ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο λαός στο δικό του δρόμο

«Το 2014 θα βαδίσουμε πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Το παλαιό πολιτικό σύστημα σαρώνεται. Το καινούργιο δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα. Θα έλθει όμως γιατί το απαιτούν οι ιστορικές συνθήκες. Πρέπει όμως η χώρα να μείνει όρθια. Ο διχασμός, το μίσος, ο ανεξέλεγκτος λαϊκισμός έχουν θεριέψει και κάνουν τη λογική και τη σύνεση να νιώθουν μεγάλη μοναξιά. Ελπίδα μάς δίνει η ωριμότητα και η καρτερικότητα την οποία έχουν δείξει οι Ελληνες». («Καθημερινή», 1/1/2014). Ανησυχούν γιατί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας δεν είναι σίγουρη, ενώ τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχίζονται και φοβούνται τη λαϊκή δράση. Αυτό εννοεί με το βάδισμα σε τεντωμένο σχοινί και το διχασμό. Εκφράζει την αγωνία των αστών για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος που αργεί, θέλουν σταθερές, μεγάλης εκλογικής συσπείρωσης κυβερνήσεις και ποντάρουν στην ανοχή του λαού, στη συμβολή του για σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος. Καμιά ανοχή λοιπόν, καμιά αναμονή. Ο λαός στο δικό του δρόμο να οργανώσει ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση με το ταξικό κίνημα, τη λαϊκή συμμαχία, με συμπόρευση και αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ παντού.

Παραλληλισμοί με νόημα...

Πύκνωσαν πρόσφατα οι αναφορές και οι παραλληλισμοί του 2014 με το 1914, χρονιά έναρξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που ξεκίνησε από τη Γερμανία. Εγραψε λοιπόν το «Εθνος» (2/1/2014): «Τη διαπίστωση ότι το 2014 θυμίζει το 1914 την έκανε με σχόλιό του στο Spiegel online στις 25-12 ένας από τους πιο έγκυρους αναλυτές της κρίσης στην Ευρωζώνη, ο Wolfgang Munchau: Η συλλογιστική του είναι απλή, η Γερμανία επιμένει σε μια γραμμή πλεύσης που δεν μπορούν να υιοθετήσουν και να αντέξουν χώρες του Νότου, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, άρα η μετωπική σύγκρουση που μπορεί να προκληθεί ανά πάσα στιγμή από ένα ατύχημα είναι ζήτημα χρόνου». Τέτοιες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί ακόμη και εντός της ΕΕ οξύνονται στο έπακρο, αναγκάζοντας τους αστούς να κάνουν παραλληλισμούς που οι ίδιοι θα ήθελαν να αποφύγουν. Δείχνουν επίσης ότι οι αστοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν αυτό που αντικειμενικά μπορεί να συμβεί στην εποχή του ιμπεριαλισμού, ότι αν οι ανταγωνισμοί δεν αντιμετωπιστούν με συμβιβασμούς, υπάρχει και η πολιτική με άλλα, πολεμικά μέσα. Αλλωστε είναι διέξοδος στην κρίση, αν δεν μπορούν να τη διαχειριστούν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι διέξοδος σε όφελός τους είναι η δική τους πάλη για την εργατική εξουσία.

Για ποιον η ανάκαμψη;

«Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ένα δύσκολο έτος κλείνει με κάποια μηνύματα αισιοδοξίας. Οικονομικά, η πορεία της ανάκαμψης αποδεικνύεται ισχυρότερη της αναμενομένης. Η οικονομική πρόοδος, όμως, θα δοκιμασθεί το επόμενο έτος στο μέτωπο της αγοράς εργασίας, καθώς την Παρασκευή έληξαν τα επιδόματα ανεργίας για συνολικά 1,3 εκατ. ανέργους, που είχαν παραταθεί κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Κι ενώ η ανεργία παραμένει υψηλή, κατά τον κεϊνσιανό οικονομολόγο Πολ Κρούγκμαν πιέζει προς τα κάτω τους μισθούς και των εργαζομένων, επιτείνοντας τις οικονομικές ανισότητες» («Καθημερινή», 2/1/2014). Τι δείχνουν τα παραπάνω; Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη, ακόμη και στις ΗΠΑ δεν είναι τέτοια που να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που γέννησε η κρίση. Αλλωστε, τα πιο αισιόδοξα σενάρια προβλέπουν ανάπτυξη 2,6%-2,7% του ΑΕΠ. Επομένως συνεχίζονται οι δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης, ενώ η θέση του λαού χειροτερεύει. Να το συνειδητοποιήσει ο λαός μας, κλείνοντας τ' αυτιά του σε Σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ που του υπόσχεται ότι με πολιτική διαχείρισης αλά Ομπάμα θα τον σώσει.

Πάρ' το αλλιώς

Σύσσωμη η αστική προπαγάνδα προβάλλει την άποψη ότι από το δικό μας χέρι εξαρτάται αν θα διαφυλαχτούν η πολιτική σταθερότητα και η ομαλότητα για να αποφευχθεί ένας νέος εκτροχιασμός. Οι Ευρωπαίοι εταίροι είναι περισσότερο από ποτέ έτοιμοι να μας υποστηρίξουν και να μας βοηθήσουν. Το δήλωσε άλλωστε και ο Σόιμπλε. Γι' αυτό μόνο στη βάση μιας εθνικής συμφωνίας είναι δυνατή όχι μόνο η αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά και η στήριξη της ανάπτυξης. Τι λένε; Ούτε λίγο ούτε πολύ να βάλει πλάτες ο λαός, αφ' ενός να είναι σταθερό το αστικό πολιτικό σύστημα, αφ' ετέρου να στηριχτεί η επιδίωξη των αστών για διαπραγμάτευση με τους δανειστές και για την ανάκαμψη της οικονομίας, δηλαδή των μεγαλοεπιχειρηματιών. Και ουσιαστικά τρομοκρατούν ότι αν δεν υπάρξει σταθερότητα, αν δεν στηριχτεί η αντιλαϊκή πολιτική που χρεοκοπεί το λαό, θα έρθουν τα χειρότερα, «ο εκτροχιασμός». Ακούγοντας εσύ τα περί «εθνικής συμφωνίας», έχεις έναν ακόμη λόγο να το πάρεις αλλιώς. Αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική αντεπίθεση.

1785 Γεννιέται ο Γερμανός παραμυθάς Γιάκομπ Λούντβιχ Καρλ Γκριμ (αδερφοί Γκριμ).

1809 Γεννιέται ο Γάλλος εκπαιδευτικός Λούι Μπράιγ, εφευρέτης του ομωνύμου συστήματος γραφής και ανάγνωσης των τυφλών.

1884 Ιδρύεται στο Λονδίνο η Φαβιανή Εταιρεία (από το όνομα του Ρωμαίου στρατηγού Φάβιο του Μελλητού, ο οποίος έμεινε στην Ιστορία για την τακτική της αναμονής). Οι Φαβιανοί, αντίθετοι έως και ανοιχτά εχθρικοί προς το μαρξισμό και την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου, προσέβλεπαν στην «πίεση» προς τις άρχουσες τάξεις για μεταρρυθμίσεις-παραχωρήσεις, σε μικρά και βαθμιαία βήματα προς π.χ. την επέκταση του εκλογικού δικαιώματος, τη μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους στη διευθέτηση των διαφορών κεφαλαίου - εργασίας κ.ο.κ. Ολα αυτά για τους Φαβιανούς αποτελούσαν έμπρακτα παραδείγματα σοσιαλισμού, ενώ ταυτόχρονα θεωρούσαν πως αυτός ήταν και ο μόνος ενδεδειγμένος δρόμος προς το σοσιαλισμό για τη βρετανική περίπτωση, για τις «ιδιαιτερότητες» του βρετανικού λαού, τις παραδόσεις και το «χαρακτήρα» του. «Βασική τους αρχή είναι ο φόβος τους για την επανάσταση» είχε γράψει για τους Φαβιανούς ο Ενγκελς το 1893, ενώ ο Β. Ι. Λένιν είχε χαρακτηρίσει τις ιδέες και τη δράση τους ως «την πιο τέλεια έκφραση του οπορτουνισμού και της φιλελεύθερης εργατικής πολιτικής». Οι Φαβιανοί άφησαν τη σφραγίδα τους στο βρετανικό εργατικό κίνημα, καθώς και στο Εργατικό Κόμμα που ιδρύθηκε λίγα χρόνια αργότερα.

1927 Η ρεφορμιστική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία των συνδικάτων διαλύει τη Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας της Ιταλίας, διευκολύνοντας το φασιστικό καθεστώς Μουσολίνι στο έργο του για απόλυτο έλεγχο των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Στη συνέχεια, ονομαστά στελέχη τους, όπως οι Ντ' Αραγκόνα, Ρίγκολα, Μαγκλιόνε κ.ά. θα τεθούν ανοιχτά στην υπηρεσία του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας.

1932 Οι βρετανικές αποικιακές αρχές θέτουν εκτός νόμου το Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο.

1941 Γεννιέται ο λαϊκός τραγουδιστής Λάκης Αλεξάνδρου.

1943 Εκτελείται από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής ο αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Γεώργιος Ιβάνοφ.

1948 Η Βιρμανία αποκτά την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία.

1951 Στον πόλεμο της Κορέας, οι βορειοκορεατικές και κινεζικές δυνάμεις κυριεύουν την πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, Σεούλ.

1956 Στο πλαίσιο της ανασύνθεσης του αστικού πολιτικού συστήματος ιδρύεται στη θέση του «Ελληνικού Συναγερμού» του Α. Παπάγου η Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση (ΕΡΕ), με επικεφαλής τον Κ. Καραμανλή.

1960 Σκοτώνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμί.

1965 Πεθαίνει ο Αμερικανός συγγραφέας Τόμας Στερν Ελιοτ (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1948).

1965 Το σύνολο των εισοδημάτων των Ελλήνων υπηκόων μονίμων κατοίκων Τουρκίας δεσμεύεται από τις τουρκικές αρχές, ενώ εντείνονται οι διώξεις των Ελλήνων της Ιμβρου και της Τενέδου.

1970 Ισχυρός σεισμός μεγέθους 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει την επαρχία της Κίνας Τονγκχάι, προξενώντας το θάνατο σε πάνω από 15.000 ανθρώπους.

1971 Οι λιμενεργάτες του Σίδνεϊ μποϊκοτάρουν το υπερωκεάνιο «ΠΑΤΡΙΣ» της εταιρείας Χανδρή, διαμαρτυρόμενοι για το δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα και απαιτώντας να απολυθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι.

1986 Αποζημίωση 75.000 δραχμών καταδικάζεται να πληρώσει ο τέως συνταγματάρχης Θρασύβουλος Γιαβάνης, ο οποίος ήταν ο αρχηγός πληρώματος του άρματος μάχης που έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Από την πτώση της πύλης, συνεθλίβη και ένα αυτοκίνητο, το οποίο αφορούσε και η αποζημίωση.