Στο φόντο των προσπαθειών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να δυναμώσει τις επαφές της με κινεζικά κεφάλαια, έγινε χτες στην Αθήνα εκδήλωση με τίτλο «Ο νέος κινεζικός Δρόμος του Μεταξιού - One Belt, One Road (OBOR) και η Ελλάδα». Διοργανωτής ήταν το Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και ομιλητές καθηγητές διαφόρων ελληνικών πανεπιστημίων, ενώ φυσικά επιβεβαιώθηκε ότι η Κίνα επενδύει στη συνεργασία της με την Ελλάδα, αναζητώντας «πύλες» εισόδου σε ευρύτερες αγορές.

Αυτό αποτύπωσε και η παρέμβαση του πρέσβη της ΛΔ Κίνας, Ζου Σιαολί, που χαρακτήρισε τους «Δρόμους» «κινεζικές λύσεις για τον κόσμο», με δεδομένη την προσπάθεια του Πεκίνου να ανοίξει και να αξιοποιήσει δεκάδες νέες ενεργειακές και εμπορικές διαδρομές για να ενισχύσει γενικά τη θέση του σε διάφορα επίπεδα, οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά. Καθόλου τυχαία, η τοποθέτησή του ξεκίνησε από τα σχέδια επέκτασης της παρουσίας της «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο άλλωστε προβλήθηκε - συνολικά από τους ομιλητές - ως «στρατηγικής σημασίας» για τις εξελίξεις σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, αλλά και ευρύτερα της Μαύρης Θάλασσας κ.τ.λ.

Στην εκδήλωση αναλύθηκαν μια σειρά πλευρές της σύγχρονης «στρατηγικής της Κίνας», δηλαδή της ενίσχυσης της οικονομίας της αγοράς που επεκτείνει τα περιθώρια ανέλιξης και δράσης ισχυρών μονοπωλίων. Μεταξύ άλλων, έγινε ειδική αναφορά στο ενδιαφέρον που υπάρχει σήμερα στην Κίνα για τη «σταθερότητα», με αποτέλεσμα να έχει επιτευχθεί «επιτυχία, πραγματικά», σε σύγκριση με το πώς έγινε η «πολιτική μετάβαση αλλού, όπως στην ΕΣΣΔ», όπως εξηγήθηκε. Ταυτόχρονα, εκτιμήθηκε ότι η σημερινή ηγεσία δίνει βάρος στους θεσμούς και όχι τις μεμονωμένες προσωπικότητες. Οπως, επίσης, αναφέρθηκε ότι το μονοκομματικό σύστημα συνδυάζεται με μια οικονομία της αγοράς και έναν αυξανόμενο παγκόσμιο ρόλο.

Περιπλέκεται η πολιτική κατάσταση στη Βραζιλία σε ό,τι αφορά τον κυβερνητικό συνασπισμό μετά την προχτεσινοβραδινή απόφαση αποχώρησης από αυτόν του κεντρώου Κόμματος Δημοκρατικού Κινήματος Βραζιλίας (PMDB) με 69 βουλευτές (στους 513) και 18 γερουσιαστές (στους 81), που είχε και την αντιπροεδρία με τον Μισέλ Τέμερ και 6 υπουργούς. Ετσι είναι πολύ πιο πιθανό τα αντιπολιτευόμενα κόμματα στην κυβέρνηση του Κόμματος Εργατών (PT που έχει 70 βουλευτές και 12 γερουσιαστές) της Προέδρου της χώρας, Ντίλμα Ρουσέφ, να επισπεύσουν τη διαδικασία αποπομπής της για εμπλοκή στο μεγάλο σκάνδαλο της μίζας και των χορηγιών του πετρελαϊκού κολοσσού της «Petrobras». Στο ίδιο σκάνδαλο, εμπλέκεται και ο πρώην Πρόεδρος Λούλα ντα Σίλβα, που πρόσφατα διορίστηκε υπουργός Επικρατείας για να μπορεί να έχει πιο ευνοϊκή μεταχείριση, αλλά και γι' αυτόν έχει εκκινηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο διαδικασία για την απομάκρυνσή του που είναι σε εκκρεμότητα.

Ο λόγος που εμφανίζεται το PMDB, του Τέμερ να αποχωρεί από την κυβέρνηση είναι η εμπλοκή των Λούλα και Ρουσέφ στα σκάνδαλα διαφθοράς. Το ίδιο μοτίβο ακολουθούν και άλλα μικρότερα κόμματα στον κυβερνητικό συνασπισμό, που εξετάζουν επίσης την αποχώρησή τους. Θυμίζουμε, πάντως, ότι και το στέλεχος του κόμματος PMDB και πρώην πρόεδρος της Βουλής Εντουάρντο Κούνια, είναι σε διαδικασία έρευνας για «χορηγίες» από την «Petrobras» και λογαριασμό 40 εκατ. δολαρίων που βρέθηκε να έχει σε ελβετική τράπεζα. Είναι φανερό ότι τα περί διαφθοράς και ηθικής των πολιτικών είναι το πρόσχημα για το ανακάτεμα της τράπουλας ανάμεσα στους εκπροσώπους της αστικής τάξης της Βραζιλίας, αφού δεδομένο είναι ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που υπερασπίζονται και η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου με ό,τι μείγμα διαχείρισης, η οποία τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα είναι η μήτρα της διαφθοράς.

Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή διαμορφώνει κλίμα πόλωσης που αξιοποιεί η αντιδραστική αντιπολίτευση, πατώντας στη φιλομονοπωλιακή πολιτική της Ρουσέφ και του προκατόχου της Λούλα, παρά τα ψίχουλα που διανεμήθηκαν τα πρώτα χρόνια μετά το 2001. Ετσι σήμερα έχουν προγραμματιστεί διαδηλώσεις ενάντια στην αποπομπή της Ρουσέφ, από το κυβερνητικό PT και τους συμμάχους του ανάμεσά τους και το ΚΚ Βραζιλίας, που καταγγέλλουν «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα». Το δεξιό Κόμμα της Βραζιλιάνικης Σοσιαλδημοκρατίας (PSDB) και άλλες δυνάμεις που εκφράζουν μερίδες του κεφαλαίου αρπάζοντας την ευκαιρία της κυβερνητικής κρίσης καλούν σε αντικυβερνητική διαδήλωση την Παρασκευή.

Σε σχέση με τη διαδικασία της ενδεχόμενης αποπομπής της Ρουσέφ, με βάση το σύνταγμα της χώρας, αυτή είναι μια αρκετά πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία. Περιλαμβάνει σύσταση επιτροπής από όλα τα κόμματα, τοποθέτηση της Προέδρου, συζήτηση στη Βουλή, όπου για να ξεκινήσει η διαδικασία πρέπει να πάρει τα 2/3 (342 ψήφους), ώστε να παραπεμφθεί στη Γερουσία, όπου και εκεί απαιτούνται τα 2/3, για να βγει η τελική απόφαση, που, αν οδηγεί σε αποπομπή, καθήκοντα Προέδρου αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος.

Την ξένη για τα λαϊκά συμφέροντα ενδοαστική διαπάλη καταδεικνύει το Βραζιλιάνικο ΚΚ, που δεν στήριξε την κυβέρνηση Ρουσέφ, γιατί και αυτή από άλλο δρόμο εξυπηρετεί το κεφάλαιο, και καλεί το λαό στις σημερινές κινητοποιήσεις, όχι για να υπερασπιστεί τη Ρουσέφ, αλλά για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του και να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στο κεφάλαιο, προβάλλοντας τις δικές του διεκδικήσεις.

Συνέχεια στα ενδοαστικά παζάρια στην Ισπανία έδωσε η χτεσινή συνάντηση του ηγέτη των Σοσιαλιστών, Πέδρο Σάντσεθ (90 έδρες στη Βουλή των 350 που δεν κατάφερε στις αρχές Μάρτη να ορκιστεί πρωθυπουργός) με τον ηγέτη του σοσιαλδημοκρατικού «Ποδέμος», Πάμπλο Ιγκλέσιας (69 έδρες μαζί με σύμμαχα σχήματα). Μετά από τη δίωρη συνάντηση ο Ιγκλέσιας εμφανίστηκε να δηλώνει πρόθυμος για κάποιους συμβιβασμούς - και να μην έχει τη θέση αντιπροέδρου στην κυβέρνηση - προκειμένου να σχηματιστεί υποτίθεται «αριστερή» κυβέρνηση. Είπε χαρακτηριστικά: «Αν, για να έχουμε έναν προοδευτικό συνασπισμό στην Ισπανία, η παρουσία μου στην κυβέρνηση είναι πρόβλημα για το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τότε είμαι πρόθυμος να παραμερίσω και να μην είμαι μέλος αυτής της κυβέρνησης». Το «Ποδέμος» προτιμάει μια συμμαχία «αλά Βαλενσιάνα», δηλαδή και με τη στήριξη της ρεφορμιστικής Ενωμένης Αριστεράς (2 έδρες) και σχημάτων εθνικιστικών υποτίθεται αριστερών όπως το «Κομπρομίς» που φτάνουν στους 161 ψήφους, κάτι που με αποχή των λεγόμενων «Πολιτών» Αλμπερτ Ριβέρα (ένα συνονθύλευμα κάτι σαν το Ποτάμι στη χώρα μας με 40 έδρες) θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυβέρνηση μειοψηφίας με 161 έδρες. Ο Σάντσεθ από την πλευρά του χαιρέτισε τη διάθεση του «Ποδέμος» για συνέχιση του διαλόγου, αλλά υπερασπίστηκε τη συμφωνία 200 σημείων με τους «Πολίτες» και κάλεσε σε κυβέρνηση τρικομματική (Σοσιαλιστές, «Ποδέμος», «Πολίτες»). Αυτό το σχήμα όμως απορρίπτουν οι «Πολίτες», με στελέχη τους να δηλώνουν ότι προτιμούν συνασπισμό και με το πρώτο σε βουλευτές κόμμα, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (με 123 έδρες) με την προϋπόθεση ότι δεν θα συμμετέχει ο Μαριάνο Ραχόι, που εξακολουθεί να ασκεί καθήκοντα πρωθυπουργού.

Αυτό που όμως συζητιέται έντονα είναι η πιθανή τριμερής συνάντηση των διαπραγματευτικών ομάδων Σοσιαλιστών, «Ποδέμος», «Πολιτών», (όχι προς το παρόν των ηγετών) για να επιδιωχθεί μια «αλληλοκατανόηση». Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα πάντα είναι ανοιχτά για το στόχο της δημιουργίας νέας αστικής κυβέρνησης, με δεδομένο το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Αυτό πρέπει να επιτευχθεί το αργότερο έως τις 2 Μάη, αλλιώς θα γίνουν νέες εκλογές στις 26 Ιούνη.