Με αφορμή τη συζήτηση, το ΚΚΕ με την τοποθέτηση της Μ. Κομνηνάκα, βουλευτή του Κόμματος, εξέφρασε «την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του σε κάθε γυναίκα, σε κάθε άνθρωπο που έχει εγκλωβιστεί στα πλοκάμια του trafficking».

Στον ορισμό του trafficking περιλαμβάνονται η πρόσληψη, η μεταφορά, η διακίνηση, η στέγαση ή υποδοχή προσώπων με σκοπό την εκμετάλλευσή τους και με διάφορες μορφές εξαναγκασμού, όπως βία, απαγωγή, απάτη, παραπλάνηση, κατάχρηση εξουσίας ή εκμετάλλευση της ευάλωτης θέσης στην οποία βρίσκονται τα θύματα. Η εκμετάλλευση των θυμάτων αφορά κατά κύριο λόγο τις διάφορες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης, όπως και την καταναγκαστική παροχή εργασίας, την επαιτεία, την αφαίρεση και εμπορία οργάνων.

«Το αποκρουστικό πρόσωπο της πιο αποτρόπαιης μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο ήρθε στο φως πρόσφατα με την υπόθεση της νεαρής κοπέλας στην Ηλιούπολη», τόνισε η βουλευτής του Κόμματος. Αναφέρθηκε εκτενώς σε ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν την κρατική ευθύνη για την πρόληψη, την καταπολέμηση, αλλά και την ουσιαστική στήριξη των θυμάτων trafficking.

Αντί να εξασφαλιστεί η γενναία κρατική χρηματοδότηση για την ανάπτυξη και τη λειτουργία τέτοιων υποδομών σε όλη την ελληνική επικράτεια, η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ αντιπαρατίθεται με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιο κυβερνητικό κόμμα διατήρησε το ανεπαρκές και υποστελεχωμένο δίκτυο κρατικών υποδομών και υπηρεσιών για την προστασία των κακοποιημένων γυναικών (τηλεφωνική γραμμή SOS, συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες και καταφύγια), που η χρηματοδότησή τους εξαρτάται κυρίως από τα ευρωπαϊκά κονδύλια με ημερομηνία λήξης. Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά η Μ. Κομνηνάκα, «πώς θα αναπτυχθεί η σχέση εμπιστοσύνης του θύματος με τους ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, άλλους επαγγελματίες, όταν δεν υπάρχει σταθερό, μόνιμο προσωπικό στις αντίστοιχες κρατικές δομές, παρά μόνο συμβασιούχοι;». Πρωταγωνιστικό ρόλο εξάλλου στον εντοπισμό, στη στήριξη των θυμάτων, ακόμα και στην εκπαίδευση των επαγγελματιών Υγείας, του Δικαστικού Σώματος, των Σωμάτων Ασφαλείας έχει αναλάβει ένα πολυδαίδαλο και αποσπασματικό δίκτυο ΜΚΟ, που λαμβάνουν και το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων.

Οι συγκεκριμένες πολιτικές πρακτικές αποτελούν τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ, η οποία λογαριάζει με τη λογική του «κόστους» για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους τις συνέπειες της βίας κατά των γυναικών, όπως και τα μέτρα προστασίας των θυμάτων. Με βάση την πρόσφατη μελέτη του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων (EIGE), το ετήσιο κόστος της βίας λόγω φύλου κατά των γυναικών στην ΕΕ εκτιμάται σε 290 δισεκατομμύρια ευρώ. Οπως δήλωσε προκλητικά η διευθύντρια του EIGE, Carlien Scheele, οι χώρες της ΕΕ πρέπει να επενδύσουν περισσότερο σε υπηρεσίες και δραστηριότητες που αποτρέπουν τη βία κατά των γυναικών και προστατεύουν τα θύματα καθώς είναι «και οικονομικά αποδοτικό».

Την ίδια στιγμή, η γυναίκα που έχει εγκλωβιστεί στα «δίχτυα» της σεξουαλικής εκμετάλλευσης έχει να αντιμετωπίσει τους σκοπέλους της ποινικής νομοθεσίας, που διαμορφώνουν επιπλέον εμπόδια στην καταγγελία και την τιμωρία των δραστών. Με τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ οι μαστροποί διώκονται μόνο βάσει του άρθρου 323Α για την «εμπορία ανθρώπων», εφόσον δηλαδή αποδειχθεί ότι υπάρχει κακοποίηση. Οπότε, αν θεωρηθεί ότι υπάρχει «συναίνεση» της γυναίκας, δεν υπάρχει καν δίωξη! Ομως, τα δίχτυα της βίας και του εξαναγκασμού - πολλές φορές «αόρατα» - δεν αναπτύσσονται σε «κοινωνικό κενό». Οι αιτίες που οδηγούν γυναίκες - ακόμα και άντρες και παιδιά σήμερα - να πουλήσουν το σώμα τους έναντι αμοιβής είναι οι οικονομικοί και κοινωνικοί καταναγκασμοί που γεννούν η καπιταλιστική κοινωνία, η ανέχεια και ο περιορισμός στη σεξουαλικότητα. Ολα τα παραπάνω εντάσσονται στην οργανωμένη προσπάθεια να ενισχυθούν οι πλαστοί διαχωρισμοί ανάμεσα στο trafficking και την πορνεία, όπου η «καταναγκαστική» πορνεία αξιοποιείται ως μοχλός για να επεκταθεί η «νόμιμη».

Ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων αναδείχθηκε η ανάγκη προστασίας των παιδιών από τα κυκλώματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης μέσω του διαδικτύου. Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου όχι μόνο δεν απαντά σε αυτήν την υπαρκτή ανάγκη, αλλά δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια και ανησυχία. Πίσω από τον διακηρυγμένο στόχο της αντιμετώπισης του αποτρόπαιου φαινομένου της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών κρύβεται το γεγονός ότι η προστασία των παιδιών από τόσο επικίνδυνες εγκληματικές πράξεις ανατίθεται με προκλητικό τρόπο στη διακριτική ευχέρεια των μεγάλων ομίλων του διαδικτύου και των επικοινωνιών. Υποκαθίσταται έτσι η ευθύνη του κράτους για τον εντοπισμό περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στο διαδίκτυο και την προστασία τους, καθώς και τη δίωξη των δραστών τέτοιων απεχθών εγκλημάτων. Η πείρα όλου του προηγούμενου διαστήματος έχει αποδείξει ότι οι επιχειρήσεις αυτές όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για την προστασία των παιδιών, αλλά αντίθετα στο κυνήγι του κέρδους γίνονται φορείς διευκόλυνσης και πολλαπλασιασμού των εγκλημάτων σε βάρος τους.

Ολα αυτά εκφράζονται με τραγικό τρόπο στις περιπτώσεις των γυναικών και των παιδιών προσφύγων, που είναι πιο ευάλωτοι στα κυκλώματα trafficking. Τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, κορίτσια και αγόρια, που κινδυνεύουν να πέσουν στα δίχτυα των κυκλωμάτων, έρχονται από χώρες που αιματοκυλίστηκαν από διάφορες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, αναδεικνύοντας τις βαριές ευθύνες διαχρονικά των κυβερνήσεων στην εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ.

Το κύριο ζήτημα για τις γυναίκες που παλεύουν να απεγκλωβιστούν από τα δίχτυα του trafficking είναι να νιώσουν ασφαλείς, να είναι οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητες, για να έχουν τη δυνατότητα να αντισταθούν και να αποκρούσουν τη βία κάθε μορφής. Προϋπόθεση είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών στην εργασία, στην Εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια, στη σύγχρονη και ασφαλή στέγη. Εμπόδιο σε αυτήν τη δυνατότητα αποτελεί η οργάνωση της οικονομίας, της κοινωνίας με κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος. Σε αυτόν τον βωμό τσακίζονται τα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα, εμπορευματοποιείται κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής.

Επομένως, η εμπορία ανθρώπων δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την αναγκαία ενημέρωση και αποφασιστική καταδίκη των περιστατικών που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών θυμάτων. Μαζί με την καταδίκη των δραστών από τη Δικαιοσύνη, χρειάζεται να δυναμώσει ο συλλογικός αγώνας του εργατικού, λαϊκού κινήματος για να ξεριζωθούν οι οικονομικές, κοινωνικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν το trafficking, δηλαδή το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που πάνω του οικοδομείται και η πρόσθετη καταπίεση των γυναικών. Σε αυτόν τον αγώνα μπορεί να ανθίσουν η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια, ο σεβασμός στους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου, οι πραγματικά ισότιμες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.