Αχαρος είναι ορισμένες φορές ο ρόλος του συντάκτη. Μέρες γιορτών και με το μπλοκάκι στο χέρι περνάς την πύλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Βλέπεις ανθρώπινα πηγαδάκια. Ολα είναι «στημένα» από άντρες γεροδεμένους, με χέρια έτοιμα να στύψουν την πέτρα. Σκληρά, ροζιασμένα, ψημένα πάνω στη λαμαρίνα. Πλησιάζεις και σκέφτεσαι με τι τρόπο να ανοίξεις την κουβέντα. Βάζεις με το νου σου ότι από αυτούς τους εργάτες, από αυτά τους τα χέρια έχουν περάσει πλωτοί κολοσσοί, έχουν επισκευαστεί, μετασκευαστεί και χτιστεί καράβια και καράβια. Οτι από τη δουλιά τους, την τέχνη τους πάνω στο χάλυβα, Λάτσηδες και Βαρδινογιάννηδες και άλλοι τυχοδιώκτες περιωπής θησαύρισαν. Οτι έχουν μιλήσει με το θάνατο άπειρες φορές, μέσα σε «γκαζωμένα» αμπάρια, σε σκαλωσιές παγίδες, σε γερανούς «φονιάδες» και κοκκινίζεις από ντροπή πριν ακόμα ανοίξεις το στόμα σου να ρωτήσεις, ποιους, αυτούς που μπροστά τους νιώθεις μια σταλιά, «πόσο καιρό έχουν να δουν μεροκάματο;», για το αν και πώς καταφέρνουν να στρώσουν το γιορτινό τραπέζι. Σκέφτεσαι: Σε λίγες μέρες (μεθαύριο, στα Θεοφάνια) θα κατέβουν όλοι οι αγύρτες στο λιμάνι να ευλογήσουν τα νερά. Με φόντο τα φρεσκοβαμμένα βαπόρια. Ποιος τα έβαψε; Πού βασίζουν την εξουσία τους όλοι αυτοί με τις γραβάτες και τα χαριεντίσματα μεταξύ τους; Ας είναι...

Με μια βαθιά ανάσα η πρώτη κουβέντα βγαίνει. Η συζήτηση ανοίγει και τα πράγματα καλυτερεύουν. Δεν αναθεματίζουν την τύχη τους που φέτος έκαναν 40, 80 ή 120 μεροκάματα, γιατί ξέρουν. Εχουν επίγνωση της πραγματικότητας. Γνωρίζουν ακριβώς τις αιτίες που τους ανάγκασαν, αντί να κρατάνε εκείνη τη στιγμή το «οξυγόνο» και να κόβουν τη λαμαρίνα, να είναι όρθιοι με τα χέρια στην τσέπη, έξω από την παράγκα του Συνδικάτου στη Ζώνη, περιμένοντας μήπως «σκάσει» κάνα μεροκάματο. Και ο στόχος τους είναι να ανατρέψουν αυτή την πραγματικότητα. Αλλωστε ότι εδώ και χρόνια εμπιστεύονται το Συνδικάτο τους, το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, στις ταξικές δυνάμεις, στους κομμουνιστές μεταλλεργάτες και ότι έχουν καταγράψει μεγαλειώδεις αγώνες, είναι χειροπιαστή απόδειξη των διαθέσεών τους.

Ο Παύλος Παυλίδης θεωρεί τον εαυτό του από τους τυχερούς που φέτος κατάφερε να κάνει 200 μεροκάματα. Τον τελευταίο καιρό είναι άνεργος, όμως «κάτι έμεινε - λέει - να στρώσουμε το τραπέζι μας». Βέβαια, όπως μας είπε, η κατάσταση στη Ζώνη είναι σε γενικές γραμμές δράμα. Η ανεργία τσακίζει, «όμως θα τα καταφέρουμε». Τα 120 μεροκάματα «έπιασε» φέτος ο Γιάννης Μανώλαρος και όπως είπε: «Δουλέψαμε λίγο καλύτερα φέτος. Επεσαν βαπόρια που ήταν πολύ "βιαστικά" και όταν οι εφοπλιστές βιάζονται, τα καράβια τους τα φέρνουν εδώ για επισκευή. Ομως αυτά ήταν απλώς ξεσπάσματα. Εμείς θέλουμε μόνιμο μεροκάματο. Η αβεβαιότητα μας ρίχνει κάτω. Η αγωνία αν αύριο θα έχουμε μεροκάματο, αν θα μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας, αν θα στρώσουμε το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, μας τρώει συνέχεια».

Οι μεταλλεργάτες, όπως οι ίδιοι λένε, γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι ταγμένη να εξυπηρετεί τους ισχυρούς, είτε αυτοί είναι τα ναυπηγεία των «δυνατών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είτε ο Ταβουλάρης ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σύρου, αφήνοντας να φθίνει συνολικά η ναυπηγοεπισκευή στη χώρα, υπονομεύοντας τη λειτουργία της Ζώνης και δημιουργώντας στρατιές ανέργων, ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτοί. «Τίποτα καλό δεν έχουμε δει - θα πει και ο Γιώργος - ούτε από τη ΝΔ, ούτε από το ΠΑΣΟΚ. Μόνο κοροϊδία. Βέβαια, κάτω δεν το βάζουμε, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για δουλιά στη Ζώνη, συνολικά για μια καλύτερη ζωή». Και σε αυτά φαίνεται να συμφωνεί και Μήτσος Αποστολίδης, όπως προκύπτει από όσα μας λέει: «Αυτός ο αγώνας θέλει συνέπεια και συνέχεια. Εχω τρία ανήλικα παιδιά, σφιγγόμαστε να τα φέρουμε βόλτα. Τα ρούχα μας είναι από τα φτηνά, έχω τρία δάνεια να ξεπληρώσω. Πέρσι έκανα 20 μεροκάματα, φέτος 80, όμως θα τα βγάλω πέρα».

Τα βάσανα των εργατών της Ζώνης δε σταματάνε εδώ. Δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την ανεργία, αλλά και τους αφερέγγυους εργολάβους. Την ώρα που έξω από το Συνδικάτο γινόταν αυτή η συζήτηση, μέσα στην παράγκα οι συνδικαλιστές προσπαθούσαν να βρουν άκρη με τα «μαγαζιά» που δεν κατέβαλαν το δώρο των Χριστουγέννων στους εργάτες. Γινόταν καταγραφή των αφερέγγυων εργολάβων, προγραμματισμός για τη μορφή της κινητοποίησης, τα τηλέφωνα δούλευαν στο φουλ καθώς πρώτα γινόταν η σχετική προειδοποίηση. Και σε αυτό το πρόβλημα η αιτία ήταν η αντεργατική πολιτική. Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Ιορδάνης Πουντίδης ήταν σαφής: «Τόσος καιρός πέρασε από τις υποσχέσεις του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Γ. Πασχαλίδη, μέσα στην ίδια τη Ζώνη, για τη δημιουργία του Μητρώου Επιχειρήσεων και ακόμα παραμένει στα χαρτιά. Αν είχε δημιουργηθεί το μητρώο, θα υπήρχε καλύτερη οργάνωση στη Ζώνη, θα ξεκαθαριζόταν ποιες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να δουλέψουν εδώ. Τώρα δίνουμε μάχη για να καταβληθούν έγκαιρα και στο ακέραιο όλα όσα δικαιούνται οι συνάδελφοι. Στους μηχανισμούς της κυβερνητικής πολιτικής είναι ενταγμένη και η δήθεν τυφλή δικαιοσύνη. Οσες φορές απευθυνθήκαμε στον εισαγγελέα είτε για καταβολή δεδουλευμένων, είτε για "μαύρη εργασία", για τα μέτρα ασφάλειας, κανείς από τους εργοδότες δεν πέρασε ούτε καν αυτόφωρο».

Το αντεργατικό μένος της κυβέρνησης έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε, όπως θα συμπληρώσει ο συνδικαλιστής, αυτή τη στιγμή «χρονιάρες μέρες» τουλάχιστον 400 οικογένειες μεταλλεργατών να βρίσκονται και χωρίς φάρμακα. Δε φτάνει η μακρόχρονη ανεργία στην οποία τους «έριξε» αυτή η πολιτική, η τιμωρία τους από πάνω είναι να τους καταδικάσουν και σε θάνατο επειδή δεν πληρούν τις γραφειοκρατικές προϋποθέσεις για να τους ανανεωθούν από το ΙΚΑ τα βιβλιάρια ασθενείας. Βέβαια, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας είχε υποσχεθεί ότι θα... τακτοποιήσει και αυτό το πρόβλημα...

«Θα εξετάσει μας είπε ο Πασχαλίδης - συνεχίζει ο Ι. Πουντίδης - και το να κατασκευαστούν στη Ζώνη τα πλοία της ακτοπλοΐας που έχει αποφασίσει η κυβέρνηση, όμως καμία υπεύθυνη απάντηση δεν έχουμε πάρει ακόμα. Τα σωματεία της Ζώνης έχουν θέσει τους εργαζόμενους σε αγωνιστική επαγρύπνηση και τους έχουν καλέσει να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Εμείς ξέρουμε ότι με την αγωνιστική συσπείρωση και την αγωνιστική δράση θα λύσουμε προβλήματα. Οτι με τον αγώνα μας θα έχουμε διέξοδο και όχι με στάση αναμονής απέναντι στις ξανά - μανά προεκλογικές εξαγγελίες. Και δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ. Αυτά αφορούν και τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα που είναι "παραμάγαζα" του δικομματισμού». Ενα κάρο εξαγγελίες είχε κάνει και ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλής στην τελευταία επίσκεψή του στην πόλη του Περάματος, από τις οποίες οι περισσότερες αφορούσαν τη Ζώνη και την... υπεράσπιση του εισοδήματος των εργαζομένων. «Η προεκλογική παράδοση - αναφέρει ο συνδικαλιστής - θέλει να μας τάζουν. Ομως μετά τις εκλογές και αφού αρπάξουν την ψήφο μας, θεωρούν "ακραίες συμπεριφορές" τους αγώνες μας και ότι τα αιτήματά μας "δυναμιτίζουν" λέει την καλή πορεία της οικονομίας, με άλλα λόγια πλήττουν τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Ε, αρκετά πια».