ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Γενάρη 2015
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΚΛΟΓΕΣ 25 ΓΕΝΑΡΗ
Ο λαός να απορρίψει το «φόβο» και το «εμπόριο ελπίδας»

Σε πλήρη εξέλιξη είναι η εκστρατεία των αστικών επιτελείων για να διαμορφώσουν ένα επίπλαστο σκηνικό, μία εικονική πραγματικότητα, προκειμένου να φέρουν το κριτήριο ψήφου των ευρύτερων εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στα μέτρα τους. Μετά το δίλημμα «σταθερότητα» ή «αστάθεια», το τελευταίο διάστημα διάφορες αστικές γραφίδες κάνουν λόγο για «εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα στο φόβο και την οργή».

Μια αναμέτρηση πολύ βολική για το σύστημα, γιατί εξασφαλίζει τον εγκλωβισμό των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τη χειραγώγησή τους σε ένα δίπολο που έχει κοινό στόχο τη σταθερότητα του αντιλαϊκού δρόμου της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Η ΝΔ επιστρατεύει το φόβο για να κινητοποιήσει ανάλογα συντηρητικά ανακλαστικά σε όσους επηρεάζονται από το φόβο της «αστάθειας». Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αν. Σαμαράς, όπου σταθεί και βρεθεί διατείνεται ότι αυτό που προέχει είναι η «σταθερότητα», η συνέχιση αυτής της εκδοχής πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων, που εφαρμόζει το κόμμα του, ενώ προειδοποιεί ότι σε διαφορετική περίπτωση «η καταστροφή είναι προ των πυλών». Καλεί σε έγκριση ενός δρόμου που, όπως ισχυρίζεται, «μέσα από κόπους και θυσίες» μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες μέρες. Σε αυτό έχει στο πλευρό του και άρθρα του αστικού Τύπου που θέτουν το «τρομοκρατικό» ερώτημα, για παράδειγμα, στους συνταξιούχους αν έχουν αναλογιστεί ότι η σύνταξη - ψίχουλο που παίρνουν «μπορεί να γίνει και μικρότερη».

ΣΥΡΙΖΑ: Το εμπόριο ελπίδας

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αντιπαρατίθεται σε αυτό το σκηνικό αλλά κρύβει και λόγια, αναλαμβάνοντας το δικό του ρόλο στον αποπροσανατολισμό. Ποντάρει στη λαϊκή αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενη πολιτική, για να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι αρκεί να φύγουν αυτοί που κυβερνούν τώρα και να αναδειχτεί αυτός σε κυβέρνηση, να αλλάξει ορισμένα πράγματα στον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, χωρίς να αλλάξει η ουσία της.

Αλλωστε, δίνει καθημερινά εξετάσεις στο ίδιο ακροατήριο με τη ΝΔ που είναι το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αδιάψευστος μάρτυρας, άλλωστε, οι συναντήσεις με τα αστικά επιτελεία σε Κόμο, Σίτι του Λονδίνου, συναντήσεις με τον ΣΕΒ και όπου αλλού μπορεί προκειμένου να συγκεντρώσει τις συστατικές επιστολές που απαιτούνται για να δείξει ότι «μπορεί να τα καταφέρει».

«Αν συνεχιστεί η πολιτική αυτή θα έρθει το χάος» είναι οι δηλώσεις τόσο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των στελεχών του, όπως αυτές έχουν καταγραφεί στα ΜΜΕ και από το βήμα της Βουλής, όμως ταυτόχρονα διευκρινίζουν ότι όλα θα γίνουν εντός του πλαισίου που καθορίζουν η ΕΕ, οι στόχοι για ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών, για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.

Με άλλα λόγια, στο σκηνικό που στήνουν η ΝΔ θέλει να εμφανιστεί ως εγγύηση στους φοβισμένους και ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελπίδα στους οργισμένους και αγανακτισμένους. Και οι δυο επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν, να συγκαλύψουν το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής τους, να κρύψουν ότι και οι δύο δουλεύουν για συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, γι' αυτά των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου.

Για ποια σταθερότητα και ποια ελπίδα μιλούν;

Είναι αυτά τα διλήμματα πραγματικά; Με ποια κριτήρια θα σταθεί και τι είναι αυτό το οποίο πρέπει να επιδιώξει ο εργαζόμενος, ο άνθρωπος του μόχθου της πόλης και της υπαίθρου, μπροστά στην κάλπη;

Είναι η «σταθερότητα» του ενάμισι εκατομμυρίου των ανέργων. Το 25,5% «έπιασε» η ανεργία το γ' τρίμηνο του 2014, ανάμεσα στους οποίους με το 49% να είναι στις ηλικίες των 15 - 24 και στις νέες γυναίκες φτάνει στο 56,6%!

Είναι η «σταθερότητα» όπου το ενάμισι εκατομμύριο των εργαζομένων έχει μηνιαίο εισόδημα κάτω από 500 ευρώ μεικτά, της μερικής απασχόλησης, της «εκ περιτροπής» εργασίας, των 92.000 θέσεων πεντάμηνης απασχόλησης σε προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» και «voucher». Στα πρώτα, οι μηνιαίες αποδοχές είναι 490 ευρώ και 425 ευρώ, αντίστοιχα, όπου στα περισσότερα προγράμματα είναι ανασφάλιστοι και πάει λέγοντας.

Είναι η «σταθερότητα» της κατάργησης της σύνταξης για όσους γεννήθηκαν μετά το 1974, αφού και 4.500 ένσημα να παραμείνουν ως απαίτηση για συνταξιοδοτικό δικαίωμα και δε φτάσουν τα 6.000 ποιος θα μπορέσει να τα συγκεντρώσει με τα αντεργατικά μέτρα.

Για τους συνταξιούχους «σταθερότητα» σημαίνει επιβίωση με συντάξεις πείνας. Η μέση κύρια σύνταξη είναι μόλις στα 708 ευρώ μεικτά και η μέση κύρια σύνταξη γήρατος είναι 778 ευρώ μεικτά! Ακόμα μικρότερη είναι η μέση κύρια σύνταξη αναπηρίας, που φτάνει μόλις τα 569,4 ευρώ μεικτά και αφορά 265.929 συντάξεις, ενώ η μέση σύνταξη θανάτου είναι 549,8 ευρώ μεικτά.

Για τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ η «σταθερότητα» σημαίνει χρέη προς τον ΟΑΕΕ, ανασφάλιστοι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, λουκέτο, για τους αγρότες η «σταθερότητα» μεταφράζεται σε συνεχιζόμενη και εντεινόμενη φτώχεια από την άγρια φορολόγηση, το πετσόκομμα των επιδοτήσεων, τις αυξήσεις στα μέσα και εφόδια και εξευτελιστικές τιμές σε όλα σχεδόν τα προϊόντα.

Είναι η «ελπίδα» για ψίχουλα αντί για δικαιώματα. Είναι η «ελπίδα» για ζωή με μειωμένες απαιτήσεις. Είναι η «ελπίδα» που υποτάσσεται στους ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς και στις αντοχές της οικονομίας. Είναι η ψεύτικη «ελπίδα» ότι την ευημερία θα φέρει η καπιταλιστική ανάκαμψη και η υγιής επιχειρηματικότητα. Είναι το εμπόριο ελπίδας ότι αλλάζοντας αυτόν που βρίσκεται στην κυβέρνηση αλλά αφήνοντας απείραχτα τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την ΕΕ, το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο θα αλλάξει και η ζωή των εργαζομένων. Ενα έργο που έχει παιχτεί άπειρες φορές φέρνοντας μόνο απογοήτευση και υποχώρηση στους εργαζόμενους.

Μία είναι η διέξοδος και η πραγματική ελπίδα.

Απέναντι σε αυτά τα ερωτήματα, το ΚΚΕ δίνει την απάντηση: Απαιτείται λαϊκή παρέμβαση τώρα, με ισχυρό ΚΚΕ και στην κάλπη. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος που είναι αναγκαίος για να ανασυνταχθεί το κίνημα, στην κατεύθυνση όχι απλά και μόνο ο λαός να σώσει ό,τι μπορεί αλλά και να έχει κατακτήσεις, να ξανακερδίσει δικαιώματα που του ανήκουν, να ανατρέψει συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική και όσους υπηρετούν την τάξη που βρίσκεται στην εξουσία και που έχει όλη την ευθύνη για το χάλι που βρίσκεται ο λαός σήμερα. Να επιβάλει, δηλαδή, ριζικές αλλαγές προς όφελός του, για την ικανοποίηση των σύγχρονων μεγάλων κοινωνικών αναγκών.

Διαφορετικά η «επόμενη μέρα» για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, όσο δεν αποφασίζουν και με την ψήφο τους να καθορίσουν τις εξελίξεις, αυτά που θα αντιμετωπίσουν είναι η «σταθερότητα» της Ευρωπαϊκη Ενωσης των μνημονίων διαρκείας, της δημοσιονομικής επιτήρησης και πάει λέγοντας, για να αυγαταίνουν τα κέρδη των μονοπωλίων, σταθερότητα στην οποία υποκλίνονται ο καθένας από το δικό του πόστο, τόσο η ΝΔ όσο και ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ απευθύνει το προσκλητήριο για λαϊκή παρέμβαση τώρα, με όποια κυβέρνηση. Καλεί τους εργαζόμενους να μη ματώσουν άλλο για τα μονοπώλια και δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που παλεύει για ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων από την κρίση, που ανοίγει το δρόμο για την προοπτική των ριζικών αλλαγών, για να απολαμβάνουν επιτέλους οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν.


Α. Ζ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ