Ξεκινώντας την ομιλία στη συγκέντρωση στα Προπύλαια, ο Γιάννης Τασιούλας χαιρέτισε τους χιλιάδες εργαζόμενους που συμμετείχαν στην απεργία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη σε αυτήν την πάλη απέναντι στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του και τους ανθρώπους τους μέσα στα συνδικάτα, να βρεθούν πολλοί περισσότεροι εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, νέοι και συνταξιούχοι.

«Είμαστε βέβαιοι», υπογράμμισε, «ότι σε αυτόν τον αγώνα θα μπουν και θα σταθεροποιηθούν και όσοι σήμερα δυσκολεύονται να το κάνουν. Οσοι ταλαντεύονται αν οι αγώνες μπορούν να δώσουν αποτελέσματα. Οσοι κάτω από το βάρος της εργοδοτικής τρομοκρατίας δεν έχουν κάνει το βήμα, ενώ καταλαβαίνουν το χαρακτήρα της επίθεσης. Οσοι διατηρούν ελπίδες ότι η αντεργατική επίθεση κάπου θα σταματήσει, ότι τα αντεργατικά μέτρα θα τελειώσουν. Η επίθεση είναι διαρκής, θα συνεχιστεί. Για να έρθουν θετικά αποτελέσματα για τη ζωή μας, για το σήμερα και το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει να παλέψουμε σκληρά εμείς».

«Αντιλαϊκά μέτρα φορτωθήκαμε με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντεργατικά μέτρα έχουμε και με την κυβέρνηση της ΝΔ», ανέφερε.

«Κοινός παρονομαστής και πυλώνας στήριξης των κυβερνήσεων, για να φέρουν σε πέρας τις παραγγελιές των βιομηχάνων, των μεγαλοκαρχαριών, του κεφαλαίου συνολικά, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ», τόνισε, αναδεικνύοντας τον βρώμικο ρόλο των εργατοπατέρων.

«Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον απεργοκτόνο νόμο "παίξαν τα ρέστα τους", δείχνοντας ότι δεν σταματάνε πουθενά. Με την κυβέρνηση της ΝΔ, που συνεχίζει την αντεργατική επίθεση, τα ίδια κάνουν. Αυτά που περιλαμβάνει το "αναπτυξιακό" νομοσχέδιο, για έλεγχο των συνδικάτων και του περιεχομένου των αγώνων, για κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και μεγαλύτερη συμπίεση των μισθών, είναι δικές τους δημόσια διατυπωμένες προτάσεις, που έχουν συμφωνηθεί με τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Γιατί; Για να στηριχτεί πάση θυσία η υλοποίηση της αντεργατικής πολιτικής και να τους δώσει η κυβέρνηση ως αντάλλαγμα την παραμονή τους, με νοθεία, ΜΑΤ και βία, στις παχυλά αμειβόμενες καρέκλες τους».

Αναδεικνύοντας τον χαρακτήρα της επίθεσης, ο οποίος ξεμπροστιάζει την προπαγάνδα της σημερινής κυβέρνησης περί «ανάπτυξης για όλους», όπως και των προκατόχων της περί «δίκαιης ανάπτυξης», ο Γ. Τασιούλας υπογράμμισε:

«Η ανάπτυξή τους μας έχει χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με μεροκάματα πείνας. Δίπλα σε όλα αυτά που ζούμε από πρώτο χέρι, τώρα θέλουν να εξασφαλίσουν ότι τα μεροκάματα όχι μόνο θα παραμείνουν καθηλωμένα, αλλά με κάθε τρόπο θα μειώνονται:

Με γενίκευση της μισής δουλειάς. Με χτύπημα του σταθερού χρόνου εργασίας. Με ακόμη μεγαλύτερο χτύπημα του κατώτατου και του μέσου μισθού. Με απαλλαγή των εργοδοτών που δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές στα Ταμεία, ρίχνοντας την ευθύνη στους εργαζόμενους που θα μένουν ανασφάλιστοι. Με μονιμοποίηση στα ελάχιστα για μισθούς και μεροκάματα, μέσω των περιβόητων "εξαιρέσεων" εφαρμογής των όποιων συλλογικών συμβάσεων υπογράφουν».

Επικαλούμενος την πείρα των εργαζομένων από τις μειώσεις μισθών στο όνομα «να μην πτωχεύσουν οι επιχειρήσεις» στα χρόνια της κρίσης, τόνισε ότι και τώρα, με την ίδια δικαιολογία, «οι "εξαιρέσεις", που θέλουν να νομοθετήσουν, είναι το εργαλείο για να χτυπηθούν παραπέρα μισθοί και δικαιώματα, το σύνολο των όρων δουλειάς».

«Αλλωστε», πρόσθεσε, «δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι η μεγαλοεργοδοσία διεκδικεί τώρα, αυτήν τη στιγμή, εκτός όλων των άλλων, την κατάργηση των τριετιών. Είναι και αυτό μια απόδειξη ότι έχουν βάλει στο στόχαστρο τα πάντα».

Οπως αυτή η ανάπτυξη δεν έχει καμιά σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού, υπογράμμισε ο Γ. Τασιούλας, «δεν είναι για το δικό μας όφελος ούτε οι συμφωνίες με τα αμερικανοΝΑΤΟικά γεράκια, που κλείνει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση και μας φέρνουν μπροστά σε νέους κινδύνους, ούτε οι συμφωνίες με την ΕΕ, που κλείσαν οι προηγούμενοι και τηρούν μέχρι κεραίας και οι τωρινοί κυβερνώντες».

Καταγγέλλοντας εξάλλου τα αντιδραστικά μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το Προσφυγικό, τόνισε ότι «τα σωματεία των εργατών πρέπει να σταθούν δίπλα στους πρόσφυγες. Να δυναμώσει ο αγώνας και το διεκδικητικό πλαίσιο Ελλήνων, προσφύγων και μεταναστών. Αυτό που βιώνουν οι πρόσφυγες με την πολιτική που εφαρμόζεται είναι μια ακόμη πλευρά της επίθεσης που δέχονται συνολικά οι εργάτες».

Μαζί με τα αντεργατικά μέτρα για τους μισθούς και τις ΣΣΕ, πρόσθεσε, «οι ρυθμίσεις που προωθούνται για τα συνδικάτα και το δικαίωμα της απεργίας φανερώνουν ότι παίρνονται μέτρα καταστολής γιατί η αντεργατική πολιτική και επίθεση συνεχίζεται αμείωτη.

Με το ηλεκτρονικό φακέλωμα, το χτύπημα της απεργίας, δεν επιδιώκουν απλά να μπλοκάρουν τη λειτουργία των συνδικάτων και τους αγώνες. Θέλουν να ελέγξουν το περιεχόμενο των αγώνων και τη λειτουργία των συνδικάτων στα πλαίσια και τα ραβασάκια που θα στέλνει ο ΣΕΒ. Δηλαδή, να φτιάξουν συνδικάτα όπως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Να στηρίζουν το παραμύθι της "ανάπτυξης για όλους". Να συμφωνούν στο τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και την προσαρμογή στις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας. (...) Θέλουν να μην παλεύουν οι εργάτες, να μην σκέφτονται ότι μπορούν με τον πλούτο που παράγουν να ζήσουν καλύτερα και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Τα μέτρα καταστολής που παίρνουν στοχεύουν να πείσουν τους εργάτες, με την απειλή και το φόβο, να υποταχτούν στη σημερινή βαρβαρότητα».

«Αλλά υπάρχει ακόμη μια απόδειξη που δείχνει ότι η αντεργατική πολιτική θα συνεχιστεί αμείωτη», υπογράμμισε. «Η αντικομμουνιστική υστερία, που εκδηλώνεται εντός και εκτός της χώρας, βοηθάει τον καθένα να καταλάβει τι έρχεται στη συνέχεια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι της εργοδοσίας, η συνδικαλιστική μαφία, ξυπνάνε και κοιμούνται με τον αντικομμουνισμό στο στόμα. Ούτε ότι τα αστικά κόμματα δεν χάνουν ευκαιρία να χύσουν το δηλητήριο του αντικομμουνισμού. Ούτε τυχαία είναι τα ψηφίσματα της ΕΕ που συνυπογράφουν φιλελεύθεροι, κεντρώοι, ψευτοαριστεροί, παραχαράσσοντας την Ιστορία των λαών και εξισώνοντας το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό».

«Η ιστορική πείρα», τόνισε, «δείχνει ότι ο αντικομμουνισμός είναι η προετοιμασία των δυνάμεων του κεφαλαίου για το συνολικό χτύπημα των εργατών».

Και κατέληξε την ομιλία του: «Δεν συμβιβαζόμαστε. Δεν καταθέτουμε τα όπλα του αγώνα. Με την πάλη μας θα επιβάλουμε το δίκιο μας!».