ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αγώνας για τους Παιδικούς Σταθμούς

Τεράστιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν χιλιάδες νέα ζευγάρια με παιδί. Αν γίνει δεκτό το παιδί τους, σε τι περιβάλλον θα είναι και με πόσα «τροφεία», στους ολοένα λιγότερους δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς (ΠΣ), αφού είναι με ελλείψεις προσωπικού και υποχρηματοδοτούμενοι, ενώ κάποιοι ήδη έχουν κλείσει. Οι «οριστικοί πίνακες» αναρτήθηκαν ή δημοσιοποιούνται αυτές τις μέρες. Υπολογίζεται ότι σε δήμους της Αττικής μένουν εκτός ΠΣ 2.320 παιδιά από νέες αιτήσεις που κατατέθηκαν. Στην πραγματικότητα είναι πολλαπλάσια, αφού πολλοί γονείς δεν κάνουν καν αίτηση γνωρίζοντας ότι θα «κοπούν» εξαιτίας των περιλάλητων κριτηρίων.

Ετσι χιλιάδες παιδιά στερούνται το δικαίωμα σε δημόσιες υπηρεσίες προσχολικής αγωγής, η οποία πρέπει να παρέχεται δωρεάν με ευθύνη και χρηματοδότηση από το κράτος, χωρίς αποκλεισμούς. Ενώ ίσως αυξηθούν παραπέρα, καθώς εξαιτίας της μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης στους δήμους, είναι ορατός ο κίνδυνος να κλείσει στο επόμενο διάστημα μεγάλος αριθμός ΠΣ, να μειωθεί το προσωπικό με τη λήξη συμβάσεων συμβασιούχων, τις συνταξιοδοτήσεις και την απαγόρευση προσλήψεων, να μειωθούν κι άλλο οι θέσεις των βρεφών και νηπίων. Ενδεικτικά οι δημοτικές αρχές Αθήνας έκλεισαν τα τελευταία χρόνια δώδεκα σταθμούς, μεθοδεύεται κλείσιμο κι άλλων, μόλις την Πέμπτη απολύθηκαν 272 συμβασιούχοι από το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθήνας που λειτουργεί τους ΠΣ του δήμου.

Αναφορικά με τα τροφεία που καλούνται να πληρώσουν από το άγρια περικομμένο εισόδημά τους χιλιάδες οικογένειες σε καιρούς γενικευμένης στέρησης και ανασφάλειας, ουσιαστικά και με ευθύνη των διοικήσεων των δήμων, μια προνοιακή παροχή (όπως είναι η προσχολική αγωγή) παρέχεται όλο και σε λιγότερους, με πληρωμή και σε ανταποδοτική βάση. Επιπρόσθετα, όλο και περισσότερο η κρατική χρηματοδότηση υποκαθίσταται από ευρωπαϊκά προγράμματα, και αυτά ανεπαρκή και ληξιπρόθεσμα.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη εκτός ΠΣ αλλά και του προγράμματος των δήμων φροντίδας ατόμων με αναπηρία (ΑμΕΑ) κινδυνεύει να βρεθεί η πλειοψηφία των δικαιούχων. Για τη σχολική χρονιά 2012 - 2013 στο πρόγραμμα (χρηματοδοτείται από ΕΣΠΑ, υλοποιείται μέσω Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ανάπτυξης - ΕΕΤΑΑ), προβλέπονται τυπικά 84.049 θέσεις φροντίδας παιδιών και ΑμΕΑ. Υποβλήθηκαν 96.000 αιτήσεις, όμως ο προϋπολογισμός φτάνει για εξυπηρέτηση μόνο 43.000 παιδιών. Αν δεν δοθούν άλλα 125 εκατ. ευρώ, απορροφάται μόνο το 55% των υποβληθεισών αιτήσεων, η πλειοψηφία των παιδιών μένει εκτός ΠΣ, με παρόμοιες επιπτώσεις για τα ΑμεΑ. Κατά πληροφορίες ήδη η ΕΕΤΑΑ απέρριψε περίπου τις μισές από τις αιτήσεις που κατέθεσαν μητέρες για ένταξη των παιδιών τους σε ΠΣ μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος.

Μπροστά στη ζοφερή, για γονείς και παιδιά, πραγματικότητα χρειάζεται αγώνας, να πιεστεί η κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει μέτρα ώστε: Να εξασφαλιστεί η ένταξη στους δημόσιους ΠΣ όλων των παιδιών που θα κάνουν αίτηση οι γονείς τους, χωρίς διακρίσεις και προϋποθέσεις. Να καταργήσει τα τροφεία, να εξασφαλιστεί πλήρης και ποιοτική σίτιση για όλα τα παιδιά. Να ανανεωθούν οι συμβάσεις, να μονιμοποιηθούν οι εργαζόμενοι και να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό για την πλήρη κάλυψη των αναγκών. Να μην κλείσει κανένας ΠΣ. Να αναπτυχθεί πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων για την κατασκευή νέων, σύγχρονων δημόσιων ΠΣ. Αμεσα να αξιοποιηθούν κατάλληλα δημόσια και δημοτικά κτίρια για να λειτουργήσουν νέοι ΠΣ, να αξιοποιηθούν και προκάτ κατασκευές.

Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Επιτακτική όσο ποτέ η γραμμή της ρήξης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέρα από τις «λεπτομέρειες» για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και πίσω από τον κουρνιαχτό που σηκώνουν σκόπιμα οι κυβερνητικοί εταίροι και τα αστικά ΜΜΕ για το «κλείδωμα» του πακέτου των πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων, μεγαλύτερη σημασία έχει ο λαός να βγάλει γενικότερα πολιτικά συμπεράσματα για να κανονίσει την πορεία του. Το πρώτο που προκύπτει αβίαστα από τις εξελίξεις είναι ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή συνταγή για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης. Το πακέτο των 14,5 δισ. ευρώ, για παράδειγμα, θα το πληρώσουν εξ ολοκλήρου οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα και καμία ανακούφιση δεν πρόκειται να υπάρξει αν το πληρώσουν σε δύο ή τέσσερα χρόνια, αφού στο τέλος η συντριπτική πλειοψηφία του λαού θα βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας, εξαθλίωσης και πείνας. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι χωρίς ενιαίο ταξικό αγώνα της εργατικής τάξης, χωρίς την κοινή δράση, συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα ενάντια στα μονοπώλια και την πολιτική που τα ενισχύει δεν μπορούν να μπουν εμπόδια σ' αυτή την πολιτική, να δημιουργούνται προϋποθέσεις για κάποιες κατακτήσεις, να δοθούν δηλαδή λύσεις σε κάποια αιτήματα των εργαζομένων. Και επίσης οριστική λύση, φιλολαϊκή διέξοδος μπορεί να υπάρξει μόνο αν υπάρξει συνολική λύση στο πολιτικό πρόβλημα, δηλαδή στο πρόβλημα εξουσίας. Δεν πρόκειται βέβαια για καινούρια συμπεράσματα, αλλά ενισχύονται από τις τελευταίες εξελίξεις και πρέπει να συνειδητοποιηθούν από ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Η πάλη των εργαζομένων, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την αποτροπή των νέων μέτρων και των άλλων αιτημάτων για την προστασία του βιοτικού επιπέδου του λαού, πρέπει πιο αποφασιστικά να πολιτικοποιηθεί, δηλαδή να στοχεύει ξεκάθαρα τον αντίπαλο στην καρδιά, να συνδέεται με την προοπτική ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Μόνο έτσι θα έχουν αποτελέσματα οι λαϊκοί - ταξικοί αγώνες.

Βιάζονται για το κεφάλαιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ που φέρνει η κυβέρνηση είναι με τη διαδικασία ...του κατεπείγοντος! Βιάζονται να νομοθετήσουν για την Παιδεία προκειμένου να εφαρμόσουν τις κατευθύνσεις που θέλουν.

Που δεν είναι άλλες παρά το πώς θα μπουν και θα «στήσουν» τα παραρτήματά τους οι πολυεθνικές και οι επιχειρηματίες μέσα στην εκπαίδευση και ιδίως στην τριτοβάθμια.

Κάτι μας λέει πάντως, ότι το να συζητηθεί ...κανονικά ένα νομοσχέδιο σε αυτή την Βουλή (και όχι ως «κατεπείγον», «υπερεπείγον», «σουπερεπείγον») θα αποτελεί εξαίρεση.

Βλέπετε, τα επιχειρηματικά συμφέροντα δε βιάζονται μόνο για την Παιδεία, αλλά και για την ενέργεια, τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, τις τράπεζες, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία και πολλά άλλα.

Εφόσον λοιπόν αυτοί βιάζονται, κάποιων τα χέρια θα ...πιαστούν από το πολύ σήκωμα.

ΠΑΝΤΩΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να ομολογήσουμε ότι οι πιο ...εντυπωσιακές δηλώσεις από τους «τρεις» της συγκυβέρνησης ανήκουν δικαιωματικά στον Φώτη Κουβέλη.

Σε κάθε δήλωσή του παρουσιάζει τα πράγματα ως να γίνεται μία ...φιλική κουβεντούλα, σε ήρεμους, ήσυχους και μειλίχιους ρυθμούς όπου «βρε παιδί μου θα τη βρούμε την άκρη».

Είτε στις συναντήσεις με την τρόικα αναφέρεται είτε στις συζητήσεις των τριών αρχηγών, πάντα μεταφέρει το ίδιο ακριβώς κλίμα ηρεμίας, χαλάρωσης και νιρβάνα.

Πώς γίνεται βέβαια και μέσα από όλη αυτή την ηρεμία και τη γαλήνη να μας προκύπτουν συνεχώς βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, που μάλιστα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα και «διά πυρός και σιδήρου», είναι μία άλλη ιστορία.

Τι να γίνει, κάθε «συνιστώσα» έχει το ρόλο της. Είτε μιλάμε για την κυβέρνηση είτε γενικώς για την πολιτική σκηνή. Φαίνεται πως κάποιοι έχουν αναλάβει αυτόν του εφησυχασμού.

ΑΝΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΗΣΟΥΜΕ και τον Ε. Βενιζέλο. Αυτός λέει τα ...«περίεργα». Ετσι λοιπόν μάθαμε από τη δήλωσή του πως το πρόβλημα της χώρας «δεν είναι σημειακό άλλα συνολικό» («από την πόλη έρχομαι...»).

Γρηγοριάδης Κώστας

... και η πραγματικότητα της Υγείας στη Βρετανία

Τελευταίο παράδειγμα η λεγόμενη μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας στη Βρετανία, από την κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον. Στις αρχές Φλεβάρη φέτος ανακοινώθηκε και επίσημα η πρώτη περίπτωση νοσοκομείου που προσφέρεται βορά προς εκμετάλλευση στο κεφάλαιο, με το γνωστό ιδεολόγημα «της διάσωσής του από τη χρεοκοπία».

Η βρετανική ιδιωτική εταιρεία νοσοκομειακών ιδρυμάτων «Circle» «αναλαμβάνει τη διαχείριση» του νοσοκομείου του Χίντσινγκμπρουκ στο Χάντινγκτον, στην ανατολική Αγγλία.

Η μορφή της εκμετάλλευσης που επιλέχτηκε για το συγκεκριμένο νοσοκομείο είναι ιδιαίτερα συμφέρουσα για το κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου θα εξακολουθήσουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι, που σημαίνει ότι μπορούν να απολυθούν στο πλαίσιο των περικοπών, ενώ όσοι μείνουν θα εξακολουθούν να πληρώνονται από το Δημόσιο. Ο ιδιώτης έτσι θα έχει καθαρό κέρδος χωρίς «μισθολογικά έξοδα».

Το συμβόλαιο ανάμεσα στη NHS και τη «Circle» υπογράφηκε για μια περίοδο δέκα ετών, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι τη διαδικασία της μεταβίβασης της διαχείρισης είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση των Εργατικών. Παράλληλα, πληροφορίες φέρνουν τη γερμανική εταιρεία «Helios» να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με το υπουργείο Υγείας για να αναλάβει τη διαχείριση και άλλων 10 - 20 νοσοκομείων.

Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα περικοπών στο όνομα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» προβλέπει ακόμα και το κλείσιμο 20 νοσοκομείων. Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης που φέρνει επιδείνωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων έχει οδηγήσει στην απόλυτη φτώχεια 13 εκατομμύρια Βρετανούς και αυξάνει τους ανθρώπους που προστρέχουν στις λεγόμενες φιλανθρωπικές οργανώσεις για να επιβιώσουν με συσσίτια και να αντιμετωπίσουν στοιχειώδη ιατρικά προβλήματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η οποία κρύφτηκε πίσω από τη χαρούμενη εικόνα που παρουσίασαν οι διοργανωτές της τελετής στο Λονδίνο, με παιδιά σε νοσοκομειακά κρεβάτια και τη συμμετοχή, όπως ειπώθηκε, «εργαζομένων στις υπηρεσίες Υγείας».

Το «καμάρι» στην τελετή έναρξης...

Ενα από τα στοιχεία που θέλησαν οι Βρετανοί διοργανωτές της Ολυμπιάδας, μέσα στο πανηγύρι των πολυεθνικών, να προβάλλουν ως το μεγάλο τους «καμάρι» στην τελετή έναρξης, ήταν η λεγόμενη Εθνική Υπηρεσία Υγείας (National Health Service).

Αυτή η υπηρεσία, δημιουργήθηκε την εποχή που ο καπιταλισμός στη Βρετανία μετά το 1946, κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος και την επίδραση της ύπαρξης της ΕΣΣΔ και του υπό διαμόρφωση σοσιαλιστικού στρατοπέδου με την προτεραιότητα της δημόσιας και δωρεάν Υγείας και Παιδείας, έκανε παραχωρήσεις προς τους εργαζομένους. Οντως για τους διαμένοντες στη χώρα παρείχε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, οι περισσότερες εκ των οποίων δωρεάν, ωστόσο εδώ και αρκετά χρόνια και με «εργατικές» και συντηρητικές κυβερνήσεις η εικόνα αυτή έχει αλλοιωθεί.

Φυσικά, η αστική τάξη σήμερα της Βρετανίας -και αυτό έγινε και στην τελετή που αναφερθήκαμε- έκρυψε αυτή την πραγματικότητα. Το μοντέλο που εφαρμόζεται για να περάσει η Υγεία στο ιδιωτικό κεφάλαιο είναι το γνωστό και στη χώρα μας των Συμπράξεων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα (ΣΔΙΤ) που οδήγησε, από τη μία, στη μείωση κλινών για να μειωθεί το κόστος του ιδιώτη και, από την άλλη, στο να πληρώνουν οι εργαζόμενοι όλο και περισσότερες υπηρεσίες.