ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 31 Δεκέμβρη 2010 - Κυριακή 2 Γενάρη 2011
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
2010
Χρονιά πλούσια σε σκληρές και γόνιμες μάχες

Ο «Ρ» παρουσιάζει ορισμένα στιγμιότυπα από σημαντικές μάχες που έδειξαν την ευθύνη και τη δύναμη της εργατικής τάξης

Από τον περασμένο Δεκέμβρη και για έναν ολόκληρο χρόνο, αναπτύχθηκε ένα σημαντικό κύμα αντίστασης και ανυπακοής. Σκληρές μάχες δόθηκαν έξω απ' τις πύλες των εργοστασίων, στα γιαπιά και στους καταπέλτες των πλοίων. Απεργίες και συλλαλητήρια, με οργανωτή και μπροστάρη το ΠΑΜΕ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που σάλπισε μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης, μήνυμα ανυπακοής, με τη μεγάλη απεργία στις 17 Δεκέμβρη του 2009. Την ώρα που η καπιταλιστική κρίση άρχισε να χτυπάει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, το ΠΑΜΕ έγκαιρα έριξε το σύνθημα της αντεπίθεσης, καλώντας την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα στο δρόμο των αγώνων.

Πρωτοπόροι εργάτες και εργάτριες συμπαρατάχθηκαν με το ΠΑΜΕ, έδωσαν σκληρές μάχες και ανέδειξαν ότι μόνος δρόμος ελπίδας για το λαό είναι αυτός της ανυπακοής, της οργάνωσης ενάντια στα μονοπώλια. Της απειθαρχίας απέναντι στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, μεγάλου κεφαλαίου, ΔΝΤ, κομμάτων του ευρωμονόδρομου και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Του πολέμου, απέναντι στον πόλεμό τους. Σε όλη την Ελλάδα, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη και από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα, από τότε, και για ένα χρόνο, πραγματοποιήθηκαν συνολικά 13 απεργίες, εκ των οποίων η μία 48ωρη.

Στις 17 Δεκέμβρη 2009, στις 10 και στις 24 Φλεβάρη του 2010, στις 5 και 11 Μάρτη, η 48ωρη απεργία 21 και 22 Απρίλη, την Πρωτομαγιά, στις 5 και στις 20 Μάη, στις 23 και 29 Ιούνη, στις 8 Ιούλη και η τελευταία στις 15 Δεκέμβρη. Στο μεσοδιάστημα πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συλλαλητήρια και εξορμήσεις, κλαδικές και επιχειρησιακές απεργίες.

Το σημαντικότερο στοιχείο, όμως, που αναδείχθηκε ήταν τα βήματα στη σφυρηλάτηση του κοινού αντιμονοπωλιακού αγώνα της εργατιάς με τη φτωχή αγροτιά, τους μικρούς ΕΒΕ, τη νεολαία και τις γυναίκες. Οσο ο αγώνας βάθαινε, όλο και περισσότερο γινόταν συνείδηση από πλατύτερα λαϊκά στρώματα, πως η μάχη αυτή ήταν κοινή. Πως η επίθεση αφορά το σύνολο των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και απέναντι στον κοινό εχθρό, πρέπει να απαντήσουν με κοινό μέτωπο. Να αντεπιτεθούν με ενιαίο πλαίσιο και στόχους πάλης. Το κοινό πλαίσιο πάλης που παρουσίασαν τον περασμένο Σεπτέμβρη το ΠΑΜΕ, με την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), για την κοινωνική συμμαχία, αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Εδωσε νέα εφόδια για την κλιμάκωση της λαϊκής πάλης.

Αναδείχθηκε η ανάγκη οργάνωσης της λαϊκής συμμαχίας σε σταθερή βάση, ακριβώς γιατί η απόκρουση αυτής της πρωτοφανούς σε μέγεθος επίθεσης, δεν εξαρτάται από την επιτυχία μιας απεργίας. Ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος και δύσκολος και, για να ηττηθεί ο κοινός εχθρός, απαιτείται κοινός, συντονισμένος αγώνας, σε ταξική κατεύθυνση. Χρειάζεται κλιμάκωση του αγώνα, ώστε οι μάχες που θα δοθούν να αποτελούν όχι μόνο συνέχεια των προηγούμενων, αλλά να μετατραπούν και σε ένα ποιοτικό βήμα προς τα εμπρός, βάζοντας νέες μάζες στη μάχη της υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα, ορισμένες χαρακτηριστικές στιγμές της ταξικής πάλης του προηγούμενου χρόνου.

17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2009

Πεδίον του Αρεως. 17 Δεκέμβρη 2009. Την επόμενη μέρα, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ με ανακοίνωσή της, επισημαίνει: «Στην απεργία αναμετρήθηκαν δύο κόσμοι, δύο στρατηγικές. Από τη μία ο κόσμος των μονοπωλίων με τα στηρίγματά του και από την άλλη ο κόσμος της δουλειάς με τα συνδικάτα του και τα συνθήματά του, που γράφουν με μεγάλα γράμματα ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. Δίνουμε απάντηση με οργάνωση, αγώνα, αγώνα αντεπίθεσης ως την τελική νίκη του λαού. Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος». Εκείνη τη μέρα, νέκρωσαν χιλιάδες τόποι δουλειάς. Κανένα καράβι δεν έλυσε. Η απεργία - κόντρα στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού - έδωσε το στίγμα της ανυπακοής.

24 ΦΛΕΒΑΡΗ

Motion Team

Λίγες μέρες μετά την απεργία στις 10 Φλεβάρη, οι εργάτες βρίσκονται ξανά στο δρόμο. Στις 24 Φλεβάρη, πραγματοποιήθηκε μια από τις μαζικότερες απεργιακές κινητοποιήσεις. Στην Αθήνα, η τεράστια σε όγκο πορεία «συναντήθηκε». Την ώρα που η κεφαλή βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Πανεπιστήμιου και Θεμιστοκλέους, η «ουρά» ήταν ακόμη στα Χαυτεία. Αντίστοιχα μεγάλη σε όγκο και παλμό ήταν και η συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης (φωτογραφία). Εκείνη τη μέρα δόθηκε δυναμική απάντηση και στους συμμάχους του κεφαλαίου, ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, με την εργατική τάξη να συσπειρώνεται όλο και πιο μαζικά, όλο και πιο αποφασιστικά στο ΠΑΜΕ. Στις απεργιακές διαδηλώσεις με το ΠΑΜΕ, κάλεσαν και οι δυνάμεις της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ. Αρχίζει να διαμορφώνεται η κοινή απάντηση απέναντι στην όξυνση της επίθεσης...

21 - 22 ΑΠΡΙΛΗ

Στις 21 και 22 Απρίλη πραγματοποιείται η 48ωρη απεργία που προκήρυξαν τα ταξικά Συνδικάτα και Ομοσπονδίες, μετά από κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Επί 48 ώρες οι ταξικές δυνάμεις βρίσκονται έξω από γιαπιά και εργοστάσια, στους καταπέλτες των πλοίων, περιφρουρώντας την απεργία (φωτογραφία). Εκείνες τις μέρες η κυβέρνηση συνεχίζει τα τρομοκρατικά διλήμματα με το αν θα πάρει η αστική τάξη της χώρας δάνειο ή όχι. Οι εργαζόμενοι με τη μεγάλη συμμετοχή τους και τη δράση τους αναδεικνύουν την ανάγκη όλα αυτά τα διλήμματα να μπουν στο καλάθι των αχρήστων. Να προχωρήσουν στην ανασύνταξη και ανάκαμψη του κινήματος, που αποτελεί το μόνο δρόμο για την υπεράσπιση της ζωής τους. «Ανάκαμψη της οικονομίας» - όπως έλεγε τότε και συνεχίζει να λέει το πολιτικό προσωπικό του μεγάλου κεφαλαίου - σημαίνει ανάκαμψη της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας.

5 ΜΑΗ

*

Δύο μέρες μετά την υπογραφή του Μνημονίου, στις 5 Μάη, και ενώ κρυφοί και φανεροί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης είχαν εξαπολυθεί σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσουν την εργατική τάξη της χώρας - με αποτέλεσμα το θάνατο τριών εργαζομένων στη MARFIN - δεκάδες χιλιάδες απεργοί με τα μπλοκ του ΠΑΜΕ δίνουν δυναμική και μαχητική απάντηση στις προβοκάτσιες που στήνει το αστικό κράτος. Ενα μεγαλειώδες απεργιακό ποτάμι ξετυλίγεται σε όλη την Αθήνα. Από το βήμα της κεντρικής απεργιακής συγκέντρωσης στην Αθήνα τονίζεται: «Οχι άλλες θυσίες για τους τραπεζίτες, για τους βιομήχανους, τα μονοπώλια. Οποιες θυσίες χρειαστούν θα τις καταθέσουμε για να υπερασπιστούμε όλοι μαζί ενωμένοι τα δικαιώματά μας, τη ζωή μας».

23 ΙΟΥΝΗ

Με κεντρικό πανό «Να ακυρωθεί τώρα το μνημόνιο» χιλιάδες εργάτες, επαγγελματοβιοτέχνες, αγρότες, νεολαίοι και γυναίκες, σε όλη την Ελλάδα, ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και απεργούν στις 23 Ιούνη. Την επόμενη της απεργίας, ο «Ρ», στο πρωτοσέλιδό του, γράφει: «Η γραμμή της λαϊκής αντεπίθεσης, στην οποία πορεύτηκαν χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι, "ήχησε" σθεναρά σε ολόκληρη τη χώρα, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη». Εκείνες τις μέρες οξύνονται και η αστική προπαγάνδα και η επίθεση στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με πρωτεργάτες τα μέσα του Αλαφούζου. Το ταξικό κίνημα δίνει περήφανη απάντηση και σ' αυτούς.

8 ΙΟΥΛΗ

Χιλιάδες απεργοί στις 8 Ιούλη έστειλαν περήφανο, κρυστάλλινο μήνυμα: Δεν κουραζόμαστε, δεν απογοητευόμαστε. Απ' την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση ακούγεται: «Οσο έχουν την εξουσία θα φτιάχνουν νόμους για να μας εκμεταλλεύονται και να μας υποτάσσουν. Γι' αυτό κι εμείς έχουμε βάλει πλώρη για τη δική μας εξουσία. Και με αυτήν την εξουσία, την οποία αργά ή γρήγορα θα την πάρουμε, θα τους αφαιρέσουμε το εργαλείο που τους επιτρέπει να μας εκμεταλλεύονται, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, που και αυτά με τη δική μας δουλειά έχουνε γίνει».

15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Στις 15 Δεκέμβρη 2010, ένα χρόνο μετά την πρώτη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, οι εργάτες βρέθηκαν και πάλι με τις σημαίες του ΠΑΜΕ, στα μπλοκ των ταξικών τους Συνδικάτων, να αγωνίζονται για το δίκιο τους. Σε 63 πόλεις σε όλη την Ελλάδα ανέμισαν τα φλάμπουρα του ΠΑΜΕ. Σε αυτή την απεργιακή μάχη γίνεται φανερή η ανάγκη να ανοίξει ουσιαστικά και από τα κάτω η συζήτηση για την κοινή δράση των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρών βιοτεχνών και εμπόρων, των μικρών και μεσαίων αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών, που τα μονοπώλια συνθλίβουν όλους μαζί. «Να δυναμώσουμε σε κάθε κίνημα τα φύτρα του Μετώπου και ταυτόχρονα τις πρωτοβουλίες συντονισμού και κοινής δράσης», γράφει ο «Ρ» στο φύλλο της επόμενης μέρας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ