Την επιθυμία της κυβέρνησης να κλείσει για λογαριασμό του κεφαλαίου τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία, που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ένταξη στον «μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης» - νέο ζεστό χρήμα για τα μονοπώλια - και παράλληλα να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή στήριξη και συναίνεση στα νέα αντιλαϊκά μέτρα και τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, που απαιτεί ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης αποτύπωσαν οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών το προηγούμενο τριήμερο.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε σε συνέντευξή του στην «Αυγή της Κυριακής» ο Δ. Παπαδημητρίου για το ότι «αυτήν την περίοδο επιχειρούμε να φέρουμε επενδύσεις στη χώρα» και γι' αυτό «αγωνιζόμαστε να πετύχουμε περισσότερα οφέλη στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, μειώνοντας τα πρωτογενή πλεονάσματα και διευθετώντας το χρέος. Γιατί έτσι θα μειωθούν τα επιτόκια δανεισμού κράτους και επιχειρήσεων, θα αυξηθεί η ρευστότητα από την ΕΚΤ (...) και θα ανακτηθεί η επιχειρηματική εμπιστοσύνη, που, σε συνδυασμό με κρίσιμες μεταρρυθμίσεις (...) είναι απαραίτητη για την προσέλκυση επενδύσεων». Επιχείρησε, μάλιστα, να παρουσιάσει τους στόχους αυτούς του κεφαλαίου που προϋποθέτουν ανάμεσα στα άλλα ένταση της εκμετάλλευσης ως προϋπόθεσης, για να δει ο λαός προκοπή στην... καθημερινότητά του!

Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Τζανακόπουλος, με συνέντευξή του στο «Εθνος» διαβεβαίωσε το εγχώριο κεφάλαιο ότι η ελληνική κυβέρνηση «εργάζεται πυρετωδώς ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος», ότι «οι πολιτικές και οικονομικές προϋποθέσεις για μία συμφωνία υπάρχουν», εννοώντας προφανώς τη συμφωνία όλων των πλευρών στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, παρά τις επιμέρους διαφορές, και πως «το μοναδικό σενάριο πάνω στο οποίο εργαζόμαστε είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης».

Παράλληλα, πάνω σ' αυτό το έδαφος της κοινής «αποφασιστικότητας» όλων των αστικών κομμάτων για κλείσιμο της «αξιολόγησης», η κυβέρνηση αναζητεί αυτό να εκφραστεί και με «ευρύτερες συναινέσεις» με τα άλλα αστικά κόμματα.

Χαρακτηριστική είναι η σεναριολογία των προηγούμενων ημερών για έγκριση των μέτρων με αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή, σεναριολογία που αν και τη διέδιδαν κύκλοι της κυβέρνησης, διέψευσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, επειδή τάχα «οι 153 βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν πρόκειται ποτέ να ψηφίσουν προληπτικά μέτρα» και «ο κ. Μητσοτάκης με τους άλλους πρόθυμους δεν επαρκούν, ευτυχώς, για να συγκεντρωθούν ούτε 150, ούτε 180 βουλευτές», την ώρα βέβαια που η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί στη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων.

Ενταγμένο σε αυτήν την προσπάθεια, πάντως, που τροφοδοτεί εκ των πραγμάτων την κινητικότητα στο αστικό πολιτικό σκηνικό, μπορεί να θεωρηθεί και το κάλεσμα του Ν. Φίλη (συνέντευξη σε «Real») στη Δημοκρατική Συμπαράταξη ώστε «να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις κοινού προγράμματος και να προνοήσουμε ώστε να ηττηθεί ο δεξιός πόλος ... Η Δημοκρατική Συμπαράταξη επιχειρεί την αναδιοργάνωση του Κέντρου, που δεν είναι οργανωτικό αλλά ιδεολογικό - πολιτικό ζήτημα. Προϋποθέτει την καθαρή επιλογή για ένταξή της στον δημοκρατικό - αριστερό πόλο με τη διατήρηση, βεβαίως, της αυτονομίας της».

Παράλληλα, καθώς οι αβεβαιότητες στην οικονομία μαζί με τις αντιθέσεις ΔΝΤ - Ευρωζώνης, αλλά και στο εσωτερικό της ΕΕ, αφήνουν ανοιχτά κι άλλα ενδεχόμενα, συντηρούνται και τα διάφορα σενάρια εκλογών, δημοψηφισμάτων κ.ο.κ. διανθισμένα με τους απαραίτητους εκβιασμούς στο λαό περί αστάθειας κ.λπ., με τον Ν. Φίλη π.χ. να δηλώνει ότι «εάν οι δανειστές επιχειρήσουν να προκαλέσουν μία νέα ταπείνωση εις βάρος της χώρας τότε θα δοκιμαστεί ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας. Τέτοιες εξελίξεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ερήμην του λαού». Στον αντίποδα, βέβαια, ο υπουργός Ναυτιλίας, Π. Κουρουμπλής, δήλωνε «δεν υπάρχουν εκλογές, βγάλτε το από το μυαλό σας».

Συμβάλλοντας, από τη μεριά του, στον εκβιασμό του λαού να δεχτεί και το νέο σφαγιασμό δικαιωμάτων του για την καπιταλιστική ανάκαμψη, κλείνοντας γρήγορα την «αξιολόγηση» ή οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές για να αναλάβει μια «κυβέρνηση συγχρονισμένη και αποφασισμένη να εφαρμόσει την πολιτική των μεταρρυθμίσεων», ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκης, σε κοινή συνέντευξη που παραχώρησε σε τρία ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης (FOCUS FM, Ράδιο Θεσσαλονίκη, και FM 100) σημείωσε πως «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, η χώρα να σέρνεται έως τον Ιούλιο, για να ζήσουμε το έργο που ζήσαμε το πρώτο εξάμηνο του 2015 (...) Επαναφέρεται από την πίσω πόρτα το σενάριο του Grexit. Γι' αυτό έχει αποκλειστική ευθύνη ο κ. Τσίπρας».

Παράλληλα, απαντώντας στα σενάρια για αναζήτηση διευρυμένης πλειοψηφίας, 180 ψήφων, στη Βουλή για τα μέτρα σημείωσε ότι «δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συναίνεσης», κρύβοντας τη στρατηγική σύμπλευση των δύο κομμάτων στα προτάγματα του κεφαλαίου, και αμφισβητώντας τη «δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει ένα ουσιαστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων», που κατά τον ίδιο είναι και ο λόγος που «οι πιστωτές δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα».

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στη Λισαβόνα η Σύνοδος των αρχηγών των κρατών του Νότου της ΕΕ (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος, Μάλτα), δίνοντας συνέχεια στην προσπάθεια που είχε εγκαινιάσει η πρώτη, στην Αθήνα το Σεπτέμβρη, για συντονισμό στην κατεύθυνση διεκδίκησης αλλαγών στο μείγμα διαχείρισης, προκειμένου να διευκολυνθεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στα συγκεκριμένα κράτη που έχουν πληγεί περισσότερο απ' την καπιταλιστική κρίση.

Ενδεικτική της σημασίας που αποδίδουν στο στόχο, που αποτελεί και τη συγκολλητική ουσία τέτοιας φύσεως «συμμαχιών», είναι ότι ήδη ανακοινώθηκαν οι επόμενες δύο σύνοδοι, στη Μαδρίτη τον Απρίλη και μετά στην Κύπρο.

Ο Αλ. Τσίπρας μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου εστίασε στη συνέχιση της πρωτοβουλίας, υπενθυμίζοντας την προσφορά τέτοιων διεργασιών στην αναστήλωση της ΕΕ και στη διαχείριση κρίσιμων για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ζητημάτων, λέγοντας ότι η ΕΕ «έχει ανάγκη τον Ευρωπαϊκό Νότο, προκειμένου να ενισχύσει την κοινωνική της συνοχή και να ξαναβρεί το κοινωνικό της πρόσωπο, να ενισχύσει τον διεθνή και περιφερειακό της ρόλο...». Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους ομοτράπεζούς του για «τη στήριξη (...) στις προσπάθειες να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος οικονομικής στήριξης μέσα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου...», της ενιαίας δηλαδή στρατηγικής του κεφαλαίου που τσακίζει τους λαούς σε όλες τις χώρες.

Στη Διακήρυξη της Συνόδου, στο μεταξύ, ομολογείται ότι το ενοποιητικό στοιχείο των καπιταλιστικών κρατών που συγκροτούν την άτυπη «συμμαχία του Νότου» είναι «το επείγον της προώθησης των επενδύσεων» στις χώρες τους, που το βλέπουν να περνάει μέσα από την εφαρμογή της ευρωενωσιακής στρατηγικής για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της ενιαίας αγοράς, της ενεργειακής ένωσης, τις εργασίες για την εμβάθυνση της ΟΝΕ και την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, για τη «διασφάλιση ενός επαρκούς επιπέδου δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων που θα ενισχύσουν την οικονομική ανάκαμψη και τον αντίκτυπο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», προς όφελος βέβαια των δικών τους μονοπωλίων.

Στο πλαίσιο αυτό αξιώνουν μια «δημοσιονομική πολιτική» που «επιτρέπει το σωστό μείγμα πολιτικής για τη διασφάλιση της χρηστής δημοσιονομικής εξυγίανσης, στήριξης των επενδύσεων και ενίσχυσης της οικονομικής ανάκαμψης». Προς το σκοπό αυτό υποστηρίζουν την «επέκταση και ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων» και ειδικά επενδυτικά σχέδια για κράτη που έχουν περισσότερο πληγεί απ' την καπιταλιστική κρίση.

Παράλληλα, χαρακτηρίζουν την ασφάλεια «κορυφαία προτεραιότητα», προτρέποντας την ΕΕ να καταστεί «αξιόπιστος φορέας παροχής ασφάλειας» εντός και εκτός συνόρων, εκφράζοντας τη στήριξή τους στην προσπάθεια της ΕΕ να ενισχύσει την ικανότητα ανάπτυξης επιχειρήσεων εκτός των συνόρων τους, με ιδιαίτερη αναφορά στην Αφρική.

Για τη μετανάστευση επικροτούν την πολιτική της ΕΕ και ζητούν στήριξη των προσπαθειών των κρατών που δέχονται μεταναστευτικές ροές, όπως και πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, εκφράζεται στήριξη στην εν εξελίξει διαδικασία «για την επανένωση της Κύπρου, χωρίς εγγυήσεις, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και το κεκτημένο της ΕΕ...».