Η καθολικότητα των ανατροπών και η σε βάθος χρόνου επίδρασή τους, ειδικά στις νέες παραγωγικές γενιές ασφαλισμένων, δικαιώνει όχι μόνο το χαρακτηρισμό του ως νόμου - λαιμητόμου, αλλά και ως βόμβα στα ίδια τα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης, με μακροχρόνιες συνέπειες.

Και επειδή ο νόμος αυτός ήρθε σαν επιστέγασμα όλων των ανατροπών που είχαν επιβληθεί τα προηγούμενα χρόνια, κάνει τις συνέπειες ακόμα πιο επώδυνες, όσο και αν η σημερινή κυβέρνηση δείχνει με το δάκτυλο τους προηγούμενους, επιχειρώντας προκλητικά να αποκρύψει το δική της «συμβολή» στο διαχρονικό έγκλημα σε βάρος του λαού.

Αρκεί να αναφερθεί ότι το ύψος των περικοπών, μόνο για την πρώτη τετραετία λειτουργίας του νέου Ασφαλιστικού (2016 - 2019), σύμφωνα και με την Εκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους που συνόδευε το σχέδιο νόμου, ξεπερνά τα 8 δισ. ευρώ.

Οι πρώτοι λογαριασμοί ήρθαν, μεταξύ άλλων, με το κόψιμο του ΕΚΑΣ - το οποίο το 2017 οι συνταξιούχοι που συνέχισαν να το λαμβάνουν θα πάρουν μόλις το μισό - τη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων σε 250.000 δικαιούχους, τη μείωση των μερισμάτων στους 257.000 δημόσιους υπαλλήλους κατά 40% φέτος, το πετσόκομμα εκ νέου των δεκάδων χιλιάδων εφάπαξ που είναι υπό έκδοση κατά 20%, την αύξηση της εισφοράς για τις επικουρικές που μόνο φέτος επιβάρυνε τους ασφαλισμένους κατά 173 εκατ. ευρώ, ενώ το 2017 θα τους αφαιρεθούν ακόμα 350 εκατ. ευρώ, κ.ά.

Οι απώλειες αυτές θα αυξάνονται σωρρευτικά με την πάροδο των χρόνων, λεηλατώντας στην κυριολεξία τα λαϊκά εισοδήματα, είτε με τη μορφή της μείωσης συντάξεων και άλλων παροχών, είτε με τη μορφή αυξημένων εισφορών προς τον ΕΦΚΑ, το νέο «υπερ-Ταμείο» που δημιουργήθηκε, του οποίου η λειτουργία αρχίζει με το νέο έτος. Η ψήφιση του νόμου και η λειτουργία του νέου ΕΦΚΑ, τις επόμενες μέρες, είναι μόνο η αρχή ενός νέου γύρου ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Αυτός όμως ο νέος γύρος και ο σχετικός νόμος υιοθετεί ορισμένα νέα αρνητικά για τους εργαζόμενους ποιοτικά χαρακτηριστικά στην Ασφάλιση, που μόνο κατ' όνομα πλέον θα μπορεί κάποιος να την αποκαλεί «κοινωνική».

Το λεγόμενο «ανταποδοτικό τμήμα», θα καλύπτεται μόνο από τις εισφορές των ασφαλισμένων. Με δεδομένο, ότι τα αποθεματικά του συστήματος (εκτιμήσεις τα ανεβάζουν σε 100 δισ. ευρώ) έχουν λεηλατηθεί από αστικό κράτος και καπιταλιστική εργοδοσία, το λεγόμενο ανταποδοτικό τμήμα θα βασίζεται μόνο στις τρέχουσες εισφορές των ασφαλισμένων. Ετσι το μέλλον των συντάξεων, ακόμα και αυτών των πενιχρών που προβλέπει το νέο σύστημα, έχει εκ των προτέρων υπονομευτεί και μαζί το μέλλον συνταξιούχων και κυρίως των νέων γενιών ασφαλισμένων.

Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση πέτυχε έναν από τους βασικούς στόχους της στρατηγικής της ΕΕ για σταδιακή απόσυρση των κρατών - μελών από τα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την παραπέρα επέκταση των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης και των αμιγώς ιδιωτικών συστημάτων των ασφαλιστικών εταιρειών. Ο δρόμος για τη δημιουργία και στη χώρα μας του συστήματος των «τριών πυλώνων» έχει ανοίξει...

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι όσον αφορά στις επικουρικές συντάξεις, ήδη με προηγούμενους νόμους και τη συγκρότηση του ΕΤΕΑ, αλλά και με τον ν. 4387/2016 που τους συμπλήρωσε, η επικούρηση έπαψε στην πραγματικότητα να αποτελεί μέρος της Κοινωνικής Ασφάλισης, μετατράπηκε από σύστημα καθορισμένων παροχών σε σύστημα καθορισμένων εισφορών. Δηλαδή, ενώ οι ασφαλισμένοι καταβάλλουν τις εισφορές τους, παραχωρώντας κάθε μήνα ένα μέρος του μισθού τους, το ΕΤΕΑ δεν εγγυάται το ύψος των συντάξεων στο μέλλον. Κάθε χρόνο η σύνταξη θα καθορίζεται ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση. Με μια κουβέντα, οι επικουρικές συντάξεις με τους «ατομικούς λογαριασμούς» και όλα τα συναφή διέπονται πλέον ουσιαστικά από τους κανόνες της ιδιωτικής ασφάλισης. Οι πρόσφατες μειώσεις και αυτές που θα ακολουθήσουν είναι μόνο τα προεόρτια αυτής της αντιδραστικής εξέλιξης...

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι νέες συντάξεις θα βρίσκονται κάτω από τα 700 ευρώ. Σε καμία περίπτωση δεν θα καλύπτουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες των συνταξιούχων, ενώ σε κάθε περίπτωση θα είναι αρκετά κάτω από τις συντάξεις που έδινε το προηγούμενο σύστημα. Οπως προκύπτει και από τη σχετική εγκύκλιο για τον νέο τρόπο υπολογισμού τους, εξαιτίας των νέων μειωμένων συντελεστών του ποσοστού αναπλήρωσης και των συντάξιμων αποδοχών ο ν. 4387/2016 θα δίνει συντάξεις μιζέριας.

Ιδού ορισμένα αποκαλυπτικά παραδείγματα για τις νέες συντάξεις, όπως προκύπτουν από την εγκύκλιο:

• Σε συνταξιούχο με συντάξιμες αποδοχές 1.000 ευρώ, στο νέο σύστημα η ανταποδοτική σύνταξη για 40 έτη Ασφάλισης (12.000 ένσημα) θα είναι 428 ευρώ. Μαζί με τα 384 ευρώ της «εθνικής» σύνταξης, οι συνολικές απολαβές του είναι 812 ευρώ. Απ' αυτά πρέπει να αφαιρεθούν η λεγόμενη «Εισφορά Αλληλεγγύης» και το 6% της εισφοράς Υγείας. Με το παλιό σύστημα, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι συντάξιμες αποδοχές (επειδή υπολογίζονταν στο τέλος του εργάσιμου βίου) θα ήταν τουλάχιστον 1.300 ευρώ και το ποσοστό αναπλήρωσης 80%. Αυτό έδινε στον συνταξιούχο 1.040 ευρώ σύνταξη, χωρίς τις προαναφερόμενες κρατήσεις. Η μείωση με το νέο σύστημα φτάνει το 22%!
• Στην περίπτωση του ΟΑΕΕ (με βάση τα συγκεκριμένα παραδείγματα της εγκυκλίου σε ό,τι αφορά το ύψος των εισφορών και τα έτη ασφάλισης), με το παλιό σύστημα, για 35 έτη ασφάλισης η σύνταξη που αποδιδόταν ήταν τουλάχιστον 1.500 ευρώ. Στο νέο σύστημα, η ανταποδοτική σύνταξη ανέρχεται στα 418 ευρώ και μαζί με την «εθνική» των 384 ευρώ, φτάνει τα 802 ευρώ! Η απώλεια ξεπερνά το 45%...
• Στην περίπτωση του ΕΤΑΑ (κλάδος ΤΣΜΕΔΕ, παλαιός ασφαλισμένος, ελεύθερος επαγγελματίας), με ασφάλιση 41 χρόνια, 5 μήνες και 15 μέρες, η νέα σύνταξη με βάση το συγκεκριμένο ύψος εισφορών του παραδείγματος της εγκυκλίου θα είναι 695 ευρώ (310,65 ευρώ ανταποδοτική και 384 ευρώ «εθνική»). Στο παλιό σύστημα, με 41 χρόνια ασφάλισης και τις ίδιες εισφορές, το ύψος της σύνταξης έφτανε τα 1.018 ευρώ. Και εδώ οι απώλειες για τους νέους συνταξιούχους ξεπερνούν το 30%!

Οι νέες ανατροπές που φέρνει αφορούν μεταξύ άλλων:

α) Την κατάργηση των κατώτερων ορίων συντάξεων.

β) Τη χειροτέρευση των όρων απονομής των συντάξεων χηρείας και την αποψίλωσή τους.

γ) Την εξίσου χειροτέρευση των προϋποθέσεων και του ύψους της σύνταξης σε πολλές περιπτώσεις των αναπηρικών συντάξεων.

Δηλαδή, ο νόμος χτυπά και τους χαμηλοσυνταξιούχους, επίθεση που, σε συνδυασμό με την κατάργηση του ΕΚΑΣ, μέχρι το τέλος του 2019, παίρνει χαρακτηριστικά πογκρόμ, αλλά και τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όπως είναι οι ανάπηροι από εργατικό ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια, οι χήρες και οι οικογένειές τους.

Στην πορεία ψήφισης του νέου αντιασφαλιστικού εκτρώματος, αλλά και μετά από αυτή, η κυβέρνηση ανέσυρε από το χρονοντούλαπο της αστικής προπαγάνδας όλα τα δηλητηριώδη ιδεολογήματά της. Από τα περί «βιωσιμότητας» του Ασφαλιστικού, μέχρι την κάλπικη «ισονομία» και τη δήθεν αντιμετώπιση των «παθογενειών», η κυβέρνηση δεν δίστασε να αντιγράψει κατά γράμμα όσα έλεγαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πριν και μέσα στην κρίση. Κοινή βάση και στόχευση όλων αυτών των ιδεολογημάτων ήταν να ενοχοποιηθούν οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι για την κατάσταση της Ασφάλισης, ενώ από το σχετικό κάδρο απουσίαζαν οι πραγματικοί ένοχοι: Η καπιταλιστική εργοδοσία και το κράτος της.

Κάπως έτσι, από τον κίνδυνο των «αναλογιστικών ελλειμμάτων» που σήκωναν σαν μπαμπούλα τη δεκαετία του '90, φτάσαμε στον «δημοσιονομικό» κίνδυνο που δήθεν εκτρέφει το Ασφαλιστικό στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, μέχρι τους σημερινούς ισχυρισμούς ότι οι συντάξεις - αυτές οι γλίσχρες και λεηλατημένες - εγκυμονούν κινδύνους για την επίτευξη των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων για τα οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση.

Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση πέρα από τις αντιδραστικές αλλαγές που θεσμοθέτησε άμεσα, άνοιξε την Κερκόπορτα και για τον νέο γύρο επίθεσης στις συντάξεις, με πρώτο κρίκο τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά» στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, επιβεβαιώνοντας για μια φορά ακόμα ότι η επίθεση στην Ασφάλιση δεν έχει τέλος. Ακριβώς γιατί για τους μονοπωλιακούς ομίλους οι συντάξεις είναι βάρος, ενώ οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο Ασφαλιστικό είναι ταυτόχρονα και πηγή νέων κεφαλαίων, αφού οι περικοπές δεν «σώζουν» την οικονομία γενικά όπως ισχυρίζονται, αλλά μόνο το κεφάλαιο, το οποίο προσπορίζεται την «επιτυχία» της δημοσιονομικής σταθερότητας και των ματωμένων πλεονασμάτων.

Τέλος σε αυτή τη λαίλαπα μπορεί να δώσει μόνο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, ο εργαζόμενος λαός μαζί με τους συνταξιούχους, με ακόμα πιο αποφασιστική οργάνωση της πάλης τους, για να εμποδίσουν τις νέες επώδυνες ανατροπές, αλλά και να διεκδικήσουν την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, με βάση τον πλούτο που παράγουν.