ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μια φωτεινή προοπτική

Η «καλύτερη» των δημοσιογράφων είναι η περιγραφή της δυστυχίας. Μόνο η περιγραφή.

Στα ρεπορτάζ όλου του αστικού Τύπου δε λείπει τίποτα. Και οι ανατιμήσεις είναι εκεί, και ο ΦΠΑ είναι εκεί, και το καλάθι της νοικοκυράς είναι εκεί. Και τα δάνεια είναι εκεί. Ολα τα μαύρα χάλια της πολιτικής τους περιγράφονται με λεπτομέρειες.

Διέξοδος; Αυτή δεν υπάρχει για τον αστικό Τύπο. Για την ακρίβεια, δεν μπορεί να την δείξει ο αστικός Τύπος (με εξαίρεση κάποιους που ψάχνουν να βρουν ποια ΜΚΟ θα παριστάνει το κίνημα).

Κι όμως, δεκάδες σωματεία, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αυτήν τη περίοδο αναπτύσσουν μια πλούσια δραστηριότητα, που βεβαίως αποσιωπάται από τον αστικό Τύπο.

Εχει σοβαρό λόγο η αστική τάξη να παρουσιάζει μόνο τη μαυρίλα και να εμφανίζει σα μονόδρομο την πολιτική της.

Γιατί αυτοί που πράγματι αντιπαλεύουν αυτήν την πολιτική δεν είναι πια κάποιοι γενικώς διαμαρτυρόμενοι, αλλά ένα ταξικό κίνημα, που βήμα - βήμα έχει συγκροτημένη πλέον τη στρατηγική του και με βάση αυτή καθορίζει και το «καθεμέρα» αυτού του αγώνα.

Αυτό το κίνημα κάνει καθαρό ότι:

Στον πόλεμο που εξελίσσεται, που θα γενικευτεί και θα κλιμακωθεί, μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική άμυνα και να εξασφαλιστεί σχέδιο νικηφόρας αντεπίθεσης από τους εργαζόμενους, από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας μας.

Αυτό το κίνημα τονίζει με πράξεις ότι:

Επιβάλλεται κανένας εργαζόμενος να μην είναι μόνος του, να μην είναι ξεκομμένος και απροστάτευτος. Να απαντήσουμε με γερή οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, με μαζικές εγγραφές στα ταξικά συνδικάτα, με καλή οργάνωση των συνδικάτων, με ηγεσίες που θα είναι αφοσιωμένες στα συμφέροντά μας και όχι στην εργοδοσία και στην εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτό το κίνημα δείχνει καθαρά το δρόμο:

Να απαντήσουμε με ενιαία δράση σε κάθε κλάδο, με αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους όλων των κλάδων, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Ταξική ενότητα στον κλάδο, στο εργοστάσιο, σε κάθε επιχείρηση, ενάντια στους εργοδότες, στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Κάθε εργοδότης, που έχει ήδη μειώσει μισθούς και έχει προχωρήσει σε αλλαγές ωραρίων, σε κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων ή επιχειρεί να το κάνει, πρέπει να βρίσκεται αντιμέτωπος με όλα τα σωματεία του κλάδου, με όλους τους εργαζόμενους της περιοχής που είναι το εργοστάσιο, ο τόπος δουλειάς, με όλους τους εργαζόμενους στο σύνολό τους. Να κάνουμε πράξη το «όλοι για έναν και ένας για όλους».

Αυτό το κίνημα δεν αρκείται σε αμυντικό αγώνα, προβάλλει την προοπτική και καλεί σε συσπείρωση γύρω από ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα:

Για μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, με τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής να είναι λαϊκή περιουσία, που θα λειτουργούν και θα παράγουν κάτω από το δικό μας εργατικό έλεγχο και με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Σε αυτόν το δρόμο της αναγκαίας άμυνας και αντίστασης στον πόλεμο του κεφαλαίου, των κομμάτων του και της τρόικας, καλούνται εργαζόμενοι και συνδικάτα, να «βάλουν πλάτη» γιατί μόνο σ ' έναν τέτοιο δρόμο οι όποιες θυσίες απαιτούνται και αξίζουν, και πιάνουν τόπο.

Ενα τέτοιο κάλεσμα και ένας αγώνας με τέτοια προοπτική σωστά δεν προβάλλονται από τον αστικό Τύπο. Και ακόμα πιο σωστά, έχουν κύριο μέσο έκφρασής τους, τον «Ριζοσπάστη».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ ΤΟΥΣ

ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ: «Η επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στο εισόδημα των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων καλά κρατεί. Το 2011 ξεκινά με μπαράζ ανατιμήσεων σε όλα τα είδη διατροφής, λόγω αύξησης του ΦΠΑ από 11% σε 13%. Ολα γίνονται ακριβότερα: καθημερινές μετακινήσεις με ταξί και μέσα μεταφοράς, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, υπηρεσίες υγείας, εισιτήρια κινηματογράφων κ.λπ. Το "καλάθι της νοικοκυράς" θα παραμείνει σχεδόν άδειο, αφού ο νέος συντελεστής (είναι η τρίτη κατά σειρά αύξηση στον ΦΠΑ) επηρεάζει όλα τα είδη διατροφής που πωλούνται στα ράφια των σουπερμάρκετ, στους φούρνους, σε κρεοπωλεία, ιχθυοπωλεία κ.λπ. (...) δυσοίωνο το 2011 και για τους δανειολήπτες. Τα περισσότερα νοικοκυριά αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους στις τράπεζες (...) την ίδια ώρα η φοροδιαφυγή εξακολουθεί και τα υψηλά εισοδήματα παραμένουν ανέπαφα και ανέγγιχτα από οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση. Η συνεχής όμως επίθεση στα μεσαία και χαμηλά στρώματα προμηνύει λαϊκό ξέσπασμα. Θα όφειλαν να το γνωρίζουν αυτό οι κυβερνώντες και να πράξουν με περισσότερη σύνεση» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΚΑΙ Η ΒΑΛΒΙΔΑ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ: «Οι πολιτικοί αρχηγοί στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματά τους δεν έκρυψαν ότι το 2011 θα είναι ένα δύσκολο έτος για όλους. Η κυβέρνηση έσπευσε αμέσως να επιβεβαιώσει τις δυσοίωνες εκτιμήσεις. Η άνοδος του ΦΠΑ από 11% σε 13% για βασικά είδη όπως τα τρόφιμα και οι υπηρεσίες των ΔΕΚΟ θα προκαλέσει ένα νέο κύμα επιβαρύνσεων για τα νοικοκυριά με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, χωρίς ωστόσο να θεωρείται σίγουρο ότι θα συμβάλει στην αύξηση των δημόσιων εσόδων (...) Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή (...) Η Νέα Δημοκρατία, από την πλευρά της, έχει τηρήσει υπεύθυνη στάση. Βάζει πλάτη στις μεταρρυθμίσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα χωρίς να θυμίζει σε τίποτε τη δογματική αντιπολίτευση που είχε ασκήσει το ΠΑΣΟΚ (...) Το λόγο έχει η κυβέρνηση» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ το μέτωπο αντεπίθεσης και ανατροπής

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η βαριά κληρονομιά του 2010 σκιάζει την ανατολή του 2011

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΟΔΑΡΙΚΟ με δυσβάστακτες αυξήσεις

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η χρονιά του φόβου και των μεγάλων ανατροπών

Η ΑΥΓΗ: 2011! Ετος μηδέν

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΜΕ 13ΑΡΙ ΦΠΑ

ΕΘΝΟΣ: ΣΑΡΩΤΙΚΕΣ αλλαγές στα ακίνητα το 2011

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Τουρκική εισβολή με φθηνά δάνεια

ΤΑ ΝΕΑ: Ριφιφί με «ουρά» στον Δήμο Αθήνας

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: 350 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ «λάδωμα» στην Goldman Sachs

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΠΑΡΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ο Λευκός Οίκος

Τζούφιες περιγραφές

«Με την αλλαγή του χρόνου, η ευχή για "καλή χρονιά" εξακολούθησε να είναι για ακόμα μία φορά η ...δημοφιλέστερη (...) ο τρόπος, όμως, της εκφοράς της (ειρωνικό μειδίαμα) και το ύφος στα πρόσωπα των περισσοτέρων (αμφισβήτηση) έδειχναν άλλα πράγματα. Τη σχεδόν βεβαιότητα ότι η χρονιά θα είναι χειρότερη από το 2010, αλλά ταυτόχρονα και μια ...υπερβατική ελπίδα ότι τελικά θα τα καταφέρουμε! (...) Το "μνημόνιο" δεν είναι επαρκές για να μας βγάλει από την κρίση (...) η καλή και αναγκαία - αναμφισβήτητα - πλευρά του "μνημονίου" είναι η κατάργηση αδικαιολόγητων προνομίων, ο εκσυγχρονισμός του κράτους, οι διαρθρωτικές αλλαγές, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της σπατάλης του Δημοσίου κ.λπ. Το "τίμημα", όμως, είναι "μονομερές" και "ακριβό". Γιατί μαζί με τα "ξερά" καίγονται και τα "χλωρά" (...) εδώ χρειάζονται διορθώσεις. Τα "μαντάτα" από τις Βρυξέλλες δεν είναι ενθαρρυντικά» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

Η διέξοδος

«Οσο πιο γρήγορα η λαϊκή αγανάκτηση, που φουντώνει κατά των βάρβαρων μέτρων κυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας, μετεξελιχθεί σε συνειδητή συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα, τόσο πιο γρήγορα οι αγώνες θα αποκτήσουν αποτελεσματικότητα και προοπτική. Το 2011 μπορεί να γίνει χρονιά γόνιμη για το λαό. Να διαμορφωθεί το ελπιδοφόρο λαϊκό μέτωπο της αντεπίθεσης και ανατροπής. Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα μπορούν να ελπίζουν μόνο και αξίζει να αγωνιστούν με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα για μια νέα οργάνωση της κοινωνίας, όπου θα είναι εξασφαλισμένη για όλους η σταθερή εργασία, με ελεύθερο χρόνο και με σύγχρονες δωρεάν παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην κατοικία, στις διακοπές. Ο σοσιαλισμός είναι ρεαλιστικός, επίκαιρος, αλλά και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της εργατικής τάξης στην εξουσία και στην οργάνωση της παραγωγής, αποτελούν βασική προϋπόθεση για να αναπτύξει η χώρα τις παραγωγικές της δυνατότητες, με στόχο τη λαϊκή ευημερία. Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου έχουν τη δύναμη να την πραγματοποιήσουν με τη συμμαχία και την εξουσία τους, μετατρέποντας σε λαϊκή - κοινωνική ιδιοκτησία τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Αποδεσμεύοντας τη χώρα από το ιμπεριαλιστικό πλαίσιο» (από το πρώτο θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).