ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 31 Μάη 1996
Σελ. /36
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Σπασμένοι κρίκοι στην αλυσίδα επιβίωσης

Αναρχη και ελλειμματική η λειτουργία των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας. Απίθανες περιπτώσεις υπερτιμολογήσεων από ΜΕΘ του ιδιωτικού τομέα

Δυο βασικοί κρίκοι, στην ονομαζόμενη "αλυσίδα επιβίωσης", είναι σπασμένοι εδώ και καιρό. Μιλάμε για την προσπάθεια διάσωσης ενός βαρέος περιστατικού, που τελικά καταλήγει σε μια Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).

  • Ο πρώτος σπασμένος κρίκος είναι η χωρίς σχεδιασμό και κάτω απ' τα διεθνή δεδομένα ανάπτυξη κρεβατιών ΜΕΘ στη χώρα μας. Επιπλέον και οι υπάρχουσες 25 ΜΕΘ στην Ελλάδα δεν έχουν αναπτύξει το σύνολο των κρεβατιών τους, λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού και υποδομών, αλλά και της γραφειοκρατικής δυσκαμψίας στις αποφάσεις για τις ΜΕΘ.
  • Ο άλλος σπασμένος κρίκος εξελίσσεται σε "κοινωνική μάστιγα", κατά την έκφραση του προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας (ΕΕΕΘ), Αλ. Αναστασάκη.Πρόκειται για τις ΜΕΘ στον ιδιωτικό τομέα, στις οποίες μεταφέρονται επείγοντα περιστατικά, όταν δε βρίσκουν κρεβάτι στα δημόσια νοσοκομεία. Το επείγον περιστατικό χρησιμοποιείται ως μέσο απίθανων υπερτιμολογήσεων, που ξεπερνά το 500%.

Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν απ' τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου της ΕΕΕΘ, στην οποία παρουσίασαν στοιχεία, εκτός απ' τον πρόεδρο, και ο γενικός γραμματέας Αν. Χατζής."Οπως έχουν σήμερα τα πράγματα, είπαν σε κάποια στιγμή οι επιστήμονες, η αναζήτηση μιας κλίνης σε ΜΕΘ είναι τραγική για μας".

Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα θα έπρεπε το 10% των υπαρχόντων κρεβατιών στα νοσοκομεία, να έχουν αναπτυχθεί ως κρεβάτια ΜΕΘ. Στην Ελλάδα καλύπτεται μόνο το ένα πέμπτο των αναγκών σε κρεβάτια ΜΕΘ. "Εμείς θα ήμασταν ευτυχείς, αν είχαμε αναπτυγμένο το 1% των κρεβατιών του "Λαϊκού" ή το 2% του "Ευαγγελισμού"", επισημάνθηκε στη συνέντευξη Τύπου.

Οι 25 ΜΕΘ πανελλαδικά έχουν 230 κρεβάτια. Ομως άλλα 67 κρεβάτια παραμένουν κλειστά, γιατί λείπουν 600 νοσηλεύτριες. Πέντε κλινικές δεν έχουν διευθυντές ("Αγία Σοφία", "Αγία Ολγα", Ιπποκράτειο, Θριάσιο και ΚΑΤ στη 2η διεύθυνση). Στο "Αγία Ολγα" η ΜΕΘ παραμένει κλειστή απ' το Πάσχα, γιατί γίνονται έργα παροχής οξυγόνου.

Στα ερωτήματα, εάν υπάρχουν λεφτά και πολιτική βούληση ο Αλ. Αναστασάκης έδωσε τις εξής απαντήσεις.

  • Οταν το Γενάρη του 1992 συνέβη ο δηλητηριασμός από τα τηγανόψωμα στη Νίκαια τότε βρέθηκαν κονδύλια για τη ΜΕΘ του τοπικού νοσοκομείου. Αρα, τόνισε, υπάρχουν και όταν θέλουν τα βρίσκουν.
  • Εστω ότι η πολιτική βούληση είναι δεδομένη. Αλλά υπάρχει ασυνέχεια. Η επίσημη πολιτεία αντιμετωπίζει παροξυσμικά την κατάσταση και μετά από ένα γεγονός που αναστατώνει την κοινή γνώμη.

Ο Αν. Χατζής αναφέρθηκε στις παιδιατρικές ΜΕΘ. Στην Αθήνα υπάρχουν τρεις Μονάδες στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία "Αγία Σοφία", "Αγλαϊα Κυριακού" και "Πεντέλης", ενώ η επαρχία είναι ακάλυπτη. Σύμφωνα με το διευθυντή της ΜΕΘ του "Παίδων Πεντέλης" Αν. Χατζή,τα μικρότερα παιδιά νοσηλεύονται σε Μονάδες Νεογνών και τα μεγαλύτερα σε Μονάδες Ενηλίκων.

Εξανέμιση περιουσιώνανυποψίαστων πολιτών

Ο Αλ. Αναστασάκης παρουσίασε στοιχεία από το ΚΕΣΥ, το οποίο έλεγξε το κοστολόγιο ιδιωτικού θεραπευτηρίου, που νοσήλευσε στη μονάδα του ασθενή ο οποίος δε βρήκε κρεβάτι σε δημόσιο νοσοκομείο. Βρέθηκε, λοιπόν, ότι ένας ειδικός καθετήρας χρεώθηκε 154.000 δραχμές, όταν ο ίδιος καθετήρας αγοράστηκε απ' το Ασκληπιείο απ' την ίδια εταιρία στην τιμή των 24.500 δραχμών. Ενας μορφοτροπέας μονός χρεώθηκε 15.000 και ο διπλός 28.000, ενώ ένας τριπλός μορφοτροπέας στο Ασκληπιείο χρεώθηκε 6.100 δραχμές. Ενας σωλήνας αναπνευστήρα χρεώθηκε 13.800, ενώ στο Ασκληπιείο οι αναπνευστήρες χρεώνονται από 3.700 - 6.100. Μια σταγονομετρική θήκη χρεώθηκε 1.600 δραχμές αντί για 350 που στοιχίζει.

"Η ζωή δεν αποτιμάται οικονομικά. Αλλά έχουμε διαπιστώσει ότι μέσα σε 10 - 20 μέρες εξανεμίζονται ολόκληρες περιουσίες ανυποψίαστων πολιτών, που δε βρίσκουν κρεβάτι σε δημόσιο νοσοκομείο και καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα", είπε ο Αλ. Αναστασάκης και έθεσε το ερώτημα, γιατί το κράτος δεν έκανε ποτέ έλεγχο για τις προδιαγραφές των ιδιωτικών ΜΕΘ, καθώς και τη στάθμη των υπηρεσιών που παρέχουν.

Οι επιστήμονες παρουσίασαν σχέδιο ανακούφισης απ' την έλλειψη κλινών ΜΕΘ:

  • Την καλύτερη λειτουργία των ΜΕΘ με το άνοιγμα άλλων 60 κλινών.
  • Το άνοιγμα Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ), που θα χρησιμοποιούνται "πριν" ή "μετά" τη ΜΕΘ. Με την ανάπτυξη αυτή θα μπορέσουν να απελευθερωθούν από 20 - 40% των ΜΕΘ ετησίως και θα μειωθεί κάθετα η ενδονοσοκομειακή θνησιμότητα και νοσηρότητα, υποστήριξαν οι επιστήμονες.

Ο Αν. Χατζής αναφέρθηκε στην ανάγκη της ανάπτυξης Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών στα νοσοκομεία. Η εξέλιξη ενός βαρέος περιστατικού, είπε, εξαρτάται απ' την πρώτη αντιμετώπιση και τη σταθεροποίηση. Αν, πρόσθεσε, ένας ασθενής φτάσει στη ΜΕΘ με κρανιοεγκεφαλικό θάνατο, τότε στη ΜΕΘ το μόνο που θα κάνουμε είναι να αερίζουμε ένα πτώμα.

Στη συνέντευξη Τύπου παρευρέθηκε η εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας Δ. Μαρκόσογλου,η οποία είπε ότι η ανάπτυξη των ΜΕΘ βρίσκεται στις προτεραιότητες του υπουργείου και ζήτησε πίστωση χρόνου τρεις μήνες, "όταν τα αποτελέσματα των προσπαθειών θα είναι εμφανή".

Οι άνθρωποι του προέδρου

Πάει καιρός από τότε που είδα για τελευταία φορά εκείνον το συμπαθητικό παππού, σε κάποια γωνία της οδού Αθηνάς. Μάλλον έχουν περάσει χρόνια... Πολλά χρόνια από τότε που άφηνα το χέρι μου στη χούφτα του πατέρα μου για να σεργιανίσουμε μαζί την αγορά της Αθήνας. Συνήθως, η πρώτη στάση ήταν ένα κτίριο κοντά στην Αθηνάς για να καλημερίσει κάποιους συμπατριώτες. Η πρώτη "καλημέρα" ήταν στον ξερακιανό, λιγομίλητο, σχεδόν στρυφνό κύριο της εισόδου. Ηταν ο θυρωρός. Ζούσε σε ένα δυάρι της ίδιας πολυκατοικίας, μόνος. Τον λυπόμουν που ήταν μόνος, αλλά εκείνος φαινόταν ευχαριστημένος. Μετά τις απαραίτητες "καλημέρες" σε φίλους και γνωστούς άρχιζε η βόλτα. Βόλτα για μένα, δουλιές για τον πατέρα. Με την ίδια "καλημέρα" αποχαιρετούσαμε το θυρωρό και κατευθυνόμασταν στον απέναντι ηλικιωμένο κύριο. Ο ίδιος, χειμώνα - καλοκαίρι. Το χειμώνα έψηνε κάστανα και το καλοκαίρι καλαμπόκια. Παγωμένος το χειμώνα, μούσκεμα το καλοκαίρι. Κάθε φορά έλεγε πως είχε τα καλύτερα κάστανα ή καλαμπόκια κι εγώ τον πίστευα και ήθελα να ψωνίζω μόνο από κει.

Πέρασαν χρόνια... Την ίδια διαδρομή την κάνω πολλές φορές, μα ποτέ δε γύρισε η μνήμη τόσο πίσω. Ποτέ μέχρι χτες το πρωί που "ξανάδα" εκείνον τον καστανά, "μύρισα" τη φουφού, "καλημέρισα" το θυρωρό. Μέχρι χτες το πρωί που διαπίστωσα ότι έναν ολόκληρο χειμώνα, ίσως και περισσότερους, στο κέντρο της Αθήνας δεν υπάρχουν καστανάδες και στα κουδούνια των πολυκατοικιών που γράφει "θυρωρός" δεν απαντάει πια κανείς.

Τώρα, βέβαια, θα πει κάποιος: "σιγά τη διαπίστωση...". Και καλά θα κάνει, εάν έχει ήδη παρατηρήσει την έλλειψη θυρωρών και καστανάδων. Αλλά όσοι έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη αυτού του τόπου, δεν έχουν την ευκαιρία να περπατήσουν εκεί που περπατάμε εμείς... οι κοινοί θνητοί και κάνουμε αυτές τις... κοινές διαπιστώσεις. Γιατί, εάν οι διαδρομές κάποιου περιορίζονται στους διαδρόμους της Βουλής και της βίλας του, πώς να ξέρει ότι δεν υπάρχουν πια θυρωροί για να τον αναγνωρίσουν; Και αν δεν είδε ποτέ το κέντρο της Αθήνας παρά μόνο από το προεκλογικό μπαλκόνι, πώς και γιατί να ξέρει ότι οι καστανάδες έχουν υποστεί σχεδόν αφανισμό; Διότι, εάν το ήξερε, δε θα ξεστόμιζε ποτέ στον... πρόεδρο "εάν δεν ήσουν εσύ θα πουλούσαμε κάστανα στην Ομόνοια". Αντ' αυτού θα τα μάζευε και θα πήγαινε να πουλήσει ο ίδιος κάστανα για να... δικαιολογήσει την ύπαρξή του.

Αν πουλούσε κάστανα, ίσως να έβλεπε ότι δίπλα του ακριβώς είναι άνθρωποι που μαζεύουν χαρτοκούτια, τους κρεμάνε κουρελούδες και εκεί ζουν. Θα έβλεπε την εξαθλίωση και τη δυστυχία να του βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα, με το πρόσωπο ενός πιτσιρίκου που αρπάζει θριαμβευτικά την τσάντα της ηλικιωμένης κυρίας, με την ελάχιστη σύνταξη που μόλις εισέπραξε. Θα έβλεπε τη φτώχεια με απλωμένη παλάμη και τραύλισμα στη γλώσσα. Την απελπισία σε εκείνους που σπρώχνονται για μια θέση στον ηλεκτρικό. Την αγωνία στα μάτια των συνταξιούχων, όταν βλέπουν τη ζωή τους... κρεμασμένη, σε μορφή δήλωσης, στο περίπτερο.

Αν πουλούσε κάστανα στην Ομόνοια, τουλάχιστον θα σταματούσαμε να αγοράσουμε. Γιατί, ως "άνθρωπος του προέδρου", πουλάει μόνο την ψυχή του σε πλαστική συσκευασία, που αναγράφει "καλύτερο αύριο". Και αυτό τώρα πια "δεν πουλάει"...

Δήμητρα ΜΥΡΙΛΛΑ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ