ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 31 Οχτώβρη 2020 - Κυριακή 1 Νοέμβρη 2020
Σελ. /36
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
«Εγγύηση» μεγάλων κινδύνων η εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ

Με έναν νέο γύρο κάλπικων προσδοκιών για τον βρώμικο ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και με παραμύθια περί «απομονωμένης Τουρκίας», επιχειρεί η κυβέρνηση να κρύψει τα αδιέξοδα και τους μεγάλους κινδύνους στους οποίους ολοταχώς οδηγούν τον λαό η πολιτική της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και η στήριξη των ευρωατλαντικών «διευθετήσεων» που προωθούνται στην περιοχή.

Αφορμή τις τελευταίες μέρες έδωσαν τόσο ο νέος γύρος όξυνσης των γαλλο-τουρκικών σχέσεων, όσο και το «παιχνίδι» με τις τουρκικές NAVTEX για ασκήσεις ανήμερα των εθνικών επετείων των δύο χωρών, λίγες μόνο ώρες αφότου από τη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ είχε ανακοινωθεί η συμφωνία για σχετικό μορατόριουμ ασκήσεων.

Μην είν' οι «εταίροι» της αστικής τάξης...

Η κυβέρνηση, με τη συμβολή και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, αξιοποίησε τις εξελίξεις αυτές για να επαναφέρει τα περί «εκτεθειμένης» και «στριμωγμένης στη γωνία» Τουρκίας, για ΕΕ και ΝΑΤΟ που τάχα τώρα «βλέπουν το φως το αληθινό» για την επιθετικότητα της Τουρκίας και για το ποιος «διαταράσσει» τη «σταθερότητα» των σχεδιασμών τους.

Κάνουν πως δεν βλέπουν πως λίγες μόνο μέρες πριν, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, η πλειοψηφία των κρατών - μελών εξήραν τη σχέση της Ευρωένωσης με τον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία, και την ίδια ώρα παρέπεμπαν στα γνωστά ευχολόγια για τις τουρκικές προκλήσεις. Ενώ και για το ζήτημα των κυρώσεων, που κι αυτό αξιοποιείται ως διαπραγματευτικό εργαλείο της ΕΕ στο παζάρι εφ' όλης της ύλης που συνεχίζεται με την τουρκική κυβέρνηση και απλώνεται σε όλα τα θέματα (από την τελωνειακή ένωση έως την επικαιροποίηση της Συμφωνίας για το Μεταναστευτικό και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου), παρέπεμψαν τις όποιες αποφάσεις τον Δεκέμβρη, δείχνοντας ολοφάνερα τους πολύπλευρους οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς δεσμούς, που περιλαμβάνουν οικονομικές σχέσεις εκατοντάδων δισ., γιγάντια εξοπλιστικά προγράμματα κ.ο.κ.

Αποσιωπούν ότι στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, όταν τέθηκε το ζήτημα των τουρκικών ερευνών σε περιοχές που επικαλύπτουν ελληνική υφαλοκρηπίδα, ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Στόλτενμπεργκ, δήλωσε αφοπλιστικά ότι «δεν παίρνει θέση σε νομικά ζητήματα», επαναλαμβάνοντας τις διατυπώσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ περί «διαφιλονικούμενων υδάτων», και την ίδια ώρα έλεγε πως η επίλυση των ζητημάτων πρέπει να γίνει «με πνεύμα συμμαχικής αλληλεγγύης», με μπούσουλα δηλαδή τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, για την ανακοπή της επιρροής Ρωσίας και Κίνας. Για χάρη αυτού του στόχου που συμμερίζεται η κυβέρνηση και προς αγκίστρωση της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ βάζουν στο κρεβάτι του Προκρούστη τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

...η ακόμα βαθύτερη εμπλοκή...

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προπαγανδίζει και την «ασφάλεια» που θα έχει η χώρα από την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ, με τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Δένδια να προαναγγέλλει την προηγούμενη Κυριακή στη Βουλή ότι «εκκινούμε σχεδόν άμεσα νέο διάλογο για τη διεύρυνση της αμυντικής συμφωνίας ή την υπογραφή μιας νέας εξαρχής συμφωνίας» με τις ΗΠΑ. Κατά πληροφορίες, κινούνται σε δύο κατευθύνσεις: Από τη μία, επέκταση της χρονικής ισχύος της συμφωνίας (σήμερα ανανεώνεται, για το τυπικό, ετησίως), κατά πάγιο αίτημα των Αμερικανών, ενδεχόμενο που είχε συζητηθεί και σχεδόν καταληχτεί και επί ΣΥΡΙΖΑ. Και από την άλλη, αντιστοίχιση με τη διεύρυνση του στρατιωτικού «αποτυπώματος» των Αμερικανών προς «διασφάλιση» και νέων υποδομών που θέτουν σταδιακά υπό την «ομπρέλα» τους, όπως το Νεώριο Σύρου (έχει πιστοποιηθεί ήδη για επισκευαστήριο των πλοίων του 6ου Στόλου) ή η Αλεξανδρούπολη και η Καβάλα, που θέλουν να ελέγξουν επιχειρηματικά (κόμβοι Ενέργειας και Διαμετακόμισης).

Βέβαια, η ίδια η πείρα των τελευταίων ετών αποδεικνύει ότι όσο πιο μεγάλη η εμπλοκή στα σχέδιά τους, τόσο πιο βαθιά στο λάκκο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών χώνεται ο λαός. Ενδεικτικά, από το 2016 και μετά, κατέφτασε στο Αιγαίο η ΝΑΤΟική αρμάδα SNMG2, έγιναν δυο γύροι Στρατηγικού Διαλόγου με τις ΗΠΑ (από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ), «επικαιροποιήθηκε» η Συμφωνία για τις βάσεις, οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί αξιοποίησαν τους λιμένες Θεσσαλονίκης, Βόλου και Αλεξανδρούπολης για διεκπεραίωση δυνάμεών τους προς Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, μεταστάθμευσαν τμήματά τους σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο και ενίσχυσαν την παρουσία τους στη Σούδα.

Στο ίδιο ακριβώς διάστημα, η τουρκική επιθετικότητα όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά απογειώθηκε, με «αέρα στα πανιά» της από τους ίδιους σχεδιασμούς που μετατρέπουν την Ελλάδα σε «ορμητήριο» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

...ή μήπως οι μπίζνες και η συνεκμετάλλευση η «λύση»;

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση παραπέμπει και στις σχέσεις της με άλλες αστικές τάξεις της περιοχής, όπως το τριμερές σχήμα που έστησε με Κύπρο και Ισραήλ υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, οι υπουργοί Εξωτερικών των οποίων βρέθηκαν την Τρίτη για συνάντηση στην Αθήνα.

Τα σχήματα αυτά, ωστόσο, στήνονται με άξονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, προωθούν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της περιοχής από τους επιχειρηματικούς ομίλους και γι' αυτό αποτελούν και «όχημα» επικίνδυνων «διευθετήσεων», με τον Ν. Δένδια π.χ. να δηλώνει από τη συνάντηση πως υπάρχει «ανοιχτή πρόσκληση σε όλους, μηδενός εξαιρουμένου», με προϋπόθεση τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας.

Αυτό είναι το κριτήριό τους. Τα συμφέροντα της αστικής τάξης, οι μπίζνες. Σε αυτό το πλαίσιο, η ελληνική και η τουρκική αστική τάξη συμμετέχουν στο παζάρι για συνολικότερες διευθετήσεις στην περιοχή, που περιλαμβάνουν και τα Ελληνοτουρκικά. Διαμορφώνονται έτσι προϋποθέσεις για έναν φαύλο κύκλο επικίνδυνων συμβιβασμών και αντιπαραθέσεων, που κάθε άλλο παρά ασφάλεια και ειρήνη εξασφαλίζουν στους λαούς της περιοχής, στρώνεται το τραπέζι ενός διαλόγου που βασικό θέμα έχει τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.

Αυτούς τους σχεδιασμούς έχουν «κορόνα στο κεφάλι» τους τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, και γι' αυτό «απογειώνουν» την κοροϊδία με την υποκριτική αντιπαράθεσή τους για την επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων.

Προσπαθούν να κρύψουν την ουσία: Οτι δηλαδή η επέκτασή τους στα 12 ναυτικά μίλια είναι δικαίωμα που απορρέει από τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και ισχύει για κάθε χώρα. Ομως, στα χέρια αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία σήμερα, δεν μπορεί αυτό να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα, ούτε μπορεί να λειτουργήσει ως πανάκεια και να δώσει απάντηση στην τουρκική επιθετικότητα. Αντίθετα, μπορεί και να περιπλέξει παραπέρα την κατάσταση, να οξύνει τους ανταγωνισμούς σε βάρος όλων των λαών της περιοχής.

Μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα πρέπει να ιδωθεί και η πολυδιαφημισμένη επίσκεψη του Ρώσου ΥΠΕΞ Σ. Λαβρόφ, τη Δευτέρα στην Αθήνα, ο οποίος τόνισε πως «χρειάζεται το ταχύτερο δυνατό αποκλιμάκωση της έντασης (...) για να προχωρήσουν οι χώρες στη διευθέτηση όλων των προβλημάτων» και παρέπεμψε στο Δίκαιο της Θάλασσας, λέγοντας ότι κάθε μέλος αυτής της Σύμβασης μπορεί να καταχωρήσει το εύρος των χωρικών υδάτων «έως 12 μίλια, τηρώντας την κοινή λογική και τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες». Πρόσθεσε ότι διαφορές και προβλήματα πρέπει να λύνονται «μόνο μέσω των διαπραγματεύσεων με συνυπολογισμό και σεβασμό των συμφερόντων του καθενός», θέτοντας και θέμα ότι «σε ορισμένες περιπτώσεις οι χώρες για κάποιους λόγους καθορίζουν τα χωρικά ύδατα μικρότερου εύρους». Τα αστικά επιτελεία αξιοποίησαν κατά το δοκούν τις τοποθετήσεις αυτές, επιχειρώντας την ίδια ώρα να κρύψουν τις αρνητικές συνέπειες που έχει στις ελληνο-ρωσικές σχέσεις η εμπλοκή όλων των κυβερνήσεων στη ΝΑΤΟική περικύκλωσή της και στις κυρώσεις της ΕΕ ενάντιά της.


Πατριδογνωμόνιο
Δεν έχουν το Θεό τους

Ο Θεός πουλιέται πακετάκι με χατζάρες και φωτιές. Ο Τραμπ στην Αμερική τάζει μπόλικο θεό και πετρέλαιο για να επανεκλεγεί αρχηγός του λεφτότσιρκου. Στο Πακιστάν, των φθηνών εργατικών χεριών, καταμεσής του δρόμου λιντσάρεται κάποιος που δήθεν πρόσβαλε το λαό. Στη Λυών μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας εκατόν πενήντα Αζερότουρκοι, όπως και λίγο παρακάτω στην Ισπανία, με συνθήματα υπέρ του θεού, βγαίνουν και ψάχνουν Αρμένιους να σφάξουν. Εδώ, εποχή κορονοϊού, είναι μέρες που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις εκκλησίες από τα λαδάδικα, στην πολυκοσμία. Θρηνούν πολλοί για τις ματσέτες και τις χατζάρες που παίρνουν κεφάλια, αλλά σιωπή και χαμηλή ανατριχίλα για δυο μητροκτονίες, με υποκείμενο νόσημα την ψυχική επιβάρυνση παιδιών στα πενήντα, που κουράστηκαν να φροντίζουν γριές στα ογδόντα.

Κερδοσκόποι και δημοσκόποι ακάθεκτοι. Το όλοι μαζί τα φάγαμε έγινε όλοι μαζί τους φάγαμε. Τους εργαζόμενους. Με αφορμή και άλλοθι την πανδημία. Το κεφάλαιο τρίβει τα χέρια του, καθώς εξασφάλισε ανανέωση της στρατιάς δούλων εργαζομένων ανά εξάμηνο. Αλλά και την ποινική δίωξη των συνδικαλιστών. Δεν ξέρω για τη Δημοκρατία, αλλά η Εργασία δεν είναι απλώς στα πατώματα. Σφαγιάστηκε. Αποκεφαλίστηκε. Με «νόμιμο» μαχαίρι. Η μόνη «ιδιοκτησία», που κατέκτησε με το αίμα του ο εργαζόμενος άνθρωπος, ο χρόνος, το λάδι στο καντήλι του που λένε και οι θεοσεβούμενοι, κατασχέθηκε από τους εκμεταλλευτές. Στα καθ' ημάς, μόλις προχτές στη Βουλή. Μαζί με τη μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι. Ο νόμος της κάθε τεχνητής πλειοψηφίας στην κάθε αυτοπροσδιοριζόμενη τρομοκρατική δημοκρατία έγινε λαιμητόμος. Κι η πανδημία, με παντιέρα τη μασκοφορία, φτιάχνει ουρές από εκούσια κι ακούσια θύματα.

Κάθε μέρα συναντώ ολοένα και περισσότερους αυτόχειρες διλημματίες, που πρέπει να διαλέξουν ή το φόβο της αρρώστιας ή το φόβο της ανεργίας. Ανθρωποι που δεν τους το' χα, κι όμως εξακολουθώ να τους σέβομαι, γιατί προσπαθούν να πάνε στο απόσπασμα της φρικώδους συγκυρίας σιωπηλοί και χωρίς ψυχοφάρμακα. Είναι κι άλλοι, που πάλι δεν τους το 'χα, που αυτοχαρακτηρίζονται Ζορμπάδες επί ματαίω, που πίνουν, γλεντάνε με ό,τι βρουν, όπου τους κάτσει, κραυγάζοντας δίκην Αλαχουάκμπαρ, αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων, εννοώντας τους κουρασμένους κι απελπισμένους της διπλανής πόρτας.

Στα αμάσητα κι ακατάπιωτα non paper της τωρινής κυβέρνησης, ο δοσιλογικός δείκτης της πανδημικής καπιταλιστικής κατοχής στιγματίζει πότε τις ορμόνες των εφήβων και πότε τη ρασολατρία των γερόντων. Η ειδησεογραφία και οι χειριστές της μοιάζουν με παζάρι αργυραμοιβών, σ' έναν εξωτικό σύγχρονο μεσαίωνα. Κι έτσι στα ψιλά διαβάζω πόσο πολλαπλασιάστηκαν οι νεαροί δισεκατομμυριούχοι στην Κίνα. Ο συντάκτης εκπλήσσεται που είναι όλοι τους κάτω των σαράντα. Επίσης στα ψιλά διαβάζω ότι την Τρίτη στις εκλογές στις ΗΠΑ κρίνονται, εκτός των άλλων, και εκατόν εικοσιτέσσερα τοπικά δημοψηφίσματα απ' την απαγόρευση των εκτρώσεων έως την απαγόρευση των αποζημιώσεων σε απόλυση. Στα διαδικτυακά ψιλά, βλέπω φωτογραφίες από στεφάνια σε διάφορα μνημεία του πολέμου του '40, με φαρδύ πλατύ το όνομα του καταδικασμένου ναζιστή, που έκανε τις κασιδιαριές του, κι απ' το κελί ταυτίζεται ως ήρωας - δοσίλογος του ...Τσολάκογλου.

Λοκντάουν, ξε-λοκντάουν, στην Αλεξανδρούπολη ετοιμάζεται γιγάντια ΝΑΤΟική άσκηση που θα ωχριά ο ...συνωστισμός της Σμύρνης. Το κομπιουτεράκι μου πήρε φωτιά. Υπολογίζω τα ρεπό φίλων και γνωστών, ώρα την ώρα. Εστιάζω εκτός εστίασης. Το αφεντικό σε βάζει να δουλεύεις δέκα ώρες τη μέρα, πέντε μέρες τη βδομάδα, ήτοι εικοσιτέσσερις βδομάδες χωρίς σταματημό. Χωρίς πληρωμένες υπερωρίες. Κι ύστερα του περισσεύουν διακόσιες σαράντα στο εξάμηνο ώρες, που μπορεί να στις δώσει όπως θέλει, όποτε θέλει, συνυπολογίζοντας σ' αυτές και τον ύπνο και το φαΐ σου. Δεν μου βγαίνει ο λογαριασμός σε επίπεδο ανθρώπου. Το ομολογώ. Η τεχνητή νοημοσύνη του πανδημικού καπιταλισμού δεν έχει το Θεό της.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ