Μια διαφορετική παράσταση παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στα Καμίνια του Πειραιά, στο θέατρο «Κώστας Κωσταράκος». Πίσω από την αυλαία δε βρίσκονται επαγγελματίες ηθοποιοί και σκηνοθέτες, ενώ ταμεία και εισιτήρια δεν υπάρχουν. «Πρωταγωνιστές» στη σκηνή και στα παρασκήνια είναι τα 25 περίπου άτομα που αποτελούν την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Συλλόγου της ΟΓΕ στον Πειραιά. Στην πλειοψηφία τους γυναίκες αλλά ανάμεσά τους και άντρες, φίλοι και συναγωνιστές του Συλλόγου, όπως επίσης και ένα παιδί, τα μέλη της θεατρικής ομάδας δίνουν ακόμα μια μάχη, αυτή τη φορά από το μετερίζι του πολιτισμού.

Ο Σύλλογος Γυναικών Πειραιά «Η Πρόοδος» είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα τόσο για την πολύμορφη δράση που μπορούν να αναπτύσσουν οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ, όσο και για τη θετική ανταπόκριση που οι πρωτοβουλίες αυτές συναντούν. Η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα δημιουργήθηκε πριν από δύο περίπου χρόνια. Οπως εξηγεί η πρόεδρος του Συλλόγου, Ντίνα Πέτρου, ήταν αποτέλεσμα της δραστηριότητας και της προσπάθειας να «πλουτίσει» η καθημερινή δράση με μορφές που να εμπνέουν τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας. Ετσι, στο πλαίσιο του Συλλόγου λειτουργούν θεατρική ομάδα, ομάδες ζωγραφικής και χορού, που τον κάνουν ακόμα πιο ζωντανό και πλαισιώνουν τη δράση και τις πρωτοβουλίες του.

Χρειάστηκε να κυλήσουν οι πρώτοι μήνες για να γίνει γνωστή η ύπαρξη της ομάδας και να σταθεροποιηθεί η σύνθεσή της. Εκτός από τα μέλη του Συλλόγου, την πλαισίωσαν και άλλες γυναίκες που ενδιαφέρθηκαν να συμμετέχουν και ενημερώθηκαν είτε από γυναίκες που ήδη συμμετείχαν, είτε από τις εξορμήσεις του Συλλόγου. Στη συνέχεια, οι ιδέες πολλαπλασιάστηκαν και τελικά το έργο επιλέχθηκε. Ετσι, μετά από ενάμιση χρόνο δουλειάς και προετοιμασίας, η θεατρική ομάδα παρουσιάζει το «Μεγάλο μας Τσίρκο», του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη, με αποτέλεσμα οι προσκλήσεις για τις δύο πρώτες παραστάσεις, στις 3 και 4 Νοέμβρη, να εξαντληθούν αμέσως. Ηδη έχουν προγραμματιστεί άλλες δύο παραστάσεις, στις 10 και 11 Νοέμβρη, ενώ θα δοθεί συνέχεια και σε άλλους χώρους. Ο Σύλλογος έχει αποφασίσει να αφιερώσει τις παραστάσεις στο 11ο Συνέδριο της ΟΓΕ.

«Το έργο μας δηλώθηκε ως κωμωδία. Εχει μουσική, χορό, τραγούδι, γιατί, λέει, είναι ένα έργο που αποφάσισε να το ρίξει έξω! Σας ενημερώνουμε ότι ...οποιαδήποτε ομοιότης του έργου μας με δράμα είναι εντελώς συμπτωματική...»: Τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα επέλεξε ο Σύλλογος για να προσκαλέσει τους συναγωνιστές και τους φίλους του να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις της θεατρικής ομάδας. Η Ελένη Πακιώτη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου αλλά και δραστήριο μέλος της θεατρικής ομάδας, τονίζει πως το ενδιαφέρον που δείχνει ο κόσμος συνδέεται και με το ίδιο το έργο, αφού αυτό σε μεγάλο βαθμό δίνει τροφή στον προβληματισμό και στη συζήτηση με βάση την αντιλαϊκή επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους. Εξάλλου, η επιλογή του «Μεγάλου μας Τσίρκου» από τη θεατρική ομάδα έγινε και με αυτό το κριτήριο. Οπως υπογραμμίζει, το έργο θα παρουσιαστεί αναλλοίωτο, όπως γράφτηκε από τον Καμπανέλλη και παρουσιάστηκε στην παράσταση στην περίοδο της δικτατορίας. Η ίδια η ιστορία της πρώτης αυτής παράστασης γεννά το θαυμασμό για το θάρρος και την τόλμη των συντελεστών της αλλά και το ενδιαφέρον τόσο στους μεγαλύτερους που τη θυμούνται, όσο και στους νεότερους που έχουν ακούσει γι' αυτή. Η πρόθεση του Συλλόγου και της θεατρικής ομάδας είναι να στείλει, και μέσα από τις παραστάσεις που θα δοθούν, μήνυμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας. Να γίνουν αφορμή για να εμπνεύσουν στις γυναίκες, στους εργαζόμενους, στη νεολαία που θα τις παρακολουθήσει, την αγωνιστικότητα, τη θέληση και την αντοχή ώστε να συμβάλουν με τη συμμετοχή και τη δράση τους στη σημερινή πάλη ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος.

Επιπλέον, η πρωτοβουλία του Συλλόγου και της θεατρικής του ομάδας προσφέρει μια ευκαιρία για ψυχαγωγία, σε συνθήκες στις οποίες η πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες να διασκεδάσει. Πολύ περισσότερο, αν μιλάμε για μια επίσκεψη στο θέατρο, το κόστος είναι για τους περισσότερους απαγορευτικό. Στον αντίποδα της σημερινής πραγματικότητας, που αντιμετωπίζει το θέατρο και γενικά την Τέχνη ως ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα και επομένως ως «πολυτέλεια» για τις εργαζόμενες και τις οικογένειές τους, η λειτουργία της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας αποδεικνύει το αντίθετο: Η Τέχνη δεν είναι για συγκεκριμένους μόνο ανθρώπους, για τους «ειδικούς» ή για όσους έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το αντίτιμο. Από τη μια, η θεατρική ομάδα αποτελείται από γυναίκες - μέλη του Συλλόγου, από φίλους και συναγωνιστές του, από ανθρώπους που προσέγγισαν τη δράση του με αφορμή τη διάθεσή τους να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό. Από την άλλη, οι παραστάσεις της απευθύνονται σε εργαζόμενους, σε άνεργους, σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με τους συντελεστές της παράστασης. Στο πλαίσιο αυτό, έχουν αποφασίσει η παράσταση του ερχόμενου Σαββάτου, στις 10 Νοέμβρη, να δοθεί για την Επιτροπή Ανέργων του Πειραιά. Παρόμοιες πρωτοβουλίες θα ακολουθήσουν, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως και το προηγούμενο διάστημα η ομάδα είχε τη δική της συμβολή στους αγώνες στην περιοχή του Πειραιά. Για παράδειγμα, παρουσίασε ένα σύντομο θεατρικό δρώμενο κατά τη διάρκεια της απεργίας των ναυτεργατών στο λιμάνι, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό τη στήριξη και την αλληλεγγύη της στον αγώνα τους.

Η προσπάθεια σκοντάφτει, βέβαια, και σε σημαντικές δυσκολίες. Τα μέλη της ομάδας είναι εργαζόμενοι με διαφορετικά ωράρια, ο ελεύθερος χρόνος τους περιορισμένος και εκ των πραγμάτων οι συναντήσεις και οι πρόβες, ακόμα και οι παραστάσεις, πραγματοποιούνται κάτω από εμπόδια. Είναι χαρακτηριστικό ότι για να προετοιμαστεί η παράσταση αφιέρωσαν το λιγοστό χρόνο που είχαν τις Κυριακές για να ξεκουραστούν. Ακόμα πιο αντίξοες συνθήκες αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που αποτελούν και την πλειοψηφία της ομάδας, αφού εκτός από τη δουλειά τους πρέπει να ανταποκριθούν σε μια σειρά ευθύνες στη φροντίδα των παιδιών και της οικογένειάς τους. Αντίβαρο, όμως, στις δυσκολίες και τα προβλήματα αποτελεί το μεράκι και η διάθεση του καθενός και της καθεμιάς να προσφέρει.

Μέσα από τη συμμετοχή τους στην ομάδα, τα μέλη της διαπιστώνουν πως έχουν κερδίσει αρκετά: Εχουν μάθει να συζητούν, να αποφασίζουν και να δρουν συλλογικά, έχουν αναπτύξει σχέσεις που βασίζονται στη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη. Μέσα από την πρωτοβουλία αυτή αντλούν δύναμη για να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που καθημερινά συναντούν, αποφασιστικότητα για τις μάχες που καλούνται να δώσουν, αισιοδοξία για το δίκιο του λαού και τη δυνατότητά του να το επιβάλει. Στέλνουν, τελικά, μήνυμα πως «πρωταγωνιστές» στη ζωή μπορούν και πρέπει να γίνουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας.