - ασφαλισμένοι που μπορεί να έχουν ασφαλιστεί για λιγότερο διάστημα (π.χ. 4.000 ή 3.600 ένσημα ή και λιγότερο χρόνο) δεν πρόκειται να λαμβάνουν την «εθνική» σύνταξη των 384 ευρώ, όπως την ορίζουν στις σημερινές συνθήκες. Ετσι, ενώ η κυβέρνηση μιλάει σε όλους τους τόνους για τους πιο «αδύναμους», στην πράξη τούς εγκαταλείπει στο έλεος της... Πρόνοιας!
  • Οσον αφορά τα ποσοστά αναπλήρωσης με τα οποία θα γίνεται ο υπολογισμός των συντάξεων, η κυβέρνηση κρατά «σιγή ασυρμάτου». Σε κάθε περίπτωση, αυτά δε θα έχουν καμία σχέση με τα παλιά, που ανέρχονταν στο 70-80% του συντάξιμου μισθού για 35 έτη ασφάλισης, καθώς θα υποστούν συμπίεση κάτω του 50% του συντάξιμου μισθού. Μάλιστα, αυτό το ποσοστό θα αφορά στα 40 χρόνια ασφάλισης. Επίσης, σύμφωνα με το κείμενο που δόθηκε στην ΟΚΕ, το ποσοστό αναπλήρωσης δε θα είναι ενιαίο, αλλά θα διαφοροποιείται ανάλογα με το μισθό (μισθωτοί) ή το εισόδημα (ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες). Η κυβέρνηση σχεδιάζει να έχει μικρότερα ποσοστά αναπλήρωσης στους ασφαλισμένους με σχετικά υψηλότερους μισθούς και εισοδήματα και μεγαλύτερα ποσοστά σε ασφαλισμένους με μικρότερους μισθούς και εισοδήματα.
Ερώτηση του ΚΚΕ στην Κομισιόν

Τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, με την υλοποίηση των μέτρων του 3ου μνημονίου, που θα οδηγήσει σε δραστική μείωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κατήγγειλε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με Ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Σωτήρης Ζαριανόπουλος, αναφέρεται αναλυτικά στα μέτρα που πήρε ή σχεδιάζει η κυβέρνηση και ανάμεσα σε άλλα σημειώνει:

«Τέτοια μέτρα περιλαμβάνονται στη Λευκή Βίβλο της Επιτροπής για τις συντάξεις, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την "ενεργό γήρανση" και συνιστούν βάση οργάνωσης της αντιλαϊκής επίθεσης κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στην προωθούμενη κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, με μείωση των συντάξεων και αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης;».


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Προσπάθεια χειραγώγησης του κινήματος

Οταν με αφορμή την απεργία στις 12 Νοέμβρη ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε σε συμμετοχή στην κινητοποίηση, οι περισσότεροι μίλησαν για «φαιδρότητες». Το ζήτημα είναι, όμως, πολύ πιο σοβαρό. Αυτό απέδειξε η επανάληψη του ίδιου έργου με αφορμή τη χτεσινή απεργία, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να παρέμβει πιο οργανωμένα και με πιο επεξεργασμένη επιχειρηματολογία, παίρνοντας υπόψη και τις αντιδράσεις από την προηγούμενη φορά.

Ετσι, από το βήμα της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι πρέπει να στηρίζονται οι αγώνες των εργαζομένων, «διότι είναι δύναμη για μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται όταν η κοινωνία αντιδρά». Την ίδια ώρα, το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλούσε στην απεργία επειδή «οι λαϊκοί αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα και οι εργατικές διεκδικήσεις αποτελούν κρίσιμο παράγοντα για μια πραγματική δημοκρατία, για την ανατροπή της βαριάς κληρονομιάς που έχει αφήσει η υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων χρόνων».

Τέλος, την Τετάρτη, στην «Αυγή» δημοσιεύτηκε άρθρο στο οποίο διαβάζουμε: «"Η συμφωνία του Αυγούστου", επανέλαβε και χτες ο Τσίπρας, "μας περιορίζει και μάλιστα παρά τη θέλησή μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για την υποστήριξη και την προστασία των κοινωνικών δυνάμεων που θέλουμε να εκπροσωπούμε" (...) Το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα ήταν να σημάνει σιωπητήριο στο λαό. Καλύτερα να πυροβολήσει τα πόδια της».

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνει στους εργατικούς αγώνες για να τους χειραγωγήσει και να συμβάλλει με τις όποιες δυνάμεις του στην υπονόμευση και στην ανακοπή κάθε προσπάθειας ανασύνταξης και ριζοσπαστικοποίησης. Στο στόχο αυτό συναντιέται με τα άλλα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, με τις δυνάμεις τους στο κίνημα. Κι αυτό είναι μεγάλη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην εργοδοσία.

Στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσει, λέει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που διαπραγματεύεται δεν είναι τάχα δική του επιλογή και ότι με τη στήριξη του λαού μπορεί να πετύχει καλύτερο αποτέλεσμα. Παρουσιάζει την κυβέρνηση σαν τη «φωνή» των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στα παζάρια με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς, όταν αυτά γίνονται με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μόνο.

Γι' αυτό παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει η οικονομία σε ρυθμούς ανάκαμψης και προς αυτή την κατεύθυνση νομοθετεί μέτρα που δρουν υποβοηθητικά, επειδή κάνουν ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη και ταυτόχρονα ανοίγουν νέα πεδία δράσης για το κεφάλαιο. Αυτά είναι όμως τα μέτρα ενάντια στα οποία οι εργαζόμενοι κήρυξαν την απεργία!

Καλώντας, λοιπόν, στην απεργία, ο ΣΥΡΙΖΑ δρα και από την αναβαθμισμένη θέση της κυβέρνησης, σαν το «ρυμουλκό» που επιχειρεί να σύρει τους εργαζόμενους στην αγκαλιά και στους στόχους της εργοδοσίας, την οποία υπηρετεί με την πολιτική του και τα μέτρα που παίρνει.

***

Κατά τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιεί και το επιχείρημα ότι η απεργία δε στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά ενάντια στις «νεοφιλελεύθερες» δυνάμεις, με τις οποίες η κυβέρνηση υποτίθεται ότι διαφωνεί! Ομως, η πολιτική που εφαρμόζεται απ' όλες τις αστικές δυνάμεις, «νεοφιλελεύθερες» και «σοσιαλδημοκρατικές», «δεξιές» και «αριστερές», η πολιτική που εφαρμόζουν διάφοροι «σύμμαχοι» της κυβέρνησης ανά τον κόσμο, λιγότερο ή περισσότερο περιοριστική, παντού τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για να στηρίξει το κεφάλαιο.

Και με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση προσπαθεί να συσκοτίσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που να εξυπηρετεί ταυτόχρονα και το κεφάλαιο και το λαό. Η πολιτική της κυβέρνησης έχει «ταξικό πρόσημο» υπέρ του κεφαλαίου, όπως και οι προηγούμενες, γι' αυτό τα μέτρα που παίρνει και τσακίζουν το λαό, ταυτόχρονα είναι και μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, το οποίο βεβαίως ενισχύεται και με επιπλέον παροχές (ανακεφαλαιοποίηση, πακέτα στήριξης, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.), που επίσης θα πληρώσει ο λαός.

Επομένως, προσπαθούν να βάλουν το λαό να πολεμάει ανεμόμυλους, να τον στοιχίσουν πίσω από στόχους αλλότριους προς τα πραγματικά τους συμφέροντα. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείξουν ανοχή στην τακτική που ακολουθούν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, το έργο το έχουν ξαναδεί με τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, το οποίο μάλιστα στην εποχή του αναδείχτηκε κυβέρνηση με πιο ριζοσπαστικά συνθήματα από αυτά που προβάλλει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πραγματικό κέρδος για τους εργαζόμενους είναι να παλέψουν για την ανασύνταξη του κινήματος και αυτό προϋποθέτει την απαλλαγή του από την επιρροή της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, των δυνάμεων που δρουν για λογαριασμό τους στα συνδικάτα.


Π.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ