ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 31 Οχτώβρη 2009
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ντελάλης των επιχειρηματικών συμφερόντων

Το σύνολο των αντιδραστικών αποφάσεων της Συνόδου υπερασπίστηκε σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες ο Ελληνας πρωθυπουργός

Την επιβολή μιας σκληρής και μακροχρόνιας πολιτικής λιτότητας, απόλυτα ευθυγραμμισμένης με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα απέναντι στην ΕΕ και ένα πρόγραμμα «τόνωσης της οικονομίας και εξόδου από την κρίση», που είναι δομημένο πάνω σε νέα οικονομικά πακέτα προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, παρουσίασε χτες ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός, σε συνέντευξη που παραχώρησε αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής, αφού ξεκαθάρισε ότι ούτε φραστικά δεν έθεσε στη Σύνοδο θέμα της «αναθεώρησης ή κατάργησης του Συμφώνου Σταθερότητας», όπως βερμπαλιστικά έλεγε σε όλη την προεκλογική περίοδο, επισήμανε ότι «η Ελλάδα θα παρουσιάσει ένα τετραετές σταθεροποιητικό πρόγραμμα» το Δεκέμβρη, με το οποίο θα «νοικοκυρεύει τα δημοσιονομικά της», προαναγγέλλοντας νέες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και το λαϊκό εισόδημα.

«Αν έθετα θέμα επαναδιαπραγματεύσης του Συμφώνου Σταθερότητας και των όρων του Μάαστριχτ θα φαινόταν ότι προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα και θα έβλαπτα τα συμφέροντα της χώρας», ισχυρίστηκε ο Γ. Παπανδρέου. Αναφερόμενος στο σχέδιο λιτότητας, έκανε λόγο για «ρεαλιστικό πρόγραμμα» το οποίο «πιστεύουμε ότι θα εγκριθεί». Εκανε έκκληση για «κοινωνική συναίνεση» για να περάσει το σχέδιο της πλουτοκρατίας και είπε ότι «πρόκειται για μια δύσκολη προσπάθεια» για να δικαιολογήσει την επερχόμενη επίθεση σε εισόδημα, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Υπέρμαχος των εργασιακών ανατροπών

Ο Γ. Παπανδρέου όταν κλήθηκε να απαντήσει πώς θα σκέφτεται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση την αυξημένη ανεργία στην Ελλάδα και πώς θα απορροφήσει τη νέα στρατιά των ανέργων που θα έρθει από την κατάργηση των «stage», σημείωσε ότι ο ίδιος πρότεινε μέσα στη Σύνοδο - και στηρίχθηκε όπως είπε από τον Βρετανό πρωθυπουργό - να προωθηθούν τα απαράδεκτα εργασιακά μοντέλα της «δια βίου εκπαίδευσης και επανακατάρτισης και επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών». Προτάσεις που περιέχονται μέσα στο κείμενο των Συμπερασμάτων και προωθούν την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός συνέδεσε άμεσα το φιλομονοπωλιακό πρόγραμμα για την ανάκαμψη της οικονομίας με τις νέες επενδύσεις στην «πράσινη ανάπτυξη», προβάλλοντας και εδώ τη «συμμαχία» με τον Βρετανό πρωθυπουργό Γκ. Μπράουν. Σημείωσε ότι στόχος του είναι να εξασφαλιστούν οι «απαραίτητοι χρηματοδοτικοί πόροι» για την στήριξη των επιχειρήσεων για το πέρασμα στην «πράσινη οικονομία». Εκφράζοντας ακριβώς τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου για την διάνοιξη νέων κερδοφόρων οριζόντων, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρώπη μέσα από το νέο μοντέλο ανάπτυξης «μπορούν να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους».

Ταυτόχρονα, εκδήλωσε τον ενθουσιασμό του για την «θετική κατάληξη της συνθήκης της Λισαβόνας», που όπως είπε θα «θέσει τέρμα στη θεσμική αβεβαιότητα της ΕΕ». Ο Γ. Παπανδρέου σαν γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων της άρχουσας τάξης που επιζητούσε διακαώς την παραπέρα ισχυροποίηση της καπιταλιστικής Ενωσης, σημείωσε ότι με τη νέα συνθήκη «θα βελτιωθεί η λειτουργικότητα» και θα σημάνει τη «διεθνή ισχυρή παρουσία της ΕΕ», αφού θα υπάρξει και μεγαλύτερη «νομιμοποίηση» των «συλλογικών της αποφάσεων». Δηλαδή, των αντιλαϊκών και αντεργατικών νομοθετημάτων που έρχονται να διασφαλίσουν την κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών.

Εξωτερική πολιτική σε ιμπεριαλιστικά καλούπια

Εκφράζοντας και τους πόθους της ντόπιας πλουτοκρατίας για ακόμα μεγαλύτερη διείσδυση στα Βαλκάνια, ο Γ. Παπανδρέου σημείωσε ότι η νέα Συνθήκη δημιουργεί και «νέες προοπτικές διεύρυνσης της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια». Υπογράμμισε μάλιστα ότι η κυβέρνηση αξιοποιώντας και τη νέα συνθήκη, θα συμβάλει ώστε να «σταματήσει» το τέλμα με τα εθνικά μας θέματα. «Θα ασκήσουμε μια ενεργή εξωτερική πολιτική» ώστε «με νέο δυναμισμό να επιλύσουμε τα διμερή ζητήματα» είπε.

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι σε αυτή την κατεύθυνση ήταν και η συνάντησή του με τον Πρόεδρο της ΠΓΔΜ Ν. Γκρουέφσκι προχτές στις Βρυξέλλες. «Αν επιλυθεί το θέμα της ονομασίας μπορούμε να είμαστε εταίροι και σύμμαχοι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ», τόνισε ο Γ. Παπανδρέου αποκαλύπτοντας τις διαθέσεις του να συνδέσει την εξωτερική πολιτική της χώρας με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια. Μάλιστα, όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση θα ασκήσει βέτο για την προσχώρηση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, σημείωσε με έμφαση ότι «δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι εκεί».

Ο Γ. Παπανδρέου απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο για τις σκληρές αποφάσεις που πήρε και με τη δική του συμβολή η ΕΕ για τη δίωξη και τη βίαιη επαναπροώθηση των μεταναστών. Σήμερα ο πρωθυπουργός πραγματοποιεί επίσκεψη στο Λονδίνο.


ΚΟΜΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
«Διέξοδος» από την κρίση με περισσότερο καπιταλισμό

Χτες απ' το Γραφείο Τύπου του ΣΥΝ διακινήθηκε η «Θέση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την Παγκόσμια Κρίση», η οποία διαμορφώθηκε κατόπιν εισήγησης του στελέχους που εκπροσωπεί τον Συνασπισμό στην Εκτελεστική Επιτροπή του ΚΕΑ, κατά τη συνεδρίασή της το περασμένο Σαββατοκύριακο. Πρόκειται για ένα κείμενο που αποτυπώνει πολύ καθαρά τόσο τις αντιφάσεις στις οικονομικοπολιτικές αναλύσεις, όσο και την ικανότητα του ευρωενωσιακού οπορτουνισμού στις πολιτικές κωλοτούμπες. Ενάμιση περίπου χρόνο μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, το ΚΕΑ ανακάλυψε ότι «η κρίση συντελείται στο πλαίσιο του παγκόσμιου καπιταλισμού και έχει ως θεμελιώδη αφετηρία την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και στην ιδιοποίηση του προϊόντος της» και ότι «οι κυρίαρχες δυνάμεις αντιμετωπίζουν την κρίση ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και σχεδόν το σύνολο των παρεμβάσεών τους επιδιώκουν να σώσουν τις τράπεζες με τα τεράστια κέρδη που καταρρέουν». Δηλώνει μάλιστα και δικαιωμένο αναφέροντας: «Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είχε πολύ έγκαιρα επισημάνει για το χαρακτήρα της κρίσης».

Αυτά όταν ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος του ΚΕΑ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κατάγγελλε απ' το φθινόπωρο του 2008 έως και χτες σαν αιτίες της κρίσης τα «γιγαντιαία παπατζίδικα κόλπα των τραπεζικών ομίλων», τον «καζινοκαπιταλισμό», τους «ταλιμπάν του καπιταλισμού», τους «μεγαλοτραπεζίτες και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους», τη «νεοφιλελεύθερη πολιτική», την «κατάρρευση του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού», προσπαθώντας να καταγράψει τη δική του συμβολή στην αθώωση της μήτρας που γεννά τους τραπεζίτες και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια, παράγοντες που αποτελούν εκφάνσεις και πλευρές της κρίσης στην εκδήλωσή της και όχι τον πυρήνα της. Εκτιμά ακόμα το ΚΕΑ ότι «οι κρατικές παρεμβάσεις για τη σωτηρία των τραπεζών δεν έφθασαν στην πραγματική οικονομία, ενώ συνέβαλαν στη μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους μιας σειράς χωρών, η μεγάλη όμως διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτελεί τροχοπέδη στη δυνατότητα των κρατών να ασκήσουν αναπτυξιακή δημοσιονομική πολιτική και να οδηγήσουν σε διέξοδο από την κρίση». Πέραν της νομιμοποίησης από μέρους τους του προσχήματος με το οποίο και η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει να οξύνει την επίθεση στα λαϊκά στρώματα, έχει αξία να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τέτοιες παρεμβάσεις. Τον Οκτώβρη του 2008 η Κοινοβουλευτική του Ομάδα σε συνέντευξη Τύπου ζητούσε στήριξη των τραπεζών «με διαφάνεια» στην προοπτική τού να υπάρξουν ιδιωτικές τράπεζες που δε θα έχουν «κερδοσκοπικά», αλλά «κοινωνικά» κριτήρια ανάπτυξης και ένα «διαφορετικό, προοδευτικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών προβλημάτων».

Ας αγνοήσουμε τους βερμπαλισμούς του ΚΕΑ και ας σταθούμε στο ότι σύρθηκε να παραδεχτεί την αιτία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Η παραδοχή όμως αυτή σκοπό δεν έχει να διαφωτίσει τους λαούς και να συμβάλει έτσι στη ριζοσπαστικοποίηση της πάλης τους. Το αντίθετο επιδιώκει το ΚΕΑ. Στόχο έχει να διαχωρίσει στις λαϊκές συνειδήσεις τον «καλό» ευρωενωσιακό καπιταλισμό απ' τον «κακό» αμερικανικό και να τις βομβαρδίσει με γνωστές αυταπάτες ως προς το πού βρίσκεται η διέξοδος απ' την κρίση. Ετσι, οι ΗΠΑ στηλιτεύονται σαν «παγκόσμια δύναμη που επιχειρεί να ηγεμονεύσει και να επιβάλει στον κόσμο τις εθνικές της προτεραιότητες». Καταγγέλλονται για το ότι «έγιναν πλούσιες σε βάρος όλου του υπόλοιπου κόσμου», επειδή απ' αυτές «ξεκίνησε η παγκόσμια κρίση ως αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους να ηγεμονεύσουν στον κόσμο» και άρα αυτές «πρέπει να καταβάλουν όλο το τίμημα που τους αναλογεί για την κρίση και να συμβάλουν στη διέξοδο». Αντίθετα, η «ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης» (όχι η ΕΕ, αλλά η ηγεσία της) ευθύνεται μόνο γιατί «στήριξε επιλογές των ΗΠΑ, επιδιώκοντας να οικοδομήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση ως ομοίωμα των ΗΠΑ» και γιατί «επέβαλε με υπερβάλλοντα δογματισμό στην Ευρώπη ένα νεοφιλελεύθερο μονεταρισμό στηριγμένο στο Σύμφωνο Σταθερότητας».

Απ' το παράθυρο εισάγεται ξανά η γνωστή αυταπάτη για τη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού - που κατά το ΚΕΑ δεν είναι επιβεβλημένη απ' τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά μια ...λανθασμένη επιλογή ανάμεσα σε άλλες πολύ καλύτερες - πάνω στην οποία δομείται το σύνολο των προτάσεων του ΚΕΑ για την έξοδο απ' την κρίση, που αφορούν σε: Αντικατάσταση ή χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, κριτική και έλεγχο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού, σχεδιασμένη πολιτική σύγκλισης εισοδημάτων, φορολόγηση διεθνών συναλλαγών, διαφάνεια στις χρηματιστικές πράξεις αλλά και πιο ισχυρή ΕΕ με «αυτόνομη εξωτερική πολιτική απ' τις ΗΠΑ»... Κάπως έτσι φτάνουμε στη μόνιμη επωδό των οπορτουνιστών: Η κρίση είναι καπιταλιστική, αλλά η διέξοδος δε βρίσκεται στην πάλη εναντίον των αιτιών της. Βρίσκεται, κατά το ΚΕΑ, στην προσπάθεια εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, με ολίγον από κεϋνσιανισμό και με πολλή σοσιαλδημοκρατία της παλιάς κοπής, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, τις οποίες οι οπορτουνιστές κάθε άλλο παρά αμφισβητούν.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ