...η τρέχουσα και μάλλον πενιχρή, αφού, πέραν των δυο συμπαθητικών της ταινιών, δεν έχει να επιδείξει παρά Βίκινγκς, που το σινεμά τελευταία όλο και συχνότερα χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη άγριων περιπετειών, με πλαίσιο τη θάλασσα που ανοίγει και κλείνει τις αφηγήσεις... Εξωγήινη φυλή, κρίθηκαν, πιθανόν λόγω ιστορίας και παράδοσης, η πλέον κατάλληλη για να εκπροσωπήσει στο κινηματογραφικό φαντασιακό τη μάσκα της ετερότητας σε επίπεδο πολύ άμεσο, πολύ «σωματικό», πολύ επιδερμικό. Συνήθως σε τέτοιες ταινίες, για να διασκεδάσεις, αφήνεις το μυαλό σου στο σπίτι. «Η επέλαση των Βίκινγκς» (2014) λοιπόν, ελβετογερμανική και νοτιοαφρικανική συμπαραγωγή, σε σκηνοθεσία Κλαούντιο Φε, βγαίνει απόψε μαζί με το αμερικανικό «Ηλίθιος και πανηλίθιος 2» (2014), μια επιεικώς βλακώδης συνέχεια του πρώτου μέρους που κυκλοφόρησε το 1994. Οι σκηνοθέτες Μπόμπι και Πίτερ Φαρέλι πάλι, με 6 σεναριογράφους παρέα, όλοι με επίπεδο φιλοδοξίας «ζερό» και αστεϊσμούς, ως προς το ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο, πρωκτικού σταδίου.
Πρεμιέρα και για το γερμανικό δράμα «Οι σταθμοί του σταυρού» (2014), με 14 σκηνές να δομούν το φιλμ, όσο η ηλικία της καθολικής πρωταγωνίστριας, που είναι έτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θρησκευτικής κοινότητας απέχοντας από τις προκλήσεις της ζωής και να θυσιάσει τη ζωή της για να σώσει τον άρρωστο αδελφό της. Αργή, αυστηρή, εξουθενωτική και καταστροφική ταινία για το θρησκευτικό φανατισμό... Ανιαρό και βαρετό κήρυγμα, παρά την ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία, την ακίνητη κάμερα, τις καλές ερμηνείες και τη φόρμα της, που συχνά φαντάζει αυτοσκοπός. Η σκηνοθεσία είναι του Ντίτριχ Μπρίγκεμαν.
Πρεμιέρα επίσης έχουν απόψε τόσο η αμερικανική, μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, περιπέτεια κινουμένων σχεδίων «Κούμπα: Μια ζέβρα και μισή» (2014), σε σκηνοθεσία Αντονι Σίλβερστον, όσο και η ελληνική κωμωδία «Από έρωτα» (2014), σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη.
JEROME PREBOIS |
Βάση της κινηματογραφικής διασκευής συνιστά το θεατρικό έργο του Cyril Gely με τίτλο «Διπλωματία». Ο περιορισμός σε χώρο και χρόνο μπορεί να παραπέμπει στο θεατρικό χαρακτήρα του πρωτότυπου, η ταινία όμως δε γίνεται ποτέ θεατρική. Ο σκηνοθέτης αποδίδει την ένταση και τα διλήμματα των τελευταίων, πριν την καταστροφή, ωρών, προσπαθώντας να κρατήσει τον θεατή σε αγωνία και με κλασική και ώριμη σκηνοθεσία, υπαινίσσεται ότι προσπαθεί να αγγίξει, με άκρως ξεδοντιασμένο, αλλά πολύ καθωσπρέπει, σικάτο τρόπο, το θέμα της ευθύνης του ναζισμού, συλλογικής και ατομικής, εστιάζοντας, υπό τους ήχους της 7ης του Μπετόβεν, στην αμιγώς βερμπαλιστική πράξη, στο εσωτερικό ενός δωματίου με εκπληκτικά χρώματα και σκηνογραφικές λεπτομέρειες, στους δύο άνδρες που διαμόρφωσαν την Ιστορία. Το μόνο που μπορεί να κρατήσει τα μάτια του θεατή ανοικτά σε αυτήν την χλιαρή ταινία είναι οι ερμηνείες του Αρεστρουπ πρωτίστως και του Ντισολιέ δευτερευόντως...
Με τους: Αντρέ Ντισολιέ, Νιλς Αρεστρουπ, κ.ά.
Παραγωγή: ΓΑΛΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ (2014)
Η αντικατάσταση του σεναρίου από τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών και η συγγραφή του «από την κάμερα» οδηγεί σε μια θρυμματισμένη αφηγηματική στρατηγική που παραπέμπει εν μέρει στο αμερικάνικο underground σινεμά της δεκαετίας του '70, αλλά και σε κολάζ αριστουργηματικών φωτογραφικών συνθέσεων, άξιες δημοσίευσης στο National Geographic. Σχήματα, χρώματα, θερμά, ψυχρά, φως και σκιές και μια εξαίσια ηχητική μπάντα. Οι ταινίες όμως αφηγούνται ιστορίες χρησιμοποιώντας συστήματα σημείων που καταλαβαίνουμε γιατί ξέρουμε να τα διαβάζουμε. Και αυτά είναι πάμπολλα... Και ο κινηματογράφος σαν πιο σύνθετη και με διαφορετική κοινωνική λειτουργία τέχνη σε σχέση με την προγραμματική μουσική ή τη μη-παραστατική ζωγραφική, ζητά «νοηματοδότηση» μέσα από λογική κατανόηση...
Με τους: Σοφία Κόκκαλη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, κ.ά.
Παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ (2014)
PR image |
Παρά την αστάθεια στη βαρύτητα, η ταινία συγκινεί, ενώ γοητεύει η κορυφαία σεκάνς του χορού - ειδικότητα του Λόουτς το φιλμάρισμα σκηνών πλήθους - που νομίζεις ότι ο χρόνος σταμάτησε πάνω στα ζευγάρια και την ορχήστρα...
Με τους: Μπάρι Γουόρντ, Σιμόν Κίρμπι, Αντριου Σκοτ κ.ά.
Παραγωγή: ΙΡΛΑΝΔΙΑ, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ (2014).