ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Γενάρη 2004
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΡΩΣΙΑ
«Μιλούσα για ανανέωση του σοσιαλισμού και ήξερα πού θα φτάσουν τα πράγματα!»

Με αφορμή μια πρόσφατη συνέντευξη του Αλεξάντερ Γιάκοβλεφ

Από την επίθεση στο Κοινοβούλιο, κατά το πραξικόπημα του Γιέλτσιν, το 1993
Από την επίθεση στο Κοινοβούλιο, κατά το πραξικόπημα του Γιέλτσιν, το 1993
Πρόσφατα, ο Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ, ο «μαύρος καρδινάλιος» του αντεπαναστατικού οχήματος της «περεστρόικα», έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ιζβέστια», με την ευκαιρία του γιορτασμού των 80ών γενεθλίων του. Στη συνέντευξη αυτή, ο Γιάκοβλεφ διηγείται το δρόμο που επέλεξε να χαράξει. Το πώς από αγροτόπαιδο, που το σοβιετικό κράτος σπούδασε δωρεάν στην ΕΣΣΔ και στο εξωτερικό (στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Κολούμπια) και ανέδειξε στα ανώτατα κλιμάκια του κράτους (πρέσβης στον Καναδά) και στη συνέχεια του ΚΚΣΕ (μέλος του ΠΓ), έγινε μισητός εχθρός του σοσιαλισμού.

Η αλήθεια δεν ειπώθηκε στο κόμμα και το λαό

Σίγουρα ό,τι και να λένε οι Γιάκοβλεφ, Γκορμπατσόφ και άλλοι, οι αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού είναι πολύ βαθύτερες και απαιτούν ουσιαστική μελέτη. Παρ' όλα αυτά, οι προσωπικές μαρτυρίες έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού δείχνουν πώς σκεφτόταν και συνεχίζει να σκέφτεται ένα τμήμα της πρώην «μεταλλαγμένης» ηγεσίας του σοβιετικού ΚΚ και κράτους. Αποκαλύπτουν τις πολιτικές γραμμές, που ακολουθήθηκαν κι ίσως όχι μόνον.

Ο Γιάκοβλεφ λοιπόν, στην παραπάνω συνέντευξη, ισχυρίζεται πως δεν πέρασε με την αντεπανάσταση στις ΗΠΑ, όπου πήγε για το μεταπτυχιακό του. Το αντίθετο, δηλώνει! Κι αυτό γιατί εκεί ήρθε αντιμέτωπος με την ωμή αμερικάνικη αντικομμουνιστική προπαγάνδα, η οποία τον πείσμωσε, όταν, για παράδειγμα, δήλωνε πως δήθεν στο μεγαλύτερο πάρκο της Μόσχας, στο πάρκο «Γκόρκι», την κεντρική είσοδο μπορούσαν να χρησιμοποιούν μόνο τα μέλη της κομματικής νομενκλατούρας, ενώ οι απλοί Σοβιετικοί πολίτες έπρεπε να περνούν από παρακείμενες εισόδους. Η αντικομμουνιστική «στροφή» του Γιάκοβλεφ έγινε, σύμφωνα με τον ίδιο, αργότερα, όταν ήταν πρέσβης της ΕΣΣΔ στον Καναδά. Εκεί αποφάσισε τα «καλά» του καπιταλισμού να τα «εισάγει» στην ΕΣΣΔ! Αλλά, βέβαια, αυτό δεν τόλμησε να το πει στο σοβιετικό λαό και στα μέλη του ΚΚΣΕ. Το αντίθετο! Οπως ο ίδιος ομολογεί, ακόμη και ως μέλος του ΠΓ του ΚΚΣΕ, «για όφελος της υπόθεσης έπρεπε και να υποχωρείς και να χρησιμοποιείς τεχνάσματα. Κι εγώ δεν είμαι αναμάρτητος, αφού χρησιμοποιούσα συνεχώς τεχνάσματα. Μιλούσα για "ανανέωση του σοσιαλισμού", αν και γνώριζα πού θα φτάσει η κατάσταση. Και πώς να γινόταν διαφορετικά; Αν έλεγα στο Περμ κάτι υπέρ της οικονομίας της αγοράς, αμέσως είχα επίπληξη στο ΠΓ. Θυμάμαι πως ο Νικολάι Ριζκόφ διαμαρτυρόταν για το πώς γίνεται να λέω πράγματα χωρίς να υπάρχει απόφαση της ΚΕ!».

Αυτή ήταν η «δημοκρατία» των «ανανεωτών»! Η κατάληξη των σχεδίων τους στο όνομα της «ελευθερίας» κρατούνταν μυστική από το λαό, που τον διαβεβαίωναν ότι «καλυτερεύουν» και «διορθώνουν» το σοσιαλισμό. Ετσι προσπαθούσαν να αποκοιμίσουν με μεγάλες κουβέντες και τα τελευταία λαϊκά αντανακλαστικά υπεράσπισης και επαγρύπνησης των αρχών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ο Γιάκοβλεφ, βέβαια, δε λέει ότι εκεί που δεν πέρναγε ο λόγος τους οι «ανανεωτές» χρησιμοποίησαν και άλλες μεθόδους, όπως προβοκάτσιες, συκοφαντίες και το «ξήλωμα» κρατικών και κομματικών στελεχών, που αντιστέκονταν στα σχέδιά τους.

Αν ήξερα θα το ξανασκεφτόμουν...

Τον Γιάκοβλεφ φαίνεται να μην τον ανησυχεί το γεγονός ότι αυτός έφτασε αισίως τα 80, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών του, εξαιτίας της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, πεθαίνει πριν φτάσει καν τα 60 χρόνια. Ούτε τον νοιάζει ότι με την «περεστρόικα», της οποίας παρουσιάζεται ως ο «θεωρητικός», ποτάμια αίματος κύλησαν στην πρώην ΕΣΣΔ σε εμφύλιες συγκρούσεις στη Γεωργία, στη Μολδαβία, στο Αζερμπαϊτζάν, στο Τατζικιστάν, στην ίδια τη Ρωσία, αλλά και πέρα από την πρώην ΕΣΣΔ, στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ κ.α. Ούτε τον ενδιαφέρει το γεγονός ότι δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν, εξαιτίας αυτών των τεράστιων ανατροπών και της όλης ανώμαλης κατάστασης που ακολούθησε, να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, έμειναν χωρίς δουλιά, έχασαν τον ύπνο τους, τη σιγουριά της αυριανής μέρας, δυσκολεύονται όχι απλώς να σπουδάσουν τα παιδιά τους, αλλά να τους αγοράσουν και τα στοιχειώδη φάρμακα, βιβλία, παιχνίδια... Τι τον ενδιαφέρει;

«Υπάρχουν πράγματα - λέει - τα οποία δεν μπορώ να τα δεχτώ. Για παράδειγμα, δεν ήμουνα έτοιμος να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια υπό τους ήχους του σταλινικού ύμνου (σ.σ. η Ρωσία διατήρησε τη μελωδία του σοβιετικού ύμνου, αλλάζοντας τα λόγια). Για μένα πρόκειται - συνεχίζει ο Γιάκοβλεφ - για ένα σοβαρό ηθικό τραύμα. Αλλά η πιο μεγάλη απογοήτευση ήταν ίσως για μένα ο κοινοβουλευτισμός. Πολύ περισσότερο, που εγώ πίστευα στην κοινοβουλευτική εξουσία. Σαν παιδάκι την πίστευα. Σκεφτόμουν: Θα γίνονται πραγματικές εκλογές σε εναλλακτική βάση και στη νομοθετική εξουσία θα αναδεικνύονται σοφοί, τίμιοι, υπεύθυνοι άνθρωποι. Το Κοινοβούλιο θα γίνει ναός της ηθικής και η κοινωνία θα παίρνει παράδειγμα από αυτό και θα μαθαίνει να ζει με την αλήθεια. Σήμερα, όταν βλέπω τις εκλογές για τη σημερινή Δούμα, με καταλαμβάνει φρίκη. Αντί για Κοινοβούλιο, έχουμε για πρωτόγονη οργάνωση προώθησης των λόμπι. Ορισμένοι προσπαθούν να γίνουν βουλευτές για να βγάλουν περισσότερα χρήματα, άλλοι πηγαίνουν εκεί επειδή τους έστειλαν τα αφεντικά τους για να στηρίξουν τα συμφέροντα των εταιριών τους, κάποιοι τρίτοι προσπαθούν να αποφύγουν το δικαστήριο... Αν μπορούσα όλα αυτά να τα προβλέψω, δεν ξέρω αν θα κήρυσσα τη δημοκρατία. Μπορεί πριν να σκεφτόμουν πολύ περισσότερο, αν άξιζε να προχωρήσω σε όλα αυτά, ή να ψάξω για κάποια άλλη εκδοχή».

Αναπάντητα ερωτήματα

Οι παραπάνω, ιδιαίτερα υποκριτικοί, ισχυρισμοί του Γιάκοβλεφ για την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία και την εφαρμογή της στη Ρωσία, είναι χαρακτηριστικοί για το γλοιώδη τρόπο έκφρασης του συγκεκριμένου. Αραγε, ο Γιάκοβλεφ να μην ήξερε ότι αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η «μορφή μίσθωσης της εξουσίας από το κεφάλαιο», όπως εύστοχα ομολόγησε ο Ρώσος μεγαλοεπιχειρηματίας Μπερεζόφσκι; Αλήθεια, σε ποια χώρα του κόσμου βρίσκεται αυτή η μορφή «δημοκρατίας», που είναι «αγνή» και «άσπιλη», όπως, ιδανικά δήθεν, τη φανταζόταν ο Γιάκοβλεφ; Σε ποια χώρα αυτή η «δημοκρατία» είναι «καθαρή» κι απαλλαγμένη από τα ταξικά συμφέροντα των επιχειρηματικών «λόμπι» και της κυρίαρχης αστικής τάξης στο σύνολό της; Συμπερασματικά, λοιπόν, όταν τα βάζει με τη ρωσική έκδοση της «αστικής δημοκρατίας» κι όχι με την ίδια την ουσία της, για άλλη μια φορά, προσπαθεί να ταΐσει «κουτόχορτο» τους συμπατριώτες του. Αλλωστε, «παλιά του τέχνη κόσκινο»!

Ομως, εδώ υπάρχει και κάτι ακόμη: Για ποια «άλλη εκδοχή» κάνει λόγο ο Γιάκοβλεφ; Μήπως για μια ανοιχτού τύπου δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου; Χωρίς τις «περικοκλάδες» της αστικής δημοκρατίας; Πρόσφατα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ρωσίας κατήγγειλαν τα σενάρια ενός πιο αυταρχικού προσωπείου της αστικής εξουσίας στη χώρα τους. Τις καταγγελίες αυτές ήρθε να επικυρώσει η ιδεολογική τρομοκρατία κι η αντικομμουνιστική συκοφαντία της προεκλογικής εκστρατείας, καθώς επίσης η άρνηση της Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής να προχωρήσει στην επανακαταμέτρηση των αποτελεσμάτων σε εκείνα τα εκλογικά τμήματα, όπου το σύνολο των ψήφων που έλαβαν τα κόμματα δε συνέπεσε με τον αριθμό των ψηφοφόρων! Κι όμως, επρόκειτο για τα 2/3 των εκλογικών τμημάτων της χώρας! Ολο και περισσότερο, ο ρώσικος λαός δείχνει μια αποστροφή προς τη φάρσα, που λέγεται «ρωσικές εκλογές», όπως την αποκάλεσε ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ. Δεν είναι τυχαίο πως το 45% των Ρώσων δεν εμφανίστηκαν καν για να ψηφίσουν στις τελευταίες εκλογές! Να δίνει, άραγε, ο Γιάκοβλεφ συμβουλές και στον Πούτιν, όπως λέει ότι έκανε στο παρελθόν με Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν, ή απλώς να προετοιμάζει το ρώσικο λαό για νέες περιπέτειες;


Ελισαίος ΒΑΓΕΝΑΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ