Associated Press

Από τις πρόσφατες μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στο Μεξικό

Ωστόσο, το PPP τελειώνει εκεί όπου ξεκινάει το Σχέδιο Κολομβία και έχει στενές σχέσεις με τη Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου της Αμερικής (ALCA), που οι ΗΠΑ επιθυμούν να επιβάλουν σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο, από τον Καναδά μέχρι τη Γη του Πυρός.

Αν, λοιπόν, το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά αποτελεί μέρος της ALCA, είναι προφανές ότι ακολουθεί τον ίδιο στόχο. Ετσι, λοιπόν, όταν ακούει κανείς το Μεξικανό πρόεδρο, Βισέντε Φοξ, ή τον υπουργό Εξωτερικών του Μεξικό, Χόρχε Καστανιέδα, να εξαίρουν το PPP, θα πρέπει να ξέρει ότι οι παραπάνω κύριοι είναι απλά οι προωθητές της ιδέας, καθώς αυτή εμφανίστηκε στην Ουάσιγκτον, εδώ και καιρό, όταν άρχισαν να γίνονται τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση του ελέγχου ολόκληρου του πλούτου της Λατινικής Αμερικής από πλευράς των βορειοαμερικανικών πολυεθνικών εταιριών και μερικών άλλων, με τη στήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Διαμερικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης και, δυστυχώς, με τη συναίνεση πολλών τοπικών κυβερνήσεων.

Ο Κουβανός δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Εδουάρδο Δίμας είχε την ευκαιρία, πριν καιρό, να πάρει συνέντευξη από τον Μεξικανό πρόεδρο, Βισέντε Φοξ. Μία από τις ερωτήσεις που του είχε θέσει ήταν πώς προχωρούσε το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά και ποιοι ήταν οι στόχοι του. Οπως επισημαίνει ο Δίμας, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα http://www.radioprogreso.cu, οι απαντήσεις του προέδρου και στις δύο ερωτήσεις ήταν «πολιτικάντικες». Ανέφερε ότι το PPP είναι ένα πολύ φιλόδοξο πρόγραμμα ανάπτυξης για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών στις νοτιοανατολικές πολιτείες του Μεξικού και τον κεντροαμερικανικό ισθμό. Η συνέντευξη αυτή στάθηκε αφορμή ώστε ο Κουβανός δημοσιογράφος να αναζητήσει περισσότερη πληροφόρηση για το θέμα. Ανακάλυψε, λοιπόν, στο διαδίκτυο το επίσημο έγγραφο για το PPP, το οποίο αποτελείται από 61 σελίδες και μπορεί ο οποιοσδήποτε να το τυπώσει. Η αλήθεια για το εν λόγω σχέδιο είναι βέβαια πολύ διαφορετική από αυτήν που παρουσίασε ο Μεξικανός πρόεδρος. Εκείνοι που θα πληγούν περισσότερο, είναι μέρος των πιο φτωχών Λατινοαμερικανών, εκ των οποίων μόλις το 0,5% έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, συνεπώς, οι περισσότεροι έχουν πλήρη άγνοια για το τι τους περιμένει.

Το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά, όπως διαβεβαιώνει η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης, προϋποθέτει επενδύσεις ύψους 13.685.000.000 δολ., από τα οποία το 99,12% προορίζονται για προγράμματα κατασκευής εθνικών οδών, σιδηροδρόμων, αεροδρομίων, ενεργειακών συστημάτων και τηλεπικοινωνιών, ενώ μόνο το 0,88% (περίπου 155.000.000 δολάρια) θα διατεθεί σε σχέδια κοινωνικής ανάπτυξης, για έναν πληθυσμό 64.000.000, που σημαίνει 2,42 δολάρια ανά πολίτη, δηλαδή ψίχουλα!

Η περιοχή στην οποία θα εφαρμοστεί το PPP, έκτασης περίπου ενός εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων, κατέχει έναν αμύθητο ορυκτό, πετρελαϊκό, αγροτικό, υδάτινο, δασικό και βιολογικό πλούτο. Σε αυτήν την περιοχή κινητοποιούνται ήδη πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες, όπως οι «Νοβάρτις», «Μονσάντο» και η μεξικανική «Πουλσάρ», με επί τόπου έρευνες για ανεύρεση νέων φαρμάκων, που θα μετατραπούν σε πατέντες, οι οποίες στη συνέχεια θα πρέπει να πληρωθούν. Ακόμα, σε αυτήν την περιοχή πιθανώς να συναντήσει κανείς και εκπροσώπους του Πρακτορείου για τη Διεθνή Ανάπτυξη των ΗΠΑ (USAID) που στήνουν «κοινωνικά προγράμματα» και έργα υποδομής, δημιουργώντας τις συνθήκες ώστε οι πολίτες να παραιτηθούν στη μοίρα που θα τους επιβληθεί.

Στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική, καθώς και σε άλλες λατινοαμερικανικές χώρες, την ηλεκτρική ενέργεια την παρήγαγαν κυρίως κρατικές επιχειρήσεις, που διατηρούσαν χαμηλές τιμές, προς όφελος του πληθυσμού και των ντόπιων επιχειρηματιών. Τα τελευταία χρόνια, όμως, παρατηρήθηκε μια εσπευσμένη διαδικασία ιδιωτικοποίησης των εταιριών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, στις αρχές του 2001 η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας βρισκόταν κατά 100% σε ιδιωτικά χέρια στο Μπελίς, στη Γουατεμάλα και τον Παναμά, κατά 75% στη Νικαράγουα, κατά 50% στο Σαλβαδόρ, ενώ στην Κόστα Ρίκα, το Μεξικό και την Ονδούρα κατά 25%. Στόχος της όλης διαδικασίας είναι να ελέγχουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες την παραγωγή ενέργειας, που στη συνέχεια θα μπορούσε να σταλεί σε βορειοαμερικανικές πολιτείες, οι οποίες συνορεύουν με το Μεξικό.

Σύμφωνα με τον Μεξικανό δημοσιογράφο Κάρλος Φάσιο, το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά συμπεριλαμβάνει, μεταξύ πολλών άλλων, και την ανέγερση ενός υδροηλεκτρικού συγκροτήματος που αποτελείται από πέντε φράγματα. «Το φαραωνικό έργο», αναφέρει ο Φάσιο, «που θα ξεκινήσει μεταξύ του Πετέν της Γουατεμάλας και Μαρκές ντε Κομίγιας, στην πολιτεία Τσιάπας του Μεξικού και θα καταλήγει στο Ταμπάσκο (Μεξικό), θα προκαλέσει πλημμύρες σε μία περιοχή 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ θα πλήξει 800 αρχαιολογικούς τόπους και συνεταιριστικούς οικισμούς με πάνω από 50.000 άτομα, προκαλώντας την απώλεια εκατομμυρίων δέντρων πολύτιμου ξύλου». Δηλαδή οι ζημιές που μπορεί να προκαλέσει η ανάπτυξη του PPP, στους κατοίκους της περιοχής - στην πλειοψηφία τους ινδιάνοι - αλλά και στο περιβάλλον, είναι ανυπολόγιστες. Και έτσι φτάνουμε σε μία άλλη άποψη του Σχεδίου Πουέμπλα - Παναμά, δηλαδή, στον κατασταλτικό παράγοντα.

Οι κυβερνήσεις του Μεξικού και των υπολοίπων κεντροαμερικανικών χωρών πρέπει να έχουν τα χέρια λυμένα για να μπορούν να εφαρμόσουν το PPP, για να ανοίξουν το δρόμο στις πολυεθνικές, που θα εκμεταλλευτούν τον αμύθητο πλούτο της περιοχής και που, προφανώς, θα πλήξουν τα συμφέροντα πολλών κοινοτήτων, που ζουν από την καλλιέργεια μικρών τεμαχίων γης, η οποία μόλις τους επιτρέπει να επιβιώνουν, σε άθλιες συνθήκες στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Να έχει κανείς λυμένα τα χέρια σημαίνει, να ακυρώνονται συμφωνίες, να καθιερώνονται νέοι κανόνες παιχνιδιού, να μην παίρνονται υπόψη τα συμφέροντα των κατοίκων της περιοχής, όπου θα ισχύσει το PPP, και όλα αυτά μπορούν να επιβληθούν μόνο με τη βία.

Δεν είναι τυχαία η συγκέντρωση στρατιωτικών μονάδων στην περιοχή όπου πρόκειται να χτιστούν τα πέντε φράγματα που ήδη αναφέραμε.

Αρα, ό,τι δεν μπορούν να το πετύχουν με το καλό, θα το πάρουν με τη βία. Από αυτήν την άποψη το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά συγχέεται με το Σχέδιο Κολομβία, που, ως γνωστόν, είναι ένα σχέδιο το οποίο στόχο έχει την εξάλειψη του αντάρτικου κινήματος της Κολομβίας. Γι' αυτόν το στόχο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσέφερε στην κυβέρνηση της Κολομβίας 1.300.000.000 δολάρια, εκτός από πολλά άλλα εκατομμύρια, για την εκπαίδευση δυνάμεων με ειδίκευση στην καταπολέμηση των ανταρτών, την ενίσχυση της Αστυνομίας και τη δημιουργία ενός ειδικού σώματος που θα ελέγχει τις πετρελαιοπηγές. Η εξάλειψη του αντάρτικου κινήματος είναι πρότερος όρος για το σφετερισμό του τεράστιου φυσικού πλούτου της Κολομβίας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το PPP φτάνει μέχρι τα σύνορα του Παναμά με την Κολομβία.

Αναμένεται, λοιπόν, έχοντας υπόψη και τις δηλώσεις του Κόλιν Πάουελ στις οποίες αναφερθήκαμε στην αρχή, ότι στο βαθμό που θα προχωράει αυτό το σχέδιο, τόσο θα αυξάνονται και τα κατασταλτικά μέτρα, κυρίως εάν, όπως αναμένεται, τα εκατομμύρια των Κεντροαμερικανών και Μεξικανών, που θα πληγούν, θα διαμαρτύρονται και θα οργανώνονται για να αντισταθούν στην εφαρμογή του PPP και της ALCA. Τι νόημα έχει η «ανάσταση» της Διαμερικανικής Συνθήκης Αλληλοβοήθειας (TIAR), η δημιουργία περιφερειακών στρατών και η συνεχώς αυξανόμενη παρουσία βορειοαμερικανικών στρατιωτικών βάσεων σε διάφορες χώρες όπως το Εκουαδόρ, το Περού, η Βραζιλία, η Ονδούρα και ο Παναμάς, αν όχι να δημιουργηθούν συνθήκες για την καταστολή των λαϊκών κινημάτων; Τι νόημα έχει η Δημοκρατική Ρήτρα της Οργάνωσης των Αμερικανικών Κρατών, αν όχι να θέσουν εμπόδια στα λαϊκά κινήματα να φτάσουν στην εξουσία και να επιτρέψουν τη χρήση των στρατιωτικών δυνάμεων άλλων χωρών ενάντια σε αυτά;

Ετσι, λοιπόν, η Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου για την Αμερική (ALCA), το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά (PPP) και το Σχέδιο Κολομβία είναι τρεις όψεις ενός σχεδίου κυριαρχίας των βορειοαμερικανικών πολυεθνικών επί της Λατινικής Αμερικής. Το χειρότερο, βέβαια, είναι ότι θα ανατεθεί στις ίδιες κυβερνήσεις των χωρών της περιοχής να ανοίξουν το δρόμο στις πολυεθνικές, σε βάρος των συμφερόντων των χωρών τους, μέχρι και σε βάρος της αστικής τάξης την οποία εκπροσωπούν. Ελάχιστοι θα είναι αυτοί που θα κερδίσουν. Οι υπόλοιποι, οι μεσαίοι και μικροί επιχειρηματίες, η λεγόμενη μεσαία τάξη δεν έχει παρά μόνο να χάσει, όπως συνέβη πρόσφατα στην Αργεντινή. Συνεπώς, αν στη θέση της λέξης ανάπτυξη, που υποτίθεται θα επιφέρει το Σχέδιο Πουέμπλα - Παναμά, βάλουμε τη λέξη εκμετάλλευση, και μάλιστα στυγνή, θα βρεθούμε πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.