ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 4 Οχτώβρη 2000
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Οι ομιλίες των εκπροσώπων

Ο «Ρ» δημοσιεύει τις ομιλίες όλων των εκπροσώπων που συμμετείχαν στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που έγινε στην Αθήνα στο Ζάππειο Μέγαρο, από 23 έως 25 του Ιούνη, με θέμα: «Εμπειρίες από τους αγώνες, τις συνεργασίες και τις συμμαχίες των κομμουνιστών». Στη συνάντηση συμμετείχαν 64 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα από 53 χώρες και αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Ενάντια στην αμερικανοποίηση και την παγκοσμιοποίηση

Ομιλία της Γκρατσιέλα Μάσκια, συντονίστρια της Εθνικής Πολιτικής Γραμματείας του Κόμματος Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας

Η Γκ. Μάσκια
Η Γκ. Μάσκια
Καλημέρα σύντροφοι,

Στην Ιταλία έχουμε διαδηλώσεις κατά της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης. Εχουμε επίσης συγκεντρώσεις, για τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Στη Φλωρεντία αντισταθήκαμε στη Συνάντηση Κορυφής του ΝΑΤΟ και επίσης είχαμε τον αγώνα κατά των πολυεθνικών επιχειρήσεων στο θέμα των τροφίμων.

Στην Μπολόνια συγκεντρωθήκαμε κατά της συνάντησης του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Επίσης, στη Γενεύη θα βρισκόμαστε εκεί στις διαδηλώσεις που θα γίνουν για το θέμα της απασχόλησης. Κινητοποιηθήκαμε, βέβαια, και στην περίπτωση του Σιάτλ.

Πέρσι σημαντική κινητοποίηση ήταν η κινητοποίηση για τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και πολύ μαζική. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει επαρκές κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, αλλά σίγουρα κάτι σημαντικό συμβαίνει και θέλουμε να δεσμευτούμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Το κίνημα αποτελείται από εργαζόμενους, νέους περιβαλλοντολόγους, που ριζικά είναι κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται, κυρίως, για τη διαδικασία η οποία τα τελευταία χρόνια παρήγαγε μια τεράστια αναδιάρθρωση. Υπάρχουν πλέον νέες μορφές παραγωγικών διαδικασιών, που υπερβαίνουν το αρχικό μοντέλο και ταυτόχρονα υπάρχει παγκοσμιοποίηση της παραγωγής, αλλά και κατακερματισμός της εργατικής δύναμης.

Υπάρχουν επιχειρήσεις που μετακινούνται σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου, αρκεί να μην κοστίζει πάρα πολύ εκεί η εργατική δύναμη. Οι πρωταγωνιστές αυτής της διαδικασίας είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες αποκεντρώνουν τις δραστηριότητές τους, μειώνουν το εργατικό τους δυναμικό, σε περιοχές που είναι πιο ανεπτυγμένες και ταυτόχρονα υπάρχουν και μεγάλες οικονομικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα.

Υπάρχουν χαρακτηριστικά σε αυτές τις διαδικασίες, που θέτουν σε αμφισβήτηση το ρόλο του εθνικού κράτους, αλλά και τις κλασικές μορφές της δημοκρατίας που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Δε μεταφέρεται πάντα σε δημοκρατικές δομές αυτή η νέα εξουσία. Αναφέρομαι εδώ στην παγκόσμια Τράπεζα. Εχουμε μια δομή που βασίζεται στα συμφέροντα του παγκόσμιου κεφαλαίου. Οι μεγάλες αντιφάσεις και ο τεχνολογικός ανταγωνισμός, που ήδη υφίστανται, εντείνονται στο καπιταλιστικό σύστημα που ενοποιείται όλο και περισσότερο και δεν μπορούμε πλέον να το περιγράψουμε απλώς ως καπιταλιστικό σύστημα.

Οι διαδικασίες αυτές, ταυτοχρόνως, παράγουν μεγάλες αντιφάσεις και περιβαλλοντολογικές και κοινωνικές. Αυξάνεται όλο και περισσότερο το χάσμα μεταξύ βορρά και νότου. Οι χώρες βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης προς την πενία, τη φτώχεια και την ανέχεια. Ακόμα και στις πλούσιες χώρες η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός αυξάνονται.

Οι θέσεις εργασίας είναι ευέλικτες και ασταθείς. Υπάρχει η μαζική ανεργία. Μπορούμε να μιλήσουμε για ένα νέο βήμα, όπου έχουμε μια αντίστροφη εξέλιξη το καπιταλισμού. Υπάρχει μια άρνηση της προόδου του κεφαλαίου και συνεπώς έχουμε παρόμοιες συνέπειες και στις πλούσιες, αλλά και στις φτωχές χώρες. Πρόκειται για ένα φαινόμενο με νέα χαρακτηριστικά σε σχέση με το παρελθόν.

Στα πλαίσια αυτά η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών δημιουργεί μεγάλες αντιφάσεις. Στα πλαίσια των αντιφάσεων αυτών χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο κάποιες πρακτικές άσκησης εξουσίας, που εγκρίνουν την πλήρη ηγεμονία της αγοράς, παραβιάζοντας τη φύση και επιβάλλοντας έναν μόνο τρόπο σκέψης.

Η τελική κατάληξη αυτού του σκεπτικού είναι ο πόλεμος. Και όντως, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ, είχαμε πραγματικά πόλεμο. Στην ουσία ενέκριναν το δικαίωμα μιας μόνο πλευράς να ορίσει ποια θα είναι η τάξη του πολέμου. Υπάρχει αναδιάρθρωση και ο επαναπροσδιορισμός του ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, το οποίο θεώρησε πλέον ότι μπορεί να εγγυηθεί αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων. Η εξουσία των Ηνωμένων Εθνών υποχωρεί.

Αυτή η κατάσταση πλέον επεκτείνεται και στην Ευρώπη. Εμείς, όμως, πιστεύουμε στην ανάγκη μιας κοινωνικής Ευρώπης. Εχουμε αμφισβητήσει τη λογική των συνθηκών του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Πρόκειται για μια μονεταριστική λογική, μια λογική που επιβλήθηκε από τις κεντρικές τράπεζες.

Και υπάρχεο ο κίνδυνος να χάσουμε πλέον κάθε κοινωνικό χαρακτηριστικό. Αφαιρείται δηλαδή, από την Ευρώπη η κοινωνική της πτυχή παρά την παρουσία διαφόρων πολύ ισχυρών κινητοποιήσεων. Το βλέπουμε στη χώρα μας στην Ιταλία με ιδιαίτερο τρόπο. Η διαρθρωτική κρίση, της κεντρικής Αριστεράς το αποδεικνύει αυτό. Η κρίση αυτή είναι μόνο έκφραση της ειδικότερης κρίσης του νέου φιλελεύθερου τρόπου. Και όπως θυμάστε ο Τόνι Μπλερ ήταν ο εμπνευστής. Το βάθος της κρίσης φέρνει στην εξουσία τις ακροδεξιές δυνάμεις ουσιαστικά.

Η Κομμουνιστική Επανίδρυση έχει δεσμευτεί να φέρει μια εναλλακτική λύση γι' αυτή την κρίση της ακροδεξιάς. Για μας έχει σημασία να παλέψουμε ενάντια στην αμερικανοποίηση και την παγκοσμιοποίηση και έχει σημασία να δημιουργήσουμε συμμαχίες ανάμεσα στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς μεγάλες ιδεολογικές διαφορές.

Εμείς συμμετέχουμε σε όλες τις συνεδριάσεις που μας καλούν, αλλά δεν είμαστε υπέρ του οποιουδήποτε τρόπου εκσυγχρονισμού. Δουλεύουμε πάνω στη βάση της αμφισβήτησης αυτής της διαδικασίας, για μια άλλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Θέλουμε να βάλουμε, επίσης, κοινωνικές ρήτρες σ' ό,τι αφορά την παραγωγή αγαθών. Είμαστε υπέρ της μείωσης των ωρών εργασίας, αλλά χωρίς να μειωθούν οι μισθοί. Σκεφτόμαστε πολλές φορές για τον κοινωνικό αποκλεισμό. Θέλουμε μια Ευρώπη ειρήνης και συνεργασίας.

Η ιδέα σχετικά με την Ευρώπη που έχουμε δε βασίζεται σε μια ολοκληρωμένη προοπτική, υπάρχει ανάπτυξη των αντιθέσεων ανάμεσα στον Ευρωπαϊκό και στον αμερικάνικο καπιταλισμό στο κάτω - κάτω της γραφής. Ολες οι πολυεθνικές εταιρίες στην Ευρώπη, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, προτείνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Εμείς είμαστε υπέρ της αντίστασης, ενάντια σε αυτό το οικονομικό νεοφιλελεύθερο μοντέλο, τόσο στα επιμέρους κράτη, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πιστεύουμε επίσης, ότι αυτή η διάσταση είναι πάρα πολύ χρήσιμη, για να παραγάγουμε ας πούμε μια εναλλακτική λύση σε ό,τι αφορά το καπιταλιστικό μοντέλο. Η ιδέα μας, για την Ευρώπη είναι ο εκδημοκρατισμός της διαδικασίας της πολιτικής ενσωμάτωσης, της πολιτικής ένταξης. Μόνο ένα αυτόνομο κοινωνικό μοντέλο χωρίς νεοφιλελευθερισμούς, μπορεί να παραγάγει καινούριες σχέσεις ανάμεσα στην γηραιά ήπειρο και στις άλλες ηπείρους, ευχαριστώ.

Συνεργασία για τους κοινούς στόχους

Ομιλία του Αουρέλιο Σάντος, μέλους της ΚΕ του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος

O A.Σάντος
O A.Σάντος
Σύντροφοι, βασίζομαι στην ανάλυση των συγκεκριμένων συνθηκών της πορτογαλικής κοινωνίας. Και αυτό το θέμα φαίνεται, άλλωστε. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε την πολιτική, που εφαρμόζεται από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Είναι μια πολιτική, η οποία είναι εγκλωβισμένη υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και κατά των συμφερόντων των εργαζομένων.

Πολλές φορές έχουν ακολουθήσει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική και βλέπουμε ότι υπάρχει μια επιδείνωση της πολιτικής της Δεξιάς, η οποία χρησιμοποιεί τον κρατικό μηχανισμό, έτσι ώστε να θέσει το κεφάλαιο στην υπηρεσία των μεγάλων πολυεθνικών και εθνικών εταιριών. Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε ότι υπάρχει μια διαδικασία διάβρωσης της κυβέρνησης και όλων των υποστηρικτών της.

Η διεύρυνση και η ένταση των αγώνων που κάνουν οι συνδικαλιστές και οι άλλοι στην Πορτογαλία είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της καταστάσεως. Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα στην κοινωνία, η οποία τώρα συμμετέχει σε τέτοιους αγώνες, για να υπάρξει πολιτική και κοινωνική αλλαγή.

Μπορούμε να μιλήσουμε για τις απεργίες στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, για τις σαράντα ώρες εβδομαδιαίως δουλιάς, για τις απεργίες στον τομέα των μεταφορών καθώς και για τις διαμαρτυρίες κατά της μεγάλης συνδιάσκεψης κορυφής στη Λισαβόνα.

Επίσης, αυτό ήταν κάτι το οποίο διοργάνωσε η Συνομοσπονδία Εργατών στην Πορτογαλία, καθώς έγινε και μια μεγάλη διαδήλωση τόσο των φοιτητών, όσο και των καθηγητών του Γυμνασίου, μαζί με άλλες διαδηλώσεις υπέρ της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Συμμετείχαν γυναίκες και νέοι σε όλες αυτές τις διαδηλώσεις και αυτό πραγματικά αφαίρεσε την αξιοπιστία από την κυβέρνηση, γιατί ο αγώνας αυτός πήρε μεγάλες διαστάσεις.

Επίσης, να πούμε ότι γίνεται αγώνας για τη βελτίωση των μισθών και για τις συνθήκες εργασίας στις βιομηχανίες. Εκεί που συμμετείχαν στις λίστες, στις εκλογικές, οι κομμουνιστές, πήραν ψήφους πολύ περισσότερους και αυτό ήταν πάρα πολύ θετικό, για τα σωματεία των εργαζομένων στον τομέα των μεταφορών και στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Και πραγματικά, όλες αυτές οι κινήσεις έδειξαν ότι αξίζει τον κόπο να εντατικοποιηθούν οι αγώνες αυτοί, κάτω επίσης από την επίδραση των κομμουνιστών, για να αρχίσει μια νέα πολιτική, η οποία να μπορεί πραγματικά να απαντήσει θετικά στις προσδοκίες όλων των εργαζομένων, στις προσδοκίες όλων των λαϊκών στρωμάτων, που υποφέρουν κάτω από τη Δεξιά.

Η επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπου υπάρχουν εργαζόμενοι, είναι ένα σημαντικό συστατικό στοιχείο της ανανέωσης και της ενδυνάμωσης των γραμμών του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλά αυτό που θέλει είναι να επηρεάσει και άλλα κοινωνικά στρώματα και θέλει μια πιο ενεργή παρουσία τόσο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όσο και στη Βουλή αλλά και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό το στοιχείο μάς κινεί και γι' αυτό το λόγο θέλουμε να κάνουμε συμμαχίες κοινωνικές αλλά και πολιτικές.

Βεβαίως, χρειάζεται να παίρνουμε υπόψη την ιστορία κάθε χώρας, τις δυνάμεις που οργάνωσαν τα λαϊκά κινήματα. Εμείς πιστεύουμε ότι η δημιουργία συμμαχιών είναι ένα από τα βασικά καθήκοντα του κάθε Κομμουνιστικού Κόμματος. Θέλουμε, λοιπόν, να έχουμε μια καλύτερη κατανομή όλων των εργατικών δυνάμεων στην Πορτογαλία. Ενα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο αγώνα, που υπάρχει στη χώρα μας, εκφράζεται μέσα σε μια διαδικασία μόνιμη.

Είναι μια διαδικασία, η οποία πραγματικά είναι αφετηρία, για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τις δραστηριότητές μας, οι οποίες με μια δυναμική, θα αποκαλύψουν το πραγματικό τους χαρακτήρα, που είναι ο χαρακτήρας αντίθεσης προς τη Δεξιά. Και ο αγώνας αυτός σαν σκοπό έχει τη συνειδητοποίηση όλο και περισσότερο από το λαό της καταστάσης, έτσι ώστε να υπεισέλθει μέσα στον ταξικό αγώνα, διότι ο λαός κάνει ταξικό αγώνα, αλλά δεν τον προσδιορίζει ως τέτοιον. Ετσι, λοιπόν, εκεί πρέπει να υπεισέλθει το δικό μας Κόμμα, ώστε να υπάρξει συνειδητοποίηση του αγώνα, που έτσι και αλλιώς κάνει ο λαός.

Το Κομμουνιστικό Πορτογαλικό Κόμμα, μέσα στον αγώνα του κατά της Δεξιάς είναι ένα κόμμα δυναμικό. Είναι ιδιαίτερα δραστήριο στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εκεί έχει μια πάρα πολύ έντονη παρουσία. Αλλά έχει έντονη παρουσία και στα κινήματα των αγροτών, των φοιτητών, τα γυναικεία κινήματα. Εχει πολύπλευρη δραστηριότητα στον αγροτικό τομέα με τους συνεταιρισμούς, στον αθλητικό τομέα στο συνδικαλιστικό κλπ. Επίσης είναι παρόν και στο οικολογικό κίνημα. Υπάρχει ένας συνασπισμός που εκφράζεται και στο Κοινοβούλιο. Είναι, επίσης, πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι είμαστε παρόντες έντονα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Την ίδια στιγμή επιμένουμε ότι πρέπει να υπάρχει μια ενότητα μέσα στη διαφορά που μπορεί να υπάρχει στις δημοκρατικές δυνάμεις και ακριβώς εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε ένα συσχετισμό δυνάμεων και έχουμε αυτό ακριβώς το προσανατολισμό και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα στη Λισαβόνα όπου υπάρχει ένας συνασπισμός μεταξύ κομμουνιστικού σοσιαλιστικού κόμματος και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων και κατάφερε ο συνασπισμός αυτός να εκδιώξει τη Δεξιά, η οποία είχε την εξουσία για χρόνια.

Εχουμε, λοιπόν, τώρα μια έντονη κομμουνιστική παρουσία στην πρωτεύουσα της χώρας, μαζί με άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Ξέρουμε ότι παρόμοιες διαδικασίες έλαβαν χώρα και σε άλλες χώρες, όπου έγιναν κινήματα συμμαχιών και συνασπισμών μεταξύ πολλών προοδευτικών δυνάμεων.

Η Αριστερά σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδυναμωθεί. Είναι απαραίτητο όχι μόνο στην Πορτογαλία, αλλά και σε άλλες χώρες τα κομμουνιστικά κόμματα να εντείνουν τα συγκεκριμένα τους χαρακτηριστικά. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν τα κόμματα αυτά στους συνασπισμούς και στις συμμαχίες που σχηματίζονται.

Και εμείς πάντοτε εμφανιζόμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε με όλους αυτούς που έχουν προτάσεις, ιδέες παρέμβασης επάνω στα ζητήματα των χωρών μας, επάνω στους στόχους τους πολιτικούς, τους άμεσους πολιτικούς στόχους, καθώς και στη θέσπιση στρατηγικών ή προγραμμάτων για μια δημοκρατική πολιτική. Παρ' όλα αυτά θέλουμε να διατηρήσουμε την ιδιαιτερότητά μας και τα δικά μας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Σύντροφοι, θεωρούμε ότι πρέπει να μπορέσουμε να αναπτύξουμε το αγωνιστικό μας δυναμικό, όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Εμείς υπερασπίζουμε τα ισχυρά κόμματα, τα οποία έχουν έντονη παρουσία στη δική τους χώρα και λέμε ότι αυτά τα κόμματα ακριβώς θα μπορέσουν να έχουν έντονη διεθνή παρουσία, επίσης.

Υπάρχει ο ιμπεριαλισμός με την επιθετική του πολιτική και αυτός είναι παρών παγκοσμίως. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να χαρακτηρίσει τη δική μας πολιτική και τις δικές μας συγκεκριμένες δράσεις. Με τη διεθνή πολιτική, η οποία υπάρχει τώρα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης με τις συνθήκες όπως αυτές έχουν δημιουργηθεί, με την πτώση πολλών κομμουνιστικών κομμάτων ο ιμπεριαλισμός μπόρεσε να πάρει μια καινούρια ανάσα.

Τώρα, λοιπόν, ο ιμπεριαλισμός έχει την αλαζονεία να πιστεύει ότι θα ορίσει τη μοίρα του κόσμου, με την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική κυριαρχία. Ο ιμπεριαλισμός δείχνει μια άγρια επιθετικότητα κατά των φυσικών πόρων στις χώρες του κόσμου με στόχο βεβαίως να δημιουργήσει μια δική του κυριαρχία.

Και αυτή ακριβώς η κατάσταση καλεί εμάς να αναπτύξουμε σχέσεις φιλικές, αγωνιστικές μεταξύ μας, όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις. Αυτές είναι οι απαιτήσεις, αυτές είναι οι ανάγκες του σήμερα. Και γι' αυτό και εμείς θέλουμε να αναπτύξουμε σχέσεις συνεργασίας και φιλίας μεταξύ των κομμουνιστικών κομμάτων, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών αποκλίσεων, που μπορεί να εμφανίζονται έτσι ώστε να μπορέσουμε να επιλύσουμε τα συγκεκριμένα προβλήματα σε κάθε χώρα.

Αυτό μας καλεί να κάνουμε, να έχουμε κοινούς στόχους, μας το επιβάλλει η πραγματικότητα παγκοσμίως. Ευχαριστώ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ