Στον καλύτερο σύμμαχο της κυβέρνησης για την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων εξελίσσεται το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης διά στόματος Γ. Παπανδρέου απαιτεί επιτακτικά νέες «μεταρρυθμίσεις» και «αλλαγές», προσφέρει πλήρη συναίνεση στη ΝΔ, ενώ συγχρόνως καλεί τους συνδικαλιστές να βάλουν πλάτη για την προώθηση των «διαρθρωτικών τομών»...

Με αφορμή το θέμα του ΟΤΕ, το ΠΑΣΟΚ για ακόμα μια φορά ταυτίστηκε πλήρως με τις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Υπέρ της συνέχισης της πολιτικής των διαρθρωτικών αλλαγών, την οποία υπηρέτησε με ευλάβεια η κυβέρνηση Σημίτη, από την πρώτη στιγμή τάχτηκε ο Γ. Παπανδρέου. Χτες από τα Γιάννενα και προχτές από το Περιστέρι και ενώ οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ με τους ομολόγους τους της ΔΑΚΕ στην ΟΜΕ-ΟΤΕ είχαν υπογράψει τη συμφωνία με τη διοίκηση του ΟΤΕ, ο Γ. Παπανδρέου, επικροτώντας ουσιαστικά την κίνησή τους, επανέλαβε στις ομιλίες του δεκάδες φορές ότι το κόμμα του τάσσεται υπέρ των «μεταρρυθμίσεων με συναίνεση». Μάλιστα, χτες, κάνοντας ένα ακόμα βήμα και ενώ οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ έριχναν ο ένας στον άλλον τις ευθύνες με μοναδικό σκοπό να μην επωμιστεί το πολιτικό κόστος, ο Γ. Παπανδρέου έθεσε το ΠΑΣΟΚ μπροστάρη στην επιχείρηση, όπως είπε, «επανένωσης των συνδικαλιστικών δυνάμεων υπέρ των μεγάλων αλλαγών»!

Τα κορυφαία στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, που έβαλαν την υπογραφή τους σε μια συμφωνία η οποία καταργεί τη μονιμότητα, γενικεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία, γνώριζαν, όπως και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ότι στηρίζουν την προώθηση των «διαρθρωτικών αλλαγών». Χτες, όμως, ο Γ. Παπανδρέου, επιχειρώντας να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να «εξαγοράσει το εργατικό κίνημα χωρίς να κάνει τομές». Συγχρόνως ο ίδιος ασκώντας δήθεν κριτική στους συνδικαλιστές του κόμματός του ανέφερε ότι σκέφτονται με «συντεχνιακή λογική» και λογική «φέουδου». Η μόνη ένσταση του Γ. Παπανδρέου ήταν «ποιος θα πληρώσει το κόστος για την εθελούσια έξοδο», υποστηρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ «δε θα δεχτεί να την πληρώσει ο ελληνικός λαός», χωρίς φυσικά να αναφέρει ότι τα προγράμματα της «εθελούσιας εξόδου» άρχισαν να εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις του κόμματός του.

Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου, σε κανένα σημείο δεν εξέφρασε την αγωνία του, ούτε άσκησε κριτική στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη συμφωνία αποτελεί πιλότο για την κατάργηση της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αντίθετα, ο ίδιος κάλεσε την κυβέρνηση, «εάν θέλει, πράγματι, να θέσει το θέμα της μονιμότητας, ας το θέσει ευθέως, να το συζητήσουμε, με τη ΓΣΕΕ, με την ΑΔΕΔΥ, να το συζητήσουμε με τον ελληνικό λαό, και, πράγματι, να δούμε αν πρέπει να πάρουμε αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση». Ετσι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανοίγει γενικότερα θέμα για την άρση της μονιμότητας και στις ΔΕΚΟ και στο δημόσιο.

Ο Γ. Παπανδρέου αφού πρόσφερε πλήρη συναίνεση στην κυβέρνηση δηλώνοντας «"ναι" στις μεταρρυθμίσεις μαζί με κοινωνική συνοχή», στη συνέχεια και επιχειρώντας να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ σαν καλύτερο εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων την κατηγόρησε ότι «δεν μπορεί να είναι μεταρρυθμιστική δύναμη στη χώρα», ότι «ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία χωρίς διαφάνεια για να μπαλώσει τρύπες από την κακή της διαχείριση».

«Η κυβέρνηση έλαβε μια γενναία απόφαση, με την αγαστή συνεργασία των εργαζομένων της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Είναι μια πολύ σημαντική απόφαση, διότι ουσιαστικά ανοίγει νέους δρόμους για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα». Αυτή τη δήλωση έκανε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχετικά με τη συμφωνία στον ΟΤΕ, φανερώνοντας ταυτόχρονα και δύο στοιχεία που η κυβέρνηση θεωρεί σημαντικά: Πρώτον, ότι η συμφωνία επιτεύχθηκε με συναίνεση των εργαζομένων και, δεύτερον, ότι «ανοίγει το δρόμο» στις αντεργατικές «διαρθρωτικές αλλαγές». Μάλιστα, ο Θ. Ρουσόπουλος χαρακτήρισε τη συμφωνία στον ΟΤΕ «διαρθρωτική αλλαγή στρατηγικής σημασίας», ενώ επιχείρησε να υποβαθμίσει και το ζήτημα του κόστους, υποστηρίζοντας πως «δε θα υπάρχει επιβάρυνση των πολιτών στο μέλλον, αντίστοιχη με αυτή που υπήρχε έως σήμερα».

Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα προσπαθεί η ΠΑΣΚΕ σχετικά με την κατάπτυστη συμφωνία που υπέγραψαν τα στελέχη της μαζί με τους συνδικαλιστικές της ΔΑΚΕ στον ΟΤΕ. Σε χτεσινή της ανακοίνωση καταγγέλλει αρχικώς την κυβέρνηση της ΝΔ και ακολούθως τα στελέχη της στον ΟΤΕ που υπέγραψαν αυτή τη συμφωνία. Και στη συνέχεια επισημαίνει ότι δεν εγκρίνει μια τέτοια συμφωνία, την οποία - υποστηρίζουν πρωτοκλασάτα στελέχη της - δεν τη γνώριζαν (και ας έχει δημοσιευτεί τόσες φορές σε εφημερίδες!).

Σημασία, βέβαια, δεν έχει αν τη γνώριζαν ή όχι, αλλά ότι προσπαθούν να παρουσιάσουν τη συμφωνία σαν να προέρχεται από παρθενογένεση. Ενώ είναι φυσιολογική συνέπεια της αντεργατικής πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων που άσκησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - την οποία σήμερα συνεχίζει «επάξια» η κυβέρνηση της ΝΔ - και που η ΠΑΣΚΕ στήριξε και στήριζε ολόψυχα.

Από την άλλη, όση κριτική δήθεν και αν ασκεί η ΠΑΣΚΕ στη συμφωνία, αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στη ρύθμιση που καταργεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Και πώς θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, όταν τόσα χρόνια στήριζαν την πολιτική που δημιούργησε τις στρατιές του συμβασιούχων, προώθησε τις ευέλικτες μορφές εργασίας, το δανεισμό - δουλεμπόριο των εργαζομένων και τόσα άλλα. Ολα αυτά στο όνομα της ενίσχυσης του ανταγωνισμού των κεφαλαιοκρατών. Και αυτό ακριβώς αποτελεί και την τελευταία τους λέξη στη χτεσινή ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ζητούν την «αξιοποίηση των εργαζομένων με κατάρτιση και επανεκπαίδευση ώστε ν' ανταποκριθούν στον εντεινόμενο ανταγωνισμό»!!! Δηλαδή, στην ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή τους.

Ομως τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ δεν είναι μόνα τους σε αυτό το «θεάρεστο έργο». Βαδίζουν χέρι - χέρι με τις δυνάμεις της ΔΑΚΕ, που ακόμα και όταν για λόγους αντιπολίτευσης υψώνουν τους τόνους, ποτέ δεν αντιτίθενται στις ανάγκες αυτών που υπηρετούν, του κεφαλαίου και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Ετσι και σήμερα, έβαλαν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στη συμφωνία της ντροπής, προσπαθώντας βέβαια να την παρουσιάσουν ότι είναι προς όφελος των εργαζομένων.

Εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων συνιστά και η στάση των συνδικαλιστικών δυνάμεων του Συνασπισμού. Σε χτεσινή ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της «Αυτόνομης Παρέμβασης» στη ΓΣΕΕ, Αλ. Καλύβης, επισημαίνει αναφερόμενος στη συμφωνία, ότι «είχαν έγκαιρα και χωρίς περιστροφές διαχωρίσει τη θέση τους οι συνδικαλιστές της Αυτόνομης Παρέμβασης και κεντρικά και στο χώρο η Αγωνιστική Συνεργασία». Αφού πρώτα, φυσικά, συμμετείχαν και στήριξαν τη διαδικασία του στημένου «κοινωνικού διαλόγου» μεταξύ ΟΜΕ και διοίκησης του ΟΤΕ, όπως κάνουν χρόνια τώρα καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση της ταξικής συνεργασίας. Και πάντα λίγο πριν το τέλος των «διαλόγων» αποχωρούν, προκειμένου να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Μάλιστα, ο λόγος αποχώρησης της παράταξης του Συνασπισμού στον ΟΤΕ από το διάλογο είναι ότι ανακάλυψε ξαφνικά το ρόλο των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Σε ανακοίνωσή της επισημαίνει: «Αποσύραμε μάλιστα τον εκπρόσωπό μας από τη διαπραγματευτική ομάδα πριν από 3,5 μήνες», όταν «διαπιστώσαμε ότι η πλειοψηφία της ΟΜΕ ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) δέχτηκε να διαπραγματευτεί και να συμφωνήσει τελικά σε όρο που συνιστούσε επαχθή παρέμβαση στο εργασιακό μας καθεστώς»!

Σε χτεσινό δελτίο Τύπου το υπουργείο Οικονομίας ανακοίνωσε ότι το συνολικό κόστος της «εθελούσιας εξόδου» στον ΟΤΕ αναλαμβάνει να το καλύψει κατά 20% το Δημόσιο και «το υπόλοιπο 80% θα καλυφθεί από τον ίδιο τον Οργανισμό, από την εξοικονόμηση λειτουργικών δαπανών που θα έχει, ως αποτέλεσμα του προγράμματος αναδιάρθρωσης και της εθελούσιας εξόδου». Με άλλα λόγια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι η «Συμφωνία» αποδεικνύεται επωφελής για τους μετόχους του ΟΤΕ, αφού από την εφαρμογή των αντεργατικών σχεδιασμών θα καλύψει ένα μέρος από το κόστος της εθελούσιας εξόδου. Αξίζει να υπενθυμίσουμε παλαιότερη ανακοίνωση του ΟΤΕ, ότι μόνο μέσω του προγράμματος «εθελούσιας εξόδου» η επιχείρηση από τον πρώτο κιόλας χρόνο θα κερδίζει 170 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος.

Ταυτόχρονα, με την ανακοίνωση αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να απαντήσει στην «κριτική» του ΠΑΣΟΚ που επικεντρώνεται μόνο στο ποιος θα πληρώσει το κόστος εφαρμογής των αντεργατικών σχεδιασμών. Και οι δύο όμως αποκρύπτουν τον πραγματικό στόχο της συμφωνίας αυτής, που είναι και κοινός τους στόχος: Το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής εργασίας, η κατάργηση της μονιμότητας, το παραπέρα φθήνεμα της εργατικής δύναμης που θα αποφέρει ακόμα περισσότερα κέρδη στους μετόχους του ΟΤΕ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ, όπου θα εφαρμοστούν οι παραπάνω ρυθμίσεις το επόμενο διάστημα.

Μέσα στο γενικό αντεργατικό ορυμαγδό των ημερών και με δηλωμένη την πρόθεση της κυβέρνησης να κλείσει το ζήτημα του Ασφαλιστικού των τραπεζών τις αμέσως επόμενες μέρες, η Εκτελεστική Γραμματεία της ΟΤΟΕ αποφάσισε να κηρύξει 48ωρη απεργία για τις 7 και 8 του Ιούνη. Την ίδια ώρα φροντίζει για την υπονόμευσή της μέσω των αιτημάτων που θέτει, στηρίζοντας και πάλι τους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς κυβέρνησης και τραπεζιτών.

Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομο Δίκτυο» (ΣΥΝ) και ΑΣΚΕ, που συμμετέχουν στην Εκτελεστική Γραμματεία, «αντιδρώντας»... στην προσπάθεια της κυβέρνησης να προωθήσει «μεμονωμένη λύση» για το Ασφαλιστικό σε Εμπορική και Αγροτική, αντιπαραθέτουν το αίτημα για «ενιαία λύση» απαιτώντας την εφαρμογή του αντιασφαλιστικού νόμου Ρέππα. Που, όμως, σε κάθε περίπτωση, «μεμονωμένη» ή «ενιαία λύση» θα έχει αποτέλεσμα την απαλλαγή των τραπεζιτών από τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία, την επιβάρυνση του ΙΚΑ αλλά και το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων.

Στον αντίποδα, η ΕΣΑΚ Τραπεζών σε ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, κάτω από την οξύτητα των προβλημάτων, τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων και την πίεση των ταξικών δυνάμεων, αναγκάζεται να κάνει «αγωνιστικούς» ελιγμούς. Καλεί τους τραπεζοϋπαλλήλους να βάλουν στο περιθώριο τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες και να πάρουν την υπόθεση της απεργίας στα χέρια τους με προοπτική την κλιμάκωση του αγώνα για τη διεκδίκηση δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ενιαίο ταμείο μισθωτών). Και στην προοπτική αυτή, ως γραμμή αντίστασης σήμερα, να διεκδικήσουν ένα ενιαίο Ταμείο κύριας ασφάλισης για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους και ένα ενιαίο Ταμείο επικουρικής. Χωρίς τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κ.ά. Τέλος, η ΕΣΑΚ υπογραμμίζει ότι ο αγώνας για τα ασφαλιστικά δικαιώματα είναι άρρηκτα δεμένος με τον αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ και με τη διεκδίκηση αιτημάτων, όπως: 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό, μόνιμη και σταθερή εργασία, 7ωρο-5ήμερο -35ωρο.