Από τις κινητοποιήσεις των μαθητών την περασμένη βδομάδα στην Αθήνα

Ετσι ξεκίνησε την επίθεσή του στο ΚΚΕ και στον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ του Κόμματος και δημοτικό σύμβουλο Αθήνας, στο πρόσφατο ΔΣ του Δήμου, ο Φώτης Προβατάς, μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ και δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο Καμίνη που στηρίχτηκε από ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ.

Λόγος της επίθεσης; Το γεγονός ότι οι αιρετοί του ΚΚΕ έφεραν προς συζήτηση στο ΔΣ την καταγγελία γονιού πως στο 56 Λύκειο Αθήνας (τελούσε υπό κατάληψη) η πρόεδρος της εκεί Σχολικής Επιτροπής Κα. Γαβρίλη, επίσης στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, πρωταγωνιστούσε στο vα αντιμετωπιστεί η κατάληψη με εισαγγελείς.

Τι άλλο είπε ο Προβατάς, απευθυνόμενος στο ΚΚΕ, σύμφωνα με τα επισήμως απομαγνητοφωνημένα πρακτικά του ΔΣ; «Ακούστε, ξέρω ότι το κόμμα σας έχει δύο τρεις αγριανθρώπoυς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι γνωστοί, έτσι; Δεν μπορεί επειδή μας έστειλαν έναν εδώ πέρα να τα κάνετε λίμπα, κ. Σοφιανέ, έτσι; Αυτό σας λέω μόνον (...) Δεν θα μιλάς για τον καθένα του δικού μου πολιτικού κόμματος με τέτοιο τρόπο (...) Λέω αυτό είναι αγριανθρωπισμός των γκουλάγκ, αγαπητέ. Αγριανθρωπισμός τωv γκoυλάγκ! Φέρνεις εδώ πέρα την πολιτική του 1950! (...) Αγριάνθρωποι!»

Τι απάντησε η ίδια η Κα. Γαβρίλη επί των συγκεκριμένων καταγγελιών που μετέφερε στο ΔΣ ο Νίκος Σοφιανός στην ίδια συνεδρίαση; «Δυστυχώς, τα παιδιά πιστεύουν ότι το σχολείο είναι η προέκταση του παιδικού δωματίου. Δυστυχώς, τα παιδιά πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να κάνoυν πράγματα (...) λυπάμαι πραγματικά όταν έξω από τα σχολεία αυτά τα δύο τα συγκεκριμένα, υπάρχει και φωτογραφία, υπάρχουν συνθήματα που πάνω πάνω λένε "Εξω το ΔΝΤ" και διάφορα τέτοια. Και απορώ πραγματικά πώς και με ποιο τρόπο (...) θεωρούν στην επίφαση της δημοκρατίας, της ιδεοληψίας που ζουν, ότι με κάποια τάχα μου ψηφοφορία θα μπορέσουν να νομιμοποιήσουν μια έκρυθμη κατάσταση. Θυμίζω επίσης ότι πριν δύο χρόνια το σχολείο αυτό έγινε σμπαράλια μέσα και επενέβη και η αστυνομία για vα μπορέσει και θα την ξαvακαλέσουμε...

ΣΟΦIΑΝΟΣ: Με εισαγγελέα, απειλήσατε κυρία μου; Απειλήσατε με εισαγγελέα;

ΓΑΒΡIΛΗ: Αυτή είναι η δουλειά μας. Εμένα όποιος με κατηγορεί ότι κάνω καλά τη δουλειά μου, πραγματικά αισθάνομαι υπερήφανη (...) Προσωπικά χθες το βράδυ εγώ ήμουνα μέσα στο Πειραματικό, κ. Σοφιανέ και θα είμαι και σήμερα το βράδυ και θα κοιμόμαστε μες στα σχολεία για να μη γίνει κατάληψη. Διότι τα σχολεία λειτουργούν όταν είναι ανοιχτά, κ. Σοφιανέ! Καταλάβατε;».

Τι βρήκε να συμπληρώσει στην απαράδεκτη αυτή τοποθέτηση το στέλεχος της ΔΗΜΑΡ Προβατάς, απευθυνόμενος στους δημοτικούς συμβούλους του ΚΚΕ; «Είστε αγριάνθρωπoι ψευτοκoμμoυνιστές!»

Συμπέρασμα; Η σύμπλευση με την κυβέρνηση στη στήριξη και ενίσχυση του καπιταλισμού και του βάρβαρου αντιλαϊκού αστικού πολιτικού συστήματος, πάει χέρι - χέρι με τον αντικομμουνισμό στην υπηρεσία της πιο άγριας αντιλαϊκής πολιτικής, σε στενή συνεργασία με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τους εισαγγελείς, ενάντια ακόμα και στα παιδιά που αγωνίζονται για ένα καλύτερο σχολείο.

Δεν είναι πρώτη φορά που ο Ν. Μαραντζίδης, ως ένας από τους έχοντες αναλάβει την προπαγάνδα στήριξης του καπιταλισμού, που έχει εντάξει τον εαυτό του στους πολέμιους της ταξικής πάλης και στους πρωταγωνιστές της διαστρέβλωσης της Ιστορίας, βρίσκει αφορμή για αντικομμουνισμό και συκοφάντηση του σοσιαλισμού, με ψέματα και αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις.

Ετσι, γράφει στο «Βήμα της Κυριακής» 2/10/2011. «Η άκρα Αριστερά δεν θεωρεί ότι η χώρα βιώνει βαθιά κρίση, αλλά μόνον οι πολιτικοί της αντίπαλοι και ο καπιταλισμός». Στην άκρα αριστερά τοποθετεί το ΚΚΕ, και για να θολώσει τα νερά ως προς την πραγματικότητα τοποθετεί και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και λέμε για να θολώσει τα νερά, γιατί η εκτίμηση του ΚΚΕ για την κρίση δεν έχει καμιά σχέση με την εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ πράγματι εκτίμησε από την έναρξη της κρίσης, ότι πρόκειται για οικονομική κρίση του καπιταλισμού, ότι είναι αντικειμενικό, νομοτελειακό επαναλαμβανόμενο φαινόμενο στον καπιταλισμό, που το ξεπέρασμά της σε όφελος του κεφαλαίου απαιτεί καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Η ίδια η κρίση καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις. Η μείωση της παραγωγής τι είναι; Δεν είναι καταστροφή; Δεν είναι αδυναμία του κεφαλαίου να αναπαράγεται ολοένα και πιο διευρυμένα; Αλλά το κεφάλαιο, επομένως και οι κυβερνήσεις του, πασχίζουν να γλιτώσουν όσο γίνεται με λιγότερες απώλειες από την καταστροφή. Επομένως εφαρμόζουν πολιτική μεταφοράς των συνεπειών της κρίσης στην εργατική τάξη. Με τη δραστική μείωση μισθών, (500 ευρώ για τους νέους, 625 ευρώ με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, 700 ευρώ με τις επιχειρησιακές συμβάσεις κλπ), τη μείωση συντάξεων, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, το κόψιμο κοινωνικών επιδομάτων, τις απολύσεις στο Δημόσιο, την απότομη αύξηση της ανεργίας κλπ., με όλες τις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις. Αρα έχουμε καταστροφή εργατικής δύναμης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για κρίση χρέους και για πληρωμή του λεγόμενου «νόμιμου χρέους», γι' αυτό και μιλά για κρίση της πολιτικής της κυβέρνησης. Οταν υπάρχει κρίση αστικής πολιτικής επειδή δεν μπορεί να κουμαντάρει την κρίση με παλιά εργαλεία (π.χ. υποτίμηση νομίσματος), τόσο γιατί είναι πολύ βαθιά, όσο και γιατί είναι συγχρονισμένη στην ΕΕ και η Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης. Ο κύριος καθηγητής όταν μιλά για κρίση της χώρας και όχι του καπιταλισμού, που τη δημιούργησαν οι καπιταλιστές, γιατί του ταιριάζει, υπηρετώντας με την προπαγάνδα του τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, στην προκειμένη περίπτωση τη σωτηρία τους από την κρίση, καλλιεργεί την άποψη ότι για τη «σωτηρία της χώρας» πρέπει να πτωχεύσει ο λαός. Θέλει το κεφάλαιο ισχυρό και το λαό στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση... Θέλει να σωθεί το κεφάλαιο από τη χρεοκοπία και να χρεοκοπήσει ο λαός.

Γράφει ακόμη ο κύριος καθηγητής:«Χαρακτηριστικό παράδειγμα μαρξιστικής - λενινιστικής αντιμετώπισης κρίσης υπερδανεισμού αποτελεί η Ρουμανία του 1980. Ο κομμουνιστής πρόεδρος Τσαουσέσκου πίστεψε ότι βρήκε τη συνταγή για να μειωθεί το βαρύ χρέος της χώρας. Καθώς δεν έπρεπε να συρρικνωθεί το τερατώδες σοσιαλιστικό κράτος, έπρεπε να περιοριστούν δραματικά και οριζόντια οι βασικές ανάγκες των ανθρώπων στο όνομα του Σοσιαλισμού και της εθνικής κυριαρχίας». Εδώ η συκοφαντία στο σοσιαλισμό περισσεύει. Βεβαίως, είναι η εποχή που έχουν αρχίσει στη σοσιαλιστική οικονομία να εφαρμόζονται κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς και ο κύριος καθηγητής τις ήθελε πιο γοργές. Αρα δε συμφέρει τον κύριο καθηγητή να πει την αλήθεια. Ταυτόχρονα είναι η εποχή που η Ρουμανία, έχοντας ξεκόψει τις σχέσεις με την ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες κάνει μεγάλες συμφωνίες με τις ΗΠΑ για εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου, τις οποίες θα αποπλήρωνε δίνοντας το πετρέλαιο στις ΗΠΑ. Αλλά οι ΗΠΑ έσπασαν τη συμφωνία και απαίτησαν να πληρωθούν σε συνάλλαγμα οι εγκαταστάσεις. Ετσι προέκυψε ο υπέρογκος δανεισμός, αυτό ήταν μέσο στραγγαλισμού της Ρουμανίας. Και πάρθηκαν τα μέτρα που αναφέρει ο κύριος καθηγητής. Η στροφή στο σύστημα που στηρίζει όξυνε την κατάσταση του λαού της Ρουμανίας.

Λέει ακόμη για «οικονομικά της εξαθλίωσης του κουβανέζικου Σοσιαλισμού». Και το λέει για ένα λαό μιας χώρας που δεν έχει ανεργία, που έχει δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, εξασφαλισμένη σύνταξη κλπ, και μάλιστα με επίπεδο παροχής υπηρεσιών από τα υψηλότερα στον κόσμο. Μια χώρα με οικονομικό αποκλεισμό από τον «ελεύθερο καπιταλισμό» του Ν. Μαραντζίδη, όταν όλ' αυτά αυτά δεν έχουν κατακτηθεί για τους λαούς των καπιταλιστικών χωρών. Εδώ ο κύριος καθηγητής ξεπερνά κάθε όριο ψέματος και αντικομμουνισμού.

Τέλος, για την κατασυκοφάντηση της γραμμής του ΚΚΕ για ανυπακοή και απειθαρχία στην πολιτική που σκοτώνει τη ζωή της εργατικής της λαϊκής οικογένειας, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Τους «πονάει» γιατί το οργανωμένο λαϊκό κίνημα ανασυντάσσεται κόντρα στο κεφάλαιο και πασχίζουν να το ανακόψουν. Αυτή είναι και η αδυναμία τους. Την τελευταία λέξη θα την πει ο λαός!