ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 4 Γενάρη 2009
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΔΙΩΤΗΣ
Εντείνουμε την προσπάθεια για την ανασύνταξη, την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος

Ο «Ρ» συζητάει με τον υπεύθυνο του Εργατικού - Συνδικαλιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για τον αγωνιστικό απολογισμό του 2008 και τις μάχες που έρχονται σε όλα τα μέτωπα

Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά πλούσια σε εργατικούς αγώνες. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με καθοριστική τη συμβολή των μελών, των οπαδών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, άφησε και το 2008 ανεξίτηλη τη σφραγίδα του σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης. Σαν αποτέλεσμα, το ΠΑΜΕ κατέγραψε νέα ποιοτικά βήματα, ενισχύθηκε με νέες δυνάμεις, καταξιώθηκε στη συνείδηση ακόμα περισσότερων εργαζομένων. Εβαλε στη δράση νέους και νέες από δύσκολους χώρους, κύρια από τον ιδιωτικό τομέα, κατέγραψε νέα βήματα στην κοινή δράση με τα σύμμαχα στρώματα των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Στη βάση αυτής της πλούσιας πείρας, που χρόνο με το χρόνο γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, στο στέρεο έδαφος της δουλειάς που αναπτύχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπαίνει με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία στη νέα αγωνιστική χρονιά. Η ανάγκη να αντιστοιχηθεί το κίνημα με την αυξανόμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου, να ανασυνταχτεί και να αντεπιτεθεί, δημιουργεί νέα, αυξημένα καθήκοντα για το ΠΑΜΕ, τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες που δρουν μέσα από τις γραμμές του. Για τους αγώνες της προηγούμενης χρονιάς και τα βασικά μέτωπα πάλης που παραμένουν ανοιχτά μπροστά στους εργαζόμενους, ο «Ρ» συζητάει σήμερα με τον Γιώργο Σκιαδιώτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Εργατικού - Συνδικαλιστικού Τμήματός της.

Εγιναν σημαντικά βήματα

Είναι αδιανόητο να φανταστεί κανείς εκδήλωση και ανάπτυξη των αγώνων χωρίς την παρουσία του ΠΑΜΕ και βεβαίως χωρίς την ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, των Κνιτών, των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, που πραγματικά είναι στην πρώτη γραμμή
Είναι αδιανόητο να φανταστεί κανείς εκδήλωση και ανάπτυξη των αγώνων χωρίς την παρουσία του ΠΑΜΕ και βεβαίως χωρίς την ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, των Κνιτών, των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, που πραγματικά είναι στην πρώτη γραμμή
-- Το 2008 αναπτύχθηκαν σοβαροί εργατικοί αγώνες. Πώς αποτιμά το ΚΚΕ το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό και τη μαζικότητα αυτών των αγώνων;

-- Ολο το προηγούμενο διάστημα εκδηλώθηκαν αγώνες στους τόπους δουλειάς, σε κλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο. Αγώνες ενάντια στη λιτότητα, για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για τα εργασιακά δικαιώματα, κατά της διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, για την Κοινωνική Ασφάλιση, κατά των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αγώνες ενάντια στις απολύσεις, στο κλείσιμο εργοστασίων, στα εργοδοτικά εγκλήματα («ατυχήματα») στους χώρους δουλειάς, ενάντια στην κρατική και εργοδοτική βία, στον αυταρχισμό και την καταστολή. Ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Αγώνες για τα δικαιώματα των μεταναστών κλπ.

Οι κινητοποιήσεις, οι αγώνες που οργανώθηκαν από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, από το ΠΑΜΕ, είχαν ποιοτικά χαρακτηριστικά και ελπιδοφόρα στοιχεία για τη συνέχεια. Είχαν μαζικότητα (αυξημένα ποσοστά σε απεργίες και συγκεντρώσεις), πήραν μέρος νέες δυνάμεις, πλατύτερες δυνάμεις, που έκαναν το πρώτο βήμα και συναντήθηκαν με το ταξικό κίνημα. Στηρίχτηκαν σε αιτήματα, στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες, την ώρα που οι αντίπαλοι της εργατικής τάξης χρησιμοποιούν όλα τα μέσα, για να χτυπήσουν ακόμα περισσότερο την απαιτητικότητα και το διεκδικητικό κίνημα.

Πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων νέοι και νέες, σε αρκετούς από αυτούς τους αγώνες πήραν μέρος στην προετοιμασία αλλά και στην περιφρούρηση των απεργιών, των συλλαλητηρίων, των πολύμορφων κινητοποιήσεων. Ενας σημαντικός αριθμός στελεχών, δυνάμεων του ταξικού κινήματος μπήκαν σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις, μίλησαν με τους εργαζόμενους, συγκρούστηκαν με την εργοδοσία, με τραμπούκικους, απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, πρωτοστάτησαν στην οργάνωση των εργαζομένων.

Ο Γιώργος Σκιαδιώτης μιλάει στον «Ρ»
Ο Γιώργος Σκιαδιώτης μιλάει στον «Ρ»
Πραγματοποιήθηκαν αγώνες που αντιμετωπίστηκαν με μεγαλύτερο αίσθημα αλληλεγγύης και υποστήριξης από άλλα τμήματα εργαζομένων, κόντρα στον λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», στις διασπαστικές προσπάθειες που χρησιμοποιούν σχεδιασμένα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όλα τα χρόνια. Εγιναν περισσότερα βήματα στην κοινή δράση, πάνω σε κοινά αιτήματα του εργατικού κινήματος, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, της μικρής αγροτιάς, των μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών. Κι αυτή η μικρή για τώρα κατάκτηση είναι εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, διαμορφώνει βάσεις για την κοινωνική συμμαχία. Αξιοποιήθηκε πλούτος μορφών δράσης, μαζικές παραστάσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, καταλήψεις, κλείσιμο δρόμων, κλπ. Αξιοποιήθηκε η εργατική - λαϊκή δημιουργική φαντασία στην ανάδειξη των προβλημάτων και την προβολή των αιτημάτων.

Αυτή η συστηματική δράση, αυτό το πλατύ άνοιγμα, είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στην ωρίμανση της συνείδησης πλατιών λαϊκών δυνάμεων. Κι αυτό εκδηλώνεται, για παράδειγμα, με τη μεγαλύτερη απόρριψη του δικομματισμού, του ευρωμονόδρομου, της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από περισσότερους εργαζόμενους.

Με δυο λόγια, οι αγώνες που έγιναν είναι πολύ χρήσιμη βάση για συμπεράσματα που τονίζουν τη σημαντική σημασία της ενίσχυσης του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Παίρνοντας υπόψη ότι από την ίδια την πείρα αποδεικνύεται πως οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Τα όρια των κινήσεών του και των κινητοποιήσεων που ανακοινώνει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, καθορίζονται από την αποδοχή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αντιδραστικών αλλαγών της ΕΕ και των κυβερνήσεων που ανέτρεψαν, που ανατρέπουν δικαιώματα.

Τα όρια έφταναν μέχρι την επιλογή του διαχειριστή (της εταιρείας ή του κράτους), τη μερική ή συνολική ιδιωτικοποίηση ή την επιλογή ιδιώτη. Τη χρηματοδότηση καπιταλιστών για να μη γίνουν δήθεν απολύσεις, την υπό όρους στήριξη τραπεζών και γενικά των καπιταλιστών για την αντιμετώπιση της κρίσης, την αυταπάτη μιας πιο φιλολαϊκής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αγώνες αποσπασματικοί, απεριφρούρητοι.

Καθοριστικός ο ρόλος του ΠΑΜΕ

-- Πώς συνέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις στην ανάπτυξη και τον προσανατολισμό των αγώνων;

-- Ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ο ρόλος του ΠΑΜΕ, στην ανάπτυξη, στον προσανατολισμό των αγώνων ήταν και είναι καθοριστικός. Είναι αδιανόητο να φανταστεί κανείς εκδήλωση και ανάπτυξη αυτών των αγώνων χωρίς την παρουσία του ΠΑΜΕ και βεβαίως χωρίς την ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, των ΚΝιτών, των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, που πραγματικά είναι στην πρώτη γραμμή.

Ο ρόλος του ΠΑΜΕ ήταν καθοριστικός ώστε:

  • Να κερδίσει έδαφος στη συνείδηση περισσότερων εργαζομένων η αντίληψη, η θέση ότι υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και γενικότερα.
  • Να τεθούν υπό αμφισβήτηση, να δεχτούν πλήγμα ή και να χρεοκοπήσουν στις συνειδήσεις περισσότερων εργαζομένων όροι και έννοιες όπως «ανταγωνιστικότητα», «κερδοφορία», «λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια», ο «κοινωνικός διάλογος», οι ιδιωτικοποιήσεις, το Μάαστριχτ.
  • Να εξοπλιστεί, να εφοδιαστεί το κίνημα με ένα σημαντικό πλαίσιο στόχων πάλης και αιτημάτων που στηρίζεται σε βασικούς άξονες που εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Για παράδειγμα, στο ποιος παράγει τον πλούτο και ποιος τον καρπώνεται, στις σύγχρονες απαιτήσεις και ανάγκες της εργατικής οικογένειας. Γιατί είναι αναγκαιότητα να διεκδικείς 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη και επίδομα ανεργίας - σύνταξη στα 55 και 60, αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν, αναβαθμισμένη Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, πλήρη - σταθερή εργασία για όλους, σταθερό 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο κλπ.
  • Στην πραγματοποίηση επιτυχημένων απεργιών, ακόμα και απεργιών πανελλαδικής εμβέλειας, με ευθύνη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος - για την υπογραφή ΣΣΕ, απεργίες των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ κ.ά. -, σε αντίθεση με τη ΓΣΕΕ, την ΠΝΟ, τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
  • Στην προετοιμασία, στην περιφρούρηση των αγώνων, στη συμμετοχή περισσότερων εργαζομένων, με ηρωική προσπάθεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στα εργοδοτικά γκέτο, ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα, με συμμετοχή εργατικής, φοιτητικής νεολαίας σ' αυτό το σχολειό της διαπαιδαγώγησης.
  • Στα βήματα που έγιναν στην κοινωνική συμμαχία, την κοινωνική δράση εργατών, ΕΒΕ, αγροτών, φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών.
  • Στο να αντιμετωπιστεί η βία, η καταστολή, ο αυταρχισμός, η δολοφονία του μαθητή, η απόπειρα ενάντια στο δεύτερο μαθητή, όχι ως απόκλιση, υπέρβαση καθήκοντος κάποιων στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάποιων παρακρατικών μηχανισμών ή μιας κυβέρνησης αυταρχικής, αλλά ως πλευρά της καθημερινής βίας της δικτατορίας των μονοπωλίων, σαν το αναπόσπαστο κομμάτι κάθε αντιλαϊκής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
  • Στο να μην πετύχει η προσπάθεια - που είναι σε εξέλιξη - διαφόρων κέντρων, αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η αγανάκτηση, ο θυμός της εργατικής τάξης και της νεολαίας, με αφορμή και το φόνο του μαθητή, να εκφραστεί με τρόπο άναρχο, χωρίς αιτήματα και στόχους, να μην ταυτιστεί με τους κουκουλοφόρους και την τυφλή βία, αλλά να αναδειχτεί η ανάγκη της οργανωμένης, μαζικής, περιφρουρημένης με αιτήματα και στόχους, πολύμορφης πάλης του εργατικού νεολαιίστικου και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.
Αποσπάμε κατακτήσεις μέσα σε δύσκολες συνθήκες

-- Ποια στοιχεία τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα της ταξικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα, των αγώνων που αναπτύχθηκαν;

-- Ολη η ιστορία του εργατικού κινήματος τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς είναι γεμάτη παραδείγματα για το ποια γραμμή είναι ωφέλιμη και αποτελεσματική για τους εργαζόμενους. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων είναι συνυφασμένα με την υποχώρηση, το συμβιβασμό, τη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων. Το 8ωρο, η Κοινωνική Ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, το σύνολο των κατακτήσεων έχουν μέσα τους την επίπονη προσπάθεια του ταξικού ρεύματος, έχουν σημαδευτεί από τη σφραγίδα της ταξικής πάλης.

Ακόμα και στις συνθήκες της αντεπανάστασης, της προσωρινής υποχώρησης του εργατικού κινήματος, της ολομέτωπης επίθεσης του ιμπεριαλισμού, του κεφαλαίου για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες, απαιτητικές του ανάγκες, ακόμα και στις συνθήκες που είναι πολύ αρνητικοί οι συσχετισμοί δύναμης, το ταξικό ρεύμα μάχεται καθημερινά και με προοπτική και καταγράφει επιτυχίες.

Καταγράφει επιτυχίες στην οργάνωση της αντίστασης, στην καθυστέρηση, στην παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων. Στην αποσόβηση, ματαίωση απολύσεων, στην επαναπρόσληψη απολυμένων στην αντιμετώπιση κρουσμάτων αυταρχισμού. Στην επιβολή μέτρων προστασίας της ασφάλειας, της υγείας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς. Στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στην απόσπαση αυξήσεων που σπάνε την εισοδηματική πολιτική και είναι μεγαλύτερες από αυτές της ΓΣΕΕ και συνολικά των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ελέγχονται από την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, την «Αυτόνομη Παρέμβαση».

Και, βεβαίως, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες στη χώρα μας και διεθνώς, η αποτελεσματικότητα των αγώνων, η ικανότητα του συνδικαλιστικού κινήματος να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί συνδέονται με δύο καθοριστικής σημασίας ζητήματα. Την ενίσχυση, την ενδυνάμωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, το δέσιμό του με περισσότερους τόπους δουλειάς, το δυνάμωμά του με νέα σωματεία, συνδικαλιστές, εργαζόμενους και βεβαίως την πολιτική, οργανωτική, εκλογική ενίσχυση της δύναμης του ΚΚΕ, του πρωτοπόρου αγωνιστή και αιμοδότη του εργατικού - λαϊκού κινήματος.


Χ.Μ.


Δυο γραμμές σε διαρκή σύγκρουση

-- Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ μιλάνε για δυο στρατηγικές γραμμές που συγκρούονται στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πώς εκφράστηκαν αυτές οι δυο γραμμές το προηγούμενο διάστημα;

-- Μέσα και από τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, αναδείχτηκε το αγεφύρωτο χάσμα που χώριζε και χωρίζει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τις θέσεις και τις πρακτικές του. Πρόκειται για δύο αντίθετες αντιλήψεις. Η μία λέει «μονόδρομος ο καπιταλισμός, άρα εξαντλούμαι για μια καλύτερη διαχείριση, αναζητώ έναν καλύτερο διαχειριστή και επιδιώκω τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού». Σε αυτή την αντίληψη πιστεύουν, με διάφορες αποχρώσεις, η ΔΑΚΕ, η ΠΑΣΚΕ, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» του ΣΥΝ.

Η άλλη, η ταξική αντίληψη, λέει πως ο καπιταλισμός στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο κέρδος των πλουτοκρατών και συνεπώς δεν εξανθρωπίζεται. Αντίθετα, θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρος. Γι' αυτό η καθημερινή δράση, η αντίσταση, η διεκδίκηση πρέπει να συγκεντρώνει, να προετοιμάζει την εργατική τάξη για τη συνολική ρήξη και την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων. Αυτός ο δρόμος, ο δρόμος του ταξικού κινήματος, αντιστοιχεί στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτός ο δρόμος, αυτή η προοπτική, δίνει πρόσθετες δυνάμεις και κάνει αποφασιστικής σημασίας την καθημερινή πάλη για όλα τα προβλήματα που αφορούν τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Είναι πολύ σημαντικό, πολύτιμο στοιχείο, να προβληματιστούν οι εργαζόμενοι πάνω σε ορισμένα βασικά ζητήματα που δείχνουν τη διαφορά των δύο γραμμών στο εργατικό κίνημα. Ορισμένα παραδείγματα:

  • Απόρριψη της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής ΕΕ, ή προτάσεις για τη «βελτίωσή» της;
  • Κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του κέρδους, ή επιλογή της διαχείρισης των διαφόρων μορφών της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας;
  • Αγώνες με αιτήματα που έχουν βάση το ποιος παράγει τον πλούτο, στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών, ή διεκδικήσεις στα όρια «αντοχής της οικονομίας», με κριτήρια την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία των επιχειρήσεων;
  • Αγώνες με κλιμάκωση, με σχέδιο, με προοπτική, με μορφές που να ανταποκρίνονται στην πείρα των εργαζομένων, στην οξύτητα των προβλημάτων, μαζικοί και περιφρουρημένοι αγώνες, ή αποσπασματικοί, ενταγμένοι στη στρατηγική του εκάστοτε αστικού ή οπορτουνιστικού κόμματος, εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, αντιπαραθετικούς στην ανάγκη οικοδόμησης κοινωνικής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό;
Σταθερή, διαφωτιστική δουλειά

-- Η εργατική τάξη δέχεται διαχρονική επίθεση. Μια επίθεση με σοβαρές συνέπειες, οι οποίες πολλές φορές οδηγούν τμήματα εργαζομένων στην απογοήτευση, στη μη συμμετοχή στους αγώνες. Με ποιον τρόπο το ταξικό κίνημα αντιμετωπίζει αυτήν την κατάσταση;

-- Η οξύτητα της καπιταλιστικής επίθεσης (μαζικές απολύσεις, ανεργία, λιτότητα, αυταρχισμός, κλπ.) σε συνδυασμό με τη στάση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που προαναφέραμε δημιουργούν προϋποθέσεις απογοήτευσης, κούρασης, ιδιαίτερα σε τμήματα που τους λείπει η πείρα. Γι' αυτό επιμένουμε στην εξήγηση του χαρακτήρα της επίθεσης του καπιταλισμού, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των πολιτικών δυνάμεων διαχειριστών. Επιμένουμε στην κατανόηση των προϋποθέσεων που απαιτούνται για την ισχυροποίηση της αντίστασης και της αποτελεσματικότητας του κινήματος στην οργάνωση των αγώνων με τρόπο που να δυναμώνει η πορεία ένταξης νέων δυνάμεων στην οργανωμένη δράση, να συμμετέχουν περισσότεροι εργαζόμενοι στην προετοιμασία και ανάπτυξη της πάλης, να βελτιώνεται η συλλογική λειτουργία των συνδικάτων.


Σημαντικά βήματα - σύνθετα και αυξημένα καθήκοντα

-- Η οργάνωση της εργατικής τάξης αποτελεί κεντρική κατεύθυνση του ΚΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Καταγράφει βήματα στην υλοποίησή του αυτός ο προσανατολισμός;

-- Η οργάνωση της εργατικής τάξης, η καλύτερη λειτουργία των Σωματείων, των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών σε ταξική κατεύθυνση παραμένει βασικός στόχος του Κόμματος και του ταξικού κινήματος. Εξακολουθεί η πλειοψηφία των εργαζομένων της χώρας μας να μην είναι οργανωμένοι, και ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Το πρόβλημα είναι πολύ οξυμένο στους μετανάστες. Αυτό είναι ένα σύνθετο ιδεολογικό και οργανωτικό ζήτημα, που προϋποθέτει προσήλωση στο στόχο, καλά επεξεργασμένο σχέδιο και επιμονή. Ασφαλώς και καταγράφονται θετικά βήματα. Βήματα που παίρνουν υπόψη τους τις εξελίξεις, όπως, π.χ., η δημιουργία κλαδικών Συνδικάτων στο Χρηματοπιστωτικό σύστημα, για την οργάνωση των εργαζομένων ανεξάρτητα της τράπεζας και της μορφής εργασίας. Η δημιουργία κλαδικών Συνδικάτων στις Τηλεπικοινωνίες και όχι μόνο στον ΟΤΕ, στην Ηλεκτρενέργεια και αλλού.

Καταγράφονται θετικά αποτελέσματα στην αύξηση της μαζικότητας και τη συμμετοχή στην ψηφοφορία στα κλαδικά ταξικά συνδικάτα, συμμετοχή περισσότερων μεταναστών κ.ά. Τα βήματα αυτά πρέπει να επιταχυνθούν, να πολλαπλασιαστούν. Το επιβάλλει η ένταση της καπιταλιστικής επιθετικότητας. Το απαιτεί η δράση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που εξακολουθεί να δημιουργεί Σωματεία όχι με κριτήριο την οργάνωση και δράση των εργαζομένων, αλλά τη δημιουργία και τη διατήρηση μηχανισμών ελέγχου και χειραγώγησης του κινήματος, εξασφάλισης πλειοψηφιών, μέσω της έντασης και της γενίκευσης της νοθείας, των αποκλεισμών, της συγκρότησης ενιαίου αντι-ΠΑΜΕ μετώπου.

Πάλη σε όλα τα μέτωπα

-- Ποια είναι τα βασικά μέτωπα πάλης για το επόμενο διάστημα και ποια καθήκοντα προκύπτουν για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους κομμουνιστές;

-- Το σύνθημα «Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία» - «Πληρώσαμε τα κέρδη τους, να μην πληρώσουμε την κρίση τους», η πάλη κατά των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων θα είναι αυτό που θα μπολιάζει τη δράση μας ακόμα πιο συγκεκριμένα και το επόμενο διάστημα. Η δράση ενάντια στην ενίσχυση, στη στήριξη των καπιταλιστών για μια ακόμα φορά στο όνομα της κρίσης με οποιαδήποτε εκδοχή, είτε τη νεοδημοκρατική είτε τη σοσιαλδημοκρατική, οπορτουνιστική, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Το μέτωπο ενάντια στο κλείσιμο εργοστασίων, στις απολύσεις απαιτώντας τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και σε κάθε περίπτωση την εξασφάλιση επιδόματος ανεργίας για να ζήσει ο άνεργος και η οικογένειά του.

Η αντιμετώπιση της κρατικής καταστολής και της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους εργασίας, με μέτωπο ενάντια στους τρομονόμους, στις χαφιεδοκάμερες, στους φανερούς και κρυφούς κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς.

Ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία και την Υγεία, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην προσαρμογή αυτών των κλάδων στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.

Ενάντια στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και των ωρών εργασίας που προωθούν ενιαία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τη χώρα μας τα αστικά κόμματα, όπως αποδείχνουν οι αποφάσεις για την αύξηση του χρόνου εργασίας, τη διευθέτηση, το χωρισμό σε ενεργό και ανενεργό χρόνο για την ένταση της εκμετάλλευσης.

Για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που να ανταποκρίνονται στην ανάγκη για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, για την απόσπαση νέων κατακτήσεων.

Μέσα σ' αυτήν τη δράση μπορεί να ενισχυθεί το ΠΑΜΕ με νέα Σωματεία, συνδικαλιστές, με νέες επιτροπές αγώνα.

Να ριζώσει ακόμα περισσότερο στους τόπους δουλειάς, να γίνει πιο ικανό στην οργάνωση και στην κινητοποίηση εργαζομένων, πιο δυνατό απέναντι στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, στις δυνάμεις του δικομματισμού και του ευρωμονόδρομου.

Με ακόμα πιο έντονη διεθνή δράση, αξιοποιώντας τους σημαντικούς δρόμους που ανοίγει η πάλη της ΠΣΟ.

Αυτή η κατεύθυνση που θέτουμε, αυτό το πλαίσιο και οι στόχοι πάλης μπορούν να συμβάλουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ